30 Απρ 2014

Πώς βλέπω τον άνθρωπο

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου

            Δεν συνάντησα πουθενά, σε καμιά κοσμοθεωρία, σε καμιά ιδεολογία, σε καμιά φιλοσοφία, σε κανένα κοινωνικό σύστημα, την αξία που δίνει στον άνθρωπο ο Χριστός. Κανείς δεν ανέβασε τον άνθρωπο στο  ύψος, που τον ανέβασε ο Χριστός. Κανείς δεν του έδωσε την αξία, που  του έδωσε ο Χριστός. Κανείς δεν τον ονόμασε παιδί του Θεού και θεό κατά χάρη. Κανείς δεν τον αγάπησε τόσο, όσο ο Χριστός. Κανείς δεν του έδωσε την αγιότητα και τη θέωση, μόνο ο Χριστός.
 Για τον άνθρωπο σταυρώθηκε  ο Χριστός. Γι’ αυτόν κατέβηκε στον Άδη. Γι’ αυτόν αναστήθηκε.  Γι’ αυτόν ίδρυσε την Εκκλησία Του.  Γι’ αυτόν παρατείνει το Μυστήριον της Ευχαριστίας.  Για τη ζωή του ανθρώπου και την αθανασία του, εξακολουθεί να  δίνει το σώμα Του και το αίμα Του.
Προσωπικά πιστεύω, ότι δυο είναι τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής. Ο Θεός και ο Άνθρωπος- με Α κεφαλαίο. Όποιος άνθρωπος τα βλέπει αυτά τα μυστήρια, είναι ευλογημένος. Είναι ολοκληρωμένος. Είναι τέλειος. Όποιος βλέπει μόνο το ένα, πάσχει από ψυχική και πνευματική αναπηρία. Όσο λυπάμαι αυτούς  που βλέπουν μόνο το μυστήριο του ανθρώπου και δεν μπορούν να δουν το μυστήριο του Θεού, άλλο τόσο και πιο πολύ λυπάμαι, αυτούς που βλέπουν μόνο το μυστήριο του Θεού και δεν μπορούν να δουν το μυστήριο του ανθρώπου.
Αυτό σημαίνει πιο απλά, δυο πράγματα: Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν «δήθεν» στο Θεό. Νομίζουν ότι  η πίστη τους είναι τόσο «δυνατή», που «ξεχνούν» τον άνθρωπο!  Ζουν σε «θεϊκά ύψη»!  Είναι ουρανοβάμονες! Η ζωή τους είναι ο θεός. Η χαρά τους είναι ο θεός.  Η ευτυχία τους είναι ο θεός. Δεν τους ενδιαφέρει ο άνθρωπος!  Ούτε η ύπαρξη του, ούτε ο πόνος του, ούτε η ζωή του. Νιώθουν απόλυτη «μακαριότητα» με το θεό τους και δεν έχουν ανάγκη ούτε από την ύπαρξη, ούτε από την αγάπη των ανθρώπων.  
Ο Θεός  όμως να μας φυλάει,  από αυτή την αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Η λέξη αίρεση τα λέει όλα. Το μόνο που μπορούμε να πούμε σ’ αυτούς τους «θρησκευόμενους» ανθρώπους, είναι ότι, μπορεί να αισθάνονται καλά μ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί να ζουν στην ψευδαίσθηση της εσωτερικής τους γαλήνης, μπορεί να αισθάνονται «μακάριοι» και «ευτυχισμένοι»,  αλλά πρέπει να γνωρίζουν,  μια μεγάλη  «αλήθεια », που τα μηδενίζει όλα: ότι ο θεός  που πιστεύουν, δεν είναι  Θεός. Ούτε ο Θεός της Κτίσεως, ούτε ο Θεός της Αποκαλύψεως, ούτε ο Θεός του Χριστιανισμού.
Είναι θεός-  με μικρό θ - που σημαίνει θεός  της φαντασίας τους. Είναι θεός της ευτυχίας τους, των ψευδαισθήσεων τους, που τους «βολεύει» και τους  «αναπαύει». Είναι είδωλο του  ψυχικού τους κόσμου. Είναι επέκταση του  ΕΓΏ τους.  Είναι το ίδιο το εγώ τους, που το θεοποιούν και το προσκυνούν.  Το παράδοξο δεν είναι,  αν   υπάρχει ένας τέτοιος θεός,  αλλά  αν υπάρχουν άνθρωποι  που τον λατρεύουν.
Στη δεύτερη κατηγορία υπάγονται οι άνθρωποι, που κέντρο του κόσμου και της ζωής τους, θεωρούν τον άνθρωπο. «Τα πάντα εκ του ανθρώπου, δια του ανθρώπου και διά τον άνθρωπο». Μια τέτοια θεώρηση του κόσμου όμως,  είναι ανυπόστατη,  γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ερμηνεύσει αληθινά, ούτε την ύπαρξη του κόσμου, ούτε την ύπαρξη του ίδιου του εαυτού του. Αυτός ο άνθρωπος  είναι επικίνδυνος, γιατί οι ιδέες που θεμελιώνει την ηθική του,  είναι τόσο αδύναμες  να αντέξουν στις καταιγίδες της ιστορίας και στα ρεύματα των καιρών. Εξάλλου  από ιστορικές  εμπειρίες γνωρίζομε, ότι οι θεωρίες και τα καθεστώτα,    που  μηδένισαν   την αξία του ανθρώπου και υποβάθμισαν  την ελευθερία του, πότισαν με άφθονο ανθρώπινο αίμα τη γη.  
Η μεγαλύτερη κατηγορία εναντίον του ανθρώπου, υψώνεται κάθε φορά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, που απαξιώνουν το λογικό και την ελευθερία του  ανθρώπου, τα μεγαλύτερα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός. Μας προξενεί  φόβο και τρόμο το κατηγορώ του Μεγάλου Ιεροεξεταστή του Ντιοστογιέφσκυ,  τον καιρό της Ιεράς Εξετάσεως.  
Ο Ιεροεξεταστής,  κατηγορεί το Χριστό, ότι έδωσε μεγάλη αξία στον άνθρωπο. Ότι του έδωσε λογικό και ελευθερία, που δεν μπορεί να τα αντέξει. Ότι απόφυγε στην έρημο, -όταν του το πρότεινε ο διάβολος- να χορτάσει τον κόσμο με ψωμί. Το ψωμί ήταν το μοναδικό μέσο να τον λατρέψει ο άνθρωπος σαν θεό και να τον ακολουθήσει με αφοσίωση και δουλοπρέπεια.  Ο Χριστός όμως προτίμησε να  δώσει στον άνθρωπο αλήθεια και ελευθερία  Ήθελε την ελεύθερη αγάπη του ανθρώπου, κι όχι την δουλική υποταγή.  Κάθε μορφή απολυταρχικής εξουσίας, έχει αυτή την τάση: Να αρνείται την ελευθερία  του ανθρώπου.  Πολλές φορές στο όνομα   του Θεού κι άλλες  φορές, στο όνομα  του ανθρώπου, άνθρωποι, για να υπερασπιστούν το Θεό, αρνήθηκαν  τον άνθρωπο κι άλλοι, για να υπερασπιστούν τον άνθρωπο, αρνήθηκαν  το Θεό.  

Εγώ θα προτιμούσα να υπερασπιστώ τον άνθρωπο,  απέναντι στο Θεό και όχι το Θεό, απέναντι στον άνθρωπο. Γιατί σ’ όλες τις περιπτώσεις, την ανάγκη από υπεράσπιση, την έχει ο άνθρωπος και όχι ο Θεός. Ποτέ δεν είναι κατηγορούμενος ο Θεός. Ο άνθρωπος  πλάθει εναντίον του Θεού ανυπόστατες κατηγορίες. Ο Θεός στο πρόσωπο του Χριστού,  υπερασπίζεται τον άνθρωπο, πιο πολύ, από ό,τι,  ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του. Είναι κρίμα που δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος, αυτό το μυστήριο της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού!!   

24 Απρ 2014

Η Ενορία του Αγίου Γεωργίου

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου

            Μήνα Φεβρουάριο,  ημέρα Κυριακή, του έτους 1975,  τελέστηκε  στον Ι. Ναό του Αγίου Γεωργίου, της πόλεως μας, η  πρώτη Θεία Λειτουργία.  Αυτό σήμαινε, ότι από την ημέρα εκείνη, στην πόλη του Αγίου Νικολάου, άρχισε να λειτουργεί μια δεύτερη ενορία, με ενοριακό ναό του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος ανεγέρθηκε με τη φροντίδα των εφημερίων της Αγίας Τριάδος, στη θέση παλαιού μικρού ναού του Αγίου Γεωργίου.


            Πρώτος Εφημέριος τοποθετήθηκε, από τον τότε Μητροπολίτη Πέτρας Δημήτριο, ο Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης. Αργότερα τοποθετήθηκε δεύτερος εφημέριος, ο πρωτ. Γεώργιος Μαρνέλλος. Στη συνέχεια υπηρέτησαν ως εφημέριοι, ο Αρχιμ. Ευθύμιος Κλώντζας, ο σημερινός εφημέριος π. Κωνσταντίνος Κωστάκης,  ο π. Γεώργιος Τζάβλας, ο π. Κων/νος Χαλκιαδάκης και τέλος ο π. Βασίλειος Περουλάκης, ο νεώτερος εφημέριος της ενορίας.    
            Ως πρώτος εφημέριος  αυτής της ενορίας,  θέλω, αυτό τον καιρό  που γιορτάζει ο  Άγιος Γεώργιος,  να πω λίγα λόγια γι’ αυτή την ενορία,  που τόσο πολύ αγάπησα και αγαπώ: Θυμάμαι  το κήρυγμα μου στην πρώτη θεία λειτουργία, εκείνη την Κυριακή. Ήταν τα λόγια του Χριστού, στον απόστολο Πέτρο: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; Ποίμαινε τα πρόβατα μου».  Είχα ταυτίσει την αγάπη στο Χριστό με την ιεροσύνη.
            Πιστεύω ότι το έργο μιας ενορίας, στηρίζεται σε τρεις βασικούς παράγοντες: Στον Θεό, στον Ιερέα και στους χριστιανούς.  Η ευλογία του Θεού, στη λειτουργία μιας «εν Χριστώ» ενορίας, είναι δεδομένη. Απομένει η «συνεργία» του ανθρώπου, δηλ. η συνεργασία του Ιερέα με τους χριστιανούς. Μια ενορία στην οποία δεν υπάρχει συνεργασία Ιερέως – Χριστιανών, δεν έχει λόγο υπάρξεως. Με την ίδια εκκλησιολογική έννοια, δεν επιτελεί κανένα σκοπό, αν δεν υπάρχει συνεργασία Ιερέως – Επισκόπου.
            Εκείνο που απορρέει από τα βάθη της ψυχής μου, για την ενορία του Αγίου Γεωργίου, είναι ότι από την πρώτη στιγμή, διαπίστωσα, την απεραντοσύνη της αγάπης των ανθρώπων. Δέχτηκαν με πολλή χαρά την ίδρυση της ενορίας, σαν τη νέα πραγματικότητα, που θα τους οδηγούσε  στην αγκαλιά  του Θεού.  Την αγάπησαν ως πνευματική τους Μητέρα, συμπαραστάθηκαν στο έργο της, αγάπησαν τους ιερείς της.
            Όλοι οι ιερείς εργάστηκαν στην ενορία μας, με ευσυνειδησία και αγάπη. Όλοι αγαπήθηκαν από τους χριστιανούς μας κι όλοι προσέφεραν,   όσο μπορούσαν στο έργο της. Του κάθε Ιερέα το έργο,  σ’ όλες του τις διαστάσεις, το γνωρίζει μόνο ο Θεός και Εκείνος θα κρίνει τον Ιερέα «εν τη εσχάτη ημέρα». Προσωπικά συνεργάστηκα, κατά  τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με όλους τους Ιερείς. Τους αγάπησα αληθινά, ως συνεφημερίους μου κι έχω την βεβαιότητα, ότι κι αυτοί με αγαπούσαν.
 Η σημερινή συνδιακονία μου, με τους Ιερείς π. Κων/νο και π. Βασίλειο, είναι υποδειγματική. Μας ενώνει η αγάπη του Χριστού, και η συνείδηση της αποστολής μας. Μοναδική φιλοδοξία μας είναι, η ενορία μας. Τους ευχαριστώ, γιατί με προθυμία και αδελφική αγάπη,  αναπληρώνουν τις ελλείψεις μου, στο λειτουργικό έργο της ενορίας και παρακαλώ το Θεό, να μην αφήσει το Διάβολο να μας πειράξει. Σ’ αυτό το σημείο βέβαια, οφείλω μεγάλες ευχαριστίες στον Επίσκοπο μου,  που πάντα με περιβάλλει με πατρική στοργή και αγάπη.
Θέλω με όλα αυτά να πω, ότι το έργο μιας ενορίας, είναι συλλογικό. Οι Ιερείς και ο ευλογημένος λαός του Θεού, επιτελούν  το έργο της ενορίας, τόσο το διοικητικό, όσο και το λειτουργικό και το φιλανθρωπικό. Ο καλύτερος όμως  ιερέας δεν  μπορεί να κάμει τίποτε, αν δεν έχει τη συμπαράσταση των ανθρώπων. Και οι ωραιότεροι άνθρωποι, δεν μπορούν να επιτελέσουν σωστό εκκλησιαστικό έργο, αν δεν έχουν τον κατάλληλο Ιερέα.

Θέλω σήμερα να πω, ένα απέραντο ευχαριστώ, σε όλους τους συνεργάτες μου, για την αγάπη τους και την εμπιστοσύνη τους. Πίκρανα πολλούς και τους ζητώ συγγνώμη. Δεν έχω το δικαίωμα  να σκεφτώ, ότι μου οφείλει κανείς τίποτε. Ούτε ένα «συγγνώμη». Ούτε ένα «ευχαριστώ». Γιατί ο Ιερέας, εξαιτίας της ιεροσύνης του,  οφείλει στο λαό πολλά και στο Θεό τα πάντα. Στο Θεό λοιπόν ανήκουν οι ευχαριστίες.  
Ο μεγαλύτερος σταυρός, που νιώθω στην ψυχή μου, για την ενορία μου, είναι ο σταυρός της αγάπης των ανθρώπων. Την αγάπη που μου έδειχναν  οι άνθρωποι,  την ένιωθα πάντοτε, σαν ένα τεράστιο σταυρό, που δεν μπορούσα να τον αντέξω. Την αγάπη που ήθελα να έχω για τους ανθρώπους, την έβλεπα, σαν ένα θεόρατο σταυρό, που δεν μπορούσα να τον σηκώσω. 
Δεν πρέπει να ξεχνούμε οι Ιερείς, ότι η μοναδική μας αξία, είναι η ιεροσύνη μας και ότι  είναι δώρο του Θεού. Τα πάντα λοιπόν οφείλομε στο Θεό και στην Εκκλησία. Είμαστε «οστράκινα σκεύη», αδύνατα πλάσματα,  «καλάμια» που γέρνουν από το βάρος των προβλημάτων και των αμαρτιών. Αστέρια που τρεμοσβήνουν, όταν χάνουν  το φως του Χριστού.

Η μόνη μου φιλοδοξία, από την ενορία του Αγίου Γεωργίου είναι, να με αξιώσει  ο Θεός,  να καταλάβω, αν οι ενορίτες μου αγάπησαν πιο πολύ το Θεό. Αν αγάπησαν πιο πολύ την Εκκλησία. Αν   αγάπησαν αληθινά τον άνθρωπο, «ως εικόνα του Θεού».  Αν πίστεψαν στην αθανασία της ψυχής τους.  

20 Απρ 2014

Οι Εφημέριοι, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο
η Ερανική Επιτροπή & η Φιλόπτωχος Αδελφότης
εύχονται σε όλους

Χριστός Ανέστη

Μ. Σάββατο: Ο αποθανών δεδικαίωται

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Επιμέλεια κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

   Ο απόστολος μας αναφέρει τον τρόπο και την αιτία που πεθάναμε για την αμαρτία: μέσω του Αγίου Βαπτίσματος! Γιατί στο θάνατο του Χριστού βαπτιστήκαμε(και στο όνομα του Τριαδικού μας Θεού: το όνομά Του συνεπτυγμένα έχει και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, και τον χρίσαντα Πατέρα και τον χρισθέντα Υιό και το χρίσμα το Άγιο Πνεύμα άρα όσοι εις Χριστός βαπτιστήκαμε βαπτιστήκαμε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και η προσηγορία Του είναι προσηγορία του παντός και ομολογία! Και πάντες εν ενί σώματι και εις έν Πνεύμα βαπτιστήκαμε) δηλαδή για να πεθάνουμε προαιρετικά και μεις όπως Εκείνος όμως πραγματικά πέθανε επειδή αυτό που έγινε στο Χριστό ο Σταυρός και ο τάφος το ίδιο γίνεται και σε μας τους χριστιανούς το Βάπτισμα όχι πραγματικά(το βάπτισμα δίνεται στο θάνατό Του: ύδωρ-ταφή, έλαιο-Άγιο Πνεύμα, σφραγίδα-Σταυρός, μύρο-βεβαίωση ομολογίας, κατάδυση-συναποθνήσκειν, ανάδυση-συνανάσταση και πάντως θάνατος-ταφή-ανάσταση πνευματική ακολουθεί διαδοχικά) γιατί ο Χριστός και σωματικά πέθανε και αναστήθηκε ενώ εμείς ως προς την αμαρτία πεθαίνουμε και με το βάπτισμα ανασταινόμαστε ως προς την αρετή(κι όπως φωτιζόμαστε από τον Ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό ας κοιτάξουμε να φωτίσουμε κι άλλους λέει ο Μ.Βασίλειος). Κι όπως ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών με τη δόξα(θεότητα) του Πατρός δηλαδή με το ίδιο Του τον Εαυτό και με τη δική Του θεότητα –δόξα του Πατρός ο Υιός- λύσετε το ναό τούτο και σε τρεις μέρες θα τον εγείρω…έτσι και μεις ανασταινόμαστε άλλη ανάσταση την καινούργια δηλαδή πολιτεία γιατί όταν λχ ο πόρνος γίνει σώφρονας ιδού που έγινε στον ίδιο άνθρωπο θάνατος και ζωή γιατί πέθανε η κακία και αναστήθηκε σ’  αυτόν τον ίδιο άνθρωπο η αρετή και έζησε…

   Αλλά κι όπως το φυτό που καρπίζει έτσι και ο Χριστός ομοιάζει γιατί δεν κοινωνήσαμε με το ομοίωμα του θανάτου Του αλλά γίναμε σύμφυτοι του θανάτου Του(σώμα δεσποτικό ταφέν=σωτηρία κόσμου και βάπτισμα χριστιανών=δικαιοσύνη) και φανερώνεται έτσι ο καρπός που γεννάται αφού το σώμα Του ενταφιαζόμενο στη γη έφερε τον καρπό της σωτηρίας του κόσμου! Κι έτσι ανάλογα κι εμείς ενταφιαζόμαστε στο νερό –στην κολυμβήθρα πρέπει να σκεπάζεται γι’ αυτό όλο μας το σώμα όταν βαπτιζόμαστε- κι Εκείνος στη γη Εκείνος στο σώμα κι εμείς με την προαίρεσή μας κατά τη αμαρτία και για τούτο δεν είπε ότι στο θάνατό Του γίναμε σύμφυτοι αλλά στο ομοίωμα του θανάτου Του(τι ευλογία και Θεού αγαθότητα: ομοίωμα θανάτου Του και αληθινή μέθεξη αναστάσεως Χριστού!). Κι επομένως και της Αναστάσεώς Του θα γίνουμε κοινωνοί και θα κληρονομήσουμε ζωή αιώνια και μεις εάν δείξουμε ανάσταση με τα καλά μας έργα γιατί ο παλιός μας άνθρωπος(τόσο πολύ έχουμε φυσική κλίση στο κακό και ποικιλότροπα) δηλαδή η κακία συσταυρώθηκε δηλαδή όμοια με το σώμα Του τάφηκε στο βάπτισμα για να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας που δεν είναι άλλο από την κακία που συνίσταται από διαφορετικά μέρη και είναι σαν ένα σώμα και να καταργηθεί επομένως το σώμα μας ως αμαρτωλό και να είναι νεκρό όχι για αφανισμό και διάλυση όπως τα σώματα των νεκρών(η αμαρτία με άλλα λόγια) αλλά για να μην αμαρτάνει πια… 

   Ό,τι ακολουθεί αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους: όπως όποιος πεθαίνει έχει δικαιωθεί δηλαδή ελευθερωθεί(σα το δούλο που άμα πεθάνει μόνο ελευθερώνεται από τη δουλεία κι εμείς άμα νεκρούμενοι βαπτιστούμε μόνο ελευθερωνόμαστε από τη δουλεία της αμαρτίας) και πάψει την αμαρτία έτσι κι ο χριστιανός που βαπτίζεται και νεκρώνεται κατά την αμαρτία και μένει σα νεκρός πάντα για αυτήν και για τούτο θάνατος αμαρτίας απαλλαγή και απελευθέρωση και καθαρισμός και έργοις και λόγις και προσπαθούς ενθυμήσεως…άρα αφού είδαμε πώς πρέπει να μένουμε πάντα νεκροί κατά την αμαρτία τώρα να δούμε και πώς πρέπει να έχουμε πάντα ανάσταση στον εαυτό μας της πολιτείας κατά Θεόν αφού αν πεθάναμε μαζί με το Χριστό μέσω του βαπτίσματος πιστεύουμε ότι θα έχουμε μέσα μας και την ανάσταση της νέας Του ζωής της χάριτός Του επειδή κι ο Χριστός μια και πέθανε και αναστήθηκε πάντα ζει και δεν πεθαίνει πια. Κι ό,  τι πέθανε για μας πέθανε και για την αμαρτία μας πέθανε κι όχι επειδή ήταν άξιος κι υπεύθυνος θανάτου…αναμάρτητος ήταν! Εκείνο που ζει όμως τώρα ζει για το Θεό και με θεϊκή δύναμη ζει γιατί ζει πάντα με τη δύναμη του Θεού και Πατρός.


   Δεν ξαναπεθαίνει ο Χριστός δεύτερη φορά κι εμείς επομένως δεύτερο βάπτισμα δεν έχουμε και δεύτερο θάνατο κι άρα ας μείνουμε στα προηγούμενα στο θάνατο της αμαρτίας και στην ανάσταση της κατά Θεό ενάρετης ζωής κάτι που θα γίνει σε μας εν Χριστώ Ιησού δηλαδή με τη βοήθειά Του κι όπως κι Εκείνος αφού εάν ο Χριστός μας ανέστησε που ήμασταν νεκροί –κι άρα τώρα πια νεκροί για αμαρτίες: πλούτη και συκοφαντίες και ψεύδη και αρπαγές και λοιδορίες και τρυφές…- πόσο μάλλον τώρα που είμαστε ζωντανοί θα μας διαφυλάξει στη ζωή αυτή!

18 Απρ 2014

O Λόγος του Σταυρού τοις απολλυμένοις μωρία

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
(Κορ.1,1,18-31&2,1-2)

Επιμέλεια: Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

   Υπήρχαν και τότε δυστυχώς κάποιοι άπιστοι στην Κόρινθο που περιγελούσαν το Σταυρό και έλεγαν λόγια ανάρμοστα για το κήρυγμα του Εσταυρωμένου μας Θεού γιατί τάχα αν ήταν Θεός θα βοηθούσε τον εαυτό Του και θα εκδικείτο όταν σταυρώνονταν ενώ αντιθέτως ο Χριστός μας δε μπόρεσε τάχα να γλιτώσει από το θάνατο και πέθανε κι άρα πώς μπορεί και να αναστηθεί εκ νεκρών; Και φανταστείτε τότε τη θέση των χριστιανών που ταράσσονταν ακούγοντας όλα αυτά κι έπρεπε να απαντήσουν αντιστεκόμενοι στους άπιστους γι’  αυτά και επειδή δε μπορούσαν να ακούνε τέτοιες βλασφημίες στο Σταυρό Του ακούνε σήμερα τον απόστολο να τους λέει καθησυχαστικά: μη σας φαίνεται αυτό παράξενο γιατί ό,  τι δόθηκε από το Θεό για να σωθούμε εμείς οι πιστοί Του αυτά πάλι φαίνονται μωρία στους άπιστους και απολλύμενους όπως εδώ που τους μιλάει για το κήρυγμα του Σταυρού και επομένως και του Εσταυρωμένου μας Ιησού. Αλλά προσέξτε αυτό πάλι είναι η δύναμη του Θεού μας και επιπλέον φανερώνει και σοφία αντί για τη μωρία που έβλεπαν οι άπιστοι γιατί η δύναμή Του φαίνεται από το ότι ο Εσταυρωμένος με το θάνατό Του νίκησε το θάνατο από την υπερβολική Του δύναμη με την οποία έπεσε και νίκησε το θάνατο ρίχνοντάς τον κάτω οριστικά αλλά και σοφία πάλι είναι γιατί ο Εσταυρωμένος με τέτοιο σοφό τρόπο έσωσε τους απωλεσμένους!    

   Οι έξω σοφίας και ρήτορες κλπ κλπ κάθε εποχής που εγκεφαλικά προσπαθούν να ερμηνεύσουν όλα αυτά αυτά παθαίνουν όπως το βεβαιώνει κι ο προφήτης ότι δηλαδή θα απολέσω τη σοφία τους αυτή και θα την αποδείξω ανώφελη και μάταιη κάτι που είναι αντίθετο στην πραγματική σοφία που είναι και ωφέλιμη και συνετή(Τιμθ.2,2,7/πνεύμα Θείο συνέσεως σε έργα και υποθέσεις δυσκολοδιάκριτες). Πού σοφός αναρωτιέται στη συνέχεια ο απόστολος. Πού φιλόσοφος και ρήτορας; Και πού γραμματεύς; Πού ειδωλολάτρης και Ιουδαίος; Πού συζητητές και πολύξεροι; Κανείς τους δε μπόρεσε να μας σώσει παρά οι απλοί αλιείς κι άνθρωποι ασήμαντοι ήταν αυτοί που μας απελευθέρωσαν από την πλάνη και την απιστία κι η σοφία αυτού εδώ του κόσμου έμεινε από Το Θεό ανενέργητη και πραγματικά μωρή και ανόητη αφού δε μπόρεσε να βρει την αληθική γνώση του Θεού! Κι αφού λοιπόν με τη σοφία Του δε μπόρεσε ο άνθρωπος να γνωρίσει το Θεό ευδόκησε ο Θεός με τη μωρία του κηρύγματος να σώσει όσους πιστέψουν…εδώ φαίνεται πώς μωράθηκε η σοφία αυτή του κόσμου: μέσω των κτισμάτων –πάντα εν σοφία εποίησας- οι του κόσμου φρονούντες δε γνώρισαν το Θεό εμποδιζόμενοι από τη σοφία της ευγλωττίας για τούτο κι ο Θεός με την απλότητα του κηρύγματος κι ας φαίνεται στους άλλους μωρία και αγνωσία αλλά δεν είναι ασφαλώς και μέσω αυτής της απλότητας του κηρύγματος ήρθε κι έσωσε ο Θεός όσους Τον πιστέψουν. Ας μη προσέχουμε λοιπόν κι εμείς μόνο τα όμορφα λόγια και τα κτίσματα γιατί αληθινή σοφία αυτά δεν είναι.

   Σας λέω να πιστέψετε κι εσείς αρχίζετε να ζητάτε θαύματα για όσα σας κηρύττω αλλά εμείς κηρύττουμε Χριστό Σταυρωμένο που όχι μόνο επίδειξη ασθένειας κι αδυναμίας δεν είναι αλλά το να πεθάνει κανείς στο Σταυρό και να είναι και Θεάνθρωπος με τη φαινομενική αυτή αδυναμία Του έρχεται να μας οδηγήσει στην πίστη Του…σχήμα αντιθέσεως κι εδώ χρησιμοποιεί ο απόστολος…με τα αντίθετα κατορθώνονται τα αντίθετα! Κι αν πούμε και σε άλλους πάλι να πιστέψουν μας ζητάνε όμορφα λόγια –αναφέρεται αντίστοιχα σε Ιουδαίους που ζήταγαν θαύματα και σε ειδωλολάτρες που ζήταγαν ευγλωττία- αλλά εμείς τους δίνουμε Χριστό κι Αυτόν Σταυρωμένο! Τι μωρία γι  αυτούς να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας σταυρώθηκε και να πάλι η αντίθεση να τους βλέπουμε να πιστεύουν! Όλα αυτά είναι ισχυρότατη απόδειξη της πίστεως και της δυνάμεως του Θεού να πείθονται κι οι μεν κι οι δε όχι από άλλα αλλά από τα αντίθετα σε όσα επιζητούν. Κι οι δυο τους σκοντάφτουν στο ότι ο Χριστός λχ συνέτρωγε με αμαρτωλούς και ο ίδιος πάλι τελικά σταυρώθηκε με ληστές ή περιπαιχτικά αναφέρουμε ότι μωρία και άγνοια είναι το μυστήριο κι πίστη του Σταυρωμένου κι όμως αυτό που είναι ακατάληπτο στο νου μας κι άλογο ολότελα με μόνη την απλή μας πίστη και απερίεργη που ο χριστιανισμός έχει και στην οποία άλλοι καυχιώνται επιτυγχάνεται…

   Ιησούς Χριστός που θαυματουργεί για τους μεν έχουμε και για τους δε τον ενυπόστατο Λόγο και σοφία του Πατρός αφού ας μη ξεχνάμε ότι το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού ισχυρότερο των ανθρώπων: Σταυρός και πίστη στον Εσταυρωμένο μωρό του Θεού όπως φαίνεται στους έξω σοφούς είναι σοφότερο από τους σοφούς αυτούς γιατί σοφοί και φιλόσοφοι καταγίνηκαν σε ψυχρά κι ανώφελα κι ο Σταυρός έσωσε τον κόσμο όλο…ασθενές του Θεού θεωρείται ο Σταυρός αφού ο Χριστός για τους άπιστους από αδυναμία κι ασθένεια σταυρώθηκε κι όμως αυτό το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο από όλους τους ισχυρούς και δυνατότερο από όλους τους δυνατούς αφού μυριάδες τυράννων πάσχισαν να Τον νικήσουν και να σβήσουν το όνομά Του επί της γης αλλά ανθεί περισσότερο αντίθετα από τα αναμενόμενα κι ακμάζει κι ο δυνατός όπως τον θεωρούσαν διάβολος δέθηκε και νικήθηκε από το φαινομενικό αυτό το ασθενές και αδύναμο του Σταυρού: το υπέρσοφο του Θεού λέγεται άσοφο και μωρό και το υπερσθενές και υπερδύναμο ασθενές και αδύναμο όπως και το θείο υπέρφωτο σκότος και γνόφος! Κι όμως η θ.σοφία και δύναμη υπερέχει κάθε σοφία και δύναμη των κτισμάτων Του. Ανάμεσα στους πιστούς που κλήθηκαν ελάχιστοι σοφοί κατά το φαινόμενο και τον παρόντα βίο –κι ας υπήρχαν και σοφοί ανάμεσά τους- αλλά και αξιωματούχοι κι ευγενείς –σχήμα λιτότητας όχι πολλοί…άρα η δύναμη του κηρύγματος του Χριστού δίδαξε όλους αυτούς και τους αμαθείς και απλούς ανθρώπους τόσα σοφά και υψηλά δόγματα της πίστεως κι ακολούθως έδειξε την άλλη σοφία άχρηστη και μάταιη όπως και τη δύναμη του κόσμου αυτού εδώ και την ευγενική καταγωγή…

   Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός για να καταισχύνει και να καταντροπιάσει τους σοφούς του κόσμου τούτου και τα ασθενή τα ισχυρά! Καθώς και τα αγενή και εξουθενημένα και τα μη όντα για να καταργήσει τα όντα…πόσο ασήμαντοι φαίνονται πολλές φορές οι χριστιανοί τα μάτια του κόσμου τούτου κι όμως ταπεινώνουν τον κόσμο φιλοσοφώντας περί Θεού και θείων περισσότερο από κάθε άλλο ή και νικώντας κάθε επίγεια δύναμη και πλούτο και δόξα και ευγενική καταγωγή των απίστων κι αυτό το πέτυχε η ταπείνωσή τους ενώπιον του Θεού κι αντίθετα η υπερηφάνεια των απίστων κι ο εγωισμός δεν τους άφησε να πλησιάσουν περισσότερο το          Χριστό από τη δόξα και τη σοφία τους…κι αυτό ήταν επίτηδες όχι το να δεχτεί αμαθείς και να διώξει μορφωμένους από κοντά Του αλλά για να ταπεινωθεί ο τύφος κι υπερηφάνεια των ανθρώπων που φρονούν κοσμικά…κι αυτό μέχρις ότου καταλάβουν ότι οφείλουν να αφιερώνουν κάθε δόξα και σοφία και όλα στο Θεό και να μη καυχιούνται για οτιδήποτε άλλο ενώπιον ανθρώπου…πάσα σαρξ μη καυχάται ενώπιον Θεού…κι εμείς πώς μπορούμε να καυχιόμαστε για δόξες και τιμές και δύναμη και σοφία; Έτσι το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να γινόμαστε ανάξιοι του χριστιανικού κηρύγματος και της πίστεως και να οδηγούμαστε στην απιστία.

   Από το κακώς είναι στο εύ είναι ανακληθήκαμε και αναπλαστήκαμε και γεννηθήκαμε πνευματικά από το Θεό εμείς οι χριστιανοί και γίναμε τέκνα και υιοί Θεού εν Χριστώ Ιησού δια μέσου του Ιησού Χριστού κι άρα όχι αγενή όπως είπε πιο πάνω αλλά ούτε ταπεινά πάλι παρά ολότελα ευγενέστεροι από όλους τους ευγενείς είναι τελικά οι χριστιανοί γιατί απλούστατα εδώ μας αποκαλύπτει ότι απόκτησαν Πατέρα τους τον ίδιο το Θεό ο οποίος μας έκανε σοφούς και επειδή είναι άγιος μας έκανε και άγιους και δίκαιος και δίκαιους και απολύτρωση και ελεύθερους –τέρμα η μωρία και ακαθαρσία και αμαρτία σκλαβιά αφού Εκείνος έγινε σε μας σοφία και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση τόσο πλούσιος και άφθονος σε χαρίσματα είναι ο Κύριος που μας τα χορηγεί όλα αυτά ή το ίδιο είναι να πούμε ότι ο Χριστός έδωσε όλον Του τον εαυτό για μας σε μας: πρώτα μας έκανε σοφούς ώστε να ελευθερωθούμε από την πλάνη της ειδωλολατρίας και μας δίδαξε την αλήθεια της θεογνωσίας κι έπειτα μας έκανε δίκαιους χαρίζοντάς μας άφεση αμαρτιών και πάλι στη συνέχεια μας έκανε και άγιους με το Άγιό Του Πνεύμα κι έτσι μας ελευθέρωσε τελείως από όλα τα κακά ώστε έχουμε χρέος απέναντί Του να είμαστε μόνο σ’  Αυτόν οικείοι κι αφιερωμένοι και αν θέλει κανείς να καυχηθεί ας καυχηθεί εν Κυρίω αφού όχι από μόνοι μας είμαστε κάτι ούτε μπορούμε να καυχιόμαστε για κάτι σε μας ή και σε άλλους αλλά μόνο στο Θεό  που μας χάρισε τόσα πνευματικά χαρίσματα και πόσο επομένως πρέπει να ταπεινωνόμαστε ενώπιον Θεού και ανθρώπων κατά Χριστόν αξιόλογων όπως των διδασκάλων μας.        


   Έτσι ακριβώς κι ο απόστολος πορεύτηκε με την άρρητη θ.δύναμη όπως δηλαδή το ήθελε κι ο Θεός και έτσι έκρινε κι ο απόστολος να μην ξέρει άλλο τίποτε(Κορ.2,11,6&Ρωμ.12,7: και με μια δόση σωκρατικής ειρωνείας αφού ο απόστολος αυτός είναι όντως ο Δημοσθένης της Εκκλησίας και πολλαχού χρησιμοποιεί υψηλότατο ύφος και σχήματα λόγου όντως ιδιώτης τω λόγω αλλ’ ου τη γνώσει! Τέλειος στη θ.σοφία και ικανός κι άξιος να διδάσκει κι άλλους προσφέροντάς τους στο Χριστό κι ας μην έχει κοσμική σοφία ικανή!) από το ότι ο Χριστός μας σταυρώθηκε και Αυτόν τον Εσταυρωμένο σας κηρύττω! Κι αυτό βλέπουμε υπερφυσικά να κυριαρχεί και να επικρατεί απέναντι σε κάθε εμπόδιο και αντιξοότητα της ζωής! Κι ας μη χρησιμοποιούμε ευγλωττίας ψεύτικα λόγια ή κακή μεταχείριση αλλά στη σοφία και γνώση οδηγούμενοι από την κτίση και την πίστη και τον μέλλοντα αιώνα εν Ιησού Χριστώ κι όχι στην ανυπαρξία του ψεύδους κι έτσι να υμνείται ο Θεός και μέσω των κατορθωμάτων του ανθρώπου που μας χορηγεί όλα αυτά…

16 Απρ 2014

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Μεγάλη Πέμπτη

Λάβετε φάγετε, 
(Κορ. 1,11,23-32)

Εγώ παρέλαβα από τον Κύριό μας λέει ο απόστολος σήμερα αυτό και σας παρέδωσα αλλά για ποια αιτία θυμάται τα μυστήρια του Κυρίου και αναφέρει την εσπέρα της Μ.Πέμπτης που ο Κύριός μας παραδόθηκε; Ήταν αναγκαίο πολύ γιατί ήθελε να διδάξει κάθε χριστιανό ότι αν ο Δεσπότης Χριστός έκανε όλους τους χριστιανούς κοινωνούς της πνευματικής τράπεζας των μυστηρίων του πώς εσύ ο πλούσιος διώχνεις από το τραπέζι τον φτωχό αδελφό σου χριστιανό; Και βέβαια μπορεί ο απόστολος να μην ήταν τότε παρών αλλά κι αυτό επιβεβαιώνει ότι ο Χριστός και χτες και σήμερον και πάντα είναι ο ίδιος που παραδίδει πάνω στην θ.τράπεζα τα μυστήρια στους μεταλαμβάνοντες όπως και τότε τα παρέδωσε!

   Εκείνη τη νύχτα λοιπόν που παραδόθηκε έλαβε άρτο και ευλόγησε κι ευχαρίστησε –εδώ είναι ταυτόσημα(Κορ.1,10,16/ό, τι είναι στο άγιο ποτήριο είναι το σώμα και το αίμα Του που εμείς κοινωνάμε όπου της πλάνης το γένος των ανθρώπων απήλλαξε και γι’  αυτό Τον ευχαριστούμε: ευλογίας ποτήριο και ευχαριστίας για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού πραγματικό θησαυρό! Και τελεσιουργείται και από τα λόγια του Κυρίου και από την επίκληση και ευλογία του ιερέως κι έτσι ενωνόμαστε με τον Κύριο μεταλαβαίνοντας…κασι μάλιστα ο μελιζόμενος και μη διαιαρούμενος ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος)- και είπε δίνοντας λάβετε φάγετε αυτό είναι το σώμα Μου που για σας προσφέρεται…(Εβρ.10,1/μια φορά έγινε κι ένας ο Χριστός πλήρης ένα σώμα όπως τότε πάνω στο Σταυρό σα να γίνεται τώρα! Και κατά τον Άγ.Νικόλαο Καβ.: είναι θυσία αληθινή το σώμα του Χριστού και που έγινε μια φορά).

   Και δυο παρατηρήσεις του αγίου Νικοδήμου εδώ πολύ σημαντικές: θυμηθείτε λέει αδελφοί μου χριστιανοί ότι ο Κύριος αυτή τη θ.μυσταγωγία σας παρέδωσε τελευταία εκείνη την ίδια νύχτα που έμελλε να σφαγιασθεί και ο προδότης ομοτράπεζος! Αν και μετά το εξελθείν τον Ιούδαν παραδίδωσι τοις ένδεκα ο Σωτήρ το σωτηριώδες μυστήριον… Κι εμείς δεν κρίνουμε άξιο της τράπεζάς μας το φτωχό αδελφό μας; Συ διδάχτηκες μάλιστα με το μυστήριο της θ.Ευχαριστίας να ευχαριστείς το Θεό όπως κι ο Χριστός όταν μας παρέδινε το μυστήριο τούτο ευχαρίστησε το Θεό για να μας δώσει και το παράδειγμα να ευχαριστούμε κι εμείς το Θεό και να μην κάνουμε ανάξια έργα της ευχαριστίας αυτής και να μη βρίζουμε την εκκλησία του Θεού! Κι ο Κύριος είπε σε όλους λάβετε φάγετε όχι κάτι άλλο αλλά το ίδιο Του το σώμα που τεμάχισε εξίσου σε όλους δίνοντάς Το στο θάνατο. Κι εμείς; Αλίμονο προλαβαίνουμε και τρώμε μόνοι μας κι ούτε τον κοινό άρτο δε βάζουμε στη μέση να φάει ο αδελφός μας ούτε μοιραζόμαστε αλλιώτικα για να δοθεί σε πολλούς φτωχούς αλλά το φυλάς μόνο για τον εαυτό σου…

   Τούτο ποιείτε εις την Εμήν ανάμνησιν. Κοινού ανθρώπου μνημόσυνο αγωνιάς αν έκανες και νόμιμες ελεημοσύνες και τραπέζια μνημοσύνων για τους εν Χριστό κοιμηθέντες και μάλιστα καλώντας και φτωχούς για να συγχωρεθούν οι πεθαμένοι σου και τώρα κάνοντας ανάμνηση του δεσπότη των πάντων δε μεταδίδεις ούτε καν από αυτή την  απλή σου τράπεζα σε κανένα φτωχό να φάει; Δεν τρομάζεις για την ανομία αυτή που κάνεις; Και ακολουθεί ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων: τούτο το ποτήριον η ΚΔ εστιν εν τω Εμώ αίματι! Αντί της ΠΔ το αίμα εδώ ο Κύριός μας δίνει το αίμα Του(Εβρ.9,20/ΚΔ: διαθήκη το αίμα Του για την άφεση αμαρτιών ψυχικών κάτι που δεν υπήρχε στην ΠΔ)!!! Και επομένως τούτο ποιείτε οσάκις αν πίνητε εις την Εμήν ανάμνησιν! Χριστιανέ κάνεις άρα ανάμνηση και ενθύμηση του θανάτου του Κυρίου διαμέσου του ποτηρίου! Και πώς μπορείς μόνος να τρως και να πίνεις και να μεθάς όταν το φοβερό ποτήριο του αίματος του Κυρίου από το οποίο συ πίνεις δίνεται σε όλους και πίνεται;             

   Κι όσες φορές επαναλαμβάνετε αυτό το θάνατό Του καταγγέλλετε έως της δευτέρας παρουσίας! Με τέτοια διάθεση οφείλετε να είσαστε χριστιανοί όταν μεταλαμβάνετε σα να βρίσκεστε εκείνη την ίδια εσπέρα της Μ.Πέμπτης και σα να κάθεστε στην ίδια τράπεζα όπου ήταν κι ο Κύριος και να θεωρείτε ότι από τα ίδια Του τα χέρια λαμβάνετε το σώμα και το αίμα Του!!! Τη θυσία την αναίμακτη των μυστηρίων Του γιατί εκείνο το ίδιο δείπνο που μας παρέδωσε ο  Κύριος αυτό τελούμε κάθε Λειτουργία που γίνεται και κείνο το θάνατο του Κυρίου φανερώνουμε με τα μυστήρια έως τέλους κι έπειτα τελειότερα θα αναχθούμε και μυστικότερα θα απολαύσουμε πολιτευόμενοι και δε θα μεταλάβουμε των Αγίων Μυστηρίων έπειτα…

   Κι ακολουθεί και η προειδοποίηση: όποιος αναξίως μεταλαμβάνει θα είναι ένοχος: εδώ αινιγματικά φανερώνει τους Κορινθίους πως αναξίως μεταλάβαιναν τα θ.μυστήρια αφού παράβλεπαν τους φτωχούς και δε φίλευαν στις κοινές τους τράπεζες τους ενδεείς. Πώς γίνεται κανείς ανάξιος; Πώς γίνεται κανείς ένοχος; Όποιος δε θέλει να φάει αλλά μόνο να θανατώσει τον Κύριο! Όπως λχ. οι στρατιώτες που Τον βασάνισαν ποικιλοτρόπως για ατιμία και καταφρόνηση έτσι κι όποιος δεν ωφελείται μάταια προσέγγισε και ανώφελα. Ξέσχισαν τη χλαμύδα του βασιλιά οι σταυρωτές Του κι οι χριστιανοί που ανάξια κοινωνάνε ρίχνουν στο βόρβορο και στη ακάθαρτή τους ψυχή με την οποία κοινωνάνε κι έτσι κι οι δυο ατίμασαν τον Κύριο. Τότε μάλιστα οι φιλάργυροι και αιμομίκτες κά. Κορίνθιοι πολύ ελέγχθηκαν με τα λόγια αυτά του αποστόλου…

   Ας δοκιμάζει επομένως κανείς πρώτα τον εαυτό του κι έπειτα ας πλησιάζει στα μυστήρια αλλιώτικα αναξίως πλησιάζει και ένοχος θα είναι αφού δεν εννοεί το μεγαλείο του Μυστηρίου! Μόνο με καθαρή συνείδηση ας πλησιάζουμε τα θ.μυστήρια και να μεταλαβαίνουμε -κρίνε μόνος σου! Μη κοινωνάς όταν είναι γιορτή –γιορτή είναι λέει ο Ι.Χρυσόστομος: επίδειξη έργων αγαθών και ευλάβεια ψυχής και ακρίβεια πολιτείας(αυτά αν έχουμε πάντα γιορτάζουμε και πάντα μπορούμε να κοινωνάμε!)- αλλά όταν βρεις τον εαυτό σου έτοιμο και καθαρό και άξιο! Αλλιώτικα κατακρίνεσαι όχι για τη φύση των Μυστηρίων αφού είναι πρόξενα ζωής και σωτηρίας αλλά για την αναξιότητά μας όταν δηλαδή ανέτοιμοι πλησιάζουμε όπως λχ και με τον ήλιο που σε άλλους ωφελεί και σε άλλους βλάπτει αλλά ο ήλιος δεν παύει να είναι ήλιος. Ποιος βρίσκεται στη θ.κοινωνία ας σκεπτόμαστε πολύ σοβαρά κι έπειτα να πλησιάζουμε ο ίδιος ο Υιός του Θεού μυστικώς παρών υποκάτω σε είδος αγιασμένου άρτου με τη θεότητα και την ανθρωπότητα πάνω στην αγία Τράπεζα. Μετά φόβου και νήφοντας και προσοχής να μεταλαβαίνουμε…

   Και μια κακή εικόνα έρχεται στη συνέχεια: από τις συφορές και κακά που σας έρχονται λάβετε αποδείξεις όσων σας λέω γιατί και άωροι θάνατοι έρχονται και αιφνίδιοι και πριν το φυσικό καιρό θάνατοι αλλά και χρόνιες και πολύχρονες ασθένειες αφού ανάξια μεταλαβαίνουμε…κι οι άλλοι αμαρτάνουν βεβαίως αφού ουδείς αναμάρτητος κι έχουν να λάβουν μεγαλύτερη ακόμα τιμωρία μελλοντικά από αυτούς εδώ κι άρα αν θέλουμε να μη παιδευτούμε ούτε δω ούτε κει ας κοιτάμε να μην αμαρτάνουμε. Κι εδώ χρειάζεται πολλή διάκριση γιατί υπάρχουν και αρρώστιες λέει ο ιατρός Άγ.Βασίλειος που αν χρησιμοποιήσουμε φάρμακα κινδυνεύουμε περισσότερο γιατί δεν προέρχονται από τη φύση όλες οι αρρώστιες και από τον κακό τρόπο ζωής –που ορθότατα αντιμετωπίζει η ιατρική- αλλά και από το Θεό που μας δοκιμάζει πολλές φορές και μας οδηγεί στην αποστροφή της αμαρτίας και αποχή…έτσι λχ γίνεται και με όσους αναξίως μεταλαβαίνουν και τότε πρέπει όχι γιατρούς να καλούμε αλλά να υπομένουμε και να μετανοούμε έμπρακτα για τις αμαρτίες μας –ίδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε…

   Τέλος αν γνωρίζαμε τις αμαρτίες μας και αυτοκατηγορούμασταν με αυτομεμψία –μη αναμείνωμεν υπ’ άλλων ελεγχθήναι αφού αρχή σωτηρίας η εαυτού κατάγνωσις: ομολογία και φυγή πταίσματος απαιτείται(Ρωμ2,15/ΈΒΑΛΕ Ο ΘΕΌΣ ΕΞΑΡΧΉΣ ΤΗ ΓΝΏΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΎ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΎ ΣΕ ΚΆΘΕ ΆΝΘΡΩΠΟ ΚΙ ΕΠΕΙΔΉ ΕΠΙΜΈΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΊΑ ΗΡΘΕ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ: και κυρίως η ηθική σύγκειται από 3 σημεία ό,  τι δε θέλεις να σου κάνουν μην το κάνεις κι εσύ ό,  τι θέλεις να σου κάνουν κάνε το κι εσύ και ό,  τι θέλεις να κάνουν οι άλλοι στον εαυτό τους κάνε κι εσύ στον εαυτό σου=τίμιο και δίκαιο και πρέπον=πάντα όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς…όπου το πλήρωμα του χρόνου ήρθε δηλαδή όταν πια κάθε κακία γέμισε και χρειάζονταν ιατρεία πια κι όταν ήταν οι άνθρωποι έτοιμοι να νοήσουν το Ευαγγέλιο κατά τη θ.οικονομία)- και μετάνοια ούτε δω θα μας κατέκρινε ο Θεός ούτε εκεί θα πηγαίναμε στην κόλαση. Κι όμως και ας μη το κάνουμε αυτό και πάλι ο Θεός δε μας τιμωρεί άσπλαχνα και με οργή αλλά μας παιδεύει εδώ για να μας ελεήσει εκεί…κι όχι όπως οι άπιστοι κι οι ασεβείς εννοείται βέβαια αν τα αμαρτήματά μας δεν είναι μεγάλα κι αγιάτρευτα –και θρήνει τον αμαρτωλό ευτυχούντα το ξίφος της δίκης επιτείνεται…    

14 Απρ 2014

Ο Εσταυρωμένος

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως 
Πέτρας & Χερρονήσου


Ο Εσταυρωμένος, στάθηκε πάντα στη ζωή μου ένα μυστήριο.  Το ακατανόητο μυστήριο του Θεού, που χώρισε στα δύο την ανθρώπινη ιστορία.  Μυστήριο στο Σταυρό, ως «Υιός του Θεού». Μυστήριο στην Ανάσταση, ως «Υιός του ανθρώπου».


Η πιο ωραία εικόνα του Θεού, είναι ο Εσταυρωμένος. Στον Εσταυρωμένο βλέπεις τον Θεό στη γη, μεταξύ των ανθρώπων. Στον Εσταυρωμένο βλέπεις, τον άνθρωπο στον ουρανό, μεταξύ των αγγέλων.

Δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος, που θα «κατανοήσει» με την καρδιά του, το μυστήριο του Σταυρού  και να μην πιστέψει στον Χριστό. Να μην τον αγαπήσει. Να μην καταλάβει ότι ο Χριστός είναι ο Μοναδικός θεός του κόσμου.  Η απάντηση του Θεού στην αγωνία των θρησκειών. 

Παράδοξα γεγονότα εκτυλίσσονται από τη Μεγάλη Πέμπτη, μέχρι  την Κυριακή της Αναστάσεως. Η ανθρώπινη κακία και εγκληματικότητα,  οδηγεί στο Σταυρό, ακόμη και τον Υιό του Θεού. Ο Κτίστης και Δημιουργός του κόσμου, πορεύεται, ως «πρόβατον επί σφαγήν», στο Γολγοθά. Κι όμως, «προηγούνται  αυτού,  οι χοροί των αγγέλων, που καλύπτουν από δέος τα πρόσωπα τους και ψάλλουν τον  ύμνο: Αινείτε τον Θεόν».

Σταματάς με φόβο μπροστά στην ανθρώπινη δύναμη, που σταυρώνει τον ίδιο το Θεό, αλλά διαλύονται γρήγορα οι φόβοι σου και μετατρέπεται η λύπη σου σε χαρά, όταν καταλάβεις, ότι η Σταύρωση,  είναι  το  μυστήριο που φανερώνει την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Δεν βλέπεις  στο Σταυρό την ανθρώπινη κακία, αλλά τη θεϊκή αγάπη.

Τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, παρακολουθείς τις δυνάμεις του κακού να αγρυπνούν. Να μην κοιμούνται. Οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι Αρχιερείς, οι Σαδδουκαίοι,  ο Άννας, ο Καϊάφας, ο Ιούδας,  η Ρωμαϊκή εξουσία, ο Πιλάτος, ο βασιλιάς Ηρώδης, όλοι συνεργάζονται εναντίον του μεγαλύτερου Αθώου, που έζησε ποτέ, στην  ανθρώπινη ιστορία. Ζαλίζεσαι και λες:  Αυτή είναι η «μοίρα»  του ανθρώπου,  από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε ο Υιός του Θεού; Οι σκοτεινές δυνάμεις κατευθύνουν λοιπόν την ιστορία και κυβερνούν τον κόσμο;

Κι όμως, εκείνη τη νύχτα, νίκησαν οι δυνάμεις του καλού. Εκείνη τη νύχτα, νίκησε  ο Χριστός. Νικήθηκε  το πνεύμα του κόσμου, ο διάβολος   και το θάνατος. Στο Σταυρό του Χριστού, δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη, εναντίον των δαιμονικών Δυνάμεων.

Τα λόγια του Χριστού στο Μυστικό Δείπνο, φανερώνουν τι έφερε  στον κόσμο ο Χριστός: «Λάβετε, φάγετε. Τούτο εστί το Σώμα μου». Αυτό είναι το σώμα μου, που θυσιάστηκε για σας. «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου». Αυτό είναι το Αίμα μου που χύθηκε στο Σταυρό για όλους εσάς και για όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η Νέα μου Διαθήκη με τους ανθρώπους. Η νέα συμφωνία, που την υπέγραψα με το Αίμα μου. Το Σώμα μου και το Αίμα μου, θα είναι η ζωή σας.

Το ζοφερό  Σεόλ της Εβραϊκής θρησκείας, όπου ζούσαν οι ψυχές των ανθρώπων  και  ο σκοτεινός Άδης της ειδωλολατρίας, διαλύθηκαν, γέμισαν φως. Οι ψυχές ελευθερώθηκαν και όσες πίστεψαν γέμισαν  τη φωτεινή βασιλεία του Θεού. Το φως της Αναστάσεως του Χριστού, συντάραξε   τον ουρανό, τη γη και τα καταχθόνια. Πρώτος στον παράδεισο, ο μετανοημένος ληστής με το σταυρό του.

Η μεγαλύτερη ευεργεσία του Θεού στην ανθρωπότητα, είναι η Θεία Κοινωνία. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Η ζωή του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Αυτό το νόημα έχει η Θεία Ευχαριστία, η Θεία Λειτουργία, που τελείται μέσα στην Εκκλησία. Μ’ αυτή την  έννοια, «δεν υπάρχει σωτηρία του ανθρώπου έξω από την Εκκλησία»  και δεν μπορεί  να γνωρίσει ο άνθρωπος τον αληθινό Θεό,  έξω από τα τοπικά και πνευματικά  όρια της Εκκλησίας. Η  Εκκλησία θα μας διδάξει και θα μας γνωρίσει το Θεό. Έξω από την Εκκλησία και χωρίς την Εκκλησία,  υπάρχει αίρεση και πλάνη. Γι’ αυτό,  μόνο «όποιος έχει την Εκκλησία Μητέρα,  έχει το Θεό Πατέρα».

Τα γεγονότα και μυστήρια της Μεγάλης Εβδομάδας, θεμελίωσαν και συγκρότησαν  την Εκκλησία, που είχε προαρχίσει  στον Παράδεισο και τελειώθηκε  στις πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής.

Στην Εκκλησία,   γίνεσαι μέλος με το Βάπτισμα, φωτίζεσαι με τη διδασκαλία, αγιάζεσαι με τα μυστήρια  και ζεις με τη Θεία Κοινωνία  Ό, τι και να είσαι, ό, τι και να πιστεύεις, όσα καλά έργα και να κάνεις, όση αγάπη κι αν νομίζεις ότι έχεις, αν δεν κοινωνείς τακτικά το σώμα και το Αίμα του Χριστού, δεν μπορείς να σωθείς. Δεν μπορείς να λάβεις μέσα σου τη θεία χάρη. Θα μείνεις «έξω του νυμφώνος Χριστού».

Τα λόγια του Χριστού θα είναι πάντα το Α και το Ω της ζωής των Χριστιανών: «Εάν δεν φάτε το Σώμα του Υιού του Ανθρώπου κι αν δεν πιείτε το Αίμα Του, δεν μπορείτε να έχετε μέσα σας την αιώνια ζωή». Η Θεία Κοινωνία, όταν λαμβάνεται με πίστη και  ευλάβεια, αγιάζει,  φωτίζει και θεώνει τον άνθρωπο.  
Κανείς λοιπόν χριστιανός, δεν πρέπει να μείνει ακοινώνητος, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τη Μ. Πέμπτη, το Μ. Σάββατο, την νύχτα της Αναστάσεως.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ & ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.
Εσπέρας: Ώρα 6.00 μ.μ. ο Εσπερινός & ώρα 7.30 μ.μ. η Ακολουθία του Νυμφίου στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Εσπέρας: Ώρα 6.00 μ.μ. το Μέγα Απόδειπνο & ώρα 7.30 μ.μ. η Ακολουθία του Νυμφίου στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Εσπέρας: Ώρα 6.00 μ.μ. το Μέγα Απόδειπνο & ώρα 7.30 μ.μ. η Ακολουθία του Νυμφίου στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Εσπέρας: Ώρα 6.00 μ.μ. η Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου και ώρα 7.30 μ.μ. ο Όρθρος της Μ. Πέμπτης στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.30 π.μ. Εσπερινός & η Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.
Εσπέρας: Ώρα 7.00 μ.μ. η Ακολουθία των Αγίων Παθών στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.



ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 10.00 π.μ. οι Μεγάλες Ώρες και ο Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.
Εσπέρας: Ώρα 8.00 μ.μ. η Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.



Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΦΙΩΝ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Στρ. Κόρακα - Ερυθρού Σταυρού - Ίδης Εργατικής Εστίας - Δίκτης - Παλαιολόγου - Γέφυρα - Ακτής Κουνδούρου.
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Αγίου Αντωνίου - Γ. Σεφέρη - Χρυσ. Ξανθουδίδου - Στ. Σπανάκη - Γ. Παγκάλου - Εμποδίου - Μ. Αμαριώτου - Γνώσεως - Μίνωος - Αγίου Αντωνίου.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 8.00 π.μ. Εσπερινός & η Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείουστους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου.
Εσπέρας: Ώρα 11.00 μ.μ. Κωδωνοκρουσία στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου & Αγίου Αντωνίου. Ώρα 12.00 η ΑΝΑΣΤΑΣΗ & εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 11.00 π.μ. Εσπερινός της Αγάπης στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου. Θα επακολουθήσει «Πασχάλιο Γεύμα» στην αίθουσα του Ιερού Ναού.

ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. ο Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου του Α΄ Κοιμητηρίου.
ΤΡΙΤΗ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΕΟΡΤΗ ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ & ΕΙΡΗΝΗΣ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εσπέρας 22ας Απριλίου: Ώρα 6.00 μ.μ. ο πανηγυρικός Εσπερινός στον εορτάζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. ο Όρθρος & η πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον εορτάζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.



ΠΕΜΠΤΗ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. ο Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. ο Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στον εορτάζοντα Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής του Β΄ Κοιμητηρίου.
ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Πρωί: Ώρα 7.00 π.μ. ο Όρθρος & η Θεία Λειτουργία στον ιδιωτικό Ιερό Ναό της Αγίας Καλλιόπης.

Οι Εφημέριοι της Ενορίας, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, η Ερανική Επιτροπή και
η Φιλόπτωχος Αδελφότης εύχονται σε όλους

Ευλογημένο & Ευφρόσυνο Πάσχα





10 Απρ 2014

Ποιος είναι αυτός που σταυρώθηκε;

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

            Ήμουν 6 χρονών παιδί. Δεν είχα πάει ακόμη στο Δημοτικό Σχολείο. Εκείνο τον καιρό  είχε πεθάνει ο πατέρας μου. Το νεκροταφείο του χωριού μου στους Ποτάμους, ήταν κοντά στο σπίτι μας και περνούσαμε από κει για να πάμε στον κήπο. Η μητέρα μου πήγαινε  κάθε μέρα  στον τάφο του πατέρα μου κι έκλαιγε. Ήταν ένας τάφος κάτω από τριανταφυλλιές, που όλο το χρόνο είχαν τριαντάφυλλα και ευωδίαζαν. Εγώ  προσπαθούσα με το μικρό μου μυαλό, να εξιχνιάσω το φοβερό μυστήριο του θανάτου. Πώς ένας άνθρωπος, είναι κλεισμένος σ’ ένα τάφο; Πώς  αισθάνεται; Μυστήριο ακατανόητο για την ηλικία μου!
            Μια μέρα ζήτησα από τη μητέρα μου να μ’ αφήσει στο νεκροταφείο, μέχρι να γυρίσει από τον κήπο και μ’ άφησε. Το κλειδί ήταν στην πόρτα της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου,  άνοιξα και μπήκα.  Προσκύνησα την εικόνα του Χριστού, που ήταν η  Ανάσταση  και  είχε παραστάσεις από τη ζωή και τα πάθη Του.   
            Ύστερα προσκύνησα την εικόνα της Παναγίας, μια ωραία Γλυκοφιλούσα, που κρατούσε το μικρό Χριστό στην αγκαλιά και σε κοίταζε με μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια κι ύστερα προσκύνησα την εικόνα του Προδρόμου . Κοίταζα με δέος τις εικόνες και προσπαθούσα να καταλάβω, τι σήμαιναν όλα αυτά που εικόνιζαν. Στο τέλος κοιτάζοντας το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο, είδα στην κορυφή ένα Εσταυρωμένο. Είχε μια γαλήνια μορφή, μια χαρούμενη θλίψη, ένα συμπονετικό βλέμμα, που με συγκλόνιζε. Θεέ μου! Πόσο τον συμπάθησα, αυτόν τον Εσταυρωμένο!  Πόση γλυκύτητα και ομορφιά είχε! Πόση αγάπη ένιωσα γι’ αυτόν! Τι ωραιότητα ήταν αυτή στο πρόσωπο του! Τι ηρεμία! Δεν είχα δει μέχρι τότε ωραιότερο πρόσωπο. Θεέ μου. Να είχα κι εγώ ένα πατέρα, να έχει τόσο γλυκό πρόσωπο!
            Ύστερα κοίταξα την Παναγία. Τι μάτια ήταν αυτά! Διαπερνούσαν  τα βάθη της ψυχής μου και έβλεπαν  τις σκέψεις και τους λογισμούς μου, τους πόνους και τα όνειρα μου, τις χαρές  και τις απογοητεύσεις μου. Μέχρι τότε, τα μόνα μάτια που με κοίταζαν με αγάπη,  ήταν της μάνας μου. Τα μάτια όμως αυτά της Παναγίας, ήταν πιο όμορφα. Πιο ωραία. Πιο επιβλητικά. Και το πιο σπουδαίο, μου φάνηκαν ότι κοίταζαν με πολλή στοργή το παιδί της. Να μια Μάνα, σκέφτηκα, πιο καλή από τη δική μου!
            Ύστερα δεν μπορούσα να ερμηνεύσω την εικόνα του Χριστού, με τις πολλές παραστάσεις.  Μετά με προβλημάτιζε ο Πρόδρομος, που είχε φτερά σαν  άγγελος και το σπουδαιότερο,  κρατούσε στα χέρια του, το κομμένο του κεφάλι!  Όλα αυτά  μου δημιουργούσαν ερωτηματικά, αλλά συγχρόνως μια γλυκιά ατμόσφαιρα μυστηρίου, που καταλάβαινα ό, τι έκρυβε μεγάλες αλήθειες.
            Εκείνη την ώρα ήρθε η Μάνα μου. Δε μου μίλησε. Ήταν κλαμένη. Άναψε τα καντήλια της εκκλησίας κι ύστερα  έβαλε λιβάνι για να θυμιάσει τις εικόνες. Ζήτησα από τη μάνα μου, να μου εξηγήσει μερικά πράγματα, παρότι ήξερα ότι η Μάνα μου δεν ήταν άνθρωπος της θεωρίας και της διδασκαλίας.
            Στην Μάνα μου δεν άρεσαν τα πολλά λόγια. Δίδασκε την πίστη στο Θεό  με απλό, αλλά απόλυτο τρόπο. Δίδασκε την αγάπη,  στην πράξη. Δίδασκε  την ταπείνωση,  την ανεξικακία,  την συμπόνια,  με τη ζωή της. Με τα δακρυσμένα της μάτια, που δακρύζανε πάντοτε στον πόνο των ανθρώπων. Δίδασκε με την αγάπη τής καρδιάς της,  με την προσευχή της, με το παράδειγμα της και προπάντων με τη σιωπή της.
            Τη ρώτησα όμως να μου πει, για τον τάφο του πατέρα μου, για τις εικόνες και προπάντων για τον Εσταυρωμένο:  «Ποιοι και γιατί,  μαμά,  τον σταύρωσαν;»   Εκείνη για πρώτη ίσως φορά, αισθάνθηκε την ευθύνη σαν Μάνα, ενώπιον του Θεού, να μου μιλήσει:  
            «Στον τάφο παιδί μου, βρίσκεται το σώμα του πατέρα σου, που δεν αισθάνεται τίποτε. Σαν να κοιμάται.  Η ψυχή του όμως ζει και υπάρχει κοντά στο Θεό, εκεί που υπάρχουν  οι ψυχές των Αγίων. Η Παναγία είναι κι αυτή Μάνα.  Είχε ένα μονάκριβο παιδί, που ήταν και παιδί του Θεού. Δεν είχε πατέρα στη γη, αλλά στον ουρανό. Αυτό το παιδί ήταν άγιο. Έκανε θαύματα. Θεράπευε αρρώστιες. Το λέγανε Χριστό. Αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους.  Όμως κάποιοι άνθρωποι το σταύρωσαν.  Αυτό δείχνει ο σταυρός.  

             Επειδή ήταν Θεός αναστήθηκε και βρίσκεται στον ουρανό. Εκεί πήρε αργότερα και την Παναγία μητέρα του. Ο Χριστός   αγαπά όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα  τα  παιδιά. Αγαπά πολύ τα ορφανά παιδιά και τα φροντίζει σαν πατέρας. Και σένα σε αγαπά πολύ.  Αυτός είναι ο πατέρας σου! Αυτόν να παρακαλείς! Κι η Παναγία αγαπά πολύ τα παιδιά. Αυτή να την αγαπάς πιο πολύ από μένα, γιατί αυτή έχει τη δύναμη και τη χάρη να σε βοηθήσει όταν μεγαλώσεις. Ό Άγιος  Ιωάννης,  έζησε σαν άγγελος στη γη και του έκοψαν το κεφάλι, γιατί μιλούσε συνέχεια, για την αδικία και για το Θεό».    

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα