30 Αυγ 2014

Ο φίλος του Νυμφίου

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου



            Φίλος του Νυμφίου, ονομάζεται στα ευαγγέλια και στην παράδοση της Εκκλησίας,  ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Αυτή την ονομασία, την έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του, όταν οι μαθητές του, που πολύ τον αγαπούσαν, πικράθηκαν, επειδή  έβλεπαν τον κόσμο, να εγκαταλείπει το δάσκαλο  τους και να ακολουθεί το Χριστό. Σ’ αυτό το σημείο, θαυμάζομε το ψυχικό μεγαλείο και την καθαρή πίστη του Προδρόμου. Λέει στους μαθητές του:
«Γιατί στενοχωριέστε, που οι άνθρωποι με εγκαταλείπουν και ακολουθούν το Χριστό; Τι είμαι εγώ και τι είναι ο Χριστός; Εγώ είμαι αυτό που είπε ο Ησαϊας ο προφήτης: «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Ο Χριστός είναι τόσο ανώτερος και μεγαλύτερος από μένα, που δεν είμαι ικανός, να  λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του. Προτού εγώ γεννηθώ  και προτού δημιουργηθεί ο κόσμος, εκείνος υπήρχε.  Εγώ είμαι  προφήτης. Εκείνος είναι ο Μεσσίας. Εγώ είμαι άνθρωπος. Εκείνος είναι ο Θεός».
Και συνεχίζει ο Ιωάννης, να ερμηνεύει στους μαθητές του, το πρόσωπο του Χριστού και τη δική του αποστολή. Κι όλα αυτά με πολλή χαρά, όχι με πικρία. «Εμένα»,  τους λέει,   «με έστειλε ο Θεός, να προετοιμάσω το δρόμο, που θα περάσει ο Χριστός. Να μιλήσω για κείνον στις καρδιές των ανθρώπων. Να τον πιστέψουν και να τον αγαπήσουν, ως Θεό τους. Εγώ μοιάζω με ένα μικρό λυχνάρι, που  έχει σκοπό να δείξει στους ανθρώπους, το μονοπάτι που οδηγεί στο Θεό. Αυτό έκανα μέχρι σήμερα, στην πνευματική νύχτα του κόσμου.
Ήμουν ο αυγερινός,  που προμήνυε, ότι πλησιάζει η ώρα, που θα ανατείλει ο Ήλιος. Ο Ήλιος ανέτειλε. Είναι ο Χριστός. Μπορεί ένα λυχνάρι, να φέγγει μπροστά στον Ήλιο; Έτσι είμαι κι εγώ, απέναντι στο Χριστό. Τώρα Εκείνος πρέπει να αυξάνει σε πιστούς κι εγώ να ελαττώνομαι. Αυτό ήταν το έργο μου. Αυτή ήταν η αποστολή μου. Τώρα εγώ χαίρομαι, που βλέπω τους ανθρώπους να ακολουθούν το Χριστό. Είμαι ο φίλος του Νυμφίου. Δεν είμαι ο Νυμφίος.
Σ’  ένα γάμο, όλοι χαίρονται για τη χαρά του Νυμφίου, όχι για δική τους χαρά. Και ο Νυμφίος χαίρεται, που συναντά τη Νύμφη. Έτσι κι εγώ. Χαίρομαι για τη χαρά του Χριστού, που ως Νυμφίος, συναντά την Νύμφη. Νύμφη του Χριστού είναι, η ανθρώπινη ψυχή.  Νύμφη είναι η  Εκκλησία».
Θαυμάζομε την πίστη του Ιωάννου. Όσα λέει, δεν είναι απλώς από ταπείνωση. Είναι από αυτογνωσία. Από Θεογνωσία. Από ανθρωπογνωσία. Γνωρίζει τα όρια του ανθρώπου. Γνωρίζει το Μυστήριο του Θεού. Δεν τρέφει εγωκεντρικές ψευδαισθήσεις. Γνωρίζει τι είναι ο άνθρωπος και τι τον προορίζει ο Θεός να γίνει: «Ζώον θεούμενον».  Άγγελος  του ουρανού. Άγιος όπως ο Θεός. Όχι με την αλαζονεία αλλά με την πίστη. Όχι με την έπαρση αλλά με την αγάπη. Όχι με το διάβολο αλλά με το Θεό. Γι’ αυτό είπε γι’ αυτόν ο Χριστός: «Δεν γεννήθηκε μέχρι σήμερα, μεγαλύτερος άνθρωπος,  από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή».
Αυτός ο μεγάλος προφήτης, που συντάραξε με το κήρυγμα του τις συνειδήσεις των ανθρώπων κι άναψε θεϊκές φλόγες στις ανθρώπινες καρδιές, η Εκκλησία τιμά με πολλή αγάπη και σεβασμό και τον έχει πρότυπο πίστεως και μαρτυρίας για τα παιδιά της.  Είναι το πρόσωπο, που ενώνει τις Δύο Διαθήκες του Θεού, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Τον προ Χριστού και τον μετά Χριστόν κόσμο. Την προ Χριστού και την μετά Χριστόν ιστορία.
Ο Χριστός τον δόξασε, με αγγελική δόξα. Με το χάρισμα της θαυματουργίας και της θεϊκής δυνάμεως. Ως τον μεγαλύτερο των προφητών. Ως τον πρώτο μάρτυρα, της «παρουσίας Χριστού». Η Εκκλησία τον τιμά, ως επίγειο άγγελο και ουράνιο άνθρωπο. Ως Προφήτη και Βαπτιστή. Ως φίλο του Νυμφίου, που κήρυξε το Χριστό, ακόμη και στον Άδη. Τοποθετεί την εικόνα του, σε όλες τις εκκλησίες, δίπλα από την εικόνα του Χριστού. Είναι πρότυπο των μοναχών. Είναι φως  των ιερέων και κανόνας των κηρυγμάτων τους. Φάρος πνευματικός της ιεροσύνης, που με την παρρησία και την τόλμη, που ήλεγξε την βασίλισσα Ηρωδιάδα,  γίνεται  για τους ιερείς,  παράδειγμα πίστεως και αφοβίας.  Θα τον ακολουθήσει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που θα τον διώξει κι’ αυτόν, μια «άλλη  βασίλισσα», μια «άλλη Ηρωδιάδα».
Ο λαός μας αγαπά ιδιαίτερα, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και του έχει αφιερώσει πολλές εκκλησίες, ιδίως Νεκροταφειακούς ναούς.

Για μας, τους σημερινούς ιερείς, που κινδυνεύομε από τη σύγχρονη χλιαρότητα, την κενοδοξία και το κοσμικό πνεύμα, που εισρέει ύπουλα στην εκκλησία και ζητά να αλλοιώσει το ήθος της και να μας φέρει πνεύμα φόβου και απογοήτευσης, ο Πρόδρομος  στέκει πάντα δίπλα μας,  φωτεινός Αρχάγγελος και  μας λέει:  «Μη φοβάστε τις Ηρωδιάδες. Πάντα θα υπάρχουν, αλλά πάντα θα τις νικά η δύναμη του Χριστού».   

24 Αυγ 2014

Αγ.Νικοδήμου του Αγιορείτου, ΙΑ΄ Ματθαίου

Η σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω, Κορ.1,9,2-12

Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

   Δεν καυχιέμαι πως είμαι όλης της οικουμένης απόστολος και διδάσκαλος αλλά μόνο σας των Κορινθίων δεν είμαι απόστολος και διδάσκαλος; Ναι. Και τότε γιατί δεν έλαβα την αναγκαία χρεία από σας που έπρεπε να λάβω; Τόσο πολύ μισώ τα σκάνδαλα στους άλλους για πράγματα που του επιτρέπονται όπως αυτό εδώ να λαμβάνει τα χρειαζούμενα από τους διδασκόμενους…η απόδειξη του κηρύγματός μου του αποστολικού είσαστε εσείς οι Κορίνθιοι κι αν θέλει να μάθει κανείς αν είμαι απόστολος του δείχνω εσάς που διδαχτήκατε από μένα γιατί σεις είσαστε που σφραγίζετε και βεβαιώνετε το αποστολικό μου επάγγελμα και όσα συνιστούν ένα απόστολο τα έδειξα σε σας όλα(Κορ.2,12,12/και ευεργετικές αλλά και παιδευτικές ενέργειές του που έδειχναν τη δύναμη με θαύματα υπερφυσικά αλλά και με πρώτο γνώρισμα αληθούς αποστόλου η υπομονή και το να υποφέρει γενναίως όλα τα συμβαίνοντα δεινά…) όπου σφραγίδα εδώ απόδειξη σημαίνει και (επι)βεβαίωση.

   Σε όσους λοιπόν με ανακρίνουν και με ρωτούν να μάθουν αν είμαι απόστολος αυτήν την απολογία τους προβάλλω εσάς τους ίδιους δείχνοντάς σας που μαθητεύσατε σε μένα και κατηχηθήκατε και με τούτο αποστομώνω όσους με ρωτούν. Μήπως δεν έχω το δικαίωμα και την εξουσία και την άδεια να λαμβάνω από τους μαθητές μου τους χριστιανούς την αναγκαία μας τροφή; Κι όμως δεν τη μεταχειριζόμαστε…άρα ούτε απατεώνας είμαι ούτε διδάσκω και κηρύττω για χρήματα…κι ακόμα ακόμα πλούσιες γυναίκες ακολουθούσαν τους αγίους αποστόλους και τους έδιναν τα χρειαζούμενα ώστε αμέριμνοι να καταγίνονται μόνο στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Και τι αναφέρω λέει πολύ σοφά εδώ ό απόστολος τους άλλους αποστόλους αφοί κι ο πρώτος από όλους τους αποστόλους το ίδιο κάνει και έχει και γυναίκα και ακολουθεί για να του δίνει τα χρειώδη. Το ίδιο ισχύει και για τους νομιζόμενους αδελφούς του Κυρίου οι οποίοι λόγω του αρραβώνα του Ιωσήφ με την Θεοτόκο Ιάκωβος Ιεροσολύμων και Ιωσής και Σίμωνας και Ιούδας…κι αυτοί λοιπόν οι πλέον δόκιμοι των αποστόλων έτσι αντιμετώπιζαν το ζήτημα αυτό.

   Μήπως άραγε μόνο εγώ κι ο Βαρνάβας δεν έχουμε την εξουσία να ζούμε αργοί και χωρίς να εργαζόμαστε χειρωνακτικά αλλά να τρεφόμαστε από τους μαθητές μας; Έχουμε φυσικά αυτήν την εξουσία. Ας δούμε κι ένα πχ: ξέρετε κανένα να γίνεται στρατιώτης με δικά του σιτηρέσια και ζωοτροφές ασφαλώς κανένας αφού και το είσαι απόστολος είναι σα να είσαι στρατιώτης κι αυτό γιατί πολεμάνε κι οι δυο με εχθρούς ο ένας αισθητούς και κινδυνεύει με θάνατο και βάζει τον εαυτό του σε κινδύνους έτσι κι ο άλλος πολεμά με νοητούς εχθρούς και δοκιμάζει κινδύνους και τέλος και θάνατο…ποιος φυτεύει αμπελώνα και δεν τρώει από τον καρπό του; Με το πχ αυτό φανερώνει την κακοπάθεια και τον κόπο και την επιμέλεια που δοκιμάζει όποιος έχει το αποστολικό επάγγελμα. Προσέξτε δεν είπε τρώει όλο τον καρπό αλλά μέρος του καρπού και δεν είπε πλουτεί από το αμπελώνα για να μάθουν οι απόστολοι να ζητούν μόνο τα χρειώδη κι αναγκαία..κι άλλο πχ: ποιος έχει πρόβατα και δεν τρώει από το γάλα τους; Δεν είπε όμως πάλι σφάζει τα πρόβατά του ή τα πουλά ή τρώει το κρέας τους ούτε πως πίνει όλο το γάλα τους αλλά μέρος μόνο από το γάλα πίνει δείχνοντας πάλι την ολιγάρκεια που πρέπει να έχουμε και πολύ περισσότερο του ποιμένος την πολλή επιμέλεια και φροντίδα όπως δηλαδή και του διδασκάλου και ιερέως και εξαιρέτως του αρχιερέως απέναντι στο λογικό του ποίμνιο…άρα απαιτείται ο ιερέας να είναι κατά τον Ι.Χρυσόστομο και τα εδώ αναφερόμενα: ανδρείος όπως ο στρατιώτης και επιμελής όπως ο γεωργός και κηδεμόνας όπως ο ποιμένας των προβάτων κι όλα τα άλλα γίνονται…

   Όλα αυτά πάλι μη νομίζετε ότι είναι ανθρώπινα αλλά τεκμηριώνονται και αγιογραφικά είναι θεϊκά και έχουν μαρτυρία στην ΑΓ: στο Θεό έτσι αρέσει και ο θ.νόμος Του έτσι μαρτυρεί αφού λέει ρητά και κατηγορηματικά πως είναι γραμμένο στο μωσαϊκό νόμο όποιος θερίζει να μην εμποδίζει το βόδι που χρησιμοποιεί στη δουλειά αυτή από το να τρώει από τον κόπο του(Τιμ.1,5,18/γλαφυρή ερμηνεία για τους διδασκάλους: λέει ο σοφότατος άγιος Νικόδημος ότι οφείλει ο διδάσκαλος να κοπιάζει και να μοχθεί στη διδασκαλία γιατί και το να αλωνίζει κανείς είναι κοπιαστικότερο από όλα τα έργα του ανθρώπου που απαιτούν χειρωνακτική εργασία και κατεξοχήν γιατί απαιτούν να βρίσκεται κανείς κάτω από τον καύσωνα του ηλίου με αποτέλεσμα το παρόν παράδειγμα του αποστόλου να έχει την εξής ερμηνεία= κι ο διδάσκαλος πρέπει να είναι προετοιμασμένος και στα καύματα του ηλίου και σε άλλες ανάγκες και κόπους κι ο εργάτης άλλωστε κοπιάζει πολύ και επιπλέον δεν πρέπει να ζητά ανέσεις και τρυφές…).

   Και σας ρωτώ μήπως μέλλει το Θεό για τα βόδια; Ναι αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να τους δίνει και νόμο και μόνο με το πχ των ζώων το φιλάνθρωπο ήθελε να ετοιμάσει και των Ιουδαίων γυμνάζοντάς τους τρόπον τινά να έχουν επιμέλεια και φροντίδα για τους διδασκάλους τους που κοπιάζουν για αυτούς…όλα όσα αναφέρονται στα ζώα στην ΠΔ αναφέρονται στον άνθρωπο παραβολικά γιατί οδηγούν στην ηθική του τελείωση και διδασκαλία. Και ασφαλώς και μεριμνά και για τα άλογα κτήνη ο Θεός και αναγωγικά αναφέρεται και στον άνθρωπο και γενικά προνοεί για όλους και για όλα ο Θεός. Άρα για μας τους αποστόλους γράφτηκαν αυτά ότι όποιος είναι απόστολος και διδάσκαλος κοπιά και γεωργεί τις ανθρώπινες ψυχές με το κήρυγμα και τη διδασκαλία και οφείλει με ελπίδα αμοιβής να εργάζεται κοπιαστικά και με ιδρώτες πολλούς και τρίβοντας στο αλώνι των ψυχών αφού πρώτα έσπειραν το σπόρο της πίστεως. Κι άλλη ελπίδα έχουν τα μέλλοντα αγαθά. Ελπίζει στα μέλλοντα και τρέφεται από τα παρόντα ο απόστολος.

   Και μια παρατήρηση σπείραμε πνευματικά και είναι μεγάλο πράγμα να ερίσουμε σωματικά; Όχι βέβαια αλλά και δίκαιο είναι κάτι τέτοιο να συμβεί κι αυτό όμως πάλι το αφήνουμε για τους ψευτοδιδάσκαλους και ψευδαποστόλους που με καταπιεστική εξουσία μάλιστα σας επιβάλλουν κάτι τέτοιο και σας κρατούν και σας φέρονται σα δούλους και για όλα αυτά εγώ ο  Παύλος κι ας είμαι απόστολος και ας έχω κάθε τέτοιο δικαίωμα κι όμως δεν το μεταχειρίζομαι και για ένα επιπλέον λόγο για να μην σκανδαλιστείτε κι ενώ εσείς ούτε καν απέχετε από τα ειδωλόθυτα για να μη σκανδαλίζετε άλλους…τέλοσπάντων! Πρώτα και πάνω από όλα είναι το ευαγγέλιο του Χριστού και για να μη χάσουμε χρόνο ή εμποδίσουμε το θ.κήρυγμα του ευαγγελίου και ας βρισκόμαστε σε τέτοια ανάγκη και πεινάμε και διψάμε και στερούμαστε και τα ενδύματα ακόμα ακόμα κι όμως δεν λαμβάνουμε για τα ανάγκες μας από κανένα! Κι ας μην ξεχνάτε τα βόδια που αλωνίζουν γιατί οι απόστολοι ούτε ζώα ήταν ούτε φέρονταν έτσι ούτε βόδια ήταν βεβαίως κυριολεκτικά και μεταφορικά ούτε «αλώνιζαν» κι από αυτά ας κρατήσουμε όχι την υλική τροφή αλλά ασφαλέστατα τους ιδρώτες και τους κόπους που οφείλουν να επιδείξουν και να καταβάλλουν οι απόστολοι…και το έπραξαν ποιήσαντες και διδάξαντες…


21 Αυγ 2014

Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

Στις 24 Αυγούστου, τελούμε τη μνήμη, της μεταθέσεως στη Ζάκυνθο, του σεπτού Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου, επισκόπου Αιγίνης, του θαυματουργού, το οποίο αποθησαυρίζεται, στον περικαλλή ομώνυμο ναό του.
Ο Άγιος Διονύσιος, γεννήθηκε  στη Ζάκυνθο το 1547.  Αφιερώθηκε στο Μοναχισμό. Σπούδασε πολλές επιστήμες. Άριστος θεολόγος, έγινε ιερέας και επίσκοπος και διορίστηκε στην αρχιεπισκοπή της Αίγινας, που υπαγόταν τότε, στην Μητρόπολη Αθηνών.
Η εκκλησιαστική του δράση στην Αίγινα και αργότερα στην πατρίδα του την Ζάκυνθο, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Η πνευματική καθοδήγηση των ψυχών, τα φλογερά κηρύγματα του, για τον Χριστό και την Αγία μας εκκλησία, η αγάπη και η φιλανθρωπία του και η υποστήριξη των πτωχών, υπήρξαν παροιμιώδεις. Όλα αυτά, τον κατέστησαν αξιαγάπητο στο λαό και έφεραν πλούσια πάνω του, την θαυματουργική ενέργεια του Θεού.
Εκείνο όμως, που μας συγκλονίζει και μας συγκινεί, είναι ότι έμεινε  στην ιστορία της εκκλησίας, πρότυπο αγάπης και ανεξικακίας. Η αγάπη του έφτανε, στα ύψη των αγγέλων και η ανεξικακία του, δεν είχε όρια. Ένα χαρακτηριστικό γεγονός, τον καιρό που ήταν ηγούμενος και πνευματικός στη Μονή της «Αντιφωνήτριας», στην Ζάκυνθο, φανερώνει την αγιότητα του, στο έσχατο σημείο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, όταν αληθινά αγαπά- «εις τύπον»  Χριστού-  τους ανθρώπους.
Μια διχόνοια υπήρχε, σε δυο οικογένειες στη Ζάκυνθο και οι άνθρωποι είχαν χωριστεί, σε δυο παρατάξεις. Μάταια ο Άγιος Διονύσιος, ως επίσκοπος, προσπαθούσε να τους συμφιλιώσει.  Η έχθρα ήταν έχθρα  κι αφού δεν υπήρχε υποχώρηση από κανένα, γεννούσε μίση, οργή και εκδίκηση. Τότε δολοφονήθηκε ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος. Ο δολοφόνος χωρίς να  γνωρίζει, ότι ο Άγιος ήταν αδελφός εκείνου που σκότωσε,  κατάφυγε στο μοναστήρι του, για να γλυτώσει την θανατική καταδίκη.
Εξομολογήθηκε στον Άγιο Διονύσιο, ο οποίος τον περιέβαλε με συμπόνια και αγάπη. Του μίλησε για τη μετάνοια και την αγάπη, που έφερε στον κόσμο ο Χριστός, με τη Σταύρωση Του. Ο δολοφόνος τού αποκάλυψε το φόνο κι ο Άγιος κατάλαβε, ότι ο άνθρωπος που είχε σκοτώσει,  ήταν ο αδελφός του! Σκοτείνιασε η ψυχή του Αγίου, από τον πόνο για τον αδελφό του, αλλά και από τη φοβερή αμαρτία του φόνου. Ανέβηκαν δυο δάκρυα στα μάτια του, για τον νεκρό αδελφό του κι άλλα δυο, για την ψυχή του φονιά, που βρισκόταν μπροστά του.
Ο φονιάς ήταν συγκλονισμένος, μετανοημένος για το έγκλημα του. Είδε μπροστά του, το θεόρατο μίσος, που τον οδήγησε στο φόνο και τρόμαξε. Είδε στο πρόσωπο του Αγίου Διονυσίου, την καλοσύνη και την αγάπη του Χριστού κι αισθάνθηκε σεισμό στη συνείδηση του. Το αδελφικό αίμα του Αγίου Διονυσίου, που έτρεχε στις φλέβες του και του προξενούσε  αφόρητο πόνο,  για τον φόνο του αδελφού του, γαλήνεψε από το αίμα του Χριστού,  που έρρεε, με τη θεία Κοινωνία  στην καρδιά του.
Σήκωσε το σταυρό και σταύρωσε το ληστή και του υπέδειξε να ακολουθήσει, το δρόμο της μετάνοιας και της αγάπης. Έφτασαν στο μοναστήρι οι Αστυνομικοί και ρώτησαν τον Άγιο, αν είδε το φονιά. Για πρώτη φορά στη ζωή του, είπε ψέματα κι έτσι τον γλύτωσε, από βέβαιο θάνατο. Τον φυγάδευσε από το μοναστήρι, για να μην κινδυνεύει και τον εμπιστεύθηκε στην ευσπλαχνία και τη φώτιση του Θεού. Ένας ποιητής, διαζωγραφίζει την σκηνή του «ψέματος».
Τέτοια τους λέει στενάζοντας
και το αγνό του στόμα,
που αφότου πρωτομίλησε,
δεν είπε ψέμα ακόμα,
εψεύστηκε πρώτη φορά,
την παρθενιά του χάνει
κι αγιάζει ο αναμάρτητος,
την ώρα που αμαρτάνει.
            Την 17η Δεκεμβρίου 1622, σε ηλικία 75 ετών, ο Άγιος «εξεδήμησεν εις Κύριον». Το Λείψανο του, κατά την επιθυμία του, ενταφιάστηκε στις Στροφάδες, στη Μονή του Αγίου Γεωργίου. Μετά λίγα χρόνια, έγινε η ανακομιδή του Λειψάνου και βρέθηκε ακέραιο, πλήρες χάριτος και ευωδίας. Το εναπέθεσαν στον Νάρθηκα και αργότερα στον Δεσποτικό θρόνο.
Σήμερα το σκήνωμα του Αγίου, βρίσκεται στον ναό του στη Ζάκυνθο και αποτελεί ευλαβικό προσκύνημα των Ζακυνθίων αλλά και ολόκληρου του ευσεβούς λαού της πατρίδας μας, που μαζί με τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα και τον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία, συγκροτούν ασπίδα αγιότητας και πλούτο θαυματουργίας.

Για μας σήμερα, ο Άγιος Διονύσιος, παραμένει φωτεινό παράδειγμα, χριστιανικής αγάπης και ανεξικακίας. Πρότυπο συγχωρήσεως και ευσπλαχνίας,. Σ’ ένα κόσμο, που κάθε μέρα και πιο πολύ παγιώνεται στον άκρατο ορθολογισμό, στον εγωκεντρισμό, στην εγωπάθεια, στην εσωστρέφεια, στο μίσος και την εκδίκηση.      

20 Αυγ 2014

Άγιος Πορφύριος: Τίποτα στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο

Ο Γέροντας, καθισμένος κάτω από ένα πεύκο, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, μας μιλούσε για την απεριόριστη εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στην πρόνοια του Θεού: «Ξέρετε, αυτό που λέει η Γραφή “και αι τρίχες της κεφαλής υμών ηριθμημέναι εισί”, είναι πραγματικότητα. Έτσι είναι.


Τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Μας αγαπά πολύ, μας έχει στο νού του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μη φοβόμαστε τίποτε».
Ρωτούσαμε τον Γέροντα Πορφύριο, μετά την εισβολή, τι θα γίνει με την Κύπρο κι έλεγε: «Ας κάνει ο Θεός τη δουλειά Του». Το ίδιο έλεγε, όταν γίνονταν οι μεγάλοι σεισμοί στην Ελλάδα κι έμενε ανεπηρέαστος από την κατάσταση. Έλεγε: «Εμείς να γίνουμε καλοί κι ο Θεός ας κάνει ο,τι θέλει».«Σού έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λες, γιατί δεν αγαπάς πολύ τον Χριστό. Αυτό είναι όλο. Άντε πήγαινε τώρα…»
"Ανθολόγιο συμβουλών", Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 432-433.

Η εορτή της Παναγίας της "Πορταΐτισσας"

Το Σάββατο 23 Αυγούστου, απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ("εννιάμερα" της Παναγίας), εορτάζει η Παναγία η "Πορταΐτισσα, της οποίας ακριβές αντίγραφο της εικόνας του Αγίου Όρους υπάρχει στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου.



Παρασκευή 22 Αυγούστου
Ώρα 7.00 μ.μ. ο πανηγυρικός Εσπερινός

Σάββατο 23 Αυγούστου
Ώρα 7.00 μ.μ. ο Όρθρος και εν συνεχεία Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβ, Μητροπολίτου Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.
Παρακαλούνται οι πιστοί όπως προσέλθουν και λάβουν την ευλογία της Παναγίας της "Πορταΐτισσας" στην οποία τελείται κάθε Δευτέρα, όλο το χρόνο, Ιερά Παράκληση.

Εκ της Ενορίας Αγίου Γεωργίου - Αγίου Αντωνίου

14 Αυγ 2014

Στην Παναγία μας

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

            Κάθε φορά Παναγία μου, που γιορτάζομε τις γιορτές σου, ο νους μας πηγαίνει, στην εικόνα της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης σε είδε,  «περιβεβλημένη»  τον ήλιο, με 12 αστέρια στο κεφάλι,  τα ονόματα των 12 Αποστόλων. Η καρδιά μας χτυπά από χαρά, όταν βλέπομε να επαληθεύονται τα λόγια σου, ότι «θα σε μακαρίζουν, όλες οι γενεές των ανθρώπων». Η ψυχή μας σκιρτά από αγαλλίαση, όταν σε υμνούμε, ως «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ».
            Όλες οι γιορτές σου, είναι αιτία χαράς για μας, γιατί βλέπομε στο πρόσωπο σου, τα θαυμαστά μυστήρια  και τα μεγαλεία του Θεού. «Στο Γενέθλιο» σου, βλέπομε τη δύναμη της προσευχής των γονέων σου, που δέχτηκαν τη θεϊκή ευλογία, να σε φέρουν στη ζωή, δώρο των προσευχών τους και της θεϊκής ευσπλαχνίας.
            Στα «Εισόδια», βλέπομε το «προοίμιο» της ευδοκίας του Θεού,  στο γένος των ανθρώπων. Βλέπομε την ιστορία να παίρνει άλλες διαστάσεις, με άλλες προσδοκίες. Βλέπομε την αγνότητα σου και χαιρόμαστε. Βλέπομε την ανεξικακία σου και την καθαρότητα σου και γεμίζει χαρά η ψυχή μας. Σε βλέπομε ταπεινή παιδούλα στο ναό, να είναι η χαρά  και η αγαλλίαση σου ο Θεός και παίρνομε δύναμη και ελπίδα, στις  αδυναμίες  και  την ολιγοπιστία μας.
            Στον «Ευαγγελισμό», ιλιγγιά ο νους μας, στο παράδοξο μυστήριο. Η καρδιά μας χαίρεται και αγάλλεται, στα λόγια του αγγέλου, που σε ονομάζει «Κεχαριτωμένη». Το πέπλο του θεϊκού μυστηρίου, αφήνει να διαφανεί  στο πρόσωπο σου, η άπειρη φιλανθρωπία του Θεού. Η εκστατική αγάπη, της Αγίας Τριάδος! Η «ωραιότητα της παρθενίας σου», μας συγκλονίζει και γίνεται ευγνωμοσύνη και προσευχή στη χάρη σου.
              Τα  Χριστούγεννα,  σε βλέπομε «θρόνο χερουβικό», «εν ω ανεκλήθη ο αχώρητος».  Αισθανόμαστε  με την καρδιά μας και με τη φώτιση του Θεού, ότι συνέβη το μεγαλύτερο γεγονός, στην ανθρώπινη ιστορία: Η Ενανθρώπηση του Θεού! Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνομε εμείς θεοί! Αυτή την ανθρωπότητα, την ανθρώπινη δική μας φύση,  την έδωσες Εσύ Παναγία μου στο Χριστό!  Γι’ αυτό σε αγαπούμε τόσο πολύ και σε δοξάζομε, ως μητέρα μας πνευματική και Μητέρα του Θεού  μας. Γιατί έγινες η επουράνια Κλίμακα,  «δι’  ης κατέβη ο Θεός».
            Σε βλέπομε, να αφιερώνεις τον μικρό Χριστό στο ναό, όταν ήταν σαράντα ημερών και να προσπαθείς,  να καταλάβεις, τα προφητικά  λόγια του Συμεών: «Αυτό το παιδί θα είναι, σημείον αντιλεγόμενον». Πόσες φορές θα θυμηθείς τα λόγια του και θα χαρείς, όταν βλέπεις τον κόσμο να το αγαπά και πόσες  άλλες  θα πονέσεις, όταν βλέπεις ανθρώπους να το μισούν. Κι όμως γνώριζες, ότι το παιδί σου ήταν, «ο εν σαρκί περιπολών Θεός!»    
            Σε βλέπομε Παναγία μου, να ακολουθείς τον Χριστό σιωπηλή, στις περιοδείες  του, ενώ προσπαθούσες να κατανοήσεις, το θεϊκό μυστήριο που υπηρετούσες.  Σε βλέπομε, «να τον αγαπάς, ως παιδί σου και να τον λατρεύεις, ως Θεό σου».  Κι   ύστερα σε βλέπομε πονεμένη,  να τον βλέπεις τη Μεγάλη Παρασκευή στον Σταυρό και να μη μπορείς να ερμηνεύσεις, αυτή την στάση  του κόσμου. Γρήγορα όμως κατάλαβες, τι σήμαιναν τα λόγια του: «Υιός του Θεού και Υιός του ανθρώπου». Είδες την Σταύρωση, όχι ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης κακίας, αλλά ως την μεγαλύτερη φανέρωση, της αγάπης του Θεού.
            Μετά, ο πόνος σου μεταστράφηκε σε χαρά, όταν τον είδες το πρωί της Κυριακής, αναστημένο. Όχι μόνο ως Μητέρα Του, αλλά κυρίως ως «δούλη Κυρίου», που χάρηκες για τη σωτηρία του κόσμου, για τη νέα ζωή, που πήγαζε από τον Πανάγιο Τάφο. Και η χαρά σου έγινε ακόμη μεγαλύτερη, όταν στο όρος των ελαιών, τον είδες να υψώνεται στον ουρανό, ένδοξος Θεός του κόσμου.
            Γνωρίζομε Παναγία μου, από την ευσεβή παράδοση της Εκκλησίας μας, την ευλαβική ζωή σου, στα Ιεροσόλυμα.  Την αγάπη σου, στο γένος των ανθρώπων.  Τις προσευχές σου, στο όρος των  ελαιών. Την Κοίμηση σου  και την ταφή σου στη Γεθσημανή,  από του Αγίους Αποστόλους. Την ψυχή σου, την ανέβασε στους κόλπους της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Θεός σου και το άγιο σου σώμα, «μετεστάθη» στον ουρανό, άφθαρτο και ένδοξο και ενώθηκε με την αγία ψυχή σου και απολαμβάνει, την  εσχατολογική μακαριότητα.  
            Γνωρίζομε Παναγία μου, ότι είσαι ο ωραιότερος άνθρωπος, που έζησε στη γη μας. Ότι έγινες, η αιτία της σωτηρίας μας. Ότι είσαι, το  πρόσωπο της ιστορίας, που έφτασες, από τώρα στη θέωση. Ότι τιμάσαι, μετά την Αγία Τριάδα. Ότι έχεις πλούσια, τη χάρη του Θεού. Ότι αγαπάς, πολύ τους ανθρώπους,  ιδιαίτερα εκείνους που υποφέρουν, αλλά κι αυτούς, που αγαπούν τον Υιό σου.

            Αισθανόμαστε για σένα χαρά. Αγαπούμε το Θεό μας, αλλά κλονιζόμαστε, σε ώρες πειρασμών. Μας βασανίζουν δυνατά πάθη και σκοτεινές αρρώστιες. Μη μας εγκαταλείπεις. Σκέπαζε μας με τη σκέπη σου. Θέρμανε την καρδιά μας,  με την αγάπη σου. 

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Εταπείνωσεν Εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού…


   Διδάσκοντας ταπεινοφροσύνη ο απόστολος εδώ φέρει ως πχ τον Χριστό μας για να μας παρακινήσει περισσότερο στην ταπείνωση γιατί όταν δείχνει ότι ο Υιός του Θεού ο υπεράνω πάσης δόξης και ύψους ευρισκόμενος κατέβηκε στα κατώτατα της γης και ταπεινώθηκε τόσο ποιος περήφανος τότε δεν ντρέπεται και ποιος υψηλόφρονας δεν παρακινείται σε ταπείνωση; Η ταπείνωση και δε μας βλάπτει και δε μας ζημιώνει και δε μας κατεβάζει από το ύψος μας αλλά είναι απόδειξη του αληθινού μας ύψους όπως κι ο Χριστός με τούτο αποδείχτηκε ότι είναι κατά φύση Θεός λέει ο άγ.Φώτιος επειδή και ταπεινώθηκε και φόρεσε την ανθρώπινη φύση γνωρίζοντας ότι δε θα ζημιωθεί από την ταπείνωση αυτή το ύψος της θεότητός Του το κατά φύση και απόδειξη της θεότητος η ταπείνωση. Όποιος επομένως είναι υψηλός στην αρετή και αγαπά να είναι όντως μεγάλος ας ταπεινοφρονεί γιατί αυτή η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι εκείνη που δείχνει και μαρτυρεί το ύψος της αρετής κι ας μιμείται το Χριστό και τίποτε δε θα χάσει αν ταπεινωθεί αλλά και θα κερδήσει μάλιστα μεγάλα. Όποιος όμως είναι φτωχός σε αρετή δεν μπορεί να ταπεινωθεί γιατί φοβάται μην ξεπέσει και χάσει το ψευδές και υποκριτικό της αρετής του σε αντίθεση με τον πλούσιο σε αρετή και υψηλό που ταπεινώνεται γιατί έτσι αποδεικνύεται όντως υψηλός επειδή δε φοβάται να ταπεινωθεί. Ο Χριστός και Θεός μας δε ζήτησε το δικό Του μόνο αλλά και το συμφέρον και τη σωτηρία όλων μας και για τούτο ταπείνωσε με την ενανθρώπησή Του τον εαυτό Του και έτσι μας ύψωσε όλους μας. Άρα όποιος ταπεινώνεται μιμείται το Χριστό αν και Αυτός Θεός φυσικά και υψηλός κατά την ουσία ταπεινώθηκε! Οι άνθρωποι όμως επίκτητα αποκτούν το υψηλό από αρπαγή ή πλεονεξία γιατί η φύση τους ίση κι ομότιμη με των άλλων ανθρώπων κι έτσι ταπεινή και ευτελής…αν λοιπόν ο κατά φύση Θεός και υψηλός ταπεινώθηκε για μας πόσο μάλλον οφείλουμε εμείς να ταπεινωνόμαστε αναμεταξύ μας γνωρίζοντας τα ανθρώπινα μέτρα ως κατά φύση ομότιμοι και ταπεινοί! Κι αν ταπεινωθούμε ο Θεός μας υπερυψώνει όπως και τον Χριστό υπερύψωσε κατά το ανθρώπινο και μας χαρίζει α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη…

   Πολλοί αιρετικοί ελέγχονται από τα επόμενα λόγια του αποστόλου ο Χριστός εν μορφή -ουσία- Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα –μεταξύ δυο (προσώπων)- τω Θεώ κι ο εωρακώς Εμέ εώρακε τον Πατέρα Εγώ ειμι ο Ων (εδώ αναιρούνται και οι δωδεκαθεϊστές που διέκριναν ανάμεσα σε θεούς και ημίθεους). Προσδεχόμενοι λέει την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού(Τίτ.2,13/κάθε αρετή και κακία εδώ δείχνεται πώς θα πληρωθεί αφού η πρώτη παρουσία Του έγινε με ευτελή τρόπο και πράο και έδιδε τότε χάρη και συγχώρηση αμαρτιών ενώ η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γίνει με δόξα μεγάλη και θεοπρεπή τιμή και θα δώσει ανταπόδοση των έργων του καθενός: σωφροσύνη και ευσέβεια και δικαιοσύνη αντίθετα με την ασέβεια και κοσμικές επιθυμίες που απομακρύνονται οι τελευταίες με τη σωτήρια στους ανθρώπους θ.χάρη και περιλαμβάνουν τρία στοιχεία. 1.σωφροσύνη, εγκράτεια-ταπείνωση-παρθενία-πτωχεία και 2.δικαιοσύνη, αγάπη στον πλησίον έμπρακτη και 3.ευσέβεια,θ.επίγνωση-πίστη-φόβος Θεού-αγάπη Θεού εξ όλης ψυχής και καρδίας και ισχύος και διανοίας ως ευεργέτη-λυτρωτή-σωτήρα μας!)…όταν λοιπόν κανείς αρπάξει κάτι όπως λχ εξουσία ή αξίωμα που δεν είναι δικό του φοβάται μην το χάσει αν το αφήσει και το λάβει άλλος αφού κι αυτός το άρπαξε και δεν ήταν δικό του εξαρχής και άδικα το κρατεί κι αυτός είναι ακριβώς το αντίθετο με Εκείνον που και την εξουσία έχει και το αξίωμα από φυσική κληρονομιά από τον Πατέρα Του κι εύκολα το αφήνει γιατί ξέρει ότι δεν το χάνει ποτέ. Κι αν φανεί ότι για λίγο το αφήνει κι όμως και πάλι θα το λάβει οπωσδήποτε όπως ακριβώς συνέβη και με τον Χριστό τον Υιό του Θεού που δε φοβήθηκε να κατέβει από το θ.αξίωμά Του να είναι ίσος με τον Θεό και Πατέρα Του γιατί δεν το είχε από αρπαγή αλλά φυσικό. Και γι’  αυτό θέλησε να ταπεινωθεί και να γίνει άνθρωπος επειδή όταν ταπεινώθηκε με την ανθρώπινη φύση που έλαβε φύλαγε και το αξίωμα της θεότητός Του κι ας το είχε σκεπασμένο στο ταπεινό σχήμα της ανθρωπότητας αυτό που ονομάζει πιο κάτω κένωση(Εβρ.11,1,2/και χαρακτήρ της υποστάσεώς Του…τα ουχ ορώμενα ορώμεν τη πίστει αφού πίστις ελπιζομένων υπόστασις και πετυχαίνει να μας δείχνει στα νοερά μας μάτια όσα είναι να γίνουν σα να έχουν ήδη γίνει κι άρα πίστις είναι γνώσις αναπόδεικτος και σχέσις υπέρ φύσιν και ούτω ενούμεθα τω Θεώ κατά την υπέρ νόησιν ένωσιν κι όπως λέει κι ο Μ.Βασ. πίστις εστι συγκατάθεσις αδιάκριτος των ακουσθέντων εν πληροφορία της αληθείας των κηρυχθέντων Θεού χάριτι)-δες και Μ.Δευτέρας τροπάριο α΄ωδής Τριωδίου η απόρρητος λόγου Θεού κατάβασις Χριστός αυτός εστι Θεός και άνθρωπος δηλαδή ο Χριστός μας που είναι θεάνθρωπος με το να μορφωθεί σε δούλο τη φύση δούλου ανθρώπου αυτό ακριβώς δείχνει στους μαθητές Του: ταπείνωση κι αγάπη αφού απαθής Ων δι’  ημάς εδούλευσε –μόνο προσηγορικώς ουκ Ων αυτός τούτο και καθό ανέλαβε την κοινήν φύσιν των ανθρώπων- πάθεσι και διάκονος της ημών σωτηρίας εγένετο…εν Αυτώ εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι!

   Ο Υιός του Θεού λοιπόν εκένωσε Εαυτόν δηλαδή Θεός μένοντας συγκατέβη από τη δόξα και το αξίωμα της θεότητός Του αυθεντικώς και εξουσιαστικώς ως δεσπότης και αυτεξούσιος και έλαβε ταπεινή και άδοξη μορφή δούλου δηλαδή ανθρώπου και βέβαια έλαβε και νοερά ψυχή αναγκαίως συμπεριλαμβανομένη στην ανθρώπινη φύση…εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος επίκτητα δηλαδή και έξωθεν προσλαβών αντίθετα με το υπάρχων της θεότητός Του…ο Χριστός είχε μερικά αλλά κι άλλα δεν είχε ιδιώματα κατουσίαν ανθρώπου όπως τον τρόπο σύλληψης και το να αμαρτήσει όπως όλοι μας συλλαμβανόμαστε και -φεύ- αμαρτάνουμε κάθε ώρα και στιγμή ενώ Εκείνος έμεινε Αναμάρτητος…ακόμα Εκείνος ήταν και ό,  τι δεν φαίνονταν δηλαδή και Θεός κι όχι απλώς άνθρωπος όπως εμείς όλοι κι η θεοϋπόστατος σάρκα Του έμεινε αναμάρτητη…όμοια στη φύση η σάρκα των ανθρώπων ανόμοια στην αμαρτία της σάρκας των ανθρώπων –ανομίαν ουκ εποίησεν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού…

   Η κένωσή Του δεν ήταν μεταβολή και μετατροπή της θ.φύσεως αλλά μένοντας άτρεπτος ο Θεός Λόγος κατά τη θεότητα κατά ό,  τι είναι έλαβε εκείνο που δεν ήταν δηλαδή την ανθρωπότητα ώστε κι η θ.φύση δεν μετετράπη αλλά έγινε εν σχήματι δηλαδή στη σάρκα αφού ίδιο της σάρκας να σχηματίζεται κι όχι της ασχημάτιστης θεότητος. Έλαβε δούλου μορφή δηλαδή φύση και έγινε εν σχήματι δούλου που εισάγει και το σχήμα του δούλου ως άνθρωπος γιατί ο Χριστός δεν ήταν απλώς ένας από τους πολλούς ανθρώπους αλλά σαν ένας από τους πολλούς ανθρώπους και δεν τράπηκε ο Θεός Λόγος σε άνθρωπο αλλά Θεός Ών φάνηκε ως άνθρωπος και ασχημάτιστος: όπου το ως ερμηνεύεται όπως στο ακόλουθο και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός όπως έπρεπε να έχει και είναι φυσικό να έχει μονογενής Ων και γνήσιος Υιός του πάντων βασιλέως Θεού Αυτού του βασιλέως γνησίου όντος…

   Κι ο Χριστός λοιπόν εκουσίως ταπεινώθηκε ως ομοούσιος υπακούοντας θεληματικώς στον Πατέρα δείχνοντας με την υπακοή τη γνησιότητα μαζί Του επειδή έτσι τον τιμά ο αληθινός και γνήσιος Υιός Του: τι υπερβολή ταπεινώσεως έδειξε ο Υιός του Θεού αφού και δούλος έγινε και καταδέχτηκε να λάβει θάνατο και αυτό που είναι και το μεγαλύτερο να λάβει τέτοιου είδους ατιμωτικό θάνατο και επονείδιστο και επικατάρατο μέχρι θανάτου θανάτου δε σταυρού…άτιμου και διορισμένου για παράνομους! Και γι’  αυτό κι ο Θεός Τον υπερύψωσε και του χάρισε το όνομα το υπέρ παν(άξιόν εστιν το αρνίον το εσφαγμένον λαβείν την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν γιατί ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν Αυτού; Τον βραχύ τι παρ’  αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν δια το πάθημα του θανάτου δόξη και τιμή εστεφανωμένον! Δόξασόν Με Συ Πάτερ παρά Σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά Σοι όπως έγινε δηλαδή ακριβώς μετά το πάθος και την Ανάστασή Του: εδόθη Μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης) δηλαδή άφοβα και ταπεινά ομιλεί ο απόστολος για την ανθρωπότητα του Χριστού γιατί είναι δεκτική τούτων αλλά όχι κι η φύση της θεότητος ώστε να Του δοθεί ποιο όνομα; Υιός Θεού, Θεός! Όπως ευαγγελίστηκε κι ο αρχάγγελος το γεννώμενον άγιον κληθήσεται Υιός Θεού(Εβρ.1,4-5/Υιός από φυσική γνησιότητα με τον Πατέρα και να γεννάται από Αυτόν) και ακόμα παραπέρα στο όνομά Του αυτό του Ιησού –Σωτήρος Αυτός γαρ σώσει τον λαόν Αυτού από των αμαρτιών αυτών και θα εξαγοράσει τον έσω και έξω άνθρωπο παλαιό και νέο λαό- θα κάμψει κάθε γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων αφού όλοι και άγγελοι και επίγειοι άνθρωποι και κεκοιμημένοι και καταχθόνιοι δαίμονες και δίκαιοι και αμαρτωλοί και ευσεβείς και ασεβείς θα υποταχτούν και θα προσπέσουν στο φοβερό όνομα του Ιησού Χριστού και τη μέρα της κρίσεως ακόμα και οι δαίμονες και οι ασεβείς θα γνωρίσουν τη δύναμή Του και το όνομά Του και τη δόξα Του και άθελα θα προσκυνήσουν δουλικά και θα προσπέσουν αφού δε θα μπορούν πια να αντιμάχονται στην αλήθειά Του αυτοί που και πριν έλεγαν οίδα τις ει πόσο μάλλον τότε που θα φοβηθούν και θα γνωρίσουν τη δύναμή Του!(Κορ.1,15,24&27/τι προνόμιο κι αυτό! Οι πιστοί Του χριστιανοί θα αναστηθούν πρώτοι –οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον- και εν νεφέλαις θα προϋπαντήσουν εις αέρα τον Κύριο ενώ οι αμαρτωλοί κάτω θα προσμένουν τον Κριτή ως κατάδικοι και όλα θα μεταβληθούν).


   Αποκαλυπτικές σκηνές: και παν κτίσμα ο εν τω ουρανώ και επί της γης και υποκάτω της γης και επί της θαλάσσης και τα εν αυτοίς πάντα ήκουσα λέγοντας τω καθημένω επί του θρόνου και των αρνίω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων όπως δηλώνουν και τα 4 μέρη του Σταυρού Του ύψος-ουρανός βάθος- καταχθόνια  πλάτος και μήκος-επίγεια…και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός όπως δηλαδή θα πουν όλοι κι άγγελοι και άνθρωποι αυτό το λόγο ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος και Θεός! Δόξα Πατρός η δόξα του Υιού του ένδοξου στον οποίο τα πάντα υποκλίνονται δόξα και έπαινος του μονογενούς Υιού είναι δόξα και έπαινος και του Πατρός!                  

9 Αυγ 2014


Οι Ψαλμοί του Δαβΐδ για κάθε περίσταση στη ζωή μας

N_11
Ο μακαρισμός γέροντας Παΐσιος έλεγε για τους ψαλμούς: “Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε”. ”

Όσοι απομακρύνονται από το Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί άφησαν το προσήλιο σαν τους ανοήτους και πηγαίνουν στο ανήλιο….
Η χρήση του Ψαλτηρίου σύμφωνα με τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, εξηγεί σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται ο κάθε ψαλμός.

ag-arsenios-kappadokis-geron-paissios1

ΨΑΛΜΟΙ
1ος. Όταν φυτεύουν δένδρα ή αμπέλι, για να καρποφορήσουν
2ος. Για να δώσει φώτιση ο Θεός σ’ αυτούς που πηγαίνουν σε συνέδρια.
3ος. Για να φύγει η κακία από ανθρώπους, για να μη βασανίζουν άδικα τους συνανθρώπους  τους.
4ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ευαίσθητους ανθρώπους, που αρρώστησαν από μελαγχολία από τη συμπεριφορά των σκληρόκαρδων ανθρώπων.
5ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τα πληγωμένα, χτυπημένα μάτια από κακό άνθρωπο.
6ος. Για να ελευθερώσει ο Θεός τον μαγεμένο άνθρωπο.
7ος. Γι’ αυτούς που έπαθαν από φοβία από τις φοβέρες και τις απειλές των κακών ανθρώπων.
8ος. Γι’ αυτούς που έπαθαν κακό από δαίμονες ή από πονηρούς ανθρώπους.
9ος. Για να πάψουν να σε φοβερίζουν οι δαίμονες στον ύπνο ή με τις φαντασίες την ημέρα.
10ος. Για τα σκληρόκαρδα ανδρόγυνα που μαλώνουν και χωρίζουν. ( Όταν βασανίζει άδικα ο σκληρός ή η σκληρή τον ευαίσθητο).
11ος. Για τους τρελούς που έχουν και κακότητα και κάνουν κακό στους ανθρώπους.
12ος. Γι’ αυτούς που πάσχουν από το συκώτι.
13ος. Γι’ φοβερό δαιμόνιο, συνέχεια 3 Χ 3 ημέρες.
14ος. Για ν’ αλλάξουν γνώμη οι ληστές και να επιστρέψουν άπρακτοι και μετανοημένοι.
15ος. Για να βρεθεί το κλειδί, όταν χαθεί.
16ος. Για μεγάλη συκοφαντία, 3 φορές την ημέρα επί 3 ημέρες.
17ος. Όταν γίνεται σεισμός ή θεομηνία, κατακλυσμός και κεραυνοί.
18ος. Για να ελευθερωθούν οι μητέρες στην γέννα τους.
19ος. Γι’ ανδρόγυνα που δεν γεννούν λόγω αναπηρίας, για να τους θεραπεύσει ο Θεός, για να μην χωρίσουν.
20ος. Για να μαλακώσει ο Θεός τις καρδιές των πλουσίων να κάνουν ελεημοσύνες στους φτωχούς.
21ος. Για να εμποδίσει ο Θεός την πυρκαϊά, για να μην γίνει κακό.
22ος. Για να ημερέψει ο Θεός τα άτακτα και ανυπάκουα παιδιά, που θλίβουν τους γονείς τους.
23ος. Για να ανοίξει η πόρτα, όταν χαθεί το κλειδί.
24ος. Σε ανθρώπους που φθονεί πολύ ο πειρασμός και τους φέρνει συνέχεια αναποδιές στην ζωή τους, για να γογγύζουν.
25ος. Όταν ζητάει κανείς κάτι καλό από τον Θεό, για να του το δώσει, χωρίς να τον βλάψει.
26ος. Για να προστατέψει ο Θεός τους χωρικούς από τα εχθρικά στρατεύματα, να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους και λεηλασίες στις αγροικίες.
27ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους νευρασθενής και τους νευρόπονους.
28ος. Γι’ αυτούς που τους πειράζει η θάλασσα και φοβούνται στην πολλή φουρτούνα.
29ος. Γι’ αυτούς που κινδυνεύουν μακριά, μέσα σε βάρβαρους και άπιστους λαούς, για να τους φυλάξει ο Θεός και να φωτίσει κι εκείνους να ημερέψουν, και να γνωρίσουν το Θεό.
30ος. Για να δώσει ο Θεός αφθονία σπαρτών και καρπών στα δέντρα, όταν ο καιρός δεν είναι ευνοϊκός.
31ος. Για να βρουν οι οδοιπόροι τον δρόμο, όταν χαθούν και ταλαιπωρούνται.
32ος. Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια στους αδικοφυλακισμένους, για να ελευθερωθούν.
33ος. Σε ψυχορραγούντες, όταν βασανίζονται από τους δαίμονες την ώρα του θανάτου, ή σε εχθρικά στρατεύματα, όταν απειλούν και παραβιάζουν τα σύνορα, για να κάνουν κακό.
34ος. Για να ελευθερώσει ο Θεός τους καλοκάγαθους ανθρώπους από τις παγίδες των πονηρών ανθρώπων, που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους του Θεού.
35ος. Για να εξαλειφθεί τελείως η έχθρα μετά από τα μαλώματα ή παρεξηγήσεις.
36ος. Για βαριά πληγωμένους ανθρώπους από κακοποιούς εγκληματίες.
37ος. Όταν πονάνε οι σιαγόνες από σάπια δόντια.
38ος. Για να βρουν εργασία οι εγκαταλελειμμένοι και δυστυχισμένοι άνθρωποι, για να μη θλίβονται.
39ος. Για να επανέλθει αγάπη μεταξύ αφεντικού και υπαλλήλων, όταν δημιουργούνται προστριβές.
40ος. Για να ελευθερωθούν οι μητέρες στην γέννα, από πρόωρο τοκετό.
41ος. Σε νέους που αρρωσταίνουν από έρωτα, όταν τραυματίζεται το ένα πρόσωπο και θλίβεται.
42ος. Για να ελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι από τις φυλακές του εχθρικού έθνους.
43ος. Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια στα παρεξηγημένα ανδρόγυνα, για να συμφιλιωθούν.
44ος. Για τους ανθρώπους που πάσχουν από την καρδιά ή από τα νεφρά.
45ος. Για τους νέους, που εμποδίζει ο εχθρός, από φθόνο, να δημιουργήσουν οικογένεια (να παντρευτούν).
46ος. Για να ειρηνεύσει ο υπηρέτης ή ο δούλος, όταν φύγει πληγωμένος από το αφεντικό του και να βρει δουλειά.
47ος. Όταν γίνονται μεγάλες καταστροφές και ληστείες από βαρβαρικές συμμορίες – πειρατών -. (Να διαβάζεται συνέχεια επί 40 ημέρες).
48ος. Γι’ αυτούς που κάνουν επικίνδυνη δουλειά.
49ος. Για να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό οι απομακρυσμένοι άνθρωποι, για να σωθούν.
50ος. Όταν εξ αμαρτιών μας έρθει παιδαγωγική οργή Θεού (επιδημία αρρώστιας και θανατικό στους ανθρώπους ή στα ζώα).
51ος. Για να μετανοήσουν οι σκληρόκαρδοι άρχοντες και να γίνουν ευσπλαχνικοί, για να μη βασανίζουν τον λαό.
52ος. Για να ευλογήσει ο Θεός τα δίχτυα, να γεμίζουν ψάρια.
53ος. Για να φωτίσει ο Θεός τους πλούσιους, που έχουν αγορασμένους δούλους, να τους ελευθερώσουν.
54ος. Για να αποκατασταθεί η υπόληψη της δυσφημισμένης οικογένειας που είχε συκοφαντηθεί.
55ος. Σε ευαίσθητους, που έχουν πληγωθεί ψυχικά από τους συνανθρώπους τους.
56ος. Γι’ ανθρώπους που υποφέρουν από πονοκέφαλο, από πολλή στενοχώρια.
57ος. Για να έλθουν ευνοϊκά τα πράγματα σ’ εκείνους που ενεργούν για το καλό, να εμποδίσει ο Θεός κάθε πονηρή ενέργεια δαιμόνων ή φθονερών ανθρώπων.
58ος. Για τους βουβούς, να δώσει ο Θεός λαλιά.
59ος. Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια, όταν συκοφαντείται σύνολο ανθρώπων.
60ος. Γι’ αυτούς που δυσκολεύονται στην εργασία, είτε από τεμπελιά είτε από δειλία.
61ος. Για να απαλλάξει ο Θεός από δοκιμασίες τον ολιγόψυχο άνθρωπο, που δεν έχει υπομονή και γογγύζει.
62ος. Για να καρπίσουν τα χωράφια και τα δέντρα, όταν στερούνται από νερό.
63ος. Όταν δαγκωθεί ο άνθρωπος από λύκο ή σκύλο λυσσασμένο (τους έδινε και από το διαβασμένο νερό, για να πιουν).
64οςΓια να έχουν οι έμποροι ευλογία, για να μην φλυαρούν και αδικούν τους απλούς ανθρώπους.
65ος. Για να μην φέρει αναποδιές ο πονηρός στα σπίτια και θλίβει τις οικογένειες.
66ος. Για να ευλογηθούν τα πουλερικά (ορνιθοτροφεία).
67ος. Για να ελευθερωθούν οι μητέρες, που δυσκολεύονται να αποβάλλουν, όταν παθαίνουν κακό.
68οςΌταν γίνονται θεομηνίες και πλημμυρίζουν τα ποτάμια και παρασύρουν σπίτια και ανθρώπους.
69ος. Σε ευαίσθητους ανθρώπους που θλίβονται για το παραμικρό και έρχονται σε απόγνωση, να τους ενισχύει ο Θεός.
70ος. Για εγκαταλελειμμένους ανθρώπους, που γίνονται βαρετοί από φθόνο του διαβόλου και έρχονται σε απόγνωση, για να βρουν έλεος από τον Θεό και περίθαλψη.
71ος. Για να ευλογήσει ο Θεός τα αγαθά της νέας εσοδείας, που μετέφεραν στα σπίτια τους οι γεωργοί.
72ος. Για να μετανοήσουν οι κακοποιοί άνθρωποι.
73ος. Για να προφυλάξει ο Θεός τους χωρικούς που εργάζονται στα χωράφια τους, όταν οι εχθροί έχουν περικυκλωμένο το χωριό.
74ος. Για να ημερέψει το βάρβαρο αφεντικό, να μην βασανίζει τους συνανθρώπους του, τους υπαλλήλους.
75ος. Σε μητέρα που φοβάται στη γέννα της, για να την ενθαρρύνει και να την προστατέψει ο Θεός.
76ος. Όταν δεν υπάρχει κατανόηση μεταξύ γονέων και παιδιών, να τους φωτίσει ο Θεός, για να ακούνε τα παιδιά τους γονείς και οι γονείς να δείχνουν αγάπη.
77ος. Για να φωτίσει ο Θεός τους δανειστές, να μην πιέζουν τους συνανθρώπους τους για το χρέος τους, και να είναι ευσπλαχνικοί.
78ος. Για να προφυλάξει ο Θεός τα χωριά από ληστείες και καταστροφές των εχθρικών στρατευμάτων.
79ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τον άνθρωπο, όταν πρήζεται το πρόσωπό του και πονάει όλο το κεφάλι του.
80ος. Για να οικονομήσει ο Θεός τους φτωχούς, που στερούνται και στενοχωριούνται από την ανέχεια και θλίβονται.
81ος. Για να αγοράσουν οι άνθρωποι τα προϊόντα των γεωργών, για να μην στενοχωριούνται και θλίβονται οι χωρικοί.
82ος. Για να εμποδίσει ο Θεός τους κακούς ανθρώπους, που θέλουν να κάνουν δολοφονίες.
83ος. Για να διατηρηθούν από τον Θεό όλα τα υπάρχοντα του σπιτιού καλά, τα ζώα και τα προϊόντα των παραγωγών.
84ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους που έχουν πληγωθεί από τους ληστές και έπαθαν και από φοβία.
85ος. Για να σώσει ο Θεός τον κόσμο, όταν πέφτει χολέρα στους ανθρώπους και πεθαίνουν.
86ος. Για να παρατείνει ο Θεός την ζωή στους οικογενειάρχες, που έχουν ακόμη υποχρεώσεις οικογενειακές.
87ος. Για να προστατεύσει ο Θεός όλους τους απροστάτευτους ανθρώπους, που ταλαιπωρούνται από σκληρούς συνανθρώπους.
88ος. Για να δυναμώσει ο Θεός τους φιλάσθενους και αδύνατους ανθρώπους, για να μπορούν να εργάζονται χωρίς να κουράζονται και να θλίβονται.
89ος. Για να βρέξει ο Θεός, όταν υπάρχει ανομβρία ή όταν στερέψουν τα πηγάδια, για να βγάλουν νερό.
90ος. Για να εξαφανιστεί ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται σε άνθρωπο και τον τρομάζει.
91ος. Για να δώσει ο Θεός σύνεση στους ανθρώπους, για να προκόπτουν πνευματικά.
92ος. Για να προφυλάξει ο Θεός το πλοίο, όταν κινδυνεύει από μεγάλη φουρτούνα στη θάλασσα (έριχνε δε και αγιασμένο νερό στα τέσσερα σημεία του πλοίου).
93ος. Για να φωτίσει ο Θεός τους άτακτους ανθρώπους, που δημιουργούν θέματα στο έθνος και αναστατώνουν τον λαό και τον ταλαιπωρούν με ακαταστασίες και φαγωμάρες.
94ος. Για να μην πλησιάσουν μάγια στα ανδρόγυνα και δημιουργούνται θέματα και προστριβές.
95ος. Για να δώσει ο Θεός την ακοή στους κουφούς.
96ος. Για να φύγουν τα μάγια από τους ανθρώπους.
97ος. Για να δώσει ο Θεός παρηγοριά στους στενοχωρημένους ανθρώπους, για να μη θλίβονται.
98ος. Για να ευλογήσει και να χαριτώσει ο Θεός τους νέους που θέλουν να αφιερωθούν στον Θεό.
99ος. Για να ευλογήσει και να εκπληρώσει ο Θεός τους θείους πόθους των ανθρώπων.
100ος. Για να δίνει ο Θεός χαρίσματα στους καλοκάγαθους ανθρώπους.
101ος. Για να ευλογήσει ο Θεός τους ανθρώπους, που φέρουν αξιώματα, για να βοηθούν τον κόσμο με καλοσύνη και κατανόηση.
102ος. Για να έλθουν τα έμμηνα, όταν καθυστερούν.
103ος. Για να ευλογήσει ο Θεός τα υπάρχοντα των ανθρώπων, για να μην στερούνται και θλίβονται, αλλά να δοξάσουν τον Θεό.
104ος. Για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους.
105ος. Για να δώσει φώτιση ο Θεός στους ανθρώπους να μην ξεκλίνουν από την οδό της σωτηρίας.
106ος. Για να λύσει ο Θεός την στείρωση των γυναικών.
107ος. Για να ταπεινώσει ο Θεός τους εχθρούς, για να αλλάξουν τις κακές των διαθέσεις.
108ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους σεληνιασμένους ή για να ελεήσει τους ψευδομάρτυρες, να μετανοήσουν.
109ος. Για να έχουν σεβασμό οι νεότεροι στους μεγαλύτερους.
110ος. Για να μετανοήσουν οι άδικοι κριτές και να κρίνουν δίκαια τον λαό του Θεού.
111ος. Για να προφυλάξει ο Θεός τους στρατιώτες, όταν πηγαίνουν στον πόλεμο.
112ος. Για να δώσει ο Θεός ευλογίες στη φτωχή χήρα, να πληρώσει τα χρέη της και ν’ απαλλαχτεί από τη φυλακή.
113ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τα καθυστερημένα διανοητικά και μογγόλαλα παιδιά.
114ος. Για να δίνει ο Θεός ευλογίες και παρηγοριά στα δυστυχισμένα, φτωχά παιδάκια, για να μην περιφρονούνται από τα παιδιά των πλουσίων και θλίβονται.
115ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός το φοβερό πάθος του ψεύδους.
116ος. Για να διατηρούν αγάπη και ομόνοια οι οικογένειες και να δοξολογούν το Θεό.
117ος. Για να ταπεινώσει ο Θεός τους βαρβάρους, όταν κυκλώνουν το χωριό και το απειλούν, και να ανατρέψει τις κακές διαθέσεις τους.
118ος. Για να πατάξει ο Θεός τους βαρβάρους, και να ταπεινώσει την δράση τους, όταν σφάζουν αθώα γυναικόπαιδα.
119ος. Για να δίνει υπομονή και ανεκτικότητα ο Θεός στους ανθρώπους, που είναι αναγκασμένοι να παρευρίσκονται με δόλιους και άδικους ανθρώπους.
120ος. Για να προστατεύσει ο Θεός τους σκλάβους από τα εχθρικά χέρια, να μην τους κακοποιήσουν μέχρι να ελευθερωθούν.
121ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που πάσχουν από βασκανία.
122ος. Για να δώσει ο Θεός το φως στους τυφλούς και να θεραπεύσει τα πονεμένα μάτια.
123ος. Για να φυλάξει ο Θεός τους ανθρώπους από τα φίδια, να μην τους δαγκώσουν.
124ος. Για να προφυλάξει ο Θεός τα κτήματα των δικαίων ανθρώπων από τους κακούς ανθρώπους.
125ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που πάσχουν από συνεχείς πονοκεφάλους.
126ος. Για να ειρηνεύσει ο Θεός την οικογένεια, όταν μαλώνουν.
127ος. Για να μην πλησιάσει η κακία του εχθρού ποτέ στα σπίτια και να επικρατήσει η ειρήνη και η ευλογία του Θεού στην οικογένεια.
128ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους που πάσχουν από ημικρανία, πονοκεφάλους και να ελεήσει τους σκληρόκαρδους και αδιάκριτους ανθρώπους, που στενοχωρούν τους ευαίσθητους.
129ος. Για να δώσει ο Θεός θάρρος και ελπίδα στους αρχάριους, για να μη δυσκολεύονται στη δουλειά τους.
130ος. Για να δώσει ο Θεός μετάνοια και παρηγοριά με ελπίδα στους ανθρώπους, για να σωθούν.
131ος. Για να λυπηθεί ο Θεός τον κόσμο, όταν εξ αμαρτιών μας γίνονται συνεχείς πόλεμοι.
132ος. Για να φυλάξει ο Θεός τα έθνη να συμφιλιωθούν και να ειρηνεύουν οι άνθρωποι.
133ος. Για να φυλάξει ο Θεός τους ανθρώπους από κάθε κίνδυνο.
134ος. Για να συγκεντρώνονται οι άνθρωποι την ώρα της προσευχής και να ενώνεται ο νους τους με το Θεό.
135ος. Για να προστατέψει ο Θεός τους πρόσφυγες, όταν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και φεύγουν, για να σωθούν απ’ τους βαρβάρους.
136ος. Για να σταθεροποιήσει ο Θεός τον άνθρωπο, που έχει άστατο χαρακτήρα.
137οςΓια να φωτίζει ο Θεός τους άρχοντες του τόπου, για να βρίσκουν κατανόηση οι άνθρωποι στα αιτήματά τους.
138ος. Για να πάψει ο διάβολος να πειράζει τους ευαίσθητους ανθρώπους με βλάσφημους λογισμούς.
139ος. Για να ημερέψει ο Θεός τον δύστροπο οικογενειάρχη, που ταλαιπωρεί ολόκληρη την οικογένεια.
140ος. Για να ημερέψει Θεός τον βάρβαρο άρχοντα του τόπου, που βασανίζει τους συνανθρώπους του.
141ος. Για να ημερέψει ο Θεός τον επαναστάτη, που κάνει κακό · και Κούρδης εάν είναι, γίνεται αρνί.
142ος. Για να προστατέψει ο Θεός την μητέρα στον καιρό της εγκυμοσύνης, να μην αποβάλει.
143ος. Για να καταπραΰνει ο Θεός τον αναστατωμένο λαό, να μην γίνει εμφύλιος πόλεμος.
144ος. Για να ευλογήσει ο Θεός τις εργασίες των ανθρώπων, για να είναι ευάρεστες στον Θεό.
145ος. Για να σταματήσει ο Θεός τις αιμορραγίες των ανθρώπων.
146ος. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που έχουν κτυπηθεί και πληγωθεί στις σιαγόνες από κακούς ανθρώπους.
147ος. Για να ημερέψει ο Θεός τα άγρια ζώα του βουνού, για να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους και ζημιές στα σπαρτά.
148ος. Για να κάνει καιρό ευνοϊκό ο Θεός, για να έχουν αφθονία εισοδημάτων οι άνθρωποι και να δοξάζουν τον Θεό.

Τέλος, σύμφωνα με λόγια του του οσίου Αρσενίου...

149ος. Από ευγνωμοσύνη και ευχαριστία στον Θεό για τις μεγάλες του καλοσύνες και για την πολλή του αγάπη, που δεν έχει όρια, και μας ανέχεται (Του Γέροντα).
150ος. Για να δώσει ο Θεός χαρά και παρηγοριά στους θλιμμένους αδελφούς μας, που βρίσκονται στην ξενιτιά και στους κεκοιμημένους αδελφούς μας, που βρίσκονται στην πιο μακρινή ξενιτιά. Αμήν.

πηγή: http://www.diakonima.gr/

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα