του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου
Οι
Ιουδαίοι γιόρταζαν τη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης –νομικό πάσχα- ενώ εμείς το
ευαγγελικό –τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή κι από την φθορά στην αφθαρσία,
από τη γη στον ουρανό και το θρόνο του Πατέρα! Πολλές αναστάσεις πριν την
Ανάστασή Του συνέβησαν και πολλές αναλήψεις. Αλλά κανείς δεν υπερέβη τα όρια
της επίγειας ατμόσφαιρας και η μετάθεσή τους ήταν απλώς ανάληψη από τη γη και
έπειτα ακολούθησε θάνατος. Ο Χριστός όμως αναστήθηκε και δεν Τον κυριεύει πια ο
θάνατος αλλά αναλήφθηκε κι εκάθισε ψηλά ως υπεράνω όλων Θεός. Ήρθε και μας
έσωσε γενόμενος άνθρωπος σαν κι εμάς και μένοντας ταυτόχρονα και Θεός. Όπως
κατήλθε ανήλθε επανερχόμενος και ενθρονίζοντας τη φύση μας που προσέλαβε άνω ως
είδος απαρχής πρωτογεννημάτων για όλο το γένος μας.
Αυτή θα
ακολουθήσει και όλους μας αν και εφόσον πιστέψουμε σ’ Αυτόν και επιδείξουμε και
αρμόδια έργα πίστεως. Ό, τι έγινε ο
Κύριος για μας έγινε και όπως έζησε για μας έζησε υποδεικνύοντάς μας τον δρόμο
της ζωής που οδηγεί στην αληθινή ζωή. Κι όσα έπαθε για μας τα έπαθε για να
θεραπεύσει τα πάθη μας και τις αμαρτίες μας κι οδηγήθηκε στο θάνατο και
αναστήθηκε και αναλήφθηκε για μας προετοιμάζοντας για μας και την κοινή
ανάσταση και αιώνια ανάληψη εφόσον…γιατί όλοι οι κληρονόμοι Του Τον μιμούνται
όσο γίνεται ανθρωπίνως και την επίγεια πολιτεία Του. Αρχή η Βάπτισή μας που
είναι τύπος της ταφής και της Αναστάσεώς Του, μέσο η ευαγγελική μας διαγωγή και
τέλος η νίκη κατά των παθών που προξενεί ουράνια ζωή. Μιμούμαστε γιατί
πεθαίνουμε στον καιρό μας ο καθένας και ανασταινόμαστε όπως κι Εκείνος
δοξασμένοι κι άφθαρτοι όταν θα είναι καιρός. Οπότε θα αναληφθούν κι έτσι θα
είναι μαζί Του για πάντα κυριολεκτικά.
Ο καθένας μας
επομένως εάν θέλει γίνεται κοινωνός και της αναστάσεως και της αναλήψεώς Του
και κληρονόμος Θεού συγκληρονόμος Χριστού. Όταν αναστήθηκε στάθηκε ανάμεσά τους
γιατί; Φάνηκε μαζί Τους γιατί είναι πάντα μαζί μας απλώς μας φανερώνεται όποτε
Εκείνος το θελήσει ο πανταχού παρών. Και αυτό για να δείξει ότι ήταν ολόκληρος
όπως έπρεπε και στο μέσο της καρδιάς μας την οποία στηρίζει με την πίστη μας σ’
Αυτόν ώστε να μένουμε πια σταθεροί κι ακλόνητοι! Ειρήνη τους έδωσε ειρήνη διπλή
στο Θεό και στον πλησίον κι έφαγε για να επιβεβαιώσει την ανάστασή Του και τους
ανοίγει το νου να κατανοούν τις γραφές και τους στέλνει το Άγιο Πνεύμα κι
έπειτα ανυψώνεται στους ουρανούς και εισέρχεται στα άγια των αγίων και κάθεται
στα δεξιά της μεγαλοσύνης καθιστώντας το φύραμά μας ομόθρονο κι έτσι πάλι θα
έρθει από τον ουρανό!
Κι οι μαθητές
αφού προσκύνησαν επέστρεψαν χαρούμενοι κι ήταν συνεχώς στο ναό ετοιμαζόμενοι
για την υποδοχή του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτή είναι η πολιτεία των χριστιανών:
να είναι προσεκτικοί και να προσεύχονται αινώντας και ευλογώντας τον Θεό με
ανεπίληπτη διαγωγή αναμένοντάς Τον. Ας απέχουμε λοιπόν από πλεονεξίες και ας
ζούμε με φιλαλήθεια και σωφροσύνη διαφυλάττοντας την αδιάλυτη αγάπη ανάμεσά μας
βλέποντας προς τα άνω κι έχοντας την καρδιά προς τα κει στραμμένη καθιστώντας
αγία γη όπου πατάμε με την αρετή και την ακλόνητη πίστη μας στο Θεό κ έτσι θα
έχουμε και την παρρησία όταν έρθει με
πυρ ο Κύριος προστρέχοντας να φωτιστούμε και φωτισμένοι πια να ζούμε αιώνια
μαζί Του στη δόξα του ανώτατου φωτός. Αμήν.
Κι από πού
όλα αυτά; Από θλίψη η χαρά κι από θάνατο αθανασία κι από αδοξία και άκρα
ταπείνωση δόξα! Εάν επομένως υπομείνουμε πειρασμούς με αγάπη και με σωστή χρήση
του αυτεξουσίου μας γιατί δε θέλει να χαθούμε αλλά να σωθούμε ο Θεός. Δυο
δρόμοι λοιπόν ανοίγονται μπροστά μας:με μακαρισμούς μας συγκρατεί από το
θάνατο, μακάριοι οι πτωχοί, οι ελεήμονες, οι διωγμένοι αλλά και πούλησε ό, τι έχεις και δώστα στους φτωχούς γιατί όποιος
άφησε σπίτια και χωράφια και συγγενείς και γήινα διάφορα εκατονταπλάσια θα
λάβει και αιώνια ζωή θα κληρονομήσει! Κι αν κανείς μας έταζε δώρα να ζήσουμε
πολύ εδώ και τι δε θα κάναμε για να τον καλοπιάσουμε; Κι αν μας έταζε και υγεία
και δόξα και χαρές μαζί ε, τότε και τι δε θα κάναμε στο όνομά του; Δεν είναι
ανόητο να θέλουμε επίγεια σύντομη ζωή και αιώνια να περιφρονούμε;
