29 Μαΐ 2015

Ομιλία στη φανέρωση του Θείου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστης και περί μετανοίας

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Γιατί βιαία; Γιατί σε σχήμα γλωσσών; Γιατί σαν πυρίνων γλωσσών; Γιατί φάνηκαν να διαμερίζονται στους μαθητές; Γιατί κάθησε; Πώς είναι επαγγελία του Πατρός το Άγιο Πνεύμα;   
C:\Users\Michalis\Pictures\pentecost-feast.jpg
Τώρα είδαμε δια του Αγίου Πνεύματος που στάλθηκε στους μαθητές έως πού έφτασε ο Χριστός ο οποίος αναλήφθηκε στους ουρανούς και σε ποιο αξίωμα ανέβασε την ανθρώπινη φύση που ανέλαβε: ασφαλώς και βεβαιότατα ανέβηκε εκεί από όπου κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα το οποίο στάλθηκε από Εκείνον εξαποστελείς το Πνεύμα Σου και κτισθήσονται και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης. Κι επομένως ο Χριστός όταν αναλήφθηκε ανέβηκε προς τον Ύψιστο Πατέρα από όπου και ήρθε το Άγιο Πνεύμα κι αναδείχθηκε κοινωνός ακόμα και κατά το ανθρώπινο συστατικό του αξιώματος του Πατρός αποστέλλοντας κι Αυτός πλέον το εξ ουρανού από τον Πατέρα ερχόμενο και στελλόμενο Άγιο Πνεύμα που είναι από τα αποστέλλοντα και συνευδοκούντα Εγώ ταις χερσί Μου εθεμελίωσα την γην και τον ουρανόν εξέτεινα και νυν Κύριος απέσταλκέ Με και το Πνεύμα Αυτού όπως λέει κι ο Κύριος Πνεύμα Κυρίου επ’ Εμέ ου ένεκεν έχρισέ Με ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέστελκέ Με. Το άγιο Πνεύμα λοιπόν δεν αποστέλλεται μόνο αλλά και αποστέλλει τον από τον Πατέρα αποστελλόμενο Υιό από τον οποίο δεικνύσται συμφυές και ομοδύναμο και συνεργό και ομότιμο με τον Πατέρα και Υιό: με την ευδοκία του Πατρός και τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος από άφατο πέλαγος φιλανθρωπίας ο μονογενής του Θεού κλίνας τους ουρανούς και καταβάς άνωθεν φανείς στη γη όπως κι εμείς και συναναστραφείς με μας έπραξε και δίδαξε μεγάλα και θαυμαστά υψηλά και πράγματι θεοπρεπή και σωτήρια για τους πειθαρχούντες σ’ Αυτόν!
Κι έπειτα αφού έπαθε εθελουσίως για τη σωτηρία μας και τάφηκε και αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός κι από κει συνήργησε στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές Του συναποστέλλοντας με τον Πατέρα τη θεία δύναμη από ψηλά όπως και συνυποσχέθηκε. Κι Αυτός κατά κάποιο τρόπο από εκεί ψηλά καθήμενος στα ύψη βοά σε μας λέγοντας όποιος θέλει να παραστεί σ’ αυτήν την δόξα και να γίνει μέτοχος της βασιλείας των ουρανών και να κληθεί Υιό του Θεού και να βρει ζωή αθάνατη και άρρητη και τρυφή άφθαρτη και πλούτο αδαπάνητο ας ακούει τα προστάγματά Μου και ας μιμείται όσο μπορεί την πολιτεία Μου όπως δηλαδή έζησα κι Εγώ επί της γης κι έπραξα και δίδαξα θέτοντας σωτήριους νόμους και προβάλλοντας τον Εαυτό Μου ως υπόδειγμα. Την ευαγγελική όντως διδασκαλία Του ο Χριστός ο Σωτήρας μας επιβεβαίωσε με έργα και θαύματα και τελείωσε με τα σωτήρια πάθη Του και παρέστησε το σωτηριώδες και μεγαλωφέλιμό της με την εκ νεκρών ανάσταση και την ανάληψη στους ουρανούς και την επέλευση που γίνεται τώρα από τους ουρανούς του Αγίου Πνεύματος προς τους μαθητές αυτήν που εορτάζουμε σήμερα γιατί μετά την εκ νεκρών ανάσταση και φανέρωση στους μαθητές Του έλεγε αναλαμβανόμενος: ιδού Εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός Μου εφ’ υμάς υμείς δε καθίσασθε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ού ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους γιατί λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ’ υμάς και έσεσθέ Μοι μάρτυρες και στην Ιερουσαλήμ και σε ολόκληρη την Ιουδαία και έως εσάτου της γης!
Όταν συμπληρώνονταν λοιπόν οι πενήντα μέρες από την ανάσταση κι ενώ όλοι οι μαθητές ήταν συνηγμένοι και ομόψυχοι στο υπερώο του ιερού αλλά και στο προσωπικό τους υπερώο –στο νου τους- ήσυχοι και αφιερωμένοι στη δέηση και προσευχή ξαφνικά ακούστηκε ήχος από τον ουρανό σαν από ορμή βίαίου ανέμου κα γέμισε τον οίκο όπου κάθονταν. Κύριος ανέβη εις ουρανούς και εβρόντησεν και ιδού φωνή αύρας -πνοής- λεπτής και εν αυτή ο Κύριος που μπορούμε να βρούμε και στο Ευαγγέλιο: την Πεντηκοστή στάθηκε ο Κύριος Ιησούς κι έκραξε λέγοντας: εάν κάποιος διψά ας έρθει σεΜένα και θα πιεί εννοώντας το Άγιο Πνεύμα που θα λάβουν όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν όπως και μετά την Ανάστασή Του εμφύσησε στους μαθητές Του κι είπε λάβετε Πνεύμα Άγιο προσημαίνοντας τούτον τον ήχο και κείνο το εμφύσημα αυτήν την πνοή που έρχεται άνωθεν δαψιλής ηχώντας εξ ουρανού δυνατά και βοερά προσκαλώντας όλη τη γη κι αντλώντας χάρη στους πιστούς και εμβάλλοντάς σ’ αυτούς…
Γιατί βιαία; Γιατί σε σχήμα γλωσσών; Γιατί σαν πυρίνων γλωσσών; Γιατί φάνηκαν να διαμερίζονται στους μαθητές; Γιατί κάθησε; Πώς είναι επαγγελία του Πατρός το Άγιο Πνεύμα;  Ακούστε: βιαία γιατί νικά τα πάντα υπερβαίνει τα τείχη του πονηρού και τα οχυρά του και ταπεινώνει υπερηφάνους κι ανυψώνει ταπεινούς στην καρδιά. Γεμίζει τον οίκο ως πνευματική πια κολυμβήθρα εκπληρώνοντας το ευαγγελικό του Προδρόμου Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι εσείς όμως βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω όχι μετά πολλές μέρες. Όπως και το όνομα που τους έδωσε αλήθευσε: με την άνωθεν πράγματι Υιοί βροντής έγιναν οι Απόστολοι και τους φανερώθηκαν σαν πύρινες γλώσσες διαμεριζόμενες και κάθισε πάνω στον καθένα και πλήσθησαν Πνεύματος Αγίου μιλώντας άλλες γλώσσες όπως τους έλεγε το ΄Αγιο Πνεύμα. Τελειώθηκαν όσα με το δεσποτικό σώμα θαυματουργήθηκαν…για να εννοήσουμε κι εμείς την Αγία Τριάδα αρχίζουν να τελούνται και όσα φανερώνουν ότι το Άγιο Πνεύμα υπάρχει κατιδίαν υπόστασιν..όντως το ΄Αγιο Πνεύμα ενεργούσε και πριν και μιλούσε δα των προφητών και προμηνούσε τα μέλλοντα και ενεργούσε δια των μαθητών και εξεδίωκε δαιμόνια και ιάτο πάντας και τώρα φανερώθηκε σε όλους κατά την ιδία Του υπόσταση δια πυρίνων γλωσσών καθήμενο δεσποτικώς επί των μαθητών ενθρονισθέν και καθιστώντας τους όργανα της δικής Του δυνάμεως!
Η εν είδει γλωσσών εμφάνισή Του δείχνει τη συμφυία Του με το Θεό Λόγο και συγχρόνως τη διδασκαλική χάρη που απαιτεί γλώσσα χαριτωμένη! Πύρινες γλώσσες πάλι σημαίνει ότι είναι ομοούσιο του Πατρός και του Υιού –πυρ ο Θεός και πυρ καταναλίσκον μοχθηρίαν- και ότι οι Απόστολοι έχουν διπλή ενέργεια στο κήρυγμά τους άλλους φωτίζουν και άλλους καίνε! Μπορεί ο λόγος συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί, άλλοι να φωτίζονται και άλλοι να κολάζονται, άλλοι να υπακούουν και άλλοι –Θεός φυλάξοι- να απειθούν οι οποίοι παραδίδονται στο αιώνιο πια πυρ! Γλώσσες ωσεί πυρός κι όχι πυρός γιατί να μην νομίζουμε  ότι είναι φως αισθητό αλλά ούτε υλικό παρά επιφάνεια Αγίου Πνεύματος που διαμερίζεται στους μαθητές –έτσι φάνηκε- αφού μόνο στον Χριστό έχει ολόκληρη τη θεία χάρη και ενέργεια επειδή σε κανέναν άλλον δεν χωρά όλη η χάρη του Αγίου Πνεύματος παρά ατομικά ο καθένας μας αποκτά το ένα ή το άλλο χάρισμα κι αυτό πάλι για να μη νομίσουμε ότι η χάρη που μας δίνεται είναι φυσική…κάθησε ως Δεσπότης και ως ενιαίο το θείο Πνεύμα. Και μιλούσαν στα έθνη που συνήχθησαν στη γλώσσα του το καθένα ως όργανα του Αγίου Πνεύματος ενεργούντα και κινούμενα κατά τη θέληση και δύναμή Του όπως και κάθε όργανο που μετέχει της ενεργείας όχι της ουσίας τους ενεργούντος –η γλώσσα μου κάλαμος ταχυγράφου συγγραφέως! Συγ-γράφουμε ως όργανο Του Συγ-γραφέως μετέχοντας της ενεργείας κι όχι της ουσίας Του και πάντως συγ-γράφοντας εκείνα που θέλει και δύναται Ο Συγ-γραφέας! Επαγγελία του Πατρός γιατί προαναγγέλθηκε δια των προφητών. Μια η ευδοκία του Πατρός και του Υιού για τους πιστούς επομένως ο πιών εκ του ύδατος ό Εγώ δώσω γενήσεται πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον! Ο πιστεύων εις Εμέ ποταμοί εκ της κοιλκίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος γιατί είναι το Άγιο Πνεύμα που θα λαμβάνανε οι πιστοί… και στο σωτήριο πάθος ερχόμενος ο Κύριος έλεγε: εάν αγαπάτε Με τας εντολάς Μου τηρήσετε και Εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν ίνα μείνη μεθυμών εις τον αιώνα το Πνεύμα της αληθείας γιατί ταύτα λελάληκα υμίν παρ’ υμίν μένων ο δε Παράκλητος το Πνεύμα το Άγιον ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί Μου Εκείνος διδάξει υμάς πάντα. Όταν λοιπόν πέμψω παρά του Πατρός τον Παράκλητον το Πνεύμα της αληθείας ό παρά του Πατρός εκπορεύεται Εκείνος μαρτυρήσει περί Εμού και οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν.
Τώρα εκπληρώθηκε η επαγγελία και κατήλθε το Άγιο Πνεύμα παρά Πατρός και Υιού πεμφθέν και δοθέν και περιλάμψαν τους αγίους μαθητάς και όλως λαμπάδας ανάψαν θείως μάλλον δε φωστήρας αναδείξαν υπερκοσμίους και παγκοσμίους έχοντες θέση ζωής αιωνίου και φωτίζοντας όλη την οικουμένη δι’ αυτών. Κι όπως ανάβουμε λαμπάδα φωτοφόρο με λαμπάδα και ούτω καθεξής έτσι πάντα το φως μένει μόνιμα με τη χειροτονία των Αποστόλων στους διαδόχους  τους και από κει πάλι σε άλλους και ούτω καθεξής διαδιδόμενη η θεία χάρη του Αγίου Πνεύματος προχωρώντας πάντα μπροστά από γενεά σε γενεά και φωτίζοντας όλους τους πιστούς Του και πιστούς και στους πνευματικούς ποιμένες και διδασκάλους. Αυτή λοιπόν τη δωρεά και χάρη του Θεού και φωτισμό με το Άγιο Πνεύμα με το ευαγγέλιο έρχεται να μας φέρει ο κάθε αρχιερέας κατά καιρούς στις πόλεις κι όσοι τους απωθούν διακόπτουν τη χάρη Του και αποχωρίζονται από το Θεό και διασπούν την αποστολική διαδοχή.
Σήμερα γιορτάζουμε τη μνήμη της επιδημίας του Αγίου Πνεύματος που κατήλθε για τη σωτηρία μας από ανέκφραστη φιλανθρωπία για την οποία και ο μονογενής Υιός του Θεού κατήλθε κλίνοντας τους ουρανούς κι έλαβε σάρκα από μας. Ανήλθε στους ουρανούς αλλά αν δεν έστελνε το Άγιο Πνεύμα να συνυπάρχει και να ενισχύει τους μαθητές Του και τους επόμενους διαδόχους Του τους διδασκάλους του ευαγγελίου Του της χάριτός Του κι έτσι μόνο κηρύχτηκε σε όλα τα έθνη κι έφτασε σε μας το κήρυγμα της αληθείας. Γι’ αυτό ο φιλανθρωπότατος Δεσπότης ανέδειξε τώρα μετόχους και πατέρες και διακόνους φωτός και ζωής αιωνίου τους μαθητές Του που αναγεννούν στην αιώνια ζωή και καθιστούν τέκνα φωτός και πατέρες φωτισμού τους αξίους! Αυτός έτσι είναι μαζί μας έως της συντελείας των αιώνων όπως επαγγέλθηκε δια του Αγίου Πνεύματος που είναι ένα με τον Πατέρα και το Πνεύμα όχι κατά την υπόσταση αλλά κατά τη θεότητα κι ένας είναι ο Θεός εν τρισί σε μια τρισυπόστατη και παντοδύναμη θεότητα αφού το Άγιο Πνεύμα συνυπήρχε πάντα με τον Υιό στον Πατέρα και ήταν επομένως πάντα και θα είναι το Άγιο Πνεύμα συνδημιουργός με τον Πατέρα και τον Υιό κατά καιρόν τα δημιουργηθέντα και συνανακαινίζοντας τα φθαρέντα και συγκρατώντας τα διαμένοντα πανταχού παρόν και πληρούν τα πάντα και διέπον και εροφών τα πάντα, πού πορευθώ από του Πνεύματός Σου και από του προσώπου Σου πού φύγω;
Κι όχι μόνο παντού αλλά και πάνω από όλα στον αιώνα και το χρόνο και πριν τον αιώνα και χρόνο κι όχι μόνο έως της συντελείας αλλά κατά την επαγγελία θα είναι μαζί μας πολύ περισσότερο εφόσον είμαστε άξιοι στον μέλλοντα αιώνα απαθανατίζοντας και γεμίζοντας με αιώνια δόξα και τα σώματα πράγμα που δήλωνε κι ο Κύριος Εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν ίνα μείνη μεθ’ υμών εις τον αιώνα! Σπείρεται και θάβεται και παραχώνεται σώμα νεκρό φυσικά και κτιστό ψυχή και σώμα που κινείται και συγκρατείται και εγείρεται ξαναζώντας σώμα πνευματικό υπερφυές συγκροτούμενο και διοικούμενο από το Άγιο Πνεύμα ενδεδυμένο αθανασία και δόξα και αφθαρσία με τη δύναμη του Πνεύματος. Ο πρώτος Αδάμ ανθρώπινος και χοϊκός έγινε ψυχή ζώσα και ο δεύτερος ο Κύριος εξ ουρανού εις Πνεύμα ζωοποιούν γιατί τέτοιοι είναι οι επουράνιοι όπως κι ο επουράνιος και ποιοι είναι οι επουράνιοι άλλοι από τους εδραίους και αμετακίνητους στην πίστη τους που έχουν πάντοτε περίσσεια έργα στο έργο του Κυρίου μας και φέρουν ολοζώντανη την εικόνα του επουρανίου με την ευπείθεια σ’ Αυτόν.
Ας σπεύσουμε να πετύχουμε τη χρηστότητα και συμπάθεια του παναγίου Πνεύματος με τη μετάνοιά μας. Μισούμε; Ας συμφιλιωθούμε!  Αν δεν αγαπάμε τον πλησίον πώς λέμε ψέματα ότι αγαπάμε το Θεό που δεν είδαμε; Όταν αγαπάμε τότε αλλήλους αγαπάμε και αληθινά ανυπόκριτα έμπρακτα. Πορνεύουμε και μολύνουμε το σώμα; Ας απομακρυνθούμε με εξομολόγηση και δάκρυα, νηστεία κοκ! Και με λίγα λόγια αν θέλουμε να δούμε μέρες αγαθές ας σωθούμε δω και κει από ορατούς και αοράτους εχθρούς παραμερίζοντας κακό και πράττοντας αγαθά! Ας επιστρέψουμε στα αληθινά για να επιστρέψει κι Αυτός σε μας καθαίροντας από αμαρτίες και καθιστώντας όλους μας άξιους της θείας Του χάριτος. Έτσι εορτάζουμε και τώρα και εις τους αιώνας και πανηγυρίζουμε ενθέως πνευματικά την τελείωση της θείας επαγγελίας την έλευση και ανάπαυση του παναγίου Πνεύματος σε μας και την έκβαση και συμπλήρωση της μακαρίας ελπίδας εν Χριστώ τω Κυρίω ημών Ω πρέπει δόξα και τιμή και προσκύνηση συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 12ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                                    Εκλογή των 12 μαθητών
Τότε ο Ιησούς διάλεξε από κείνους που τον ακολουθούσαν 12 μαθητές, για να είναι μαζί του, να τους στέλνει να κηρύττουν και  να έχουν την εξουσία να  θεραπεύουν τις ασθένειες και  να διώχνουν τα δαιμόνια. Στον Σίμωνα έδωσε το όνομα Πέτρος. Στον Ιάκωβο γιο του Ζεβεδαίου και στον αδελφό του Ιωάννη, τον μετέπειτα ευαγγελιστή, έδωσε το όνομα «βοανεργές», που σημαίνει «παιδιά της βροντής». Όχι της βροντής του Ουρανού, αλλά της βροντής του Ηφαιστείου. Οι  άλλοι μαθητές ήταν ο Ανδρέας, ο Φίλιππος, ο Βαρθολομαίος, ο Ματθαίος, ο Θωμάς, ο Ιάκωβος γιος του Αλφαίου, ο Θαδδαίος, ο Σίμων ο Κανανίτης και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος και τον πρόδωσε.
                                      Η επί του όρους ομιλία
Το αγαπημένο μέρος του Ιησού ήταν η λίμνη της Τιβεριάδος, ή λίμνη της Γενησαρέτ, ή θάλασσα της Γαλιλαίας. Σ’ αυτήν εκβάλλει  τα νερά του ο Ιορδάνης ποταμός.  Εκεί συνέρρεαν τα πλήθη για να τον ακούσουν και για να θεραπεύσει τους αρρώστους τους. Πολλές φορές μίλησε ο Χριστός, σ’ αυτά τα ακρογιάλια της Τιβεριάδας κι όταν ο κόσμος ήταν πολύς, έμπαινε σ’ ένα μικρό πλοιάριο και «δίδασκε εκ του πλοίου τους όχλους».
Στη σημερινή πόλη της Τιβεριάδας κοντά στη θάλασσα, υπάρχει  ένας τρίκλιτος ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Αποστόλους. Αναφέρεται κυρίως στην εμφάνιση και στο θαύμα του Χριστού μετά την Ανάσταση και στον διάλογο του με τον απόστολο Πέτρο. Ο άλλος ναός των Αγίων Αποστόλων βρίσκεται στην άλλη πλευρά της λίμνης, δίπλα από την Καπερναούμ. Εκεί δίδασκε ο Ιησούς κάποια μέρα και όταν είδε τα πλήθη, ανέβηκε στο διπλανό όρος. Ήρθαν και οι μαθητές του κοντά του. Και τότε  έκαμε την λεγόμενη «επί του όρους» ομιλία.
                                       Οι Μακαρισμοί
«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών». «Μακάριοι είναι όσοι νιώθουν το πνεύμα τους φτωχό και ταπεινό, μπροστά στο Θεό, γιατί δική τους είναι η βασιλεία του Θεού».
«Μακάριοι όσοι θλίβονται για τις αμαρτίες τους και για το κακό που κυριαρχεί στον κόσμο, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν από το Θεό.
Μακάριοι όσοι φέρονται με πραότητα στους άλλους, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας.
Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για την επικράτηση του θελήματος του Θεού, γιατί ο Θεός θα ικανοποιήσει την επιθυμία τους.
Μακάριοι όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους, γιατί θα δείξει σ’ αυτούς το έλεος του ο Θεός.
Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού.
Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομασθούν παιδιά του Θεού.
Μακάριοι όσοι διώκονται για την επικράτηση του θελήματος του Θεού, γιατί σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία του Θεού.
Μακάριοι είστε όταν σας χλευάζουν, σας κοροϊδεύουν, σας καταδιώκουν και σας κακολογούν, με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας μου. Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση, γιατί θα ανταμειφθείτε με το παραπάνω στους ουρανούς».
Αν αυτούς τους μακαρισμούς τους κατανοήσομε με «εγκάρδιο»το νου μας, θα δούμε ότι η πορεία του χριστιανού μέσα στον κόσμο είναι σταυρωμένη. Ο χριστιανός όταν θέλει να ζει, όπως είναι το θέλημα του Χριστού, έρχεται σε σύγκρουση με τον κόσμο κι από αυτή τη σύγκρουση, πληγώνεται και ματώνει η καρδιά του. Κάθε όμως αγάπη αληθινή, φέρνει πόνο. Φέρνει και χαρά, αλλά τις περισσότερες φορές  πόνο. Μας κάνει εντύπωση ότι μακαρίζονται αυτοί που φέρνουν την ειρήνη, την πραότητα, αυτοί που πενθούν για το κακό που υπάρχει στον  κόσμο. Αυτοί που υποφέρουν γιατί δεν επικρατεί η δικαιοσύνη του Θεού, η αγάπη του Θεού. Αυτοί που χλευάζονται και διώκονται, για την πίστη και την αγάπη τους στο Θεό.   
Για τους «πτωχούς τω πνεύματι», που πολύς κόσμος νομίζει ότι μακαρίζονται οι αφελείς, δεν είναι έτσι. Πτωχός στο πνεύμα, είναι ο άνθρωπος που απέναντι στην πανσοφία και στην απεραντοσύνη της δυνάμεως και της αγάπης του Θεού, αισθάνεται μικρός και ταπεινός. Δεν έχει αλαζονικό και υπεροπτικό πνεύμα, που καταστρέφει τον άνθρωπο, δηλητηριάζει τη ζωή του και μεταδίδεται σαν μολυσματική ασθένεια στους συνανθρώπους του. Έχει  πνεύμα ταπεινώσεως και «θυσιαστικής» αγάπης και αναγνωρίζει την πανσοφία του Θεού.
Ο Νίτσε όταν υπερηφανεύτηκε μπροστά στο Θεό, έχασε τα λογικά του και τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του, αποκαλούσε  τον εαυτό του: «Φρειδερίκος ο Εσταυρωμένος». Πνευματικό παιδί του Νίτσε υπήρξε ο Χίτλερ, που γνωρίζομε τι στοίχισε η αλαζονεία του στην ανθρωπότητα.

Κυριακή των Αγίων Πατέρων - Ομιλία στο Ι΄ Εωθινό Ευαγγέλιο: Περί αισθητού και νοερού πολέμου

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Εωθινά λέγονται αλλά δεν είναι όλα. Εωθινά λέγονται όσα έχουν συντελεστεί κατά την έω δηλαδή τον όρθρο της ημέρας. Ξέρουμε όμως ότι όλα αυτά που περιγράφουν τα εωθινά συνέβησαν και σε άλλες ώρες της ημέρας εκτός από τον όρθρο. Και τότε γιατί λέγονται εωθινά; Ακούστε: μπορεί να έγιναν τα γεγονότα αυτά μεσημέρι ή απόγευμα ή και το βράδυ αλλά όλα πάντως είναι και λέγονται εωθινά για τον ακόλουθο λόγο: ας πάρουμε λχ την πορεία εις Εμμαούς που βράδιασαν για να καταλάβουν Ποιος είναι μαζί τους οι Λουκάς και Κλεόπας… ουχί καιομένη ην η καρδία ημών; Ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πάσι οις ελάλησαν οι προφήται! Ουχί ταύτα έδει παθείν; Σας ρωτώ; Και ήρξατο ερμηνεύειν… και Αυτός άφαντος εγένετο απ’ αυτών. Και σηκώθηκαν την ίδια ώρα βράδυ να πάνε να πούνε και στους άλλους ότι είδανε τον Κύριο…
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός άναρχος και προαιώνιος και άτρεπτος και αναλλοίωτος ατελεύτητος και άδυτος αστράπτει φως αληθινό και υπερκόσμιο και ποιητικό ανέσπερης ημέρας όπου μαζί με τους αγαθούς αγγέλους βρίσκονται και τα πνεύματα των δικαίων. Και έπειτα από τη συντέλεια θα είναι και τα σώματά τους μαζί κληρονόμοι του φωτός και υιοί της πραγματικής ημέρας που είναι αδιάκοπη και ανέσπερη κα δεν έχει όρθρο ούτε και αρχή! Εμάς όμως μας έπιασε νύχτα και μας άρπαξε σκιά θανάτου επειδή πέσαμε στην αμαρτία και χάσαμε την οπτική μας δύναμη μέσα μας που είχαμε από το Θεό με την οποία αντιλαμβανόμασταν το φως που χορηγεί αληθινή ζωή.  Νύχτα και θάνατος έπεσαν πάνω μας όχι γιατί εκτράπηκε το αληθινό φως αλλά γιατί εμείς παρεκτραπήκαμε και δεν μπορούμε να δούμε το φως. Αλλά ο χορηγός του αιωνίου φωτός μας ελέησε και πάλι ως αίτιος του φωτός και ήρθε ως εμάς κι έγινε και άνθρωπος σαν κι εμάς και υπέμεινε και Σταυρό για μας κι αφού σκύλευσε με το θάνατό Του τον Άδη αναστήθηκε τριήμερος δείχνοντας και πάλι στη φύση μας το άφθαρτο φως Του της αθάνατης ζωής φως αναστάσεως!
Η ανάστασή Του έγινε απαρχή κεκοιμημένων και στη Δευτέρα παρουσία θα μας περιλάμψει φως αθάνατης ζωής κα θα ανατείλει σε όλους η αληθινή και αδιάκοπη ημέρα. Συγκρινόμενη η Ανάστασή Του με κείνη τη μέρα είναι σαν τον όρθρο στην ημέρα και γι’ αυτό όλα αυτά τα ευαγγέλια είναι και εωθινά με αυτήν την έννοια και ορθρινά. Και σήμερα πάλι όσα ακούμε είναι όλα εωθινά: το σημερινό μάλιστα είναι διπλά εωθινό αφού μας λέει για την Ανάστασή Του και πραγματοποιήθηκε την έω.  Πρωί στάθηκε στο γιαλό και δεν τον γνώρισαν οι μαθητές Του γιατί ήταν μακριά τους όπως ψάρευαν εκεί στη θάλασσα της Τιβεριάδος. Πώς τους μιλάει ο Κύριος; Τους αποκαλεί παιδιά Του μήπως έχετε τίποτε προσφάι; Όχι ότι αγνοεί αλλά για να ετοιμάσει από πρόνοια το θαύμα αφού μόλις Του απάντησαν αρνητικά Εκείνος τους είπε να ρίξουν δεξιά τα δίχτυα και θα βρούνε δείχνοντας ότι ξέρει τι προηγήθηκε όλη νύχτα άκαρπες οι προσπάθειές τους. Κι αυτοί εννοώντας ότι τα ήξερε Τον υπάκουσαν κι ας νόμιζαν ότι δεν ήταν παρών μαζί τους και ω του θαύματος!
Ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από του πλήθους των ιχθύων! Δεν μπορούσαν αν σηκώσουν το δίχτυ από τα πολλά ψάρια που ήταν μέσα του και αυτό τους εμπόδιζε να τα σύρουν πάνω στο πλοίο. Και ο ηγαπημένος δεν μπορούσε να μην αντιληφθεί ποιος είναι και δεν μπορούσε να συγκρατήσει την κραυγή: ο Κύριός εστι!  Αλλά κι ο Πέτρος λόγω χαρακτήρα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί αλλά έπεσε μέσα στη θάλασσα καλύπτοντας το σώμα του όπως όπως για να βρεθεί μια ώρα νωρίτερα κοντά Του!  Και μάλιστα διπλό το ένδυμα διπλωμένο στα δυο για να μπορεί να κολυμπήσει!  Απείχε 200 πήχεις από τη στεριά. Κι έτσι από το ζήλο του τους πρόλαβε όλους κι οι άλλοι ήρθαν με το πλοίο και τα ψάρια σέρνοντας ως προσφορά σ’ Αυτόν που τους τα πρόσφερε!  Θυμίζει το ιερό «τα Σα εκ των Σων» -εδώ λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς!
Κι όπως αποβιβάστηκαν βρήκαν ανθρακιά απλωμένη και ένα ψάρι πάνω και άρτο! Άλλο θαύμα τούτο! Ανθρακιά δεν είναι φωτιά αφού τι δουλειά έχει εκεί και ο άρτος αλλά κυνηγετικό και οδοιπορικό σύνεργο ένα δέρμα που χρησιμοποιούν για να καταλύουν στο δρόμο και το ονομάζουν έτσι αντί για τραπέζι. Από το μηδέν μεγαλύτερο θαύμα τούτο και ψάρι και ψωμί που τους κάνει να ξεχάσουν όπως θαύμαζαν και τον Κύριό τους τα ψάρια!  Και γι’ αυτό τους επαναφέρει κι ο Κύριός μας λέγοντας: φέρετε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα!  Για να δούμε πόσα είναι, 153 μεγάλα κι όμως δε σχίστηκε το δίχτυ τους γιατί είχαν τη δύναμη του Χριστού βοηθό και σ’ αυτό και μάλιστα επειδή δεν μπορούσαν να τα φέρουν έξω βοήθησε πάλι ο Πέτρος. Κι έπειτα για να Τον απολαύσουν  τους λέει ελάτε τώρα να φάτε!  Κι ο ίδιος τους μοιράζει για να δείξει ότι ο ίδιος είναι ο χορηγός της μελλούσης αιώνιας απόλαυσης με το ψάρεμα της αποστολικής  σαγήνης και του ευαγγελίου Του που θα οδηγήσει όσους είναι να σωθούν στην αληθινή θεοσέβεια όλων των αξίων δηλαδή κάθε έθνους χριστιανών.  Κι ανάμεσά τους ξεχωρίζουν αυτοί οι 153 –χιλιάδες μυριάδες ή άλλο τι δεν ξέρουμε…  Αυτό μόνο το ξέρει.
Τρίτη φορά τους παρουσιάζεται τώρα μετά την Ανάστασή Του, το βράδυ της Αναστάσεώς Του που ήταν συναθροισμένοι σε οικία και μετά οκτώ ημέρες όταν ήταν κι ο Θωμάς μαζί τους και Τρίτη φορά τώρα αλλά και πάντα όταν θέλει να παρουσιαστεί . έτσι και σε μας είναι παρών κι ας μην Τον βλέπουμε. Όταν ήταν η Ανάληψή Του ιδού Εγώ ειμί μεθ’ υμών έως της συντελείας του αιώνος πάσας τας ημέρας κι επομένως να ντρεπόμαστε την παρουσία Του συνέχεια και να πράττουμε τα αρεστά σ’ Αυτόν. Και ας μην Τον βλέπουμε με τα μάτια του σώματος μπορούμε να Τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας και της διανοίας μας εάν είμαστε ξύπνιοι αλλά και να καρπωνόμαστε μεγάλα αγαθά. Αυτή η θέα είναι αναίρεση αμαρτίας και απομάκρυνση κακού και ποιητική αρετής και παρεκτική αιώνιας ζωής και ατελείωτης βασιλείας και γενετική καθαρότητας και απάθειας και τότε εάν επαναστεί επ’ εμέ πόλεμος εν ταύτη εγώ ελπιώ!
Υπάρχει πόλεμος αισθήσεων που μας σύρει στην αμαρτία και αν δεν αντισταθούμε γενναία αλλά οι αισθήσεις μας δεν ενεργούν πάντα κι έτσι ο πόλεμος αυτός σταματά. Αλλά κι ας λειτουργούν κι πάλι μπορούμε να μη τελέσουμε την αμαρτία από έλλειψη υλικού ή από ακαταλληλότητα τόπου και καιρού που χωρίς αυτά ούτε κλέφτης ούτε πόρνος ούτε φονιάς ούτε άλλος αμαρτωλός μπορεί να δράσει… αλλά υπάρχει κι άλλος πόλεμος μέσα μας που είναι σκληρότερος πολύ από τον αισθητό και γίνεται με τους λογισμούς κι αυτός είναι πάντα ενεργός και δε χρειάζεται υλικά για να εκπληρώσει το κακό. Όσα αναφέρονται στον πρώτο πόλεμο αναφέρονται σε πράγματα ακούσματα και θεάματα και άλλα παραπλήσια ενώ ο μέσα μας πόλεμος είναι από τον πονηρό και τις προσβολές και τις παρακινήσεις του. Γι’ αυτό μόνο εάν νικήσουμε τον δεύτερο νικάμε και τον πρώτο κατά κράτος μάλιστα!  Ο παλιός νόμος μας όπλιζε στον πρώτο ενώ ο νόμος της χάριτος στο δεύτερο. Κόβουμε όχι μόνο το φόνο αλλά και τις αιτίες κα το θυμό που οδηγούν στο φόνο κι έτσι μόνον ασφαλιζόμαστε στη ζωή αυτή και οδηγούμαστε στην άλλη με τη θεία χάρη και το αυτεξούσιό μας.  Καρδιά καθαρή μας λείπει και αμαρτάνουμε γιατί η πάλη μας δεν είναι με αίμα και σάρκα αλλά τα πονηρά μανιασμένα εναντίον μας πνεύματα!
Ας αποφεύγουμε λοιπόν τα αισχρά και έτσι δεν διεγείρουμε εναντίον μας τη σάρκα και ασχολούμαστε και με τον εσωτερικό πόλεμο μακριά από εμπαθείς λογισμούς και πονηρές επιθυμίες  τους δαίμονες του σκότους και της κακίας –όπως λέει  κι ο π. Πορφύριος εμείς δε λέμε κατάθλιψη αλλά το δαιμόνιο της κατάθλιψης κοκ- για να αξιωθούμε να ακούσουμε τα λόγια Του: εσείς δεν είσαστε από τον κόσμο αυτό αφού σας διάλεξα και σας αναγέννησα με τη χάρη Μου και σας οικειώθηκα!  Εξουσίες είναι οι πονηροί εφόσον εκούσια υπέπεσαν στα χέρια τους  αλλά εμείς ας γρηγορούμε και ας προσέχουμε να έχουμε στραμμένο ψηλά το όμμα της διανοίας μας στο Δεσπότη που μας λύτρωσε από τη δουλεία την πικρή του διαβόλου και ας το έχουμε πάντα ενώπιόν μας παρόντα και τότε δε θα φοβηθούμε τίποτε αλλά μόνο θα Τον υμνούμε και θα Τον δοξολογούμε και θα Τον ικετεύομε και θα Τον ευχαριστούμε κατά δύναμη ο καθένας μας και πάντα με τη δύναμή Του που μας λυτρώνει από το σκότος και μας αποκαθιστά στη βασιλεία Του χαρίζοντάς μας άφθαρτη και αιώνια ζωή!

Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν τη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης –νομικό πάσχα- ενώ εμείς το ευαγγελικό –τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή κι από την φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό και το θρόνο του Πατέρα! Πολλές αναστάσεις πριν την Ανάστασή Του συνέβησαν και πολλές αναλήψεις. Αλλά κανείς δεν υπερέβη τα όρια της επίγειας ατμόσφαιρας και η μετάθεσή τους ήταν απλώς ανάληψη από τη γη και έπειτα ακολούθησε θάνατος. Ο Χριστός όμως αναστήθηκε και δεν Τον κυριεύει πια ο θάνατος αλλά αναλήφθηκε κι εκάθισε ψηλά ως υπεράνω όλων Θεός. Ήρθε και μας έσωσε γενόμενος άνθρωπος σαν κι εμάς και μένοντας ταυτόχρονα και Θεός. Όπως κατήλθε ανήλθε επανερχόμενος και ενθρονίζοντας τη φύση μας που προσέλαβε άνω ως είδος απαρχής πρωτογεννημάτων για όλο το γένος μας.
Αυτή θα ακολουθήσει και όλους μας αν και εφόσον πιστέψουμε σ’ Αυτόν και επιδείξουμε και αρμόδια έργα πίστεως. Ό,  τι έγινε ο Κύριος για μας έγινε και όπως έζησε για μας έζησε υποδεικνύοντάς μας τον δρόμο της ζωής που οδηγεί στην αληθινή ζωή. Κι όσα έπαθε για μας τα έπαθε για να θεραπεύσει τα πάθη μας και τις αμαρτίες μας κι οδηγήθηκε στο θάνατο και αναστήθηκε και αναλήφθηκε για μας προετοιμάζοντας για μας και την κοινή ανάσταση και αιώνια ανάληψη εφόσον…γιατί όλοι οι κληρονόμοι Του Τον μιμούνται όσο γίνεται ανθρωπίνως και την επίγεια πολιτεία Του. Αρχή η Βάπτισή μας που είναι τύπος της ταφής και της Αναστάσεώς Του, μέσο η ευαγγελική μας διαγωγή και τέλος η νίκη κατά των παθών που προξενεί ουράνια ζωή. Μιμούμαστε γιατί πεθαίνουμε στον καιρό μας ο καθένας και ανασταινόμαστε όπως κι Εκείνος δοξασμένοι κι άφθαρτοι όταν θα είναι καιρός. Οπότε θα αναληφθούν κι έτσι θα είναι μαζί Του για πάντα κυριολεκτικά.
Ο καθένας μας επομένως εάν θέλει γίνεται κοινωνός και της αναστάσεως και της αναλήψεώς Του και κληρονόμος Θεού συγκληρονόμος Χριστού. Όταν αναστήθηκε στάθηκε ανάμεσά τους γιατί; Φάνηκε μαζί Τους γιατί είναι πάντα μαζί μας απλώς μας φανερώνεται όποτε Εκείνος το θελήσει ο πανταχού παρών. Και αυτό για να δείξει ότι ήταν ολόκληρος όπως έπρεπε και στο μέσο της καρδιάς μας την οποία στηρίζει με την πίστη μας σ’ Αυτόν ώστε να μένουμε πια σταθεροί κι ακλόνητοι! Ειρήνη τους έδωσε ειρήνη διπλή στο Θεό και στον πλησίον κι έφαγε για να επιβεβαιώσει την ανάστασή Του και τους ανοίγει το νου να κατανοούν τις γραφές και τους στέλνει το Άγιο Πνεύμα κι έπειτα ανυψώνεται στους ουρανούς και εισέρχεται στα άγια των αγίων και κάθεται στα δεξιά της μεγαλοσύνης καθιστώντας το φύραμά μας ομόθρονο κι έτσι πάλι θα έρθει από τον ουρανό!
Κι οι μαθητές αφού προσκύνησαν επέστρεψαν χαρούμενοι κι ήταν συνεχώς στο ναό ετοιμαζόμενοι για την υποδοχή του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτή είναι η πολιτεία των χριστιανών: να είναι προσεκτικοί και να προσεύχονται αινώντας και ευλογώντας τον Θεό με ανεπίληπτη διαγωγή αναμένοντάς Τον. Ας απέχουμε λοιπόν από πλεονεξίες και ας ζούμε με φιλαλήθεια και σωφροσύνη διαφυλάττοντας την αδιάλυτη αγάπη ανάμεσά μας βλέποντας προς τα άνω κι έχοντας την καρδιά προς τα κει στραμμένη καθιστώντας αγία γη όπου πατάμε με την αρετή και την ακλόνητη πίστη μας στο Θεό κ έτσι θα έχουμε και την παρρησία  όταν έρθει με πυρ ο Κύριος προστρέχοντας να φωτιστούμε και φωτισμένοι πια να ζούμε αιώνια μαζί Του στη δόξα του ανώτατου φωτός. Αμήν.
Κι από πού όλα αυτά; Από θλίψη η χαρά κι από θάνατο αθανασία κι από αδοξία και άκρα ταπείνωση δόξα! Εάν επομένως υπομείνουμε πειρασμούς με αγάπη και με σωστή χρήση του αυτεξουσίου μας γιατί δε θέλει να χαθούμε αλλά να σωθούμε ο Θεός. Δυο δρόμοι λοιπόν ανοίγονται μπροστά μας:με μακαρισμούς μας συγκρατεί από το θάνατο, μακάριοι οι πτωχοί, οι ελεήμονες, οι διωγμένοι αλλά και πούλησε ό,  τι έχεις και δώστα στους φτωχούς γιατί όποιος άφησε σπίτια και χωράφια και συγγενείς και γήινα διάφορα εκατονταπλάσια θα λάβει και αιώνια ζωή θα κληρονομήσει! Κι αν κανείς μας έταζε δώρα να ζήσουμε πολύ εδώ και τι δε θα κάναμε για να τον καλοπιάσουμε; Κι αν μας έταζε και υγεία και δόξα και χαρές μαζί ε, τότε και τι δε θα κάναμε στο όνομά του; Δεν είναι ανόητο να θέλουμε επίγεια σύντομη ζωή και αιώνια να περιφρονούμε;
Το δια ταύτα: σταυρώστε την αμαρτία γιατί όλοι θα αναστηθούμε αλλά όλοι δε θα αναληφθούμε! Ειρηνέψτε επιτέλους γιατί Ιερουσαλήμ αυτό σημαίνει! Ελάτε στο υπερώο –στο νου και παραμείνετε εκεί προσευχόμενοι με καθαρούς λογισμούς λόγια και πράξεις κι ας περιμένουμε την επιδημία του Αγίου Πνεύματος, του Παρακλήτου εν Πνεύματι και αληθεία προσκυνώντας Πατέρα και Υιό και Άγιο Πνεύμα νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

22 Μαΐ 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 11ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονἠσου

                                      Το πρώτο κήρυγμα στη Ναζαρέτ
Ο Ιησούς ήρθε  στη Ναζαρέτ, στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το Σάββατο πήγε στη συναγωγή. Σηκώθηκε να διαβάσει. Διάβασε από τον προφήτη Ησαϊα, το σημείο που αναφέρεται στο  Μεσσία, στο Χριστό, δηλ. στον εαυτό του: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισε με, ευαγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκε με».  «Το πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και με έστειλε να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς, ότι θα δουν το φως τους»
Μετά την ανάγνωση άρχισε  να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωση της αυτή η προφητεία, που μόλις ακούσατε». Όλοι συμφωνούσαν μαζί του και θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λόγια του και έλεγαν: «Μα αυτός δεν είναι ο γιος της Μαρίας και του Ιωσήφ; Πώς τα ξέρει όλα αυτά;»
Ο Ιησούς τους απάντησε. «Ασφαλώς θα μου πείτε την παροιμία που λέει: ‘Γιατρέ, γιάτρεψε τον εαυτό σου’.  Όσα ακούσαμε ότι έκαμες στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου.  Σας βεβαιώνω όμως ότι, ‘ουδείς προφήτης δεκτός εν τη ιδία αυτού πατρίδι’. Κανείς προφήτης δεν γίνεται αποδεκτός στην πατρίδα του. Όταν τα άκουσαν αυτά εξοργίστηκαν  και τον έβγαλαν έξω από την συναγωγή. Ύστερα τον έφεραν έξω από την πόλη, στην άκρη του βουνού, για να τον γκρεμίσουν. Εκείνος όμως πέρασε ανάμεσα τους και έφυγε, κατάπληκτος από την απιστία τους.
Μας προξενεί θλιβερή εντύπωση η συμπεριφορά των συμπατριωτών τού Ιησού. Όχι μόνο η άρνηση τους να τον δεχτούν ως προφήτη, αλλά και η φονική τους διάθεση να τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως έφυγε από μπροστά τους, χωρίς να μπορέσουν να τον εμποδίσουν, γιατί δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του μαρτυρίου του.
Τα λόγια του βέβαια, «κανείς προφήτης δεν είναι δεκτός στην ιδιαίτερη πατρίδα του», είναι μεγάλη αλήθεια  και ισχύουν σε όλους τους χρόνους και τους καιρούς. Ενώ οι συμπολίτες του έβλεπαν ότι μιλούσε θαυμάσια, δεν μπορούσαν να δεχτούν τα λόγια του, γιατί ήταν ο υιός του Ιωσήφ και της Μαρίας. Είναι ο μεγάλος πειρασμός όλων των ανθρώπων. Δεν τους ενδιαφέρει τι τους λες, αλλά ποιος είσαι, εσύ που το λες.
Αν έχεις μεγάλο αξίωμα στην κοινωνία, γίνεσαι αποδεκτός. Αν έχουν συμφέρον από σένα, γίνεσαι αποδεκτός. Αν η οικογένεια σου είναι πλούσια ή διάσημη, γίνεσαι αποδεκτός. Όταν όμως σε γνωρίζουν από μικρό παιδί και ξέρουν την ταπεινή οικογένεια σου και την καταγωγή σου, δεν μπορούν να σε δεχτούν. Πάντα φέρνεις  τη σφραγίδα της ταπεινής σου καταγωγής κι όταν ακόμη αναγνωρίζουν την αξία σου. Θα είσαι δηλ. πάντα εκτεθειμένος στην απόρριψη των γνωστών σου, των φίλων σου, των συγγενών σου, των συμπολιτών σου.
Είναι κρίμα, να βλέπεις παιδιά φτωχών οικογενειών, να σπουδάζουν με τον ιδρώτα τους και την αξία τους και πολλές φορές με το αίμα τους και να γίνονται αξιόλογοι άνθρωποι και να μη μπορούν να τους αποδεχτούν οι γνωστοί τους και οι χωριανοί τους, γιατί απλούστατα  κατάγονται, από μια άσημη οικογένεια. Γιατί  θυμούνται, ότι ήταν κάποτε, φτωχά και ασήμαντα  παιδιά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κρύβεται το υποχθόνιο πάθος της ζήλιας και η καταχθόνια  κακία.
Σ’ αυτή την κατάσταση περιλαμβάνονται- πιο πολύ - οι ιερείς, επειδή το έργο τους μοιάζει με του προφήτη. Γιατί το έργο του προφήτη και του ιερέα, είναι να φέρνει το μήνυμα του Θεού στους ανθρώπους κι όταν  είναι αντίθετο στις ιδέες τους και στις αντιλήψεις τους κι όταν ακόμη αναστατώνει τη ζωή τους.   Δεν αποδέχονται το κήρυγμα των ιερέων οι άνθρωποι,  γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν την καταγωγή τους. Σαν ιερείς τους αποδέχονται, με την προϋπόθεση να μη μιλούν. Να  «μην καταλαβαίνουν».Να μην ταράσσουν τα ήσυχα νερά της ψυχής, αυτών που τους ακούνε. Να μη λένε ποτέ όχι. Να γελούν πάντοτε. Προπάντων να μην κάνουν κήρυγμα. Κι αν το κάνουν να είναι ήρεμο και γαλήνιο, που να τους φέρνει ύπνο. Να τους «αναπαύει». Για να μπορούν να απολαμβάνουν τη «θρησκευτική»  τους μακαριότητα.   
Πού  να ήξεραν οι καημένοι οι Ναζαρηνοί, ότι ο Χριστός που περπάτησε στα χώματα της πατρίδας τους, δεν ήταν ο φερόμενος  υιός του Ιωσήφ, αλλά «ο εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου», ενανθρωπήσας Υιός του Θεού!  Να γνώριζαν τι ευλογίες επεφύλασσε  για την πόλη τους ο Θεός! Ότι εκεί έγινε ο Ευαγγελισμός της Παναγίας! Στον ωραίο ναό που σήμερα προσκυνούμε και νιώθομε   τα βήματα της θεϊκής παρουσίας!


15 Μαΐ 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΕΩΘΙΝΟ - ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ:

ΤΙ  ΔΩΡΕΕΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΩΣ ΤΕΛΟΥΣ  
ΕΥΛΑΒΙΚΑ  ΣΤΙΣ   ΙΕΡΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ;

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

C:\Documents and Settings\User\Τα έγγραφά μου\ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ.jpg
Γράφοντας ο ευαγγελιστής για τον μαθητή ον ηγάπα εννοεί τον εαυτό του παρόντα και στα μεγάλα αυτά γεγονότα της Αναστάσεως του Κυρίου. Μαζί με το Πέτρο λοιπόν άκουσαν τη Μαγδαληνή Μαρία και έτρεξαν στο ζωαρχικό μνημείο είδαν και πίστεψαν τεκμηριωμένα και θαύμασαν και απήλθαν… η Μαρία όμως παρέμεινε έξω κλαίγοντας αν και δυο φορές κοντά στο μνήμα δεν είχε δει ακόμα τον Κύριο και την Ανάστασή Του. Εκείνοι πίστεψαν και βεβαιώθηκαν ενώ αυτή αβέβαιη κλαίει απαρηγόρητα. Έτσι ενεργεί η θεία χάρη στον αγώνα της αρετής άλλους δηλαδή συναντά αμέσως κι άλλους περιμένει στο τέλος του αγώνα τους, άλλοι δέχονται τις αμοιβές τους πριν τους αγώνες κι άλλοι στο τέλος ενώ άλλοι πάλι στο τέλος από την πάνσοφη οικονομία και πρόνοια του Θεού αναλόγως της ωφέλειάς μας και πάντοτε από άπειρη φιλανθρωπία και πολύτροπα!
Η Μαγδαληνή Μαρία εδώ ασκείται στην υπομονή και την επιμονή αξιούμενη όμως σε θεία δώρα πολυτιμότατα. Ποια είναι αυτά; Ακούστε: αναμένοντας έξω έσκυψε και είδε μέσα στο μνήμα δυο αγγέλους στα λευκά να κάθονται και να βρίσκονται ένας όπου ήταν η κεφαλή κι ο άλλος όπου τα πόδια του Ιησού. Γιατί ψάχνει καταλαβαίνουμε όλοι: η ευαίσθητη καρδιά της γεμάτη αγάπη την οδηγεί εκεί και βλέπει μέσα στο σκοτάδι ολοφώτεινα το υπερφυσικό αυτό θέαμα. Τι φυσικότερο από αυτό αφού το αναστάσιμο φως περιέλουζε τα πάντα ολόγυρα; Τι δύναμη θα πήρε η Μαγδαληνή που γέμισε την καρδιά της ακόμα περισσότερη χαρά κι αγάπη και θάρρος να συνομιλεί και με αγγέλους γιατί τέτοιο ήταν το φως αυτό! Φως παντού φως οι άγγελοι φως στο μυστήριο τούτο φως λαμπροφόρο εορταστικό αναστάσιμο δεσποτικό! Καθισμένους τους είδε γιατί ήταν εκεί διαρκώς αλλά δε φαίνονταν ακόμα τώρα έπρεπε να φανούν και να φανεί και η αξία τους και να φανεί και η αγάπη τους σ’ Εκείνον τόσο ως Θεός όσο και ως άνθρωπος ο Ιησούς μας και γι’ αυτό κάθονται στα άκρα χαρούμενοι.
Γιατί κλαίς, τη ρωτάνε. Κι η σπηλιά ουρανός κι η σπηλιά ουράνιος ναός και όχι δεσμωτήριο και επίγειος τάφος και ουράνιοι άγγελοι αντί επίγειοι φύλακες σεμνύνουν εξόχως ως τόπο του Ζωοδότη χαρούμενοι. Εσύ όμως γιατί κλαίς; Όχι ότι δεν ξέρουν αλλά για να την οδηγήσουν στον έλεγχο των λογισμών της και στο τέλος του πένθους και για να επιτελέσουν το έργο τους να δοξάζουν το Θεό εξαγγέλλοντας τη δόξα Του. Και στην απάντησή της στρέφεται πίσω γιατί είδε τους αγγέλους ενώπιόν της να στέκονται με κίνηση δουλική και προσοχή εξαιτίας της εμφάνισης του επιφανέντος Δεσπότη μας. Κι η Μαρία αυτή Τον αποκαλεί Κύριό της αναλογιζόμενη κλοπή του σώματός Του και τίποτε παραπάνω όμως ούτε καν υποψιάστηκε κάτι θεοπρεπές αντίθετα με τους αγγέλους Του που σε υπηρετική πια στάση αντικρίζουν τον Κύριό μας ευλαβικά όρθιοι πλέον. Ούτε το φως της ημέρας ούτε το φως Του την βοηθάνε ακόμα να εννοήσει ποιος είναι Αυτός άλλος από τον Ιησού μας; Κι ασφαλώς δεν ήταν ο κηπουρός των φυτών αλλά ο γεωργός των ψυχών μας Αυτός ο δημιουργός του σύμπαντος!
Μόνο φωνάζοντάς την καταλαβαίνει ποιος είναι Αυτός και τον αποκαλεί πια πιο σωστά: Διδάσκαλέ μου! Αλλά και πάλι τίποτε θεοπρεπές! Κι ορμά όχι να γονατίσει αλλά και να αγγίσει τα άχραντά Του πόδια ακούγοντας τώρα μη μ’ αγγίζεις επειδή η διάνοιά σου δεν άγγισε το ύψος του μυστηρίου ακόμα ότι είμαι Θεός αλλά βλέπομαι με σώμα για σένα και μάλιστα θεοειδές. Αυτό φυλάχτηκε για τη Μαρία τη Μητέρα Του όπως μας ιστορεί ο Ματθαίος ο ευαγγελιστής λέει κι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σα σήμερα. Έτσι θα μας παρακινήσει να Τον αναζητούμε περισσότερο και να είμαστε επιμελέστεροι αλλά και το σώμα Του αυτό ακόμα δεν ανέβηκε της λέει στον Πατέρα Του. Όλοι είμαστε ενός Πατρός αλλά όχι το ίδιο. Εγώ γνήσιος Υιός και ομοφυής Του εκείνοι έγιναν δι’ Εμού υιοί Του. Πήγαινε λοιπόν στα αδέλφια Μου και πες τους ότι ανεβαίνω στον Πατέρα Μου και Πατέρα σας και Θεό Μου και Θεό σας λέγοντάς τα χωριστά για να καταλάβουμε τη διαφορά! Και παρακινεί για τη συνέχεια…
Αλλά και η Μαγδαληνή Μαρία από την επιμονή της αξιώθηκε αγγελική οπτασία και συνομιλία και γίνεται τώρα πια και απόστολος στους Αποστόλους διδαχθείσα και διαβεβαιωμένη ολότελα από τον Ίδιο και τώρα πια απέρχεται κι αυτή να πει ότι είδε τον Κύριο που της τα είπε όλα αυτά. Πόσο απείχε στην αξία από τον Πέτρο και τον ηγαπημένο δε χρειάζεται να πούμε αλλά πόσο μεγαλύτερες δωρεές αξιώθηκε είναι αξιοθαύμαστο και αξιοπρόσεκτο: εκείνοι έτρεξαν κι είδαν μόνο σινδόνια και σουδάριο ενώ αυτή εξαιτίας της επιμονής και της καρτερίας της παρέμεινε έως τέλους στη θύρα του μνημείου κι αξιώθηκε να δει και πριν τους αποστόλους τον Κύριο κι όχ μόνο τους αγγέλους Του και μάλιστα αναστάντα εκ νεκρών… ο ναός που βρισκόμαστε τώρα είναι αυτό ακριβώς τύπος του σπηλαίου εκείνου ή μάλλον κάτι υπέρτερο εκείνου γιατί έχει τόπο όπου το δεσποτικό Του σώμα βρίσκεται πάνω στην παναγία τράπεζα! Αυτό θα πετύχει κι όποιος από μας έχει νου όπως η Μαγδαληνή θα δει τον Κύριο νοερά αλλά και αισθητά γιατί όποιος βλέπει με πίστη τη μυστική τράπεζα και τον άρτο της ζωής που προτίθεται εν αυτή βλέπει και Τον ενυπόστατο Λόγο του Θεού που έγινε σάρκα για μας και σκήνωσε εν ημίν. Κι αν είναι άξιος προς υποδοχήν τότε όχι μόνο βλέπει όλα αυτά αλλά γίνεται και μέτοχός τους και Τον αποκτά ένοικο μέσα του και γεμίζει με θεία χάρη που εκπέμπεται απ’ Αυτόν.
Η Μαρία είδε όλα όσα ήθελε να απολαύσει έτσι κι εμείς μπορούμε το ίδιο και με τη μέθεξή Του να γίνουμε ολόκληροι θεοειδείς! Ισιώστε λοιπόν το δρόμο σας στο δρόμο Του δηλαδή με δικαιοσύνη, σωφροσύνη, αγάπη, ταπείνωση, αλήθεια και φύγετε από τον κακό και στραβό δρόμο την υπερηφάνειας και του μίσους και του ψεύδους και του δόλου και του φθόνου και της πλεονεξίας και των παρόμοιων που όχι μόνο πραττόμενα αλλά και αγαπώμενα και μελετώμενα απλώς μας καθιστούν άξιους θείας αποστροφής… εμείς όμως εδώ συγκεντρωμένοι με συγκεντρωμένο το νου ανυψωνόμαστε στο Θεό αφιερωμένοι σ’ Αυτόν απαρχής μέχρι τέλους με αγαθούς λογισμούς θερμαινόμενοι ώστε σβήνοντας τους πονηρούς λογισμούς απολαμβάνουμε ειρήνη ψυχική και σωματικό αγιασμό αφού η θεία χάρη παραλάβει την ψυχή μας ήρεμη και της δώσει να γευτεί μελλοντικά αγαθά απόρρητα ως αρραβώνα αρκεί να πολιτευτούμε όπως μας υπέδειξε Εκείνος και όπως δηλαδή μας δίδαξε με λόγια και έργα. Όλα αυτά ας πετύχουμε χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει δόξα και κράτος τιμή και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 10ο)


Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                                       Η φυλάκιση του Προδρόμου
Τότε ο βασιλιάς Ηρώδης,  συνέλαβε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον έκλεισε στη φυλακή. Γιατί ο Ιωάννης τον ήλεγχε με τα κηρύγματα του,   επειδή συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, την γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου. Αυτό ήταν μεγάλο σκάνδαλο για το λαό. Κανένας όμως δεν τολμούσε να ελέγξει το βασιλιά, αφού οι βασιλιάδες τότε είχαν εξουσία, ζωής και θανάτου επί των υπηκόων τους. Μόνο οι προφήτες μπορούσαν να τους ελέγξουν και πάντα με κίνδυνο της ζωής τους.
Ο Πρόδρομος όμως, που η συνείδηση του είχε αποκτήσει την καθαρότητα επίγειου αγγέλου  και γνώριζε πόσο αυστηροί ήταν για το λαό οι νόμοι «περί μοιχείας», αγαπά το λαό και ελέγχει το βασιλιά για την αμαρτία του και για το σκανδαλισμό του λαού του. Ο βασιλιάς εκτιμούσε τον Ιωάννη και τον θεωρούσε μεγάλο προφήτη. Η Ηρωδιάδα όμως τον μισούσε θανάσιμα και έπεισε τον βασιλιά να τον φυλακίσει.
Όταν ο Ιησούς έμαθε πως συνέλαβαν τον Ιωάννη, έφυγε για τη Γαλιλαία. Εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ και ήρθε και κατοίκησε στην Καπερναούμ, μια πόλη που βρίσκεται στην όχθη της λίμνης της Τιβεριάδος. Τότε άρχισε να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού».
                                     Η κλήση των πρώτων μαθητών
Καθώς ο Χριστός περιπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δυο αδέρφια, παιδιά του Ιωνά, τον Ανδρέα και τον Πέτρο, να ρίχνουν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, γιατί ήταν ψαράδες. Ο Χριστός τους είπε: «Ακολουθείστε με και θα σας κάμω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως αφήσανε τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.
Προχωρώντας πιο πέρα είδε δύο άλλους αδελφούς, παιδιά του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε κι αυτούς κι αυτοί άφησαν αμέσως τον πατέρα τους και το πλοίο και τον ακολούθησαν. Την άλλη μέρα ο Ιησούς κάλεσε στον κύκλο των μαθητών του, τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ.
                                            Ο Γάμος στην Κανά
Την τρίτη μέρα γινόταν ένα γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας. Προσκάλεσαν και τον Ιησού με τους μαθητές του στον γάμο. Εκεί ήταν και η μητέρα του Ιησού. Κάποια στιγμή που τελείωσε το κρασί, η μητέρα του τού λέει: «Κρασί δεν έχουν». Ο Ιησούς της λέει: «Γιατί επεμβαίνεις στο δικό μου έργο; Δεν ήρθε ακόμη η ώρα μου». Η μητέρα του όμως, είπε στους υπηρέτες: «Να κάνετε ό,τι σας πει».
Εκεί βρίσκονταν 6 πέτρινες στάμνες που χωρούσαν η καθεμιά 80 έως 120 λίτρα. Τους λέει ο Ιησούς: «Γεμίσετε τις στάμνες με νερό». Τις γέμισαν ως επάνω. «Πάρετε τώρα» τους είπε  «και φέρετε να δοκιμάσει ο αρχιτρίκλινος». Μόλις γεύτηκε ο αρχιτρίκλινος το νερό που είχε γίνει κρασί, χωρίς να ξέρει την προέλευση του, φωνάζει το γαμπρό  και του λέει: «Όλοι οι άνθρωποι προσφέρουν πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν, τους φέρνουν το δεύτερο. Εσύ όμως φύλαξες το καλό κρασί στο τέλος».Αυτή ήταν η αρχή των θαυμάτων του Ιησού στην Κανά της Γαλιλαίας. Έτσι φανέρωσε τη δόξα του και πίστεψαν σ’ αυτόν οι μαθητές του.
Αυτό το πρώτο θαύμα του Ιησού, μας διδάσκει την ευλογία της ανθρώπινης ζωής, που στην προκειμένη περίπτωση, αρχίζει από το γάμο. Ο γάμος που ήταν ευλογημένος από το Θεό, από την ζωή των πρωτοπλάστων, ευλογείται και τώρα, στο χρόνο της σωτηρίας του ανθρώπου, από τον Χριστό. Συμβολίζει όμως και τη νέα πραγματικότητα που θα φέρει ο Χριστός  στον κόσμο. Όλα θα αλλάξουν, όπως το νερό άλλαξε χρώμα, γεύση και ουσία κι έγινε κρασί.
Μας προκαλεί εντύπωση η στάση της Παναγίας, όταν διαπιστώνει πως τέλειωσε το κρασί. Φανερώνει το ενδιαφέρον  της  για τους συνανθρώπους της που είχαν το γάμο, αλλά και τον ιερό της πόθο, να φανερώσει τη θεότητα του ο Υιός και Θεός της. Δεν το ζητά βέβαια από επίδειξη, αλλά από ευλάβεια και αγάπη. Γι’ αυτό λέει στους υπηρέτες να κάμουν, ό,τι τους πει ο Χριστός.
Η απάντηση του Χριστού στη μητέρα του, «τι εμοί και συ γύναι»,   φαίνεται εκ πρώτης όψεως σκληρή, αλλά δεν είναι. Ο Χριστός της υπενθυμίζει, ότι εκείνη είναι άνθρωπος κι εκείνος Θεός. Την αναγνωρίζει ως μητέρα του και κάνει εκείνο που  έμμεσα του ζητά. Αυτό φαίνεται από το θαύμα που ακολουθεί. Η μητέρα του είναι το πρόσωπο που έπαιξε τόσο σπουδαίο ρόλο, στην ιστορία της σωτηρίας.

8 Μαΐ 2015

Κυριακή της Σαμαρείτιδος:Ποια είναι η δωρεά του Θεού και μάλιστα μεγάλη δωρεά και χάρη;

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

C:\Users\user\Documents\Τσακιράκης\σαμαρειτιδα.jpgΌλην αυτήν την περίοδο γιορτάζουμε 50 μέρες την εκ νεκρών Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού δείχνοντας με τον τρόπο αυτό πόσο υπερέχει αυτή από τις άλλες γιορτές. Αν κα περιλαμβάνει και την εις ουρανούς Ανάληψή Του δηλαδή την ανάμνηση της εις ουρανούς ανόδου του Δεσπότου για τον ίδιο ακριβώς λόγο για να φανεί και η διαφορά Του από τους ανθρώπους αφού όσοι εκ νεκρών αναστήθηκαν αναστήθηκαν από άλλους και αφού πάλι πέθαναν επέστρεψαν στη γη ενώ ο Χριστός μόνος Του αναστήθηκε εκ νεκρών την Τρίτη ημέρα δεν ξανακυριεύτηκε από το θάνατο ούτε επέστρεψε πάλι στη γη αλλά ανέβηκε στον ουρανό καθιστώντας το φύραμά μας που είχε λάβει ομόθρονο του Πατρός ως ομόθεο. Κι αυτό ως ο μόνος που έγινε αρχή της μελλούσης αναστάσεώς μας κι ο μόνος που κατέστη απαρχή νεκρών και πρωτότοκο νεκρών και πατέρας μέλλοντος αιώνος. Κι όπως όλοι οι δίκαιοι και αμαρτωλοί πεθαίνουν στον Αδάμ έτσι και στο Χριστό θα αναστηθούν αλλά καθένας στην τάξη του. Τελευταίος εχθρός που θα καταργηθεί ο θάνατος κατά την κοινή ανάσταση με την έσχατη σάλπιγγα γιατί πρέπει το θνητό να ενδυθεί αθανασία και το φθαρτό αφθαρσία. Τέτοια δωρεά μας χαρίζει η Ανάστασή Του προεικονίζοντας και τη μέλλουσα μακαριότητα των αγίων από όπου έχει εξαφανιστεί κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμός γιατί εκεί είναι όντως ευφραινομένων η κατοικία. Και γι’ αυτό η χάρη Του καθιέρωσε πριν από αυτά να νηστεύομε 40 μέρες κατά την ιερή Σαρακοστή και αγρυπνία και κάθε είδους αρετών άσκηση γιατί προηγείται σ’ αυτή τη ζωή των σωζομένων η μετάνοια διαρκώς και ο θεοφιλής βίος ενώ με τις 50 μέρες τώρα επιδεικνύεται η άνεση και απόλαυση που θα υποδεχτεί όσους εδώ έζησαν με αγώνα για το Θεό.
Στον καιρό της θα έρθει επομένως με την Ανάστασή Του και την Ανάληψή Του η μέλλουσα κοινή ανάστασή μας και η ανύψωση των αξίων μόνο στα σύννεφα και συνύπαρξή τους και ανάπαυσή τους με το Θεό αιώνια. Σήμερα ο Χριστός υποτάσσει και την Σαμάρεια με λόγο και διδασκαλία για τη σωτηρία. Πώς; Ακούστε: κουρασμένος από την οδοιπορία κάθεται δίπλα στο πηγάδι περίπου στις 6 (+6=12 η ώρα, το μεσημέρι) κα φυσικά η ώρα και ο τόπος επιβάλλουν να καθίσει καθένας με σώμα σαν το δικό μας. Σαν οδοιπόρος από τους πολλούς γιατί οι μαθητές Του είχαν φύγει να αγοράσουν τροφές στην πόλη κι ο Κύριος διψώντας και βλέποντας να έρχεται κάποια που διψά ανθρωπίνως για να σταματήσει τη δίψα της ως Θεός βλέπει όμως και την καρδιά της να ζητά για σωτήριο ύδωρ χωρίς να γνωρίζει ποιος μπορεί να της το προσφέρει. Κι επειδή επείγεται να αποκαλυφθεί στην ποθούσα ψυχή γιατί ποθεί κι Αυτός τους ποθούντες Αυτόν αρχίζει από κει που θα γίνει ευπρόσδεκτος λέγοντάς της δώσε μου να πιώ νερό παίρνοντας ως αφορμή αυτό για να αποκαλυφθεί σ’ αυτήν λέγοντας αν γνώριζες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι Αυτός που σου ζητά νερό εσύ θα Του ζητούσες και θα σου έδινε το ζωντανό νερό.
Ποια είναι η δωρεά του Θεού και μάλιστα μεγάλη δωρεά και χάρη; Το ότι δεν βδελύσσεται τους θεωρούμενους βδελυκτούς και ακοινώνητους κι ακόμα παραπέρα να θεωρεί τέτοιους ανθρώπους αγαπητούς Του ώστε όχι μόνο να δέχεται τα διδόμενα από αυτούς αλλά και να τους μεταδίδει από τα δικά Του θεία χαρίσματα και τον ίδιο Του τον Εαυτό και καθιστά τους πιστούς Του σκεύη δεκτικά της θεότητάς Του αφού προβλέποντας επαγγέλλεται ότι αδύνατον αλλιώς να έχουν μέσα τους πηγή ύδατος ζωής που να τρέχει στην άλλη Ζωή την αιώνια! Η Σαμαρείτις πρώτα δεν κατάλαβε και απορεί και έπειτα επιχειρεί να Τον συγκρίνει με τον Ιακώβ κι όταν πάλι Τον άκουσε να της προσφέρει το δικό Του ύδωρ άφησε λόγο καρδιακό που ποθεί κι οδηγείται στην πίστη χωρίς ακόμα να μπορεί να κοιτάξει καθαρά στο Φως. Κ ο Κύριος θέλοντας να αποκαλυφθεί λίγο λίγο της λέει τότε να φέρει και τον άντρα της. Κι αυτή κρύβει τη διαγωγή της –έτσι νομίζει- και συγχρόνως σπεύδει να πάρει και το δώρο λέγοντας ότι δεν έχει άντρα. Και ακούει τότε την κρυμμένη αλήθεια από τον Κύριό μας που της θυμίζει ότι αλήθεια λέει γιατί 5 άντρες είχε ως τότε κι αυτόν που τώρα έχει κι αυτός δεν είναι δικός της ελεγχόμενη για την όλη της διαγωγή από μικρή ήδη ηλικία. Κοιτάξτε όμως μεγαλείο ψυχής αυτής της γυναίκας που δεν στεναχωριέται αλλά αντιλαμβανόμενη Ποιον περίπου έχει ενώπιόν της σπεύδει προσπερνώντας την προσωπική της δυστυχία να συζητήσει υψηλότερα ζητήματα. Πόση η μακροθυμία αλλά και η φιλομάθεια της γυναίκας!
Κι αυτήν την γνώση και φιλομάθεια της γυναίκας τη βαθιά μελέτη της θεόπνευστης Γραφής δέχεται ο Κύριός μας ως οσμή ευωδίας πνευματικής και ευχαρίστως συζητά παραπέρα μαζί της. Τι μας διδάσκει η γυναίκα αυτή; Ό, τι κα να μας απασχολεί στα προσωπικά μας μη χάνουμε ευκαιρία να ασχολούμαστε με τα πνευματικά μας. Μελετώντας ιερά και σπουδάζοντας καθιστάμεθα άξιοι θείας επιστασίας που είναι η οσμή που οσφραίνεται ο Κύριος. Αν όμως μέσα μας τρέφουμε πονηρούς ή ρυπαρούς γήινους λογισμούς τότε απομακρυνόμαστε από Αυτόν και καθιστάμεθα άξιοι αποστροφής αλίμονο από το Θεό! Ου παραμενούσι παράνομοι κατέναντι των οφθαλμών Σου! Μνησθήση διαπαντός Κυρίου του Θεού Σου, καθήμενος και πορευόμενος, κοιταζόμενος και διανιστάμενος και ερευνάτε τας Γραφάς και εν αυταίς ευρήσετε Ζωήν την αιώνιον και αδιαλείπτως προσεύχεσθε.
Κι η συνέχεια ακόμα καλύτερη: της ολοκληρώνει το σκοπό των λόγων Του προφητεύοντας ότι τέτοια την ζητεί και τη δέχεται ο Θεός –όσοι έχουν προσκυνήσει το ιερό της λείψανο της πρώην πόρνης όπως τη λέει η Εκκλησία μας και αφού πόρνες και τελώνες προηγούνται άλλων στην βασιλεία των ουρανών καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά!- και απαντώντας της λέει ότι έρχεται ώρα και τώρα μάλιστα είναι η ώρα που δε θα προσκυνάτε ούτε εδώ ούτε εκεί το Θεό Πατέρα αλλά τέτοιους θέλει ο Θεός προσκυνητές Του. Θα γίνει τέτοια άξια και θα προσκυνά τον Ύψιστο Πατέρα όχι τοπικά αλλά ευαγγελικά –μετατίθεται η προσκύνηση κι ο νόμος- γιατί σεις προσκυνάτε ό, τι δεν ξέρετε ενώ εμείς ό, τι ξέρουμε θα έρθει ο Χριστός έρχεται ώρα τώρα, έρχεται δεν τελέστηκε ακόμα θα τελεστεί τώρα γιατί βλέπει ότι είναι έτοιμη να πιστέψει σύντομα και να προσκυνά πνευματικά και αληθινά. Πνεύμα ο Θεός και όσοι Τον προσκυνούν έτσι εν Πνεύματι και Αληθεία πρέπει να Τον προσκυνούν ασώματος ο Θεός και ως ασώματος δε βρίσκεται σε τόπο ούτε περιγράφεται τοπικά! Είναι πανταχού παρών και σε όλα ο Θεός! Ως συνέχων και περιέχων τα πάντα!
Πανταχού όχι μόνο της γης αλλά και του ουρανού και των υπεράνω της γης θα προσκυνηθεί από τους πιστούς αληθώς και θεοπρεπώς. Βέβαια η ψυχή και οι άγγελοι είναι ασώματα και όχι σε τόπο αλλά δεν είναι πανταχού γιατί δεν συνέχουν το σύμπαν παρά έχουν ανάγκη του συνέχοντος κι επομένως αυτά είναι στον συνέχοντα και περιέχοντα το σύμπαν αλλά η ψυχή συνέχοντας το σώμα με το οποίο κτίστηκε μαζί είναι πανταχού του σώματος όχι ευρισκομένη σε τόπο ούτε ως περιεχομένη στο σώμα αλλά ως συνέχουσα και περιέχουσα αυτό αφού έχει και τούτο ως κατεικόνα Θεού.
Κι η γυναίκα αυτή η υπέροχη Φωτεινή ονομάστηκε από το Σωτήρα μας εκλεκτή σαν τον ήλιο και καταγράφηκε κι αυτή στον κατάλογο των μελλόντων να λάμψουν σαν τον ήλιο κατά το ευαγγέλιο επισφραγίζοντας τον υπόλοιπον της ζωής αυτής φωτοειδή βίον εν ειρήνη και μετανοία με μαρτυρικό τέλος μακάριο κι αυτή και η οικογένειά της –εορτάζεται κι αυτή δυο φορές το χρόνο αλλά σήμερα εξαιρέτως αφιερώνεται ολόκληρη η Κυριακή στη μνήμη της κάθε χρόνο ενώ υπάρχει και η εορτή της το Φεβρουάριο, 26: αγίασαν μαζί της επί Νέρωνος και όλοι οι δικοί της, οι αδελφές της και τα παιδιά της, Ανατολή (2η αδελφή της) - Φωτώ (3η αδελφή της) – Φωτίς (4η αδελφή της) – Παρασκευή (5η αδελφή της) – Κυριακή (6η αδελφή της) και Φωτεινός (1ος γιος της, Βίκτωρ ο Στρατηλάτης από τον Κύριο ονομασθείς ως μεγαλύτερος γιος της αγίας Φωτεινός), Ιωσής (2ος γιος της), Σεβαστιανός ο Δουξ, Χριστόδουλος. Τώρα λοιπόν αναγνωρίζει ως αληθινό Θεό τον Χριστό και Τον εξυμνεί τελείως ως Θεό κι ό, τι είπε Αυτός έπειτα στους μαθητές Του περί Αγίου Πνεύματος συμφυούς και ομοτίμου ό, τι όταν θα έρθει Εκείνος θα διδάξει όλη την αλήθεια τούτο λέει κι αυτή προλαβαίνοντας ότι όταν έρθει Εκείνος θα μας διδάξει όλα.
Κι ο Κύριος τότε της λέει Εγώ είμαι που σου μιλώ επειδή την είδε τέτοιας ακριβώς λογής κι αυτή πραγματική ευαγγελίστρια εκλεκτή αφήνει κάτω την υδρία και τρέχει στην πόλη ως ισαπόστολος πλέον να φέρει όλους κοντά Του πείθοντάς τους με λόγια και οδηγώντας τους στην πίστη του φανέντος ελάτε να δείτε άνθρωπο που μου είπε όλα όσα έκανα μήπως είναι ο Χριστός; Επειδή πιστεύει ότι καλύτερα θα πιστέψουν εάν δουν και συνομιλήσουν όπως κι έγινε…για προσέξτε καλύτερα αυτήν την γυναίκα που μόλις άκουσε αμέσως καταφρόνησε όλες της τις ανάγκες αφήνοντας σπίτι και νερό ενθουσιασμένη και ξαναγυρίζει γρήγορα γρήγορα στο Χριστό τρέχοντας και φέρνοντας κι άλλους μαζί της πραγματικό υπόδειγμα για όλους μας αρετής και προτιμώντας την αγαθή μερίδα από βιοτικά την ωφέλεια της διδαχής γιατί όντως το σχήμα του κόσμου παρέρχεται πολύ γρηγορότερα από ό, τι βλέπουμε και νοιώθουμε και πάμε για την αιωνιότητα όλοι μας. Βραχύς ο βίος και σύντομος πλησίον η αναχώρηση κι η αιωνιότητα λίγο η φθορά και άπειρη η αφθαρσία! Κι όλους μας παραπέμπει με ασφάλεια σ’ Εκείνον η καταφρόνηση των παρόντων κι η ετοιμασία των μελλόντων αποφεύγοντας όσο μπορούμε τα επιβλαβή και επιδιώκοντας τα ουράνια, χρησιμοποιώντας και όχι παραχρησιμοποιώντας τον κόσμο τούτο όπως έκαναν κι όλοι μας οι άγιοι και απόλυτα φιλοσοφημένα αφού και να θέλαμε να τα κατέχουμε όλα τούτα αιώνια δεν μπορούμε ενώ τα αιώνια μπορούμε κάλλιστα γιατί δεν είναι όνειρα ούτε σκιά θερινής άγονης νεφέλης που διώκεται από τον άνεμο και ταχέως παρέρχεται και μεις πολλές φορές φεύγουμε και πριν από τα εγκόσμια σα να βαδίζουμε δρόμο και ή τελειώνει πρώτα ο δρόμος ή εμείς ή δεν μπορούμε πια να κατέχουμε τίποτε ή χάνουμε όσα έχουμε και νωρίτερα, πλούτη, χαρές και ευτυχίες και ελπίδες μάταιες!
Το τέλος των προσκολλημένων εδώ πάντοτε συμφορά αφού όλα αυτά εδώ μένουν κι αν μείνουν πάλι αλλά πάντως εδώ εγκαταλείπονται ενώ σε όσους περιφρονούν όλα αυτά και ζητούν τα αιώνια με γνώση και επίγνωση και πράξεις αρμόδιες κι ο θάνατος ωφελεί και δεν πεθαίνουν αλλά πηγαίνουν από τα λυπηρότερα στα πιο χαρούμενα και στην πραγματική Ζωή την ευτυχισμένη και αιώνια την αναλλοίωτη που εύχομαι να πετύχουμε όλοι με τις πρεσβείες και της αγίας Φωτεινής!

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα