Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Εωθινά λέγονται αλλά δεν είναι όλα. Εωθινά λέγονται όσα έχουν συντελεστεί κατά την έω δηλαδή τον όρθρο της ημέρας. Ξέρουμε όμως ότι όλα αυτά που περιγράφουν τα εωθινά συνέβησαν και σε άλλες ώρες της ημέρας εκτός από τον όρθρο. Και τότε γιατί λέγονται εωθινά; Ακούστε: μπορεί να έγιναν τα γεγονότα αυτά μεσημέρι ή απόγευμα ή και το βράδυ αλλά όλα πάντως είναι και λέγονται εωθινά για τον ακόλουθο λόγο: ας πάρουμε λχ την πορεία εις Εμμαούς που βράδιασαν για να καταλάβουν Ποιος είναι μαζί τους οι Λουκάς και Κλεόπας… ουχί καιομένη ην η καρδία ημών; Ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πάσι οις ελάλησαν οι προφήται! Ουχί ταύτα έδει παθείν; Σας ρωτώ; Και ήρξατο ερμηνεύειν… και Αυτός άφαντος εγένετο απ’ αυτών. Και σηκώθηκαν την ίδια ώρα βράδυ να πάνε να πούνε και στους άλλους ότι είδανε τον Κύριο…
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός άναρχος και προαιώνιος και άτρεπτος και αναλλοίωτος ατελεύτητος και άδυτος αστράπτει φως αληθινό και υπερκόσμιο και ποιητικό ανέσπερης ημέρας όπου μαζί με τους αγαθούς αγγέλους βρίσκονται και τα πνεύματα των δικαίων. Και έπειτα από τη συντέλεια θα είναι και τα σώματά τους μαζί κληρονόμοι του φωτός και υιοί της πραγματικής ημέρας που είναι αδιάκοπη και ανέσπερη κα δεν έχει όρθρο ούτε και αρχή! Εμάς όμως μας έπιασε νύχτα και μας άρπαξε σκιά θανάτου επειδή πέσαμε στην αμαρτία και χάσαμε την οπτική μας δύναμη μέσα μας που είχαμε από το Θεό με την οποία αντιλαμβανόμασταν το φως που χορηγεί αληθινή ζωή. Νύχτα και θάνατος έπεσαν πάνω μας όχι γιατί εκτράπηκε το αληθινό φως αλλά γιατί εμείς παρεκτραπήκαμε και δεν μπορούμε να δούμε το φως. Αλλά ο χορηγός του αιωνίου φωτός μας ελέησε και πάλι ως αίτιος του φωτός και ήρθε ως εμάς κι έγινε και άνθρωπος σαν κι εμάς και υπέμεινε και Σταυρό για μας κι αφού σκύλευσε με το θάνατό Του τον Άδη αναστήθηκε τριήμερος δείχνοντας και πάλι στη φύση μας το άφθαρτο φως Του της αθάνατης ζωής φως αναστάσεως!
Η ανάστασή Του έγινε απαρχή κεκοιμημένων και στη Δευτέρα παρουσία θα μας περιλάμψει φως αθάνατης ζωής κα θα ανατείλει σε όλους η αληθινή και αδιάκοπη ημέρα. Συγκρινόμενη η Ανάστασή Του με κείνη τη μέρα είναι σαν τον όρθρο στην ημέρα και γι’ αυτό όλα αυτά τα ευαγγέλια είναι και εωθινά με αυτήν την έννοια και ορθρινά. Και σήμερα πάλι όσα ακούμε είναι όλα εωθινά: το σημερινό μάλιστα είναι διπλά εωθινό αφού μας λέει για την Ανάστασή Του και πραγματοποιήθηκε την έω. Πρωί στάθηκε στο γιαλό και δεν τον γνώρισαν οι μαθητές Του γιατί ήταν μακριά τους όπως ψάρευαν εκεί στη θάλασσα της Τιβεριάδος. Πώς τους μιλάει ο Κύριος; Τους αποκαλεί παιδιά Του μήπως έχετε τίποτε προσφάι; Όχι ότι αγνοεί αλλά για να ετοιμάσει από πρόνοια το θαύμα αφού μόλις Του απάντησαν αρνητικά Εκείνος τους είπε να ρίξουν δεξιά τα δίχτυα και θα βρούνε δείχνοντας ότι ξέρει τι προηγήθηκε όλη νύχτα άκαρπες οι προσπάθειές τους. Κι αυτοί εννοώντας ότι τα ήξερε Τον υπάκουσαν κι ας νόμιζαν ότι δεν ήταν παρών μαζί τους και ω του θαύματος!
Ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από του πλήθους των ιχθύων! Δεν μπορούσαν αν σηκώσουν το δίχτυ από τα πολλά ψάρια που ήταν μέσα του και αυτό τους εμπόδιζε να τα σύρουν πάνω στο πλοίο. Και ο ηγαπημένος δεν μπορούσε να μην αντιληφθεί ποιος είναι και δεν μπορούσε να συγκρατήσει την κραυγή: ο Κύριός εστι! Αλλά κι ο Πέτρος λόγω χαρακτήρα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί αλλά έπεσε μέσα στη θάλασσα καλύπτοντας το σώμα του όπως όπως για να βρεθεί μια ώρα νωρίτερα κοντά Του! Και μάλιστα διπλό το ένδυμα διπλωμένο στα δυο για να μπορεί να κολυμπήσει! Απείχε 200 πήχεις από τη στεριά. Κι έτσι από το ζήλο του τους πρόλαβε όλους κι οι άλλοι ήρθαν με το πλοίο και τα ψάρια σέρνοντας ως προσφορά σ’ Αυτόν που τους τα πρόσφερε! Θυμίζει το ιερό «τα Σα εκ των Σων» -εδώ λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς!
Κι όπως αποβιβάστηκαν βρήκαν ανθρακιά απλωμένη και ένα ψάρι πάνω και άρτο! Άλλο θαύμα τούτο! Ανθρακιά δεν είναι φωτιά αφού τι δουλειά έχει εκεί και ο άρτος αλλά κυνηγετικό και οδοιπορικό σύνεργο ένα δέρμα που χρησιμοποιούν για να καταλύουν στο δρόμο και το ονομάζουν έτσι αντί για τραπέζι. Από το μηδέν μεγαλύτερο θαύμα τούτο και ψάρι και ψωμί που τους κάνει να ξεχάσουν όπως θαύμαζαν και τον Κύριό τους τα ψάρια! Και γι’ αυτό τους επαναφέρει κι ο Κύριός μας λέγοντας: φέρετε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα! Για να δούμε πόσα είναι, 153 μεγάλα κι όμως δε σχίστηκε το δίχτυ τους γιατί είχαν τη δύναμη του Χριστού βοηθό και σ’ αυτό και μάλιστα επειδή δεν μπορούσαν να τα φέρουν έξω βοήθησε πάλι ο Πέτρος. Κι έπειτα για να Τον απολαύσουν τους λέει ελάτε τώρα να φάτε! Κι ο ίδιος τους μοιράζει για να δείξει ότι ο ίδιος είναι ο χορηγός της μελλούσης αιώνιας απόλαυσης με το ψάρεμα της αποστολικής σαγήνης και του ευαγγελίου Του που θα οδηγήσει όσους είναι να σωθούν στην αληθινή θεοσέβεια όλων των αξίων δηλαδή κάθε έθνους χριστιανών. Κι ανάμεσά τους ξεχωρίζουν αυτοί οι 153 –χιλιάδες μυριάδες ή άλλο τι δεν ξέρουμε… Αυτό μόνο το ξέρει.
Τρίτη φορά τους παρουσιάζεται τώρα μετά την Ανάστασή Του, το βράδυ της Αναστάσεώς Του που ήταν συναθροισμένοι σε οικία και μετά οκτώ ημέρες όταν ήταν κι ο Θωμάς μαζί τους και Τρίτη φορά τώρα αλλά και πάντα όταν θέλει να παρουσιαστεί . έτσι και σε μας είναι παρών κι ας μην Τον βλέπουμε. Όταν ήταν η Ανάληψή Του ιδού Εγώ ειμί μεθ’ υμών έως της συντελείας του αιώνος πάσας τας ημέρας κι επομένως να ντρεπόμαστε την παρουσία Του συνέχεια και να πράττουμε τα αρεστά σ’ Αυτόν. Και ας μην Τον βλέπουμε με τα μάτια του σώματος μπορούμε να Τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας και της διανοίας μας εάν είμαστε ξύπνιοι αλλά και να καρπωνόμαστε μεγάλα αγαθά. Αυτή η θέα είναι αναίρεση αμαρτίας και απομάκρυνση κακού και ποιητική αρετής και παρεκτική αιώνιας ζωής και ατελείωτης βασιλείας και γενετική καθαρότητας και απάθειας και τότε εάν επαναστεί επ’ εμέ πόλεμος εν ταύτη εγώ ελπιώ!
Υπάρχει πόλεμος αισθήσεων που μας σύρει στην αμαρτία και αν δεν αντισταθούμε γενναία αλλά οι αισθήσεις μας δεν ενεργούν πάντα κι έτσι ο πόλεμος αυτός σταματά. Αλλά κι ας λειτουργούν κι πάλι μπορούμε να μη τελέσουμε την αμαρτία από έλλειψη υλικού ή από ακαταλληλότητα τόπου και καιρού που χωρίς αυτά ούτε κλέφτης ούτε πόρνος ούτε φονιάς ούτε άλλος αμαρτωλός μπορεί να δράσει… αλλά υπάρχει κι άλλος πόλεμος μέσα μας που είναι σκληρότερος πολύ από τον αισθητό και γίνεται με τους λογισμούς κι αυτός είναι πάντα ενεργός και δε χρειάζεται υλικά για να εκπληρώσει το κακό. Όσα αναφέρονται στον πρώτο πόλεμο αναφέρονται σε πράγματα ακούσματα και θεάματα και άλλα παραπλήσια ενώ ο μέσα μας πόλεμος είναι από τον πονηρό και τις προσβολές και τις παρακινήσεις του. Γι’ αυτό μόνο εάν νικήσουμε τον δεύτερο νικάμε και τον πρώτο κατά κράτος μάλιστα! Ο παλιός νόμος μας όπλιζε στον πρώτο ενώ ο νόμος της χάριτος στο δεύτερο. Κόβουμε όχι μόνο το φόνο αλλά και τις αιτίες κα το θυμό που οδηγούν στο φόνο κι έτσι μόνον ασφαλιζόμαστε στη ζωή αυτή και οδηγούμαστε στην άλλη με τη θεία χάρη και το αυτεξούσιό μας. Καρδιά καθαρή μας λείπει και αμαρτάνουμε γιατί η πάλη μας δεν είναι με αίμα και σάρκα αλλά τα πονηρά μανιασμένα εναντίον μας πνεύματα!
Ας αποφεύγουμε λοιπόν τα αισχρά και έτσι δεν διεγείρουμε εναντίον μας τη σάρκα και ασχολούμαστε και με τον εσωτερικό πόλεμο μακριά από εμπαθείς λογισμούς και πονηρές επιθυμίες τους δαίμονες του σκότους και της κακίας –όπως λέει κι ο π. Πορφύριος εμείς δε λέμε κατάθλιψη αλλά το δαιμόνιο της κατάθλιψης κοκ- για να αξιωθούμε να ακούσουμε τα λόγια Του: εσείς δεν είσαστε από τον κόσμο αυτό αφού σας διάλεξα και σας αναγέννησα με τη χάρη Μου και σας οικειώθηκα! Εξουσίες είναι οι πονηροί εφόσον εκούσια υπέπεσαν στα χέρια τους αλλά εμείς ας γρηγορούμε και ας προσέχουμε να έχουμε στραμμένο ψηλά το όμμα της διανοίας μας στο Δεσπότη που μας λύτρωσε από τη δουλεία την πικρή του διαβόλου και ας το έχουμε πάντα ενώπιόν μας παρόντα και τότε δε θα φοβηθούμε τίποτε αλλά μόνο θα Τον υμνούμε και θα Τον δοξολογούμε και θα Τον ικετεύομε και θα Τον ευχαριστούμε κατά δύναμη ο καθένας μας και πάντα με τη δύναμή Του που μας λυτρώνει από το σκότος και μας αποκαθιστά στη βασιλεία Του χαρίζοντάς μας άφθαρτη και αιώνια ζωή!
