25 Ιουν 2013

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ


Την Κυριακή 30 Ιουνίου 2013, εορτή των Αγίων Πάντων, εορτάζει ο φερώνυμος Ιερός Ναός που βρίσκεται στο ομώνυμο νησί απέναντι από την πόλη μας. Το Σάββατο 29 Ιουνίου, ο Εσπερινός θα αρχίσει στις 6.30 μ.μ. χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ. Την Κυριακή, κυριώνυμο ημέρα της εορτή, ο Όρθρος θα αρχίσει στις 7.00 π.μ. και εν συνεχεία η πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Εκ της Ενορίας Αγίου Γεωργίου - Αγίου Αντωνίου

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Το Σάββατο 29 Ιουνίου, μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου & την Κυριακή 30 Ιουνίου, Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, εορτάζει το φερώνυμο κλίτος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Αγίου Αντωνίου).
   
Την Παρασκευή & Σάββατο το βράδυ, ο πανηγυρικός Εσπερινός θα αρχίσει στις 7.00.
   Το Σάββατο & Κυριακή το πρωί, ο Όρθρος θα αρχίσει στις 7.00 και εν συνεχεία η πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
 
  

Εκ της Ενορίας Αγίου Γεωργίου – Αγίου Αντωνίου

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων και εγκωμιαζομένου δικαίου ευφρανθήσονται λαοί. Όπως ακριβώς το βράδυ ανάβουμε φώτα και λάμπει το φως έτσι είναι και ο θεάρεστος βίος του καθενός αγίου και η δοθείσα χάρη από το Θεό για την καθαρότητα του βίου του. Και με τη μνήμη τους προσφέρεται κοινή στους πιστούς η πνευματική ευφροσύνη και ωφέλεια. Όπως όταν γίνει ευφορία στη γη δε χαίρονται μόνο οι γεωργοί αλλά και όλοι οι άνθρωποι αφού η απόλαυση των καρπών της γης είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους και ανάλογα και με την καρποφορία των αγίων προς το Θεό με την αρετή τους που δεν ευφραίνει μόνο τον γεωργό των ψυχών μας αλλά και όλους μας αφού πρόκειται για κοινή τρυφή και απόλαυση των ψυχών μας. Όταν είναι δω στη γη οι άγιοι είναι ζωντανά παραδείγματα για μίμηση και όταν μεταβούν πάλι στους ουρανούς με τη μνήμη τους ωφελούν. Και η μνήμη των αγαθών τους έργων είναι εγκώμιό τους χρεωστούμενο από μας σ’ εκείνους για προγενέστερη ωφέλεια και χρήσιμο σε μας τώρα για ό, τι κερδίζουμε απ’ αυτούς.

Δεν προσθέτουμε κάτι στις πράξεις τους εγκωμιάζοντάς τους αφού δεν είμαστε ικανοί ούτε όλη την αρετή τους να παραστήσουμε. Φιλοτιμήθηκαν πάνω από όποιες υποσχέσεις έλαβαν από το Θεό όσο η φύση χωρούσε και έδειξαν διαγωγή κατάλληλη που υπερβαίνει κάθε λόγο. Δεν αυξάνουμε τα προσόντα τους. Αυξάνουμε τα δικά μας αγαθά όσα αποκομίζουμε όταν ανυψώνουμε τον εαυτό μας σ’ εκείνους σα φώτα και κατανοούμε περισσότερο και προσδεχόμαστε τη δύναμη που εξέρχεται απ’ αυτούς! Και εάν η μνήμη ενός αγίου έτσι εορτάζεται πόσο μάλλον των αγίων Πέτρου και Παύλου της κορυφαίας κορυφής του κορυφαίου χορού των Αποστόλων; Αυτοί είναι κοινοί πατέρες και καθοδηγητές όλων όσων έχουν το όνομα του Χριστού, απόστολοι, μάρτυρες, όσιοι, ιερείς, ιεράρχες, ποιμένες, διδάσκαλοι, ποιμενόμενοι και διδασκόμενοι όλοι ως αρχιποιμένες και αρχιτέκτονες της κοινής ευσέβειας και αρετής όλων και ως φωστήρες του κόσμου που προβάλλουν το λόγο της ζωής μας υπερβάλλοντας κάθε άλλο φως που έλαμψε με την ευσέβεια και την αρετή τους. Κι αφού κι οι δυο τους έλαμψαν στις ψυχές μας διπλή η λάμψη τους και η λάμψη μας επειδή μετέσχον κι οι δυο τους στην αέναη πηγή του Χριστού μας στο αιώνιο φως εξίσου απέκτησαν λαμπρότητα και δόξα. Συ είσαι ο Πέτρος και πάνω στην πέτρα αυτή θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου!

Πειράζει λοιπόν ο πειραστής όταν το έμαθε αυτό γιατί γνώριζε και ότι ήταν στολισμένος με σύνεση και πυρωμένος με αγάπη Χριστού και γι’ αυτό δεν τολμά κατά μέτωπο επίθεση αλλά προτιμά πλαγίως και δολίως να τον πείθει να πράττει πάνω και πέρα από τα αναγκαία πειράζοντάς τον από τα δεξιά: όταν ο Κύριος είπε ότι όλοι το βράδυ εκείνο θα σκανδαλιστούν εκείνος αντιλέγει όχι κι αν όλοι σκανδαλιστούν εγώ όχι πάντως δεν πρόκειται. Εγκαταλείπεται τότε περισσότερο από τους άλλους για την αλαζονεία του αυτή από την οποία καταλήφθηκε και ταπεινώνεται γι’ αυτό στη συνέχεια περισσότερο από τους άλλους και για να αναφανεί τελικά λαμπρότερος από τους άλλους πειρασθείς και παρασυρθείς για λίγο νικήσας όμως τελικά τον πειραστή. Πώς; ακούστε: με την αυτοκριτική! Με σφοδρή λύπη και μετάνοια και το δραστικό φάρμακο των δακρύων που εξιλεώνει τον άνθρωπο ο σπείρων εν δάκρυσι την ικεσίαν εν αγαλλιάσει θεριεί την άφεσιν. Θεράπευσε επομένως την άρνηση στην οποία παρασύρθηκε και ταυτόχρονα ξερίζωσε ολότελα από την ψυχή του το πάθος εξαιτίας του οποίου εγκαταλείφθηκε περισσότερο από τους άλλους.

Θέλοντας ο Κύριος λοιπόν να δείξει τούτο ακριβώς μετά τα επελθόντα το κατά σάρκα πάθος Του και την τριήμερη έγερσή Του χρησιμοποίησε τα σήμερα αναγνωσθέντα στο ευαγγέλιο λόγια στον Πέτρο λέγοντάς του: Σίμων Ιωνά με αγαπάς περισσότερο από αυτούς; Δηλαδή τους μαθητές Του; Και τότε βλέπουμε ξεκάθαρα ότι αυτός που και πριν ρωτηθεί απαντούσε τοποθετώντας τον εαυτό του πάνω από τους άλλους κι έλεγε κι όλοι να Σε αρνηθούν εγώ πάντως όχι τώρα πια ερωτώμενος εάν Τον αγαπά περισσότερο από ό, τι οι άλλοι απαντά ότι Τον αγαπά αλλά δεν τολμά να πει και το περισσότερο από τους άλλους! Λέγοντας Συ Κύριε γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ! Και ο Κύριος τι πράττει; Αφού είδε την μετάνοιά του και την ταπείνωση που προσέλαβε εκπληρώνει τώρα την παλιά του υπόσχεση: ποίμαινε τα πρόβατά Μου του λέει. Τον καθιστά αλιέα ανθρώπων και του λέει ότι από τώρα θα αλιεύεις ανθρώπους. Κάνει τους μαθητές Του πρόβατα και τον Πέτρο καθιστά βοσκό γιατί όσο αγαπά υπερβολικά και ποθεί ο Σωτήρας μας τη σωτηρία μας πόσο μάλλον ποθεί και αγαπά υπερβολικά να μας οδηγεούν και να μας κατευθύνουν στη μάντρα και η σωτηριώδη βοσκή.

Ας ποθήσουμε τη σωτηρία μας και ας υπακούσουμε σ’ αυτούς που με το έργο και το λόγο μας κατευθύνουν σ’ αυτήν. Αρκεί να το θελήσουμε και ο καθοδηγητής έφτασε έτοιμος από το Σωτήρα μας τον κοινό. Ρωτά τρεις φορές τον Πέτρο για ν δώσει τρεις φορές καλή ομολογία και έτσι να θεραπεύσει τις τρεις αρνήσεις και τρεις φορές τον τοποθετεί επικεφαλής του ποιμνίου Του τοποθετώντας κάτω από τν Πέτρο και τις τρεις τάξεις των σωζωμένων Χριστιανών: δουλεία-μισθοφορία και υιότητα ή παρθενία-σώφρων χηρεία και τίμιος γάμος! Ο Πέτρος πάντως ερωτώμενος ξανά και ξανά την ίδια ερώτηση στεναχωριέται κάπως επειδή νόμιζε ότι δεν τον πίστεψε και σπεύδει να πει ότι Αυτός που τον αγαπά είναι ο Θεός λέγοντας Εσύ Κύριε γνωρίζεις τα πάντα και Συ γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ! Γιατί το να γνωρίζει τα πάντα ανήκει μόνο στο Θεό των όλων. Ο Κύριος τον χειροτονεί Αρχιερέα όλης της Εκκλησίας Του και υπόσχεται ότι θα τον περιζώσει με τόση δύναμη ώστε και μέχρι θανάτου και μάλιστα σταυρικού να υπομείνει αυτός που προ της ενισχύσεως ήταν φοβισμένος ακόμα ακόμα και μπροστά σε ένα μικρό κορίτσι! Αυτός που δεν άντεξε στην ερώτησή της εκείνο το φοβερό βράδυ. Και του λέει μάλιστα ότι σε διαβεβαιώ ότι όταν ήσουν νεότερος και σωματικά και πνευματικά έζωνες μόνος σου τον εαυτό σου και πήγαινες όπου ήθελες με τη δύναμή σου και την ελεύθερη προαίρεσή σου αλλά όταν γεράσεις και φτάσεις στα όριά σου τότε άλλος θα σε ζώσει και θα σε οδηγήσει όπου δε θέλεις!

Τι θέλει να πει προφητικά μιλώντας ο Κύριος άλλο από το ότι θα απλώσει κι αυτός στο τέλος της ζωής του τα χέρια του πάνω στο Σταυρό που θα τον σταυρώσουν κι αυτόν κάτι που δε θα θέλει. Γιατί; Όταν σταυρωθεί λοιπόν θα απλώσει μόνος του τα χέρια πάνω στο Σταυρό για να σταυρωθεί αλλά άλλος θα τον ζώσει δηλαδή θα τον ενδυναμώσει και θα τον φέρει όπου δε θέλει φεύγοντας από τους ανθρώπους επειδή η φύση μας δε θέλει τη διάλυσή της με το θάνατο και τότε θα υπομείνεις εκούσια για Μένα και μάρτυράς Μου θα γίνεις με τη δύναμή Μου και θα πετύχεις όλα όσα δεν είναι καμωμένη η φύση να θέλει επειδή είναι υπέρ φύση. Τέτοιος ήταν ο Πέτρος αλλά κι ο Παύλος δεν υστερούσε: τι να πρωτοπούμε που ήθελε μέχρι θανάτου καρτερώντας για την αγάπη του Χριστού; Πέθαινε καθημερινά και ήταν καθημερινά πεθαμένος και παντοτινά αφού δε ζούσε πια ο ίδιος αλλά είχε μέσα του ζωντανό το Χριστό και για την αγάπη Του θεωρούσε όλα στη ζωή σκύβαλα και τα μέλλοντα δεύτερα σε σχέση με Αυτόν. Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε τίποτε δε θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού την εν Χριστώ αγάπη. Είχε ζήλο Θεού ίσο με του Πέτρου και ταπείνωση να λέει ότι δεν είναι άξιος να λέγεται Απόστολος! Και επειδή ακριβώς ήταν ίδιος με εκείνον στην αγάπη και την ταπείνωση και το ζήλο πέτυχε τα ίδια έπαθλα. Πέτρα ο Πέτρος αλλά κι ο Παύλος θα είναι σκεύος εκλογής Του και θα βαστάσει το όνομα του Χριστού σε έθνη και βασιλείς ενώπιον.


Τι κερδίσουμε σήμερα; Εξετάζοντας το τέλος τους ας μιμηθούμε τη διαγωγή τους όχι τα άλλα τουλάχιστον τη μετάνοιά τους και διόρθωση από ταπείνωση. Άλλα από τα έργα τους είναι μεγάλα και υψηλά και αρμόζουν σε μεγάλους και είναι κατάλληλα για μίμηση από λίγους που μπορούν να τα πραγματοποιήσουν και άλλα πάλι είναι ολότελα αμίμητα από όλους μας τόσο σπουδαία είναι! Αλλά η διόρθωση και η μετάνοια ταιριάζει σε όλους μας και μάλιστα περισσότερο σε μας παρά σε κείνους αφού καθημερινά φταίμε πολύ ο ένας στον άλλο και πουθενά αλλού δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας μας από διαρκή μετάνοια. Προηγείται η επίγνωση της αμαρτίας μας και αυτό είναι μεγάλη αφορμή ιλασμού. Ελεήσόν με ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω. Με την επίγνωση ελκύουμε έλεος και με εξαγόρευση και αυτομεμψία τέλεια άφεση. Την επίγνωση ακολουθεί αυτοκατάγνωση και έπεται λύπη για αμαρτίες κι αυτή είναι η λύπη κατά Θεόν. Αυτή διαδέχεται με συντριμμό καρδιάς εξαγόρευση και δέηση στο Θεό και υπόσχεση αποχής στο εξής από κακίες, αυτό είναι μετάνοια! Μετάνοια αληθινή από καρδιά αποδιώχνει αμαρτίες καταφρονεί παρόντα και αφιερώνει στα μέλλοντα αγωνίζεται κατά των παθών κι επιδιώκει αρετές εγκρατεύεται σε όλα και δέεται το Θεό απέχει από άδικο και ελεεί τους εχθρούς και δέχεται ευμενώς τους ικέτες ετοιμάζεται για βοήθεια με λόγια και έργα και χρήματα και με φιλανθρωπία κερδίζει φιλανθρωπία αντί της αγάπη του πλησίον αγάπη από το Θεό!

17 Ιουν 2013

Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου - Περί ομοφυλοφιλίας.

Προβληματισμοί μέ ἀφορμή τήν Ε΄ Ὁμιλία 
τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου


ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).
 
Περί ὁμοφυλοφιλίας 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μας ἀποτελεῖ τό ἅγιο στόμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Σχολιάζοντας ὁ ἱερός πατήρ τήν πολύ σπουδαία πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καταθέτει τίς θεόπνευστες ἀναλύσεις του μεταξύ ἄλλων θεμάτων καί γιά τήν ὁμοφυλοφιλία. Ὅλα τά πάθη εἶναι ἀτιμωτικά γιά τόν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα ὅμως ἡ μανία τῶν ἀνδρῶν γιά τούς ἄνδρες. Συγκεφαλαιωτικά χαρακτηρίζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀσυγχώρητο πάθος, ὄχι γιατί πράγματι εἶναι, ἀλλά γιατί ὅλη ἡ ἀνδρική προσωπικότητα ὑφίσταται τέτοια διαστρέβλωση κατά τή χρόνια ὑποταγή σ’ αὐτό τό βδέλυγμα, πού εἶναι δύσκολο τό πάθος αὐτό νά τιθασσευθεῖ ἀπό τόν πεπτωκότα.
Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ σταθερότητα τοῦ χρυσοῦ λόγου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἡ ἀκλόνητη λογική του, πού τή χρησιμοποιεῖ γιά τήν ἐν Χριστῷ πνευματική στήριξη τοῦ ποιμνίου του καί ἡ πανθομολογούμενη ἁγιοπνευματική θεοπνευστία του. Οὔτε καί οἱ ξένοι ὀρθολογιστές προτεστάντες ἐρευνητές τοῦ τήν ἀμφισβήτησαν. Ἕνα τέτοιο βράχο πίστεως εἰς Χριστόν καί βαθύτατης ἐν Χριστῷ ἀγάπης γιά τόν ἄνθρωπο χρειαζόμαστε στίς δύσκολες μέρες πού περνᾶμε καί πρέπει μέ πολλή προσοχή νά τόν ἀκούσουμε. Παραθέτουμε μέ τή σειρά πού ὁ ἴδιος ἐπέλεξε τά ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματά του: 
1. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοποθετεῖ ὅλο τό πρόβλημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας πρῶτα σέ πνευματική βάση. Στόν εἰκοστό πέμπτο στίχο τῆς πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς του λέγει: «μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευ­σαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα…». Τονίζει λοιπόν ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ὅτι ἔγινε μία διαστροφή τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν ἐμπόδισε τήν φυσική σχέση μεταξύ τῶν δύο φύλων, ὥστε νά φθάσουν «δικαιολογημένα» νά ἐξωκείλουν στήν «ἀλλόκοτον λύσσαν ἄρρενες ἐν ἄρσεσιν, ἀφέντες τήν χρῆσιν τῆς θηλείας». Μέσα στό βαθύ ψυχικό κόσμο τῶν ὁμοφυλοφίλων πραγμα­τοποιεῖται μία αὐτονόμηση, ἀτομική, ἐγωιστική ἐπιλογή κατά τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ μέ προτίμηση τό ψεῦδος.
Γιαυτό καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐπιδεικνύουν καί διαφημίζουν τή «διαφορετικότητά» τους εἶναι πολύ προκλητικός. Ἀλαζονι­κή συμπεριφορά, ἀναιδής ἐμφάνιση στά κανάλια, ἀνακρίβειες καί ψεύδη πρός ἐξάπλωση τοῦ δαιμονικοῦ τρόπου τῆς ζωῆς τους. Γιαυτό καί ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «τό δόγμα (=ἡ πίστη, ἡ ἰδεολογία) αὐτοῖς σατανικόν ἐστι, ἀλλά καί ὁ βίος δαιμονικός». Διά τοῦτο καί ὁ Θεός ἐγκαταλείπει αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού διαστρέφουν τήν ἀλήθεια περί τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου καί παρουσιάζουν μέ θρασύτητα τό ψεῦδος, ὅτι δηλαδή εἶναι θέμα γονιδιακό ἤ ἐλεύθερης σεξουαλικῆς ἐπιλογῆς ἡ διαστροφή τους «… καί ὅταν ὁ Θεός ἐγκαταλείπῃ πάντα ἄνω καί κάτω γίνεται», ἀναποδογυρίζε­ται ὅλη ἡ νοοτροπία, ὅλη ἡ ψυχολογία, ὅλη ἡ σωματική φυσιολογία καί μεταστρέφεται σέ ψυχοπαθολογία. Τό πρόβλημα λοιπόν εἶναι πρωτίστως πνευματικό. 
2. Ἐξ ἄλλου, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Θεός ἔβαλε μπροστά τους, στούς ὁμοφυλόφιλους, τόν κόσμο καί τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων δέχεται, παραδέχεται καί νομοτελειακά παραδίδεται στή φυσική ἕλξη τῶν δύο φύλων καί ἀπολαμβάνει τή νόμιμη καί κανονική σχέση. Αὐτό σημαίνει κόσμος. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀρχετυπικά, ἀπό τήν ἀρχική δημιουργία του, μπορεῖ νά ξεχωρίζει τήν κατά φύση σχέση ἀνδρός καί γυναικός καί νά ἀναπαύεται σ’ αὐτήν. Ἡ ἄλλη νοητική ἐπιλογή εἶναι παρανόηση ἠθελημένη, γιαυτό καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι τραγικό. Σύρεται ὁ ἄνθρωπος στό ἀτιμωτικότερο τῶν παθῶν, τό νά ἀπορρίπτει τή φυσική σχέση μέ τή γυναίκα καί μανιωδῶς νά ἐπιζητεῖ νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτόνομα, ἐγωϊστικά, ἀπροϋπόθετα, ὅλως ἀνευλόγητα ἀπό τόν ἄνδρα. Γιαυτό καί κατά τόν ἅγιο Πατέρα, τό πάθος αὐτό εἶναι ἀσυγχώρητο, γιατί δέν χρησιμοποιοῦν οἱ ὁμοφυλόφιλοι τήν κοινή ἀνθρώπινη ἐμπειρία καί τό θεόσδοτο δῶρο τοῦ νοῦ.
Εἶναι πολύ λυπηρό σήμερα νά παρασύρονται τά νεαρά ἀγόρια καί κορίτσια ἀπό τίς ἀνόητες καί προκλητικές δηλώσεις ἐπωνύμων ὁμοφυλοφίλων καί ἐγωιστικά φερόμενα νά θέλουν νά «τή σπάσουν», ὅπως λένε, στούς παραδοσιακούς γονεῖς τους, πού δέν μποροῦν μερικοί νά κρύψουν τόν πανικό τους μπροστά σέ μιά τέτοια ὀλέθρια «ἐπιλογή» τοῦ υἱοῦ τους ἤ τῆς θυγατέρας τους. Κανένα κανάλι ὅμως δέν ἀναφέρει, ἔστω σάν εἴδηση τώρα τελευταῖα, τόν πάντοτε ἐλλοχεύοντα κίνδυνο τῆς ἀρρώστιας τοῦ Aids. 
3. Τό ἀκόμα πιό ἀτιμωτικό γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι, ὅτι τό ἐξευτελιστικό αὐτό πάθος μεταδόθηκε καί στίς γυναῖκες. Ἐνῷ ἔπρεπε νά ντρέπονται, ὅμως τώρα κάτω ἀπό τήν προπαγάνδα τῆς Νέας Ἐποχῆς, γίνονται ἀναισχυντότερες τῶν ἀνδρῶν, καθώς μπερδεύεται καί καυτηριάζεται, ἰδίᾳ ἐπιμόνῳ βουλήσει, ἡ θεοδημιουργική δύναμη τῆς μητρότητας. Στηριζόμενος ὁ ἱερός πατήρ στήν ἀρχετυπική δημιουργία τοῦ ζεύγους, ὅπως καταγράφεται παραστατικώτατα καί θεοπνεύστως στή Γένεση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ἄνδρας πρῶτος, ὡς σώφρων κεφαλή, πρέπει νά βοηθάει τή γυναίκα νά ὀρθοφρονεῖ καί νά ὀρθοπρακτεῖ. Ἀντί τούτου τήν παρασύρει στό ἀντίθεο καί ἀπάνθρωπο πάθος τοῦ Σοδομισμοῦ. Καταντάει αὐτή ἡ εὐλογημένη ἀρχῆθεν σχέση μέσα στόν παράδεισο, σέ βδελυρό ἀνταγωνισμό. Ἐνῷ εἶχε ὁρισθεῖ δάσκαλος τῆς γυναίκας ὁ ἄνδρας καί βοηθός ἡ γυναίκα τοῦ ἄνδρα, τελικά γίνονται, ἐκτός Ἐκκλησίας καί ἐκτός εὐλογίας τοῦ Θεοῦ, ἀνταγωνιστές σέ πολλά ἐπίπεδα καί στά ἔργα τοῦ σκότους καί τῆς αἰσχύνης. 
4. Ἡ κατά Χριστόν σύνεση ὑπαγορεύει στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος, νά μιλήσει σεμνά («σεμνῶς εἰπεῖν»), ἀλλά καί νά διεγείρει («δακεῖν») τόν ἀκροατή. Πρόσεξε, λέγει ὁ ἱερός Πατήρ: «οὐ γάρ εἶπεν ὅτι ἠράσθησαν καί ἐπεθύμησαν ἀλλήλων, ἀλλ’ ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλ­λήλους». Τό ρῆμα ἐξεκαύθησαν (=κάηκαν) δηλώνει ὄχι μιά ἐρω­τική δυνατή ἐπιθυμία. Δηλώνει καύση ἀσυγκράτητη καί ἀνικα­νοποίητη. Αὐτό τό ρῆμα σέ παθητικό ἀόριστο τό χρησιμοποιεῖ γιά νά δηλώσει τήν πάντοτε ἀνικανοποίητη ἐρωτική ὁμοφυλοφιλική ἐπιθυμία ἀνάμεσα στίς γυναῖκες. Ὕστερα τό μεταφέρει καί στούς ἄνδρες μέ τήν συμπλήρωση τῆς λέξεως ἀσχημοσύνη γιά νά δηλωθεῖ ἡ καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καί ἡ προσβολή πού γίνεται καί στό ἴδιον φῦλο καί στό ἕτερον φῦλο. Καί τά δύο ἐξευτελίζονται, ἀφοῦ οἱ σχέσεις ἀλλήλων εἶναι ἐντελῶς διεστραμμένες. Καταπα­τοῦν τούς ἐκλεκτούς φυσικούς ἐρωτικούς νόμους τοῦ Θεοῦ, καταντροπιάζουν καί τό δικό τους φῦλο καί τό ἕτερο φῦλο πού περιφρονοῦν καί γιαυτό ἐγκαταλείπονται πλήρως ἀπό τό Θεό φτάνοντας στίς χειρότερες, στίς πιό ἀνήκουστες καί ἀξιοθρήνητες, τάχα ἐρωτικές, σεξουαλικές συμπεριφορές.
Κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο οὔτε τά ἄγρια ζῷα δέν ξεπερνοῦν τά ἑτεροφυλικά ἐρωτικά ὅρια. Ζοῦν κατά τήν ἐρωτική φύση καί ὁρμητικότητα πού τούς ἐνέβαλε ὁ πάντων Δημιουργός Θεός, γιά τό σκοπό διαιώνισης τοῦ εἴδους. Σχετική μείωση τῆς ἀγριότητός τους ἐπιτυγχάνεται κατά τή συνεύρεση, κάποια οἰκειότητα, ἡμερότητα καί ἐκτόνωση. 
5. Σύμφωνα μέ τήν «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση» πλάση τοῦ πρώτου ζεύγους ἀπό τήν προσωπική βουλή τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νά ζοῦν σέ μία τέλεια συζυγική ἑνότητα. Αὐτή τή φιλανθρωπότατη βουλή τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἐφθόνησε ὁ Διάβολος καί, εὐκαιρίας δοθείσης, ἀπό τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ἐνέβαλε ἔχθρα σέ κάθε ἕνα ἐκ τῶν συζύγων μέ σκοπό νά συντριφθεῖ αὐτή ἡ εὐλογημένη ἑνότητα. Σάν ἀκραία ἐπίπτωση αὐτῆς τῆς ἔχθρας, ἐμφανίζεται καί στόν ἄνδρα καί στή γυναίκα τό ἀτιμωτικό καί μανιῶδες πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ ἀποτέλεσμα νά μήν εἰσέρχονται στό εὐλογημένο μυστήριο τοῦ Γάμου καί νά μή μετέχουν στό θεῖο σχέδιο τῆς δημιουργίας, πού πραγματώνεται μέ τήν τεκνογονία. 
6. Κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, οἱ τύποι αὐτοί θά ἔπρεπε νά ἦσαν οἱ δυστυχέστεροι τῶν ἀνθρώπων καί οἱ πιό ἀξιοθρήνητοι κι ἄν ἀκόμα ἦσαν ἐπιτυχημένοι σ’ ὅλα τά λοιπά ἐπί­πεδα τῆς παρούσης ζωῆς. Ὅμως εἶναι τόσο ἐλλειμματική ἡ αὐτογνωσία τους καί τόσο ὀγκώδης ἡ οἴησή τους, πού αὐτοεπιδει­κνύονται καί αὐτοπροβάλλονται ὡς οἱ εὐτυχέστεροι τῶν ἀνθρώ­πων, ἐνῷ οἱ ἄλλοι, οἱ φυσιολογικοί εἶναι κατ’ αὐτούς ἄρρωστοι καί καταπιεσμένοι.
Ἀπερίφραστα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυστόστομος ἰσχυρίζεται, ὅτι ἤδη ζοῦν ὑπαρξιακά τήν κόλαση καί σίγουρα τούς ἀναμένει ἡ αἰώνια γέενα τοῦ πυρός. Ἔχει τήν πλατιά καί βαθιά ἐμπειρία τοῦ ἱεροῦ ἐξομολογητηρίου, μέσα στό ὁποῖο, ὅσο κι’ ἄν θέλουν νά ὑποκριθοῦν, δέν μποροῦν τελικά νά κρύψουν τό βαθύ πόνο τους καί τά αἵματα, πού στάζουν ἀπό ὅλα τά σημάδια τῆς καρδιᾶς τους. Διαπιστώνουν σέ κάποια ὥρα εἰλικρινείας, ὅτι ἀποδεδειγμένα εἶναι ἀνέφικτη καί ἀπραγματοποίητη αὐτή ἡ ἀπατηλή ὁμοφυλοφιλική συντροφικότητα.
Γιά νά γίνει ὁ ἅγιος πιό πιστευτός περιγράφει δύο παραδείγματα πολύ περίεργων ἀνθρώπων. Εἶδε κάποτε, λέγει, ἕνα νέο γυμνό μολυσμένο ἀπό τό βοῦρκο νά ὑπερηφανεύεται, ὅτι εἶναι καθαρός καί καλοπλυμένος. Ἐπίσης ἄκουσε, ὅτι κάποια νέα κοπέλλα κλεισμένη μέσα σ’ ἕνα σπίτι, ἦταν καταδικασμένη νά ἔχει σχέση μέ ἕνα ζῷο καί νά δηλώνει ὅτι χαίρεται. Αὐτός πού τήν ἐξανάγκαζε, ἰσχυρίζεται ὁ ἅγιος, ὅτι εἶναι χειρότερος ἀπό δολοφόνο, γιατί κατέστρεφε καί τήν ψυχή της καί τό σῶμα της. Πόσο ἀνώμαλος γίνεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀπομακρύνε­ται ἀπό τόν ἀληθινό ἐν Τριάδι Θεό καί τή σῴζουσα Ἐκκλησία Του! 
Πολύ ἀνόητα σήμερα παγιδεύονται νέοι ἄνθρωποι, ἀλλά καί ἄλλων ἡλικιῶν στά δίκτυα γοητευτικῶν ἀνθρώπων, πού τούς παρασύρουν ὕπουλα στό Σοδομισμό. Δέν ὑπάρχει λέει ὁ ἅγιος, πιό φοβερό πρᾶγμα ἀπό τήν προσβολή αὐτή. «Καί γιά νά μάθεις πόσο μεγάλο κακό εἶναι αὐτό, ἄν κάποιος ἐρχόταν καί σοῦ ὑποσχόταν ἀπό ἄνθρωπο νά σέ κάνει σκύλο, ἄραγε δέ θά τόν ἀπέφευγες σάν κακοῦργο; Ἀλλά νά, δέν ἔκανες τόν ἑαυτό σου σκύλο ἀπό ἄνθρω­πο, ἀλλά κάτι πιό ἀτιμωτικό ἀπό τό ζῷο αὐτό. Γιατί ὁ σκύλος εἶναι χρήσιμος, ἐνῷ αὐτός, πού μοιάζει μέ πόρνη δέν εἶναι χρήσιμος πουθενά…» Ἄν ἀπειλοῦσε κάποιος τούς ἄνδρες, ὅτι μπορεῖ νά τούς κάνει νά συλλαμβάνουν, νά κυοφοροῦν, νά γεννοῦν, νά περνοῦν περίοδο λοχείας, τί θά ἔκανες, πῶς θά ἀντιδροῦσες, θά χάλαγες τόν κόσμο ἀπό τίς φωνές σου γιά τά περίεργα ἤ θά λούφαζες παθητικά, φοβικά, κομπλεξικά;
7. Στή θεόπνευστη καί ἰσοστάσια μέ τήν Καινή Διαθήκη, στήν Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ἀναλυτικότατα καί πολύ ζωντανά ἡ φοβερή κατάσταση πού εἶχε δημιουργηθεῖ στήν κοινωνία τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων, λίγο πρίν ἀπό τήν ἔκχυση τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς αὐτῶν τῶν ἀρχαίων πόλεων πού κάποτε ἤκμαζαν. Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα μεταφρασμένο γιά νά συνειδητοποιήσουμε πόσο ἀλλοτριώνεται ἀτομικῶς ὁ ἤ ἡ ὁμοφυλόφιλος, ὁ ἐρωτικός τους σύντροφος καί ὅλο τό περιβάλλον πού ἀνέχονται, δέχονται ἤ παραδέχονται μέ κάθε ἄνεση τήν ἐπικοινωνία μαζί τους σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς. Τό μόλυσμα εἶναι μεταδοτικό, ἐφόσον γίνεται ἀποδεκτό, γιά λόγους «εὐγενείας» ἤ γιά νά μή θεωρηθοῦμε ρατσιστές. Τό ἐν Χριστῷ ἀνοσοποιητικό σύστημα ἀσθενεῖ, ἡ ψυχολογία τῶν νέων μας ἐπηρεάζεται καί οἱ δαιμονικές συνθῆκες βρίσκουν ἔδαφος γιά νά καπηλευθοῦν χώρους, ψυχές, νοοτροπίες, εὔκολους συντρόφους. 
Γένεση ιθ΄ «1. Ἐνῷ ὁ Κύριος συνωμιλοῦσε ἀκόμη μέ τόν Ἀβραάμ, οἱ δύο ἄγγελοι, πού ἐχωρίσθησαν ἀπό αὐτούς, ἔφθασαν εἰς τά Σόδομα κατά τό βράδυ διά νά ἐκτελέσουν τήν ἐντολήν πού ἔλαβαν ἀπό τόν Θεόν. Παρ’ ὅλον ὅτι ἐτελείωσε ἡ ἡμέρα, ὁ Λώτ ἐκάθητο κοντά εἰς τήν πύλη τῶν Σοδόμων ἕτοιμος νά προσφέρη φιλοξενίαν, διότι ἐγνώριζε τήν κακότητα καί τό ἀφιλόξενον τῶν Σοδομιτῶν. 
Ὅταν εἶδε τούς δύο ἀγγέλους, ἐσηκώθη ἀπό τήν θέσιν του καί ἔτρεξε πρός συνάντησίν των καί τούς ἐπροσκύνησε μέ τό πρόσωπον εἰς τήν γῆν, ἄν καί δέν ἐγνώριζε ὅτι ἦσαν ἄγγελοι 2. καί τούς εἶπε: «Κύριοι, νά περάσετε, παρακαλῶ, εἰς τό σπίτι τοῦ δούλου σας, καί διανυκτερεύσετε κοντά μου καί πλύνετε τά πόδια σας, πού εἶναι κουρασμένα καί λερωμένα ἀπό τήν ὁδοιπορίαν, καί ἀφοῦ σηκωθῆτε ἐνωρίς αὔριον τό πρωί συνεχίζετε τόν δρόμον σας». Οἱδύο ἄγγελοι ὅμως ἀπάντησαν: «Ὅχι· θά περάσωμεν τήν νύκτα εἰς τήν πλατεῖαν τῆς πόλεως, εἰς τό ὕπαιθρον».
3. Ὅταν ὁ Λώτ εἶδεν ὅτι ἀρνοῦνται ἐπέμεινε· τούς ἐβίαζε μέ παρακλήσεις καί τούς ἐπίεζε μέ ἱκεσίες νά δεχθοῦν τήν πρόσκλησίν του. Οἱ δύο ἄγγελοι, κατόπιν τῆς ἐπιμονῆς του, ὑπεχώρησαν, ἐλοξοδρόμησαν καί ἐμβῆκαν εἰς τό σπίτι του. Καί ὁ Λώτ τούς παρέθεσε δεῖπνον· τούς ἔδωκε νά πιοῦν, τούς ἔψησεν εἰς τήν φωτιάν ἄζυμες κουλοῦρες καί ἔφαγαν. 4. Προτοῦ ὅμως κοιμηθοῦν οἱ δύο φιλοξενούμενοι, οἱ Σοδο­μῖτες, ἀπό τοῦ νεωτέρου μέχρι τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ἀνεξαιρέ­τως ὁ λαός τῶν Σοδόμων, ἐκύκλωσαν τό σπίτι τοῦ Λώτ. 5. Καί ἐνῷ ἐστέκοντο ἔξω ἀπό αὐτό, ἐφώναζαν πρός τόν Λώτ καί τοῦ ἔλεγαν: «Ποῦ εἶναι οἱ δύο ἄνδρες πού ἦλθαν τήν νύκτα εἰς τό σπίτι σου; Βγάλε τους ἔξω, παράδωσέ τους εἰς ἡμᾶς διά νά ἀσελγήσωμεν εἰς αὐτούς»!
6. Ὁ Λώτ ἐβγῆκε ἔξω ἀπό τήν πόρταν καί ἦλθε πρός αὐτούς καί ἐπειδή ἐφοβεῖτο διά τήν ἀσφάλειαν τῶν ξένων ἐτράβηξε πίσω του τήν πόρτα, ὥστε νά κλείση καλά. 7. Καί τούς εἶπε: «Ἀδελφοί· κατ’ οὐδένα τρόπον, καθόλου δέν πρέπει νά προβῆτε εἰς αὐτήν τήν αἰσχράν πρᾶξιν. 
8. Διά νά καθησυχάσετε τήν ἔξαρσιν τῆς μανίας σας καί διά νά εἶναι ἐλαφροτέρα ἡ ἁμαρτία πού τολμᾶτε, ἔχω δύο θυγατέρες παρθένους, πού δέν ἐγνώρισαν ἄνδρα, μέσα εἰς τό σπίτι· θά σᾶς παραδώσω αὐτές καί χρησιμοποιήσετέ τες ὅπως σᾶς ἀρέσει· χορτάσετε τήν πονηράν ἐπιθυμίαν σας μέ αὐτές. Μόνον μή ἀδικήσετε τούς δύο ἄνδρες, πού φιλοξενῶ, διά νά μή θεωρηθῶ ἐγώ αἴτιος τῆς προσβολῆς αὐτῆς· διότι ἐμβῆκαν εἰς τό σπίτι μου κάτω ἀπό τά δοκάρια τοῦ σπιτιοῦ μου, ὡς φιλοξενούμενοι, καί πρέπει νά τούς προστατεύσω.
9. Οἱ ἀκόλαστοι ὅμως Σοδομῖτες τοῦ ἀπάντησαν: «Φύγε ἀπό ἐκεῖ· δέν εἶσαι μόνιμος κάτοικος ἐδῶ. Ἦλθες ἀπό ἄλλην χώραν, μένεις μαζί μας ὡς ξένος καί θέλεις νά γίνεις δικαστής καί κριτής μας; Τώρα λοιπόν θά κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσένα παρά τούς φιλοξενουμένους σου». Καί ὥρμησαν ὡς λύκοι κατά τοῦ Λώτ καί ἐπλησίασαν εἰς τήν πόρταν διά νά τήν σπάσουν καί νά μποῦν μέσα εἰς τό σπίτι. 
10. Ἀφοῦ ὁ Λώτ ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ ἦταν δυνατόν, οἱ δύο φιλοξενούμενοι ἐφανέ­ρωσαν τήν δύναμίν των καί τόν ὑπερασπίσθηκαν. Ἄπλωσαν τά χέρια των, τόν ἐτράβηξαν κοντά τους μέσα εἰς τό σπίτι τόν Λώτ καί ἔκλεισαν τήν πόρταν μέ τόσην εὐκολίαν, ὡσάν νά μή ἦταν κανείς ἀπ’ ἔξω. 11. Τούς δέ ἄνδρες τούς Σοδομῖτες, πού ἦσαν συγκεντρωμένοι ἐμπρός εἰς τήν πόρταν τοῦ σπιτιοῦ, τούς ἐτιμώρησαν ὅλους μέ ἀορασίαν, ἀπό μικροῦ μέχρι μεγάλου· τότε ὅλοι ἐκεῖνοι ἕνεκα τῆς ἀορασίας παρέλυσαν καί ἀπέκαμαν εἰς τήν ἀναζήτησιν τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Λώτ». 
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στέκεται ἐπίμονα στή παραδειγματική καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων καί παιδαγωγικότατα καθοδηγεῖ τό ποίμνιό του γιά νά προλάβει νά ἐνισχύσει τό ἐν Χριστῷ ἀνοσοποιητικό σύστημα τῶν πνευματικῶν του τέκνων γιά νά γλυτώσουν ἀπό αὐτό τό μόλυσμα πρίν λάβει ἐπιδημικές διαστάσεις. Ἡ πύρινη βροχή ἦταν τόσο καταστροφική πού ὁριστικά κατέστησε τή γῆ τους ἄγονη, ἀδύνατη γιά πάντα νά παραγάγει ὁτιδήποτε θά μποροῦσε νά συντελέσει στήν ἄνθηση νέας ζωῆς, νέας ἀνθρωπίνης κοινωνίας, νέου πολιτισμοῦ.
Θά πρέπει παιδαγωγικῶς νά ξεχωρίσουμε τούς ὁμοφυλοφίλους ἤ τίς ὁμοφυλοφίλους πού δέν ἔχουν πέσει στή σαρκική ἁμαρτία καί ἐκείνους ἤ ἐκεῖνες πού ἔχουν «ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τά ταμποῦ τοῦ παρελθόντος» καί ἔχουν σαρκικές σχέσεις καί ἴσως προχωροῦν σέ μιά μοντέρνα συμβίωση ὁμοφυλοφίλων. 
Οἱ πρῶτοι δίνουν σκληρές μάχες γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό δαίμονα τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού προσπαθεῖ νά κατακτήσει μέ τούς αἰσχρότερους λογισμούς τό νοῦ τοῦ ἀγωνιστῆ ὁμοφιλόφιλου καί στή συνέχεια νά μαυρίσει τήν ψυχή του μήπως καί καταφέρει νά γκρεμίσει τόν ἀγωνιζόμενο. 
Οἱ δεύτεροι πού ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ ἀπό τή συγκατάθεση στή σαρκική ὁμοφυλοφιλική ἁμαρτία θά πρέπει νά ζητοῦν ἐμπόνως τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νά ἐξομολογοῦνται συχνά καί μέ εἰλικρίνεια καί κάποια στιγμή θά τύχουν τοῦ Θείου ἐλέους. Θά καταφέρουν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά διαλύσουν «τάς μηχανάς τοῦ ἐχθροῦ» καί νά ἀποτινάξουν τή βδελυκτή σαρκική ὁμοφυλοφιλική ἁμαρτία καί νά ἀκυρώσουν τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου. Χρειάζεται ἡ συμπαρά­σταση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα δίπλα τους, ἡ ἐν Χριστῷ καθοδήγησή τους μέχρι νά καταλάβουν ὅτι δέν εἶναι ἀδύνατη ἡ διόρθωση καί ἡ εὐθυδρόμηση ἀφοῦ «τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ». 
Ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι στή σύγχρονη «μοιχαλίδα καί ἁμαρτωλό» γενιά πού φαίνεται νά ὀργιάζει ἡ ὁμοφυλοφιλία, οἱ πνευματικοί εἶναι οἱ μόνοι πού δείχνουν ἀληθινή κατανόηση στούς βαριά ἁμαρτάνοντες ὁμοφυλοφίλους καί τούς βοηθοῦν νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς καταστάσεώς τους, νά μετανοήσουν, νά γίνουν ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί νά σωθοῦν. 
Εἶναι αὐτονόητο ὅτι μέσα στούς κύκλους τούς ἱερατικούς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀδιανόητη. Ἀκόμη καί τά πιό ἁπλᾶ σαρκικά ἁμαρτήματα εἶναι κωλύματα τῆς Ἱερωσύνης. Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας πιστεύουν ὅτι, ὅπως ἡ παραμικρή τριχίτσα στό μάτι τοῦ ἀνθρώπου προκαλεῖ τσούξιμο καί πόνο καί πολλή δακρύρροια μέχρι νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό μάτι, ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ ὑποψηφίου κληρικοῦ καί πολύ περισσότερο τοῦ ἐν ἐνεργείᾳ κληρικοῦ δέν μπορεῖ νά ἀναπαυθεῖ ἀπό τήν ἱερατική διακονία ἀλλά βασανίζεται καί ὑποφέρει, ἄν ὑπάρχει τό παραμικρό σαρκικό ἁμάρτημα. 
Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό βαρύ ἁμάρτημα, τό ὁποῖο κωλύει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα τήν Ἱερωσύνη (καί φυσικά σέ κανένα ὁμοφυλόφιλο ἡ Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπει νά ἀναρριχηθεῖ στήν ἱερωσύνη, ἔστω καί ἄν ἔχει σταματήσει τήν ἁμαρτία πρό χρόνων). Ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τήν ἀρσενοκοιτία ἤ τό λεσβιασμό ὡς κτηνῶδες ἁμάρτημα «Ἀρρενοφθόροι καί ζωοφθόροι τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσίν ἠξιωμένοι» (Ζ΄ Κανών Μ. Βασιλείου). Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει τήν ἀρσενοκοιτία στόν Δ΄ Κανόνα του «παρά φύσιν». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νηστευτής παρατηρεῖ στόν ΙΘ΄ Κανόνα του, κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Πηδαλίου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου τά ἑξῆς: «Διορίζεται ὁ παρών κανών ὅτι, ἀνίσως κανένας, ὅταν ἦτο παιδίον ἑπτά χρόνων, ἐφθάρη ἀπό κανένα, ἀγκαλά καί τότε διά τό ἀτελές τῆς ἡλικίας καί γνώσεως δέν ἥμαρτεν, ἱερεύς ὅμως νά μή γίνεται, ἐπειδή καί ἐτσακίσθη τό σκεῦος τοῦ σώματός του καί ἄχρηστον ἔγινεν εἰς τήν τῆς ἱερωσύνης ὑπηρεσίαν...» 
Δυστυχῶς ὑπάρχει μέσα στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μιά ὀργανωμένη κάστα ὁμοφυλόφιλων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι καί μέ τήν προκλητική συμπεριφορά τους καί μέ τή χυδαία ἐπιμονή στό θανάσιμο ἁμάρτημα παίρνουν καί ἄλλους στό λαιμό τους συμπαρασύροντάς τους στήν κόλαση ἀπ’ αὐτή τή ζωή καί προετοιμάζοντάς τους, φεῦ, γιά τήν αἰώνια κόλαση, ἐνῷ θά ἔπρεπε νά τούς ἁρπάξουν ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς καταστροφῆς καί νά τούς συμφιλιώσουν καί νά τούς συναρμόσουν μέ τό Χριστό.
Ἡ ψυχολογία τῶν κληρικῶν πού διακατέχονται ἀπό τό θανάσιμο πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μεταλλάσσεται σέ ψυχολογία κατ’ οὐσίαν διωκτῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐνυπάρχουσα ἤ ἐναπομείνασα ἔστω καί ἀμυδρά φωνή τῆς συνειδήσεώς τους κραυγάζει γιά τήν ἐσφαλμένη πορεία τους καί γιά τήν ὁσημέραι ἀλλοτριούμενη προσωπικότητα πού διαμορφώνουν. Νευρικότητα ἀπίστευτη μέχρι διχασμοῦ τῆς προσωπικότητας, ἔμμονη ἀντιπάθεια πρός συγκεκριμένα πρόσωπα, φοβερή ἀμέλεια στά συγκεκριμένα λειτουργικά καί ποιμαντικά καθήκοντα, ἀδιαφορία γιά τήν οἰκογένειά τους, ἄν κατά τύχη εἶναι ἔγγαμοι, καί οὐσιαστική ἐκμηδένιση τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος, ἄν εἶναι ἄγαμοι. Ξεκοίλιασμα μανιακό, μέ διάφορα σοφίσματα, τῶν Ἱερῶν Κανόνων, συνοδευόμενο μέ ὑποκριτικό καί εὐσεβιστικό ἄλλοθι γιά ἐκσυγχρονισμό τῆς Ἐκκλησίας. 
Δυστυχῶς μέσα σέ μιά τέτοια κάστα ὁμοφυλοφίλων κληρικῶν ἀναπτύσσεται ἕνα ἀπατηλό καί πλάνο κλῖμα δῆθεν ἀγαπισμοῦ καί ἀλληλοϋποστηρίξεως. Νεαροί ἄπειροι ὑπο­ψή­φιοι κληρικοί, ἄν δέν καθοδηγοῦνται πνευματικά καί ὥριμα ἀπό ἔμπειρο πνευματικό ἀνδρώδους καί εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου φρονήματος εἶναι ἐνδεχόμενο νά δελεασθοῦν ἀπό τόν ὑπερβάλλοντα ζηλωτικό προστατευτισμό τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων. Δεσμεύονται συναισθηματικά καί φιλικά μέ τούς παραπάνω πάτρωνές τους καί ἄν ὑπάρχει καί κάποια ροπή πρός τήν ὁμοφυλοφιλία, πέφτουν θύματα τῶν σχετικῶν κυκλωμάτων μέ ὀλέθριες τελικά συνέπειες καί γιά τούς μέν καί γιά τούς δέ. Τό κακό με τούς παραπάνω ρυθμούς ἤ μέ ἄλλους πιό ἀτομικούς συνεχίζεται μέ σενάρια καί παγίδες πού στήνει ἀνά τήν οἰκουμένη ὁ ἀρχέκακος ὄφις τῆς πονηρίας, ὁ Διάβολος. 
Ἄν τελικά ἐνταχθεῖ καί μείνει ὁ ὑποψήφιος ἤ νεαρός κληρικός μέσα στά κυκλώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀσφαλῶς καί θά ὑποστεῖ τίς συνέπειες τῆς ἰδιότυπης μέν ἀλλά φοβερῆς ἀλλοτριώσεως κατά τά μέτρα καί τά καλούπια, πού οἱ πολύπειροι πάτρωνες ὁμοφυλόφιλοι μεθοδεύουν.
Ὑπάρχουν καί οἱ σπάνιες ἐξαιρέσεις τῶν μετανοούντων ἤ μετανοημένων ὁμοφυλοφίλων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν πνευματικά, ψυχολογικά, ὑπαρξιακά, ἴσως καί σωματικά, μά μέ τίποτα δέν μποροῦν νά ἀναπαυθοῦν καί νά ἡσυχάσουν ἀπό τόν ἀδυσώπητο βασανισμό τῆς συνειδήσεως. Ἄν δέ μετανοήσουν κατάβαθα καί δέν παραιτηθοῦν τοῦ ὑψίστου ποιμαντικοῦ λειτουργήματος, ποτέ δέ θά ἀναπαυθοῦν καί δέν θά ἀποκτήσουν τήν ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἐμπειρία τῆς πλήρους ἐκ Θεοῦ συγχωρήσεως. 
Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος πολλάκις μιλοῦσε γιά τήν ἰσχύ τῶν πνευματικῶν νόμων. Ἐπειδή ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι βδελυκτό ἁμάρτημα ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί προσβάλλει τήν πάνσοφη καί προσωπική δημιουργική Του πρόνοια γιά τόν ἄνθρωπο, ἐπιτρέπει ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ λειτουργίᾳ τῶν πνευματικῶν νόμων, νά ἀπορρυθμίζεται τό ἀνοσοποιητικό σύστημα τοῦ ἀνθρωπί­νου ὀργανισμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑφίσταται δεινή περιπέτεια ὑγείας, μέ φορά πρός τό θάνατο. Γιατί τά ΜΜΕ ἐλαχιστοποιοῦν τόν ὑψηλό κίνδυνο τοῦ Aids πολυδιαφημίζοντας τήν ὁμοφυλοφιλία; Ἤ δέν γνωρίζουν τήν κατά γεωμετρική πρόοδο αὔξηση τῶν φορέων καί τῶν ἀσθενῶν τοῦ Aids ἀνά τήν οἰκουμένη; Εἶναι ἀπογοητευτικές οἱ περιγραφές πού μᾶς κάνουν κατά τήν ἱερά ἐξομολόγηση ὁμοφυλόφιλοι ἀσθενεῖς μέ Aids. Διαλυμένες προ­σωπικό­τητες, θλιβερά ἐρείπια παλεύουν νά ἐπιβιώσουν, ἐναλλάσ­σοντας βαριές θεραπεῖες, μετανοιωμένοι γιά τίς ἀπερίσκεπτες παθιασμένες ὁμοφυ­λοφιλικές ἐπαφές, πού τούς καταντοῦν περιθωριακούς σκελετούς ἀξιολύ­πητους. Μανιώδεις ἀναζητητές τῆς διάστροφης, ἀπολυτοποιημέ­νης, δαιμονιώδους ἡδονῆς παρασύρουν καί ἄλλους καί ἄλλους ἐρωτικούς τάχα συντρόφους, πού ἀφρόνως ἀρχικά τούς ἐμπιστεύονται καί τελικά μένουν ἄθλιοι ἐξαπατημένοι, μόνοι μονότατοι, στήν ὑπαρξιακή τους μοναξιά. 
Γιά νά μή συμβεῖ ὅλο τό παραπάνω μόλυσμα, μέ τή φοβερή παθογένειά του καί τίς ἀσύλληπτες τραγικές παρενέργειές του προτείνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τή χρήση τῶν δραστικῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν φαρμάκων. Κύρια θεραπευτική ὁδηγία του εἶναι ἡ ἐπίγνωση τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Τίποτα δέν καταστρέφει τόν ἄνθρωπο περισσότερο, ὅσο ἡ ἄγνοια καί ἡ ἐγκληματική λήθη τοῦ Θεοῦ. Ὅμως τίποτε δέν τόν σῴζει τόσο, ὅσο τό νά βλέπει κανείς νοερά τόν Πανάγαθο Κύριο, Τόν Σταυρωθέντα δι’ ἡμᾶς καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί νά ἐπικαλεῖται τό Πανάγιο Ὄνομά Του. Ἔτσι καί μόνο τό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας μπορεῖ νά πάψει ὁριστικά νά εἶναι ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα. 

12 Ιουν 2013

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου

Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν τη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης –νομικό πάσχα- ενώ εμείς το ευαγγελικό –τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή κι από την φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό και το θρόνο του Πατέρα! Πολλές αναστάσεις πριν την Ανάστασή Του συνέβησαν και πολλές αναλήψεις. Αλλά κανείς δεν υπερέβη τα όρια της επίγειας ατμόσφαιρας και η μετάθεσή τους ήταν απλώς ανάληψη από τη γη και έπειτα ακολούθησε θάνατος. Ο Χριστός όμως αναστήθηκε και δεν Τον κυριεύει πια ο θάνατος αλλά αναλήφθηκε κι εκάθισε ψηλά ως υπεράνω όλων Θεός. Ήρθε και μας έσωσε γενόμενος άνθρωπος σαν κι εμάς και μένοντας ταυτόχρονα και Θεός. Όπως κατήλθε ανήλθε επανερχόμενος και ενθρονίζοντας τη φύση μας που προσέλαβε άνω ως είδος απαρχής πρωτογεννημάτων για όλο το γένος μας.

   Αυτή θα ακολουθήσει και όλους μας αν και εφόσον πιστέψουμε σ’ Αυτόν και επιδείξουμε και αρμόδια έργα πίστεως. Ό,  τι έγινε ο Κύριος για μας έγινε και όπως έζησε για μας έζησε υποδεικνύοντάς μας τον δρόμο της ζωής που οδηγεί στην αληθινή ζωή. Κι όσα έπαθε για μας τα έπαθε για να θεραπεύσει τα πάθη μας και τις αμαρτίες μας κι οδηγήθηκε στο θάνατο και αναστήθηκε και αναλήφθηκε για μας προετοιμάζοντας για μας και την κοινή ανάσταση και αιώνια ανάληψη εφόσον…γιατί όλοι οι κληρονόμοι Του Τον μιμούνται όσο γίνεται ανθρωπίνως και την επίγεια πολιτεία Του. Αρχή η Βάπτισή μας που είναι τύπος της ταφής και της Αναστάσεώς Του, μέσο η ευαγγελική μας διαγωγή και τέλος η νίκη κατά των παθών που προξενεί ουράνια ζωή. Μιμούμαστε γιατί πεθαίνουμε στον καιρό μας ο καθένας και ανασταινόμαστε όπως κι Εκείνος δοξασμένοι κι άφθαρτοι όταν θα είναι καιρός. Οπότε θα αναληφθούν κι έτσι θα είναι μαζί Του για πάντα κυριολεκτικά.

   Ο καθένας μας επομένως εάν θέλει γίνεται κοινωνός και της αναστάσεως και της αναλήψεώς Του και κληρονόμος Θεού συγκληρονόμος Χριστού. Όταν αναστήθηκε στάθηκε ανάμεσά τους γιατί; Φάνηκε μαζί Τους γιατί είναι πάντα μαζί μας απλώς μας φανερώνεται όποτε Εκείνος το θελήσει ο πανταχού παρών. Και αυτό για να δείξει ότι ήταν ολόκληρος όπως έπρεπε και στο μέσο της καρδιάς μας την οποία στηρίζει με την πίστη μας σ’ Αυτόν ώστε να μένουμε πια σταθεροί κι ακλόνητοι! Ειρήνη τους έδωσε ειρήνη διπλή στο Θεό και στον πλησίον κι έφαγε για να επιβεβαιώσει την ανάστασή Του και τους ανοίγει το νου να κατανοούν τις γραφές και τους στέλνει το Άγιο Πνεύμα κι έπειτα ανυψώνεται στους ουρανούς και εισέρχεται στα άγια των αγίων και κάθεται στα δεξιά της μεγαλοσύνης καθιστώντας το φύραμά μας ομόθρονο κι έτσι πάλι θα έρθει από τον ουρανό!

   Κι οι μαθητές αφού προσκύνησαν επέστρεψαν χαρούμενοι κι ήταν συνεχώς στο ναό ετοιμαζόμενοι για την υποδοχή του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτή είναι η πολιτεία των χριστιανών: να είναι προσεκτικοί και να προσεύχονται αινώντας και ευλογώντας τον Θεό με ανεπίληπτη διαγωγή αναμένοντάς Τον. Ας απέχουμε λοιπόν από πλεονεξίες και ας ζούμε με φιλαλήθεια και σωφροσύνη διαφυλάττοντας την αδιάλυτη αγάπη ανάμεσά μας βλέποντας προς τα άνω κι έχοντας την καρδιά προς τα κει στραμμένη καθιστώντας αγία γη όπου πατάμε με την αρετή και την ακλόνητη πίστη μας στο Θεό κ έτσι θα έχουμε και την παρρησία  όταν έρθει με πυρ ο Κύριος προστρέχοντας να φωτιστούμε και φωτισμένοι πια να ζούμε αιώνια μαζί Του στη δόξα του ανώτατου φωτός. Αμήν.

   Κι από πού όλα αυτά; Από θλίψη η χαρά κι από θάνατο αθανασία κι από αδοξία και άκρα ταπείνωση δόξα! Εάν επομένως υπομείνουμε πειρασμούς με αγάπη και με σωστή χρήση του αυτεξουσίου μας γιατί δε θέλει να χαθούμε αλλά να σωθούμε ο Θεός. Δυο δρόμοι λοιπόν ανοίγονται μπροστά μας:με μακαρισμούς μας συγκρατεί από το θάνατο, μακάριοι οι πτωχοί, οι ελεήμονες, οι διωγμένοι αλλά και πούλησε ό,  τι έχεις και δώστα στους φτωχούς γιατί όποιος άφησε σπίτια και χωράφια και συγγενείς και γήινα διάφορα εκατονταπλάσια θα λάβει και αιώνια ζωή θα κληρονομήσει! Κι αν κανείς μας έταζε δώρα να ζήσουμε πολύ εδώ και τι δε θα κάναμε για να τον καλοπιάσουμε; Κι αν μας έταζε και υγεία και δόξα και χαρές μαζί ε, τότε και τι δε θα κάναμε στο όνομά του; Δεν είναι ανόητο να θέλουμε επίγεια σύντομη ζωή και αιώνια να περιφρονούμε; 

   Το δια ταύτα: σταυρώστε την αμαρτία γιατί όλοι θα αναστηθούμε αλλά όλοι δε θα αναληφθούμε! Ειρηνέψτε επιτέλους γιατί Ιερουσαλήμ αυτό σημαίνει! Ελάτε στο υπερώο –στο νου και παραμείνετε εκεί προσευχόμενοι με καθαρούς λογισμούς λόγια και πράξεις κι ας περιμένουμε την επιδημία του Αγίου Πνεύματος, του Παρακλήτου εν Πνεύματι και αληθεία προσκυνώντας Πατέρα και Υιό και Άγιο Πνεύμα νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

5 Ιουν 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΕΩΘΙΝΟ -ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΩΣ ΤΕΛΟΥΣ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ


κ. Τσακιράκη Μιχαήλ
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου
    Γράφοντας ο ευαγγελιστής για τον μαθητή ον ηγάπα εννοεί τον εαυτό του παρόντα και στα μεγάλα αυτά γεγονότα της Αναστάσεως του Κυρίου. Μαζί με το Πέτρο λοιπόν άκουσαν τη Μαγδαληνή Μαρία και έτρεξαν στο ζωαρχικό μνημείο είδαν και πίστεψαν τεκμηριωμένα και θαύμασαν και απήλθαν…η Μαρία όμως παρέμεινε έξω κλαίγοντας αν και δυο φορές κοντά στο μνήμα δεν είχε δει ακόμα τον Κύριο και την Ανάστασή Του. Εκείνοι πίστεψαν και  βεβαιώθηκαν ενώ αυτή αβέβαιη κλαίει απαρηγόρητα. Έτσι ενεργεί η θεία χάρη στον αγώνα της αρετής άλλους δηλαδή συναντά αμέσως κι άλλους περιμένει στο τέλος του αγώνα τους, άλλοι δέχονται τις αμοιβές τους πριν τους αγώνες κι άλλοι στο τέλος ενώ άλλοι πάλι στο τέλος από την πάνσοφη οικονομία και πρόνοια του Θεού αναλόγως της ωφέλειάς μας και πάντοτε από άπειρη φιλανθρωπία και πολύτροπα!

   Η Μαγδαληνή Μαρία εδώ ασκείται στην υπομονή και την επιμονή αξιούμενη όμως σε θεία δώρα πολυτιμότατα. Ποια είναι αυτά; Ακούστε: αναμένοντας έξω έσκυψε και είδε μέσα στο μνήμα δυο αγγέλους στα λευκά να κάθονται και να βρίσκονται ένας όπου ήταν η κεφαλή κι ο άλλος όπου τα πόδια του Ιησού. Γιατί ψάχνει καταλαβαίνουμε όλοι: η ευαίσθητη καρδιά της γεμάτη αγάπη την οδηγεί εκεί και βλέπει μέσα στο σκοτάδι ολοφώτεινα το υπερφυσικό αυτό θέαμα. Τι φυσικότερο από αυτό αφού το αναστάσιμο φως περιέλουζε τα πάντα ολόγυρα; Τι δύναμη θα πήρε η Μαγδαληνή που γέμισε την καρδιά της ακόμα περισσότερη χαρά κι αγάπη και θάρρος να συνομιλεί και με αγγέλους γιατί τέτοιο ήταν το φως αυτό! Φως παντού φως οι άγγελοι φως στο μυστήριο τούτο φως λαμπροφόρο εορταστικό αναστάσιμο δεσποτικό! Καθισμένους τους είδε γιατί ήταν εκεί διαρκώς αλλά δε φαίνονταν ακόμα τώρα έπρεπε να φανούν και να φανεί και η αξία τους και να φανεί και η αγάπη τους σ’ Εκείνον τόσο ως Θεός όσο και ως άνθρωπος ο Ιησούς μας και γι’  αυτό κάθονται στα άκρα χαρούμενοι.

   Γιατί κλαίς τη ρωτάνε. Κι η σπηλιά ουρανός κι η σπηλιά ουράνιος ναός και όχι δεσμωτήριο και επίγειος τάφος και ουράνιοι άγγελοι αντί επίγειοι φύλακες σεμνύνουν εξόχως ως τόπο του Ζωοδότη χαρούμενοι. Εσύ όμως γιατί κλαίς; Όχι ότι δεν ξέρουν αλλά για να την οδηγήσουν στον έλεγχο των λογισμών της και στο τέλος του πένθους και για να επιτελέσουν το έργο τους να δοξάζουν το Θεό εξαγγέλλοντας τη δόξα Του. Και στην απάντησή της στρέφεται πίσω γιατί είδε τους αγγέλους ενώπιόν της να στέκονται με κίνηση δουλική και προσοχή εξαιτίας της εμφάνισης του επιφανέντος Δεσπότη μας. Κι η Μαρία αυτή Τον αποκαλεί Κύριό της αναλογιζόμενη κλοπή του σώματός Του και τίποτε παραπάνω όμως ούτε καν υποψιάστηκε κάτι θεοπρεπές αντ΄θετα με τυος αγγέλους Του που σε υπηρετική πια στάση αντικρύζουν τον Κύριό μας ευλαβικά όρθιοι πλέον. Ούτε το φως της ημέρας ούτε το φως Του την  βοηθάνε ακόμα να εννοήσει ποιος είναι Αυτός άλλος από τον Ιησού μας; Κι ασφαλώς δεν ήταν ο κηπουρός των φυτών αλλά ο γεωργός των ψυχών μας Αυτός ο δημιουργός του σύμπαντος!

   Μόνο φωνάζοντάς την καταλαβαίνει ποιος είναι Αυτός και τον αποκαλεί πια πιο σωστά: Διδάσκαλέ μου!  Αλλά και πάλι τίποτε θεοπρεπές! Κι ορμά όχι να γονατίσει αλλά και να αγγίσει τα άχραντά Του πόδια ακούγοντας τώρα μη μ’ αγγίζεις επειδή διάνοιά σου δεν άγγισε το ύψος του μυστηρίου ακόμα ότι είμαι Θεός αλλά βλέπομαι με σώμα για σένα και μάλιστα θεοειδές. Αυτό φυλάχτηκε για τη Μαρία τη Μητέρα Του όπως μας ιστορεί ο Ματθαίος ο ευαγγελιστής λέει κι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σα σήμερα. Έτσι θα μας παρακινήσει να Τον αναζητούμε περισσότερο και να είμαστε επιμελέστεροι αλλά και το σώμα Του αυτό ακόμα δεν ανέβηκε της λέει στον Πατέρα Του. Όλοι είμαστε ενός Πατρός αλλά όχι το ίδιο. Εγώ γνήσιος Υιός και ομοφυής Του εκείνοι έγιναν δι’ Εμού υιοί Του. Πήγαινε λοιπόν στα αδέλφια Μου και πες τους ότι ανεβαίνω στον Πατέρα Μου και Πατέρα σας και Θεό Μου και Θεό σας λέγοντάς τα χωριστά για να καταλάβουμε τη διαφορά! Και παρακινεί για τη συνέχεια…

   Αλλά και η Μαγδαληνή Μαρία από την επιμονή της αξιώθηκε αγγελική οπτασία και συνομιλία και γίνεται τώρα πια και απόστολος στους Αποστόλους διδαχθείσα και διαβεβαιωμένη ολότελα από τον Ίδιο και τώρα πια απέρχεται κι αυτή να πει ότι είδε τον Κύριο που της τα είπε όλα αυτά. Πόσο απείχε στην αξία από τον Πέτρο και τον ηγαπημένο δε χρειάζεται να πούμε αλλά πόσο μεγαλύτερες δωρεές αξιώθηκε είναι αξιοθαύμαστο και αξιοπρόσεκτο: εκείνοι έτρεξαν κι είδαν μόνο σινδόνια και σουδάριο ενώ αυτή εξαιτίας της επιμονής και της καρτερίας της παρέμεινε έως τέλους στη θύρα του μνημείου κι αξιώθηκε να δει και πριν τους αποστόλους τον Κύριο κι όχ μόνο τους αγγέλους Του και μάλστα αναστάντα εκ νεκρών…ο ναός που βρισκόμαστε τώρα είναι αυτό ακριβώς τύπος του σπηλαίου εκείνου ή μάλλον κάτι υπέρτερο εκείνου γιατί έχει τόπο όπου το δεσποτικό Του σώμα βρίσκεται πάνω στην παναγία τράπεζα! Αυτό θα πετύχει κι όποιος από μας έχει νου όπως η Μαγδαληνή θα δει τον Κύριο νοερά αλλά και αισθητά γιατί όποιος βλέπει με πίστη τη μυστική τράπεζα και τον άρτο της ζωής που προτίθεται εν αυτή βλέπει και Τον ενυπόστατο Λόγο του Θεού που έγινε σάρκα για μας και σκήνωσε εν ημίν. Κι αν είναι άξιος προς υποδοχήν τότε όχι μόνο βλέπει όλα αυτά αλλά γίνεται και μέτοχός τους και Τον αποκτά ένοικο μέσα του και γεμίζει με θεία χάρη που εκπέμπεται απ’ Αυτόν.

   Η Μαρία είδε όλα όσα ήθελε να απολαύσει έτσι κι εμείς μπορούμε το ίδιο και με τη μέθεξή Του να γίνουμε ολόκληροι θεοειδείς! Ισιώστε λοιπόν το δρόμο σας στο δρόμο Του δηλαδή με δικαιοσύνη, σωφροσύνη, αγάπη, ταπείνωση, αλήθεια και φύγετε από τον κακό και στραβό δρόμο την υπερηφάνειας και του μίσους και του ψεύδους και του δόλου και του φθόνου και της πλεονεξίας και των παρόμοιων που όχι μόνο πραττόμενα αλλά και αγαπώμενα και μελετώμενα απλώς μας καθιστούν άξιους θείας αποστροφής…εμείς όμως εδώ συγκεντρωμένοι με συγκεντρωμένο το νου ανυψωνόμαστε στο Θεό αφιερωμένοι σ’ Αυτόν απαρχής μέχρι τέλους με αγαθούς λογισμούς θερμαινόμενοι ώστε σβήνοντας τους πονηρούς λογισμούς απολαμβάνουμε ειρήνη ψυχική και σωματικό αγιασμό αφού η θεία χάρη παραλάβει την ψυχή μας ήρεμη και της δώσει να γευτεί μελλοντικά αγαθά απόρρητα ως αρραβώνα αρκεί να πολιτευτούμε όπως μας υπέδειξε Εκείνος και όπως δηλαδή μας δίδαξε με λόγια και έργα. Όλα αυτά ας πετύχουμε χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει δόξα και κράτος τιμή και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Αμήν.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα