ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΕΩΘΙΝΟ - ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ:
ΤΙ ΔΩΡΕΕΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΩΣ ΤΕΛΟΥΣ
ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ;
Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Γράφοντας ο ευαγγελιστής για τον μαθητή ον ηγάπα εννοεί τον εαυτό του παρόντα και στα μεγάλα αυτά γεγονότα της Αναστάσεως του Κυρίου. Μαζί με το Πέτρο λοιπόν άκουσαν τη Μαγδαληνή Μαρία και έτρεξαν στο ζωαρχικό μνημείο είδαν και πίστεψαν τεκμηριωμένα και θαύμασαν και απήλθαν… η Μαρία όμως παρέμεινε έξω κλαίγοντας αν και δυο φορές κοντά στο μνήμα δεν είχε δει ακόμα τον Κύριο και την Ανάστασή Του. Εκείνοι πίστεψαν και βεβαιώθηκαν ενώ αυτή αβέβαιη κλαίει απαρηγόρητα. Έτσι ενεργεί η θεία χάρη στον αγώνα της αρετής άλλους δηλαδή συναντά αμέσως κι άλλους περιμένει στο τέλος του αγώνα τους, άλλοι δέχονται τις αμοιβές τους πριν τους αγώνες κι άλλοι στο τέλος ενώ άλλοι πάλι στο τέλος από την πάνσοφη οικονομία και πρόνοια του Θεού αναλόγως της ωφέλειάς μας και πάντοτε από άπειρη φιλανθρωπία και πολύτροπα!
Η Μαγδαληνή Μαρία εδώ ασκείται στην υπομονή και την επιμονή αξιούμενη όμως σε θεία δώρα πολυτιμότατα. Ποια είναι αυτά; Ακούστε: αναμένοντας έξω έσκυψε και είδε μέσα στο μνήμα δυο αγγέλους στα λευκά να κάθονται και να βρίσκονται ένας όπου ήταν η κεφαλή κι ο άλλος όπου τα πόδια του Ιησού. Γιατί ψάχνει καταλαβαίνουμε όλοι: η ευαίσθητη καρδιά της γεμάτη αγάπη την οδηγεί εκεί και βλέπει μέσα στο σκοτάδι ολοφώτεινα το υπερφυσικό αυτό θέαμα. Τι φυσικότερο από αυτό αφού το αναστάσιμο φως περιέλουζε τα πάντα ολόγυρα; Τι δύναμη θα πήρε η Μαγδαληνή που γέμισε την καρδιά της ακόμα περισσότερη χαρά κι αγάπη και θάρρος να συνομιλεί και με αγγέλους γιατί τέτοιο ήταν το φως αυτό! Φως παντού φως οι άγγελοι φως στο μυστήριο τούτο φως λαμπροφόρο εορταστικό αναστάσιμο δεσποτικό! Καθισμένους τους είδε γιατί ήταν εκεί διαρκώς αλλά δε φαίνονταν ακόμα τώρα έπρεπε να φανούν και να φανεί και η αξία τους και να φανεί και η αγάπη τους σ’ Εκείνον τόσο ως Θεός όσο και ως άνθρωπος ο Ιησούς μας και γι’ αυτό κάθονται στα άκρα χαρούμενοι.
Γιατί κλαίς, τη ρωτάνε. Κι η σπηλιά ουρανός κι η σπηλιά ουράνιος ναός και όχι δεσμωτήριο και επίγειος τάφος και ουράνιοι άγγελοι αντί επίγειοι φύλακες σεμνύνουν εξόχως ως τόπο του Ζωοδότη χαρούμενοι. Εσύ όμως γιατί κλαίς; Όχι ότι δεν ξέρουν αλλά για να την οδηγήσουν στον έλεγχο των λογισμών της και στο τέλος του πένθους και για να επιτελέσουν το έργο τους να δοξάζουν το Θεό εξαγγέλλοντας τη δόξα Του. Και στην απάντησή της στρέφεται πίσω γιατί είδε τους αγγέλους ενώπιόν της να στέκονται με κίνηση δουλική και προσοχή εξαιτίας της εμφάνισης του επιφανέντος Δεσπότη μας. Κι η Μαρία αυτή Τον αποκαλεί Κύριό της αναλογιζόμενη κλοπή του σώματός Του και τίποτε παραπάνω όμως ούτε καν υποψιάστηκε κάτι θεοπρεπές αντίθετα με τους αγγέλους Του που σε υπηρετική πια στάση αντικρίζουν τον Κύριό μας ευλαβικά όρθιοι πλέον. Ούτε το φως της ημέρας ούτε το φως Του την βοηθάνε ακόμα να εννοήσει ποιος είναι Αυτός άλλος από τον Ιησού μας; Κι ασφαλώς δεν ήταν ο κηπουρός των φυτών αλλά ο γεωργός των ψυχών μας Αυτός ο δημιουργός του σύμπαντος!
Μόνο φωνάζοντάς την καταλαβαίνει ποιος είναι Αυτός και τον αποκαλεί πια πιο σωστά: Διδάσκαλέ μου! Αλλά και πάλι τίποτε θεοπρεπές! Κι ορμά όχι να γονατίσει αλλά και να αγγίσει τα άχραντά Του πόδια ακούγοντας τώρα μη μ’ αγγίζεις επειδή η διάνοιά σου δεν άγγισε το ύψος του μυστηρίου ακόμα ότι είμαι Θεός αλλά βλέπομαι με σώμα για σένα και μάλιστα θεοειδές. Αυτό φυλάχτηκε για τη Μαρία τη Μητέρα Του όπως μας ιστορεί ο Ματθαίος ο ευαγγελιστής λέει κι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σα σήμερα. Έτσι θα μας παρακινήσει να Τον αναζητούμε περισσότερο και να είμαστε επιμελέστεροι αλλά και το σώμα Του αυτό ακόμα δεν ανέβηκε της λέει στον Πατέρα Του. Όλοι είμαστε ενός Πατρός αλλά όχι το ίδιο. Εγώ γνήσιος Υιός και ομοφυής Του εκείνοι έγιναν δι’ Εμού υιοί Του. Πήγαινε λοιπόν στα αδέλφια Μου και πες τους ότι ανεβαίνω στον Πατέρα Μου και Πατέρα σας και Θεό Μου και Θεό σας λέγοντάς τα χωριστά για να καταλάβουμε τη διαφορά! Και παρακινεί για τη συνέχεια…
Αλλά και η Μαγδαληνή Μαρία από την επιμονή της αξιώθηκε αγγελική οπτασία και συνομιλία και γίνεται τώρα πια και απόστολος στους Αποστόλους διδαχθείσα και διαβεβαιωμένη ολότελα από τον Ίδιο και τώρα πια απέρχεται κι αυτή να πει ότι είδε τον Κύριο που της τα είπε όλα αυτά. Πόσο απείχε στην αξία από τον Πέτρο και τον ηγαπημένο δε χρειάζεται να πούμε αλλά πόσο μεγαλύτερες δωρεές αξιώθηκε είναι αξιοθαύμαστο και αξιοπρόσεκτο: εκείνοι έτρεξαν κι είδαν μόνο σινδόνια και σουδάριο ενώ αυτή εξαιτίας της επιμονής και της καρτερίας της παρέμεινε έως τέλους στη θύρα του μνημείου κι αξιώθηκε να δει και πριν τους αποστόλους τον Κύριο κι όχ μόνο τους αγγέλους Του και μάλιστα αναστάντα εκ νεκρών… ο ναός που βρισκόμαστε τώρα είναι αυτό ακριβώς τύπος του σπηλαίου εκείνου ή μάλλον κάτι υπέρτερο εκείνου γιατί έχει τόπο όπου το δεσποτικό Του σώμα βρίσκεται πάνω στην παναγία τράπεζα! Αυτό θα πετύχει κι όποιος από μας έχει νου όπως η Μαγδαληνή θα δει τον Κύριο νοερά αλλά και αισθητά γιατί όποιος βλέπει με πίστη τη μυστική τράπεζα και τον άρτο της ζωής που προτίθεται εν αυτή βλέπει και Τον ενυπόστατο Λόγο του Θεού που έγινε σάρκα για μας και σκήνωσε εν ημίν. Κι αν είναι άξιος προς υποδοχήν τότε όχι μόνο βλέπει όλα αυτά αλλά γίνεται και μέτοχός τους και Τον αποκτά ένοικο μέσα του και γεμίζει με θεία χάρη που εκπέμπεται απ’ Αυτόν.
Η Μαρία είδε όλα όσα ήθελε να απολαύσει έτσι κι εμείς μπορούμε το ίδιο και με τη μέθεξή Του να γίνουμε ολόκληροι θεοειδείς! Ισιώστε λοιπόν το δρόμο σας στο δρόμο Του δηλαδή με δικαιοσύνη, σωφροσύνη, αγάπη, ταπείνωση, αλήθεια και φύγετε από τον κακό και στραβό δρόμο την υπερηφάνειας και του μίσους και του ψεύδους και του δόλου και του φθόνου και της πλεονεξίας και των παρόμοιων που όχι μόνο πραττόμενα αλλά και αγαπώμενα και μελετώμενα απλώς μας καθιστούν άξιους θείας αποστροφής… εμείς όμως εδώ συγκεντρωμένοι με συγκεντρωμένο το νου ανυψωνόμαστε στο Θεό αφιερωμένοι σ’ Αυτόν απαρχής μέχρι τέλους με αγαθούς λογισμούς θερμαινόμενοι ώστε σβήνοντας τους πονηρούς λογισμούς απολαμβάνουμε ειρήνη ψυχική και σωματικό αγιασμό αφού η θεία χάρη παραλάβει την ψυχή μας ήρεμη και της δώσει να γευτεί μελλοντικά αγαθά απόρρητα ως αρραβώνα αρκεί να πολιτευτούμε όπως μας υπέδειξε Εκείνος και όπως δηλαδή μας δίδαξε με λόγια και έργα. Όλα αυτά ας πετύχουμε χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει δόξα και κράτος τιμή και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
