Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Με τη δημιουργία των αγγέλων και των ανθρώπων, έχομε την εμφάνιση της πρώτης Εκκλησίας. Οι άγγελοι είναι μέλη της Εκκλησίας, που δοξάζουν και ανυμνούν ακατάπαυστα το Θεό. Στο Σύμβολο της Πίστεως λέμε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν… ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων». Εδώ συγκαταλέγονται οι άγγελοι. Στο βιβλίο του Ιώβ υπάρχει η μαρτυρία: «ότε εγεννήθησαν άστρα, ήνεσαν με φωνή μεγάλη, πάντες άγγελοι μου». Δηλ. Όταν έγιναν τα άστρα, με ύμνησαν με μεγάλη φωνή, όλοι οι άγγελοι μου.
Αυτό σημαίνει ότι πριν τη δημιουργία του αισθητού κόσμου υπήρχαν οι άγγελοι και ότι δημιουργήθηκαν από το Θεό, πιο πρώτα από την δημιουργία του ανθρώπου. Ότι και οι άγγελοι είναι μέλη της Εκκλησίας, φαίνεται στην υμνογραφία: «Δια του Σταυρού Σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν αγγέλων και ανθρώπων και μία εκκλησία». Μετά τη σταύρωση του Χριστού, άγγελοι και άνθρωποι ανήκομε στην ίδια ποίμνη, στην ίδια εκκλησία.
Ο Κλήμης ο Ρώμης θα μας πει: «Πριν να γίνει ο ήλιος και το φεγγάρι είχε δημιουργηθεί η Πνευματική Εκκλησία και φανερώθηκε στον κόσμο με την Ενανθρώπηση του Χριστού». Είναι αυτό που τόσο ωραία λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Η Εκκλησία είναι τόπος αγγέλων. Τόπος αρχαγγέλων. Βασιλεία Θεού. Αυτός ο ουρανός».Είναι τέλος η ωραία εικόνα της Αποκαλύψεως: «Η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων». Είναι αυτό που λέει η Αγία Γραφή: «Ο Θεός περιπατεί στον παράδεισο το δειλινό, για να συνομιλήσει με τον άνθρωπο».
Για να μεταχειριστούμε την εικόνα μιας λίμνης «η Εκκλησία τρέφεται όπως η λίμνη με την συνεχή πηγή του Μυστικού Δείπνου (Σώμα και Αίμα Χριστού) αλλά και από την βροχή της χάριτος της διαρκούς Πεντηκοστής» (ενέργειες και χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος).
Από το βιβλίο μου «η Ωραιότητα της Εκκλησίας», παραθέτω ένα απόσπασμα για την Εκκλησία:
«Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Εκκλησίας, είναι ότι «γίνεται αντιληπτή, μόνο με την εμπειρία». Μόνο με τη συμμετοχή στη δική της ζωή, που είναι η ενότητα θείας και ανθρώπινης ζωής, η κοινωνία Θεού και ανθρώπου.
Ο κόσμος βλέπει μόνο την ανθρώπινη πλευρά της Εκκλησίας και την ερμηνεύει ανθρωποκεντρικά. Σαν ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Εμείς βλέπομε κυρίως το θεϊκό της στοιχείο. Είναι επίγεια αλλά και ουράνια. Θεμελιώνεται στη γη αλλά ανήκει στην αιωνιότητα. Κεφαλή της είναι ο Χριστός και ψυχή της το Πανάγιο Πνεύμα. Στην ευδοκία του Πατρός, στην ενανθρώπηση του Υιού και στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, στηρίζεται η υπόσταση της.
Είναι ωραία η Εκκλησία, γιατί είναι ωραίος ο Νυμφίος της. Είναι σταυρωμένη, γιατί είναι σταυρωμένος ο Κύριος της. Είναι «το όρος που φέρνει χιόνι στην κορυφή του και φωτιά στην καρδιά του». Εκπέμπει θείο φως και ακτινοβολεί θεϊκή ωραιότητα. Όποιος θέλει να θερμανθεί, πρέπει να έρθει κοντά της. Όποιος θέλει να ανέβει στην κορυφή της, πρέπει «αίμα να πληρώσει».«Έρχου και ίδε» είναι το κάλεσμα της. Έλα να δεις είναι η ικεσία της.
Είναι μια Μητέρα, που θέλει να σκεπάσει όλα τα παιδιά της, κάτω από τα φτερά της. Πολλά είναι δειλά και μικρόψυχα και δεν θέλουν να κοπιάσουν. Άλλα αγαπούν τον «ευτυχισμό» και δεν θέλουν να πονέσουν. Άλλα είναι περήφανα και δεν μπορούν να αγαπήσουν. Κι άλλα την εγκαταλείπουν, γιατί δεν τους αρέσει η ζωή της.
Είναι ένας λαμπρός ουρανός, που έχει πολλά αστέρια, που διαφέρουν στη λάμψη. Είναι τα παιδιά της που τα φωτίζει το φως του Χριστού, ανάλογα με τη φλόγα της καρδιάς τους.
Είναι ένας Πύργος που χτίζεται. Οι πέτρες είναι τα παιδιά της, που διαφέρουν μεταξύ τους. Είναι δύσκολο το χτίσιμο αυτό, γιατί πολλές πέτρες είναι στρογγυλές και δεν χτίζονται. Είναι τα παιδιά της, που τα παραμορφώνει ο εγωισμός. Κι όμως θέλει και προσπαθεί, να τα διορθώσει με τη μετάνοια και την αγάπη, να τα συμπεριλάβει όλα στο χτίσιμο, να τα κάμει όλα, παιδιά της βασιλείας της.
Είναι ένα καράβι, που το χτυπούνε τα κύματα μέσα στο πέλαγος. Δεν πρόκειται να βουλιάξει ποτέ, γιατί κυβερνήτης είναι ο Χριστός. Πολλά παιδιά της όμως πέφτουν στη θάλασσα. Θέλουν να πάνε σε άλλα καράβια, που νομίζουν πως θα είναι καλύτερα.
Πολλά παιδιά της Εκκλησίας, την αγαπούν και την τιμούν αλλά και πολλά την αρνούνται και την προδίδουν και γίνονται αιτία να κατηγορείται και να γίνεται «σημείον αντιλεγόμενον».
Πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την αγάπη της Εκκλησίας και δεν αγαπούν το Σταυρό της. Ζητούν σ’ αυτήν κοσμική δόξα και δύναμη. Άλλοι χρησιμοποιούν στο όνομα της βία και διαπράττουν αδικίες και εγκλήματα, «εν ονόματι» της αλήθειας της. Είναι παιδιά που έχουν το φρόνημα του κόσμου και θέλουν να λέγονται παιδιά δικά της. Που ζουν στην αγκαλιά της και εμπορεύονται την αγάπη της».
