κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου
Εργαζόμαστε και κερδίζουμε τα προς το ζην συνήθως ή και ανταλλάσουμε κάποια είδη μεταξύ μας ειδικά στις μέρες της κρίσεως αλλά και παλαιότερα έτσι ίσχυε. Κι επειδή δεν είμαστε ποτέ αυτάρκεις επινοήθηκε και το νόμισμα ώστε να ωφελείται το σύνολο της κοινότητας όταν προσφέρονται τα περισσεύματα και εισφέρονται τα ελλείποντα… προσφέρει ο γεωργός την παραγωγή του κι αγοράζει με τα χρήματα που λαμβάνει ό, τι άλλο θέλει και του λείπει… κι έτσι συγκροτείται η ανθρώπινη κοινωνία κι οι πόλεις επειδή ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Στα πνευματικά δεν ισχύει το ίδιο: ούτε δίνονται αρετές ούτε ανταλλάσσονται ούτε αγοράζονται ούτε πουλιούνται… αυτό σημαίνει ότι μόνοι μας πρέπει να ασκούμε κάθε αρετή όπως λέει κι η ΠΔ αδελφός δε λυτρώνει και θα λυτρώσει ξένος; Κοιτάξτε όμως την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Χριστού του δεσπότη μας. Ό,τι δεν αγοράζεται το έδωσε πάμφθηνο! Ό,τι υλικό και να διαθέτουμε κι ανάξιο επομένως και φθαρτό και ολιγοχρόνιο μεταδίδοντας στους ενδεείς μπορούμε να αναπληρώσουμε την έλλειψη αρετών!
Σήμερα ένας δυστυχής είχε μόνη του ασχολία την εξωτερική του εμφάνιση φορούσε πολυτελή ενδύματα και έπειτα τραπέζια και τρυφές! Υπήρχε όμως κι ένας Λάζαρος χάμω ολοπλήγιαστος στην πύλη του πλουσιόσπιτου αυτού του πλουσίου που αναφέραμε μόλις κι επιθυμούσε να χορτάσει από τι; Από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλούσιου… αλλά και τα σκυλιά ερχόντουσαν και έγλειφαν τις πληγές του φτωχού αυτού. Έλλειψη (επι)κοινωνίας των δυο ανδρών σε όλα: φαγητό, ποτό, σπίτι, υγεία, ενδύματα, ανέσεις, φίλους και γνωστούς…΄ενας ο Λάζαρος με το όνομα αλλά πολλοί οι πλούσιοι κι ανάξιοι λόγου κι ανώνυμοι –τώρα ποιος είναι ο επώνυμος άραγε; Έμμεση προειδοποίηση μας λέει ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς σα σήμερα… εάν φερθούμε σαν τον πλούσιο εκείνο μας περιμένει ό, τι έπαθε κι εκείνος ενώ κάθε φτωχός ας μη θεωρεί ήδη τον εαυτό του Λάζαρο κι ας μη βρίσκεται στην ίδια θέση μαζί του όπως θα δείξει παρακάτω ο ευαγγελιστής αφού αυτό θα το αποφασίσει μόνο ο Κύριος. Ένας ο Λάζαρος και μοναδικός.
Συνέβη και πέθανε ο Λάζαρος και άγγελοι τον μετέφεραν στον Παράδεισο με τον Αβραάμ ως αθλητή στα στέφανα της νίκης… πλούσιος μη σωζόμενος είδαμε ποιος είναι πλούσιος σωζόμενος ο Αβραάμ ο φιλόξενος που δεν αποκαλείται πλούσιος γιατί ανώτερη η αρετή από τον πλούτο! Αβραάμ λοιπόν δηλαδή πατέρας πολλών… κι οι δυο πλούσιοι αλλά ο ένας έκανε παράχρηση του πλούτου με φιληδονία και ασπλαχνία και μισοξενία κι ο άλλος με φιλοξενία και φιλοθεϊα και ευσπλαχνία σώθηκε και έγινε και τόπος σωζομένων όπου μεταφέρθηκε ο Λάζαρος. Κι ο πλούσιος τι απέγινε μόλις πέθανε; Τάφηκε ενώ ο Λάζαρος ούτε ταφή… τάφος πλουσίου θύρα Άδη από πολυτέλεια και μάλιστα λένε ότι η μόνη αμαρτία που συνεχίζει ο άνθρωπος και μετά θάνατον είναι ο τάφος εάν είναι πολυτελής κοκ. Αντί να δοθούν τα έξοδα σε φτωχούς και δε δίνουν προσευχές… τάφος πλουσίου πύλη Άδη και βασάνων στα καταχθόνια όπου βρισκόμενος ο πλούσιος σήκωσε τα μάτια του και είδε το Λάζαρο στον Παράδεισο όπως εκείνος κάποτε κοιτούσε τον πλούσιο από μακριά πληγωμένος και πεινασμένος και περιφρονημένος και βασανισμένος όπως κι ο πλούσιος τώρα αλλά για πάντα…
Τώρα δεν μπορεί να παραβλέψει το Λάζαρο αλλά ζητά να μην παραβλεφτεί ο ίδιος από εκείνον που είχε παραβλεφτεί από αυτόν αλλά όπου τόπος ελέους στη γη ανελέητος ο πλούσιος και τώρα όπου η δικαιοσύνη ανελέητη μάταια ζητεί έλεος και να ξεδιψάσει… αυτοκατάκριτη η συνείδησή του ελαχιστοποιεί το αίτημά του λίγο νεράκι να πιώ και το Λάζαρο να μου το φέρει. Φωνάζει γιατί μεταξύ τους μεγάλο το χάσμα… θεοσεβής αλλά ανελεήμων ο πλούσιος πατέρα είχε τον Αβραάμ αλλά φιλήδονος κι ας ήταν συγγενής του Αβραάμ υποφέρει τώρα και δεν έχει θάρρος ούτε καν να απευθύνει το λόγο στον Λάζαρο. Τι τιμωρία ούτε μια σταγόνα νερό. Εκείνος τώρα αναψύχεται κι αυτός υποφέρει. Παιδί μου λέει ο Αβραάμ αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει. Για λύπηση ο πλούσιος όχι για την τιμωρία του αλλά γιατί ούτε και τώρα καταλαβαίνει τι έκανε και σε τι έφταιξε και δίνει και εντολές κι εκεί που βρίσκεται και νομίζει ότι θα πετύχει κάτι… κι ο Αβραάμ τον συνεφέρνει: έλα στον εαυτό σου κι ομολόγησε ότι δίκαια και μόνος σου βρέθηκες εκεί γιατί αυτό επέλεξες με την καλοπέρασή σου στη γη κι ο Λάζαρος τα αντίθετα. Όχι έλαβες αλλά απέλαβες…
Και κάτι άλλο ακόμα μέγα χάσμα που ανοίγει ήδη από δω. Πόσο δύσκολα ξεφεύγουν οι αμαρτωλοί από τα δίχτυα του σατανά το ξέρουμε όλοι… υπάρχουν κι άλλοι βέβαια ακόμα χειρότερα στον Άδη αυτοί που αρπάζουν κιόλας του πλησίον… ακοινώνητος με τους αγίους ήδη από τη γη τι τραγικό! Ατέλειωτο και αμετάθετο η κόλαση των αμαρτωλών όσο κι η ανάπαυση των δικαίων. Κι ο πλούσιος επιμένει: στείλε το Λάζαρο στ’ αδέρφια μου μην πέσουν κι αυτά εδώ. Έχουν όμως το Μωυσή και τους προφήτες του λέει κι ο Αβραάμ αλλά πάλι ο πλούσιος επιμένει να πάει κάποιος νεκρός –ο Λάζαρος- για να τον πιστέψουν αλλά κι αυτός το ίδιο λάθος έκανε άρα κι αυτοί θα τον ακολουθήσουν…
Τώρα εμάς τι μας ενδιαφέρει όλο αυτό; Ούτε πλούσιοι είμαστε ούτε φτωχοί ούτε συγγενείς κάποιου… κι όμως ο πλούσιος χάθηκε έχοντας την ΠΔ και κανένα αναστημένο άρα έχει μια πρόφαση. Εμείς που ακούμε Τον αναστάντα να μας λέει διαρκώς: μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρό πάνω στη γη τι να πούμε; Εμείς που Τον ακούμε να μας λέει δίνετε στους φτωχούς αδελφούς Μου τι να πούμε; Ερχόμαστε στο δια ταύτα: τι μπορούμε να κάνουμε; Ας μεταδίδουμε στους ενδεείς ό, τι μπορούμε περισσότερο. Είμαστε ενδεείς; Ας μιμούμαστε το Λάζαρο υπομονετικά και ταπεινά! Τον ακολούθησαν μυριάδες αγίων Αυτόν που θυσιάστηκε για μας και για να τύχουμε κι εμείς τη θεία Του μακαριότητα στους ουρανούς έμπρακτα ζώντας εδώ θεοφιλώς Αμήν.
