Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Συνεχίζομε με ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ωραιότητα της Εκκλησίας: «Πόσο σε αγαπώ Αγία μου Εκκλησία, για τους Μάρτυρες σου! Για κείνους που έχυσαν το αίμα τους, για να μην αρνηθούν την πίστη σου. Για κείνους που μαρτύρησαν με τη συνείδηση τους, για να τηρήσουν τη διδασκαλία σου. Ακούω την καρδιά του Αποστόλου Παύλου, να χτυπά για τα παιδιά σου. Ακούω τη φωνή του Ιερού Χρυσοστόμου, να συγκλονίζει τις ψυχές. Ακούω μυριάδες φωνές Αγίων, να φλέγονται από τον έρωτα του Χριστού σου.
Ω Αγία μου Εκκλησία! Είσαι η «φλεγόμενη βάτος», που πυρακτώνεις τις καρδιές. Όποιος σε πλησιάζει, σε αγαπά κι όποιος σε αγαπά, σε γνωρίζει. Για σένα, η αγάπη προηγείται της γνώσεως και έπεται η σοφία της πίστεως. Όποιος σε πλησιάζει δεν μπορεί να μη σε αγαπήσει. Όποιος σε γνωρίσει, δεν μπορεί να μη σε λατρέψει.
Σε αγαπώ Αγία μου Εκκλησία, γιατί είσαι η ωραιότητα της ζωής. Γιατί αντανακλάς την ωραιότητα του Θεού. Γιατί είναι σταυρωμένη η αλήθεια σου. Γιατί είναι σταυροαναστάσιμη η χαρά σου.
Σε αγαπώ για τους ωραίους ναούς σου. Για τα ουρανόφωτα μοναστήρια σου. Για τις κατανυκτικές εορτές σου. Για τους χαριτωμένους Αγίους σου. Για τα φωτόμορφα παιδιά σου. Για τους ευλαβείς ιερείς σου. Σε αγαπώ, για την ωραιότητα της Παναγίας μας. Για τη θεσπέσια λειτουργία σου. Για το Μυστικό σου Δείπνο. Για τα σωστικά σου Μυστήρια. Για το ήθος σου, για το λόγο σου, για το κήρυγμα σου.
Στη ζεστή αγκαλιά σου έμαθα, να ταυτίζω τη ζωή μου με τη ζωή σου, τη χαρά μου με τη χαρά σου, την αγάπη μου με την αγάπη σου. Μου χάρισες τόσες χαρές, που δεν είχε τη δύναμη, να μου τις δώσει ο κόσμος. Κι όταν ο πόνος εξουθένωνε την καρδιά μου, μου έφερνες παράδειγμα τους αγίους σου. Γι’ αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ, ούτε μια στιγμή, τη ζωή μου χωρίς εσένα.
Έψαξα να βρω ανθρώπους, να με συγκινήσουν με τις ιδέες τους, με την αγάπη τους, με το πάθος τους για τον άνθρωπο, με τα οράματα τους για μια καλύτερη ζωή, για ένα δικαιότερο κόσμο. Θαύμασα πολλών ανθρώπων τις θεωρίες και εκτίμησα τις καλές τους προθέσεις και υποκλίθηκα στις ανυπόκριτες αγωνίες τους. Είδα όμως παντού, την ατέλεια των ανθρωπίνων πραγμάτων.
Είδα πώς ελευθερώνεις τα παιδιά σου, από το μίσος, την αδικία, την αμαρτία, τα πάθη, τον εγωκεντρισμό και την απελπισία. Είδα ανθρώπους να μπαίνουν στο ναό σου σκοτεινιασμένοι και να βγαίνουν φωτεινοί. Είδα να μεταλλάσσεται σε πολλές ψυχές ο πόνος σε χαρά και σε ελπίδα η θλίψη. Είδα παιδιά σου να απομακρύνονται από την αμαρτία, να αλλάζουν το χαρακτήρα τους, να θυσιάζουν τον εγωισμό τους, να αγαπούν, να συγχωρούν, να παύουν να μισούν και να μην εκδικούνται.
Κανείς ανθρωπισμός, δεν συγκρίνεται με τη διδασκαλία σου. Κανείς δεν δίνει τόση αξία στον άνθρωπο. Κανείς δεν τον ονομάζει «εικόνα του Θεού» και «εν σαρκί περιφερόμενο θεό». Ό, τι ωραίο και αληθινό έχει ο κόσμος, είναι δικό σου.
Για όλα αυτά, Αγία μου Εκκλησία, σε αγαπώ. Γιατί δεν είσαι θρησκεία, που αναζητά το Θεό. Γιατί δεν είσαι φιλοσοφία, που ζητά να κατανοήσει το Θεό. Γιατί κατακλύζεσαι από τη χάρη του Θεού και συμπονείς τα παιδιά σου. Το πολίτευμα σου είναι ουράνιο, δηλ. Θεανθρώπινο. Γι’ αυτό ο πολιτισμός σου, στηρίζεται στην ελευθερία και την αγάπη.
Σήμερα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, σε έχουν ανάγκη τα παιδιά σου και ο κόσμος ολόκληρος. Ο εγωισμός, η βοή του πολέμου, το δίκαιο των ισχυρών, το αθώο αίμα χιλιάδων ανθρώπων, ζητά ευσπλαχνία και δικαίωση.
Εμείς καταλαβαίνομε, ότι το πρόβλημα βρίσκεται, στις διαστροφές της ανθρώπινης καρδιάς. Στην έπαρση του νου. Στις άπληστες επιθυμίες της ζωής. Στην αλαζονεία της δυνάμεως. Στην απολυταρχία της κοσμικής εξουσίας».
Με όλες τις παραπάνω περιγραφές, θέλησα να παρουσιάσω το γεγονός και το Μυστήριο της Εκκλησίας, το έργο και την αποστολή της. Με πιο απλά λόγια: Στην Εκκλησία θα γνωρίσομε, το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Θα αγαπήσομε το Χριστό. Θα αισθανθούμε την προστασία της Παναγίας. Θα βρούμε στα πρόσωπα των Αγίων, τα ηθικά και πνευματικά πρότυπα της ζωής μας. Θα δεχθούμε με τα Μυστήρια της, τη χάρη του Θεού στην ψυχή μας.
Με την έννοια αυτή:«εκτός της Εκκλησίας, δεν υπάρχει σωτηρία!» και «κανείς δεν μπορεί να πει το Θεό Πατέρα, αν δεν έχει την Εκκλησία Μητέρα!» Δηλ. για τον αληθινό Θεό μπορεί να μας μιλήσει μόνο η Εκκλησία. Ο κόσμος μας μιλεί για την παντοδυναμία του Θεού. Για την ύπαρξη του. Για την πανσοφία του. Η Εκκλησία μας μιλεί για την αγάπη του.
Στον κόσμο ο Θεός αποκαλύπτεται ως Δημιουργός. Ως Απόλυτο Πνεύμα. Ως άπειρος Νους. Ως η Αρχή και η Αιτία των πάντων. Στην Εκκλησία αποκαλύπτεται ως Πατέρας. Ως Αρχέτυπο και πρότυπο του ανθρώπου.
Ο Σταυρός του Χριστού φανερώνει την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Η Ανάσταση σηματοδοτεί την αθανασία του ανθρώπου. Η Εκκλησία είναι η Μητέρα που σε διδάσκει εμπειρικά, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας. Στην Εκκλησία ζεις στην αγκαλιά του Θεού. Αισθάνεσαι την παρουσία Του. Πυρακτώνεσαι από την αγάπη Του. Συμμετέχεις στο Πασχάλιο Δείπνο της Βασιλείας Του. 
