κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου
Σε σας-λέει ο Κύριος στους μαθητές Του- έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού ενώ στους άλλους έχει δοθεί η παραβολή ώστε να βλέπουν και να μη βλέπουν και να ακούνε και να μην ακούνε! Γιατί το κάνει αυτό; Αυτός δεν είναι που θέλει να φωτίσει με το φως που φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενο εις τον κόσμον; Μόνο οι επίλεκτοι να κατανοούν κι οι υπόλοιποι τι θα γίνει; Ναι. Γιατί το μόνο ζώο με προαίρεση είναι ο άνθρωπος κι αυτόν ήρθα να σώσω και να αναπλάσω κι όχι να καταλύσω… κι αυτό θα το πετύχω όχι με τη βία –ας προσέξουν εδώ όλοι οι φορείς και παράγοντες αγωγής και μορφώσεως, γονείς και εκκλησία και σχολείο και πολιτεία κοκ- αλλά για όποιους αξίζουν μόνο να φωτιστούν κι αυτοί δεν είναι άλλοι από όσους ποθούν να κρίνουν ορθά και ζητούν επομένως να εφαρμόσουν τη σωτήρια γι’ αυτούς γνώση… πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται… κι από υπερβολική φιλανθρωπία διαλέγομαι μαζί τους εφόσον δεν έχουν έτσι τακτοποιημένα τα πράγματα για να τους παρακινήσω κι εκείνους και να τους προτρέψω να εκτιμήσουν και να προτιμήσουν και να μάθουν να ζουν έτσι ώστε να εφαρμόσουν τη θεία γνώση γιατί έτσι θα δοθεί και σε αυτούς να γνωρίσουν τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού.
Σε σας έχει δοθεί λοιπόν να γνωρίσετε που επιζητείτε με ιδιαίτερη φιλοπονία να μετατρέπετε τη γνώση σε έργα αγάπης γιατί καλό είναι όχι απλώς η γνώση που ασφαλώς προϋποτίθεται και απαιτείται ούτως ή άλλως ορθόδοξη να είναι αλλά και έμπρακτη γνώση και εφαρμοσμένη και με τη μεταβίβαση της μάθησης να ανταποκρίνεται όσο γίνεται περισσότερο και σε περισσότερους… άλλωστε δε θα δικαιωθούν οι ακροατές αλλά οι ποιητές του νόμου… γιατί σφάλλουμε; Από ραθυμία και απραξία. Αλλιώς ευχερώς κατανοούμε τη θεία διδαχή. Τι λέει λοιπόν σήμερα η παραβολή; Μιλάει για το σπορέα που βγήκε να σπείρει το σπόρο του κατά την εκκλησιαστική τάξη τώρα δηλαδή που πραγματοποιείται και η σποριά στη γη πάντα με τη μεταβίβαση της μάθησης μιλώντας και σκεφτόμενοι όπως οι θεοφόροι Πατέρες οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι όρισαν… οι ερωτήσεις έρχονται από μόνες τους: ποιος ο σπόρος ο πνευματικός και άφθαρτος; Και ποιος ο καιρός της σποράς; Ποιος είναι ο σπορέας; Ποια η κατάλληλη γη; Ποια η γη που θα μας θρέψει αιώνια ζωή;
Ο ίδιος ο Κύριος είναι ο σπορέας και εξήλθε από τον Πατέρα και ήρθε στον κόσμο χωρίς να χωριστεί από κει Αυτός που είναι μέσα στον κόσμο και δημιούργησε τον κόσμο και κατέβηκε από τον ουρανό στη γη.
Ο λόγος της διδαχής ο σπόρος Του οι εντολές αθανασίας και το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Κι όλα αυτά αδιαλείπτως… μέσω της αποστολικής διαδοχής και τους καλούς ιερείς και διδασκάλους εις τους αιώνες… οι διδάσκαλοι παρέρχονται όχι όμως και ο θείος λόγος… πώς; Πρώτα πρώτα με το φυσικό νόμο που έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα στη συνείδησή τους κι έπειτα με το νόμο της κατάρας και τέλος με το νόμο της χάριτος –της ΠΔ και της ΚΔ…
Καιρός σποράς όλη μας η ζωή εδώ στη γη μικρή και σύντομη σε σχέση με την αιωνιότητα και έπειτα και μάλιστα όλος ο χρόνος κι η αιωνιότητα μέχρι της συντελείας.
Καιρός θερισμού η Δευτέρα παρουσία…
Πού σπέρνεται αλλού παρά στις καρδιές μας τα πνευματικά χωράφια…
Άλλα σαν το δρόμο καταπατημένα κι άλλα πετρώδη κι άλλα πάλι ακανθοφόρα –με πονηρούς λογισμούς και πάθη και δαίμονες ή μικροψυχίες και πόρωση ανεπίδεκτες μαθήσεως ή και προσκολλημένες στα γήινα και στα χτήματα και στον πλούτο και στις πρόσκαιρες απολαύσεις…
Κι οι άνθρωποι αντίστοιχα άλλοι εκτροχιάζονται και καταπατώνται από πονηρούς δαίμονες κι άλλοι πάλι βαδίζουν πονηρά και τα πετεινά του ουρανού δηλαδή οι ουράνιο δαίμονες και τα εναέρια πονηρά πνεύματα τα κατατρώνε και τα αφανίζουν σα να μην άκουσαν το θείο λόγο ολότελα χάνονται κι άλλοι πάλι με πωρωμένη σκληρή καρδιά που εκεί μέσα δε μπορεί να προχωρήσει ο λόγος και να αρπάξει και να ριζωθεί δυνατά και επομένως με το που φυτρώνει κάτι ελάχιστο καλό ξεραίνεται αμέσως και μένει για λίγο μόνο κι έπειτα εξαφανίζεται με πειρασμούς που έρχονται συνέχεια στη ζωή μας από την ασθένεια της προαιρέσεώς μας… με χαρά δέχονται το λόγο αλλά χωρίς πνευματικές ρίζες πρόσκαιρα πιστεύουν κι έπειτα απομακρύνονται στον πειρασμό… στα αγκάθια προσκολλημένοι άλλοι πάλι και στα σωματικά και πρόσκαιρα και βιωτικά και βυθισμένες σε φροντίδες και ηδονές… τέτοια αγκάθια άκουσαν και πορεύτηκαν μέσω φροντίδων και πλούτου και ηδονών βίου συμπνίγονται και δε τελεσφορούν…
Και πρώτα κατηγορεί ο Κύριος όποιον δεν πρόσεξε στη θεία διδασκαλία: πολλά τα εμπόδια όπως βλέπουμε ανωτέρω...έπειτα αποκαλύπτει ποιοι ήταν οι ευδόκιμοι: όσοι έχουν αγαθή προαίρεση δεχόμενοι και συγκρατούντες τη θεία διδαχή κι εμποδίζοντας τους εχθρούς της σωτηρίας τους να δημιουργήσουν το παραμικρό φυλάττοντας υπομονετικά όλα και εμμένοντας βεβαιότατα στην πίστη υποφέροντας γενναία πειρασμούς και τελικά και καρποφορώντας: 30 κι 60 κι 100% κατά τον ευαγγελιστή! Δουλεία και μισθοφορία και υιότητα με προκοπή βίου και υπακοή στο θείο θέλημα και αγάπη και προσευχή και εγκράτεια σε όλα και πένθος για τις αμαρτίες μας γιατί όποιος είναι έξω από αυτά δε σώζεται…και δυστυχώς δεν έχουν όλοι αυτιά να ακούνε λόγο σωτηρίας…κι ο λόγος ακούγεται με τις πράξεις…
Και μια μικρή αλλά καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια εξήλθε ο σπορέας ναι αλλά για να σπείρει κι όχι να μας καλλιεργήσει γιατί αυτό είναι καθαρά δική μας δουλειά να προετοιμάσουμε την καρδιά μας για όλα αυτά και τη διάνοιά μας να έχουμε έτοιμη να τα κατανοήσει…μετανοείτε…πώς; Με αυτομεμψία και εξομολόγηση και αποχή κακού…προσέξτε τα λόγια σας και την προσήλωση στα βιωτικά και μακριά από πορνείες και πλεονεξίες κι ας θυσιάσει και τη ζωή του για τις αρχές του ευαγγελίου όπως κι Εκείνος θυσιάστηκε για μας…
