Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου
Αυτό τον καιρό
τα παιδιά γράφουν εξετάσεις. Όλα τα παιδιά έχουν αγωνία και μαζί μ’ αυτά
αγωνιούν και οι γονείς τους. Εμείς παρακαλούμε το Θεό, να φωτίσει τα παιδιά να
πετύχουν στις εξετάσεις, ανάλογα με τον κόπο τους και τη μελέτη τους. Είναι παράλογο ορισμένες μανάδες, να «αξιώνουν» από το Θεό να
επιτύχουν τα παιδιά τους στις εισαγωγικές εξετάσεις κι όταν αυτό δεν γίνεται παραπονιούνται και πολλές φορές χάνουν την πίστη τους, γιατί δεν βοήθησε ο Θεός
το παιδί τους. Όλα τα παιδιά που δίνουν
εξετάσεις, είναι παιδιά του Θεού. Κι αυτά που προσεύχονται οι γονείς τους κι
αυτά που δεν έχουν κανένα να προσευχηθεί. Και τα ελληνόπουλα και τα αλβανόπουλα και τα παιδιά των χριστιανών και τα παιδιά
των μουσουλμάνων.
Θέλω από τις
εμπειρίες μου στα θρανία και την πείρα της ζωής μου, αλλά και από όσα έχω
ακούσει από γονείς και μαθητές, να πω δυο λόγια στους γονείς για τα παιδιά
τους. Στα παιδιά δεν έχω να πω τίποτε. Είναι αρκετή η αγωνία τους. Να ευχηθώ
μόνο να φωτίσει ο Θεός το μυαλό τους, να
μη σκοτιστεί για κάποιο λόγο την ώρα που
γράφουν, να μην μπορούν να γράψουν αυτά που γνωρίζουν και για τα οποία έχουν
κοπιάσει. Αυτό πραγματικά θα φέρει πικρία στην ψυχή τους.
Οι γονείς
αναμφισβήτητα αγαπούν τα παιδιά τους. Θέλουν να είναι τα καλύτερα. Μέχρι ενός
σημείου είναι θεμιτό. Πρέπει όμως να γνωρίζουν
τις πνευματικές δυνατότητες των παιδιών τους. Να μην έχουν μεγαλοϊδεατισμό και
μεγαλομανία για τα παιδιά τους. Να μην τους επιβάλλουν από εγωισμό, να ξεπεράσουν τον
εαυτό τους, σε πράγματα που δεν μπορούν. Αυτό είναι για τα παιδιά εφιαλτικό. Τους
δημιουργούν μια υπερτροφική συνείδηση ευθύνης κι επειδή δεν μπορούν να
ανταποκριθούν για να ευχαριστήσουν τους γονείς τους, αισθάνονται τύψεις και
αισθήματα ενοχών.
Τα παιδιά
ζητούν από τους γονείς αγάπη, στοργή και κατανόηση. Να τα αποδέχονται με τα
χαρίσματα τους και τις αδυναμίες τους. Να μην τα απογοητεύουν. Να μην τα
αγχώνουν. Να μην αγχώνονται οι ίδιοι. Να είναι χαρούμενοι για να μεταδίδουν
χαρά και αυτοπεποίθηση στα παιδιά τους.
Τα παιδιά που λειτουργεί σωστά η
συνείδηση τους, γνωρίζουν τις υποχρεώσεις
τους και τα δικαιώματα τους.
Οι εξετάσεις για τις ανώτερες σχολές, που αφορούν το μέλλον
και το επάγγελμα των παιδιών, έχουν βέβαια μεγάλη σημασία. Πρέπει όμως να
παραδεχτούμε, ότι δυστυχώς στην πατρίδα μας, δεν γίνονται οι επιλογές των
επαγγελμάτων ανάλογα με την ψυχοσύνθεση και τις ψυχικές δυνάμεις του παιδιού,
αλλά με αψυχολόγητους τρόπους. Έτσι βλέπομε παιδιά να τα ρίχνει η «κλήρωση»
σε επαγγέλματα που δεν τους ταιριάζουν και δεν τα αγαπούν. Αυτό είναι η
μεγαλύτερη αιτία αποτυχίας στη ζωή ενός ανθρώπου. Το «κατά λάθος» επάγγελμα.
Πολλές φορές η
κενοδοξία των γονέων και ο εγωισμός των
παιδιών, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος
επιλογές επαγγελμάτων. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή σ’ αυτό. Στα παιδικά μου
χρόνια όλοι οι γονείς θέλανε τα παιδιά τους να μπούνε στο Πανεπιστήμιο. Ήταν
διάχυτη η αντίληψη ότι οι καλοί μαθητές πήγαιναν στο πανεπιστήμιο, γίνονταν
επιστήμονες και ζούσαν «ως μορφωμένοι» άνθρωποι καλύτερα. Όταν άρχισαν τα
Τ.Ε.Ι. κι άλλες παρεμφερείς σχολές, πολλοί δεν τα έβλεπαν με εκτίμηση. Ευτυχώς σήμερα
σπουδάζουν τόσα παιδιά σ’ αυτές τις σχολές
και βρίσκουν εύκολα δουλειά και μπορούν πιο άνετα να επιλέξουν το επάγγελμα τους.
Είναι παρήγορο
σήμερα, ότι τα παιδιά σπουδάζουν σε νέα επαγγέλματα, που ασχολούνται με διάφορα κοινωνικά θέματα,
με αγροτικές εργασίες, με τον τουρισμό, με την υγιεινή διατροφή και τόσα άλλα.
Είναι αξιέπαινα αυτά τα παιδιά και θα προκόψουν, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται η
εργασία τους.
Εξάλλου όλα τα
επαγγέλματα κι αυτά που λέγονται λειτουργήματα κι αυτά που ασχολούνται με τις
πιο «ταπεινές» εργασίες, είναι ευλογημένα. Με συγκινούν νέα παιδιά, νεαροί και
κοπέλες, που σκουπίζουν το δρόμο. Αξίζουν να τους φιλήσεις τα χέρια. Εγώ με την
ίδια συμπάθεια θα μπορούσα να φιλήσω τα χέρια ενός παιδιού που σκουπίζει το
δρόμο, ενός εργάτη που χτυπάει τα σίδερα, ενός γεωργού που σκάβει τη γη, ενός
γιατρού, που κάνει εγχείρηση, ενός ιερέα, που δίνει στους ανθρώπους τη Θεία Κοινωνία.
¨Όλα τα
επαγγέλματα είναι ωραία. Όλα είναι ευλογημένα. Μόνο εκείνα που κάνουν κακό
στους ανθρώπους, που φέρνουν αδικίες και συμφορές, που βλάπτουν έμμεσα ή άμεσα
τη ζωή, είναι αθέμιτα. Τέτοια
επαγγέλματα, είναι αυτά που οδηγούν τον άνθρωπο στην κτηνωδία, στην ανωμαλία, ή
στον δαιμονισμό.
Τέλος πρέπει
να πούμε στα παιδιά, ότι δεν κρίνεται στις εξετάσεις η ζωή τους. Μεγάλοι επιστήμονες
και μεγάλοι εφευρέτες, δεν ήταν οι
άριστοι μαθητές στα σχολεία. Αισιοδοξία λοιπόν και ελπίδα στο Θεό, που μπορεί
να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, για τη
ζωή ενός ανθρώπου.
