Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκης
Θεολόγος - Εκπαιδευτικός
Ουκ
εστι προσωποληψία παρά τω Θεώ, Ρωμ.2,11-16
Δόξα
και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω
το αγαθόν πρώτον Ιουδαίω(εδώ εννοεί
κάθε π.Χ.) και έπειτα Έλληνι(όχι ειδωλολατρη
εδώ εννοεί αλλά κάθε θεοσεβή όπως λχ
τον Ιώβ και Μελχισεδέκ και τους Νινευίτες
και τον Κορνήλιο έπειτα κλπ) –αποδοθήσεται
παρά Θεού- ου γαρ εστι προσωποληψία παρά
τω Θεώ γιατί σκοπό έχει ο απόστολος εδώ
να μας δείξει πως η ύπαρξη περιτομής ή
όχι δεν ωφελεί και επομένως ποια είναι
η πίστη που δικαιώνει τον κάθε άνθρωπο…γι’
αυτό πρώτα σαλεύει τα έθιμα των Ιουδαίων
πολύ σοφά διηγούμενος τα προ Χριστού
που ήταν γεμάτα από πονηρία κι ότι όλοι
ήταν υπόδικοι για την κόλαση πρώτα οι
Ιουδαίοι κι έπειτα οι Έλληνες(δες πιο
πάνω με προσοχή)! Έχει το πχ των Ελλήνων
που θα καταδικαστούν οπωσδήποτε γιατί
παραβαίνουν το φυσικό νόμο που είναι
γραμμένος στις καρδιές όλων των
ανθρώπων(κι αυτό το νόμο τελειοποίησε
ο Κύριος και χειραγώγησε το ανθρώπινο
γένος) κι ασφαλώς αντίθετα θα τιμηθεί
για όσα καλά εργάστηκε φυλάττοντας αυτό
το νόμο. Επομένως αν από τα έργα μας
ακολουθεί τιμή και τιμωρία και ατιμία
άρα περιττός κι ο νόμος κι η περιτομή.
Κι όχι μόνο περιττός αλλά και πρόξενος
μεγαλύτερης κολάσεως στους Ιουδαίους
αφού ο Έλληνας κολάζεται για όσα δεν
τήρησε από το φυσικό νόμο πόσο μάλλον
ο Ιουδαίος που μαζί με το φυσικό νόμο
έλαβε και το θ.νόμο και γραπτό και τη
διδασκαλία του…άρα ως προς την περιτομή
καμιά διαφορά ανάμεσα σε θεοσεβή Έλληνα
και πράττοντος τα καλά Ιουδαίου αφού
αν ήταν τα έθιμά τους π.Χ. ανθισμένα και
δεν είχε ο Ιουδαίος κανένα παραπάνω
προνόμιο από τον Έλληνα πόσο μάλλον
τώρα μ.Χ. που ο νόμος έμεινε αργός! Κι
αυτά λέει ο απόστολος για να γκρεμίσει
την υπερηφάνεια των Ιουδαίων που δεν
δέχονταν εθνικούς.
Και
πώς δόξα και τιμή και ειρήνη έρχεται
στον άνθρωπο μας το εξηγεί ευθύς αμέσως
αφού όλα αυτά φέρνουν φθόνο και επιβουλή
από τους άλλους ανθρώπους και έρχονται
και πόλεμοι και ταραχές εξαιτίας της
ανθρώπινης δόξας και τιμής και άλλων
αγαθών αλλά κι από έξω να μην σαλευτεί
έρχονται οι ένδον λογισμοί και μας
αναστατώνουν και μας ταράζουν. Μόνον η
δόξα κι τιμή που δίνει ο Θεός φέρνουν
ειρήνη γιατί δεν επιβουλεύονται και
προξενούν στους δοξασμένους και
τιμώμενους αταραξία και ειρήνη λογισμών.
Και επειδή φαίνονταν απίθανο Έλληνας
να τιμάται και να δοξάζεται από το Θεό
ενώ δεν άκουσε ποτέ του το νόμο ούτε
τους προφήτες ο απόστολος εξηγεί εδώ
και την αιτία του φαινομένου: αυτό είναι
απόλυτα φυσικό γιατί ο Θεός είναι
απροσωπόληπτος δηλαδή δεν κοιτάζει
πρόσωπο αλλά τα πράγματα πώς έχουν κι
επειδή δε διαφέρει ο Έλληνας από τον
Ιουδαίο στα πράγματα και στην εργασία
του αγαθού τίποτε επομένως δεν τον
εμποδίζει κι από το να τιμηθεί κι αυτός
εξίσου με τον Ιουδαίο. Έρχεται ως φυσικό
συμπέρασμα από όλα αυτά ότι οι Ιουδαίοι
δεν πρέπει να υπερηφανεύονται απέναντι
στους Έλληνες γιατί κι αυτοί ισότιμοί
τους ήταν εφόσον έπρατταν κι αυτοί το
αγαθό ασχέτως νόμου που τώρα ο δικός
τους έμενε αργός και κατέπαυσε(οι Έλληνες
λοιπόν κι αν τιμωρηθούν ελαφρύτερα θα
τιμωρηθούν γιατί παρέβησαν μόνο το
φυσικό νόμο ενώ οι Ιουδαίοι και το φυσικό
και το γραπτό κι επομένως διαφορετικά
θα κριθούμε για τα αμαρτήματά μας ο
καθένας και οποωσδήποτε ώ εδόθη πολύ
πολύ και ζητηθήσεται και αναλόγως και
του αμαρτήματος αλλά και της γνώμης του
αμαρτάνοντος και του αξιώματός του και
πάντως ο κανόνας είναι του Αγ.Βασιλείου
στο λόγο περί ταπεινοφροσύνης: κρίση
έπεται χάρη…και όπως χρησιμοποίησε θα
εξετάσει ο κριτής ο κάθε άνθρωπος που
έλαβε τη χάρη Του!).
Όσοι
ανόμως ήμαρτον ανόμως απολούνται και
όσοι εν νόμω δια νόμου κριθήσονται ου
γαρ ακροαταί νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ
αλλά οι ποιηταί(ακροατές=πίστη και
ποιητές=πράξη) του νόμου δικαιωθήσονται(δυο
οι τάξεις των δικαίων από αμαρτωλοί
δίκαιοι κι από δίκαιοι δικαιότεροι κι
απαιτεί πάντως πίστη και έργα) αφού έτσι
όπως ισχύει για την τιμή ανάλογα και
για την τιμωρία και των δυο: χωρίς
διδασκαλία αν αμάρτησαν οι Έλληνες και
κατήχηση από το γραπτό νόμο ανάλογα και
θα απωλεσθούν δηλαδή ελαφρότερα αφού
δεν είχαν νόμο που να τους κατηγορεί
για αυτά –ανόμως εννοεί χωρίς κατάκριση
γραπτού νόμου- κι άρα ο Ιουδαίος που όλα
αυτά τα γνώριζε θα κατακριθεί σφοδρότερα
ως παραβάτης του και θα του επιφέρει
και μεγαλύτερη καταδίκη. Είναι δυνατό
επομένως Ιουδαίε να μη χρειάζεσαι τη
χάρη του Ευαγγελίου νομίζοντας ότι
δικαιώνεσαι από το γραπτό εκείνο νόμο
τον παλιό; Όχι μόνο δεν ωφελήθηκες αλλά
και χρειάζεσαι περισσότερο τη χάρη του
Χριστού από ό, τι ο Έλληνας επειδή έγινες
δίκαιος κοντά στο Θεό(ο άνθρωπος έχει
τη διάθεση να δικαιωθεί κι ο Θεός είναι
που τον δικαιώνει και πλάνη να μη
γνωρίζεις την ΑΓ αλλά και διπλή πλάνη
να γνωρίζεις και να την καταφρονείς)
μόνο από την ακρόαση του νόμου. Και αν
στους ανθρώπους οι ακροατές φαίνονται
σεμνοί και δίκαιοι όχι όμως και στο Θεό
που θέλει όχι ακροατές του νόμου αλλά
ποιητές όχι μόνο να ακούμε το καλό αλλά
να το πράττουμε και τότε δικαιωνόμαστε
ενώπιον Θεού.
Κοιτάξτε
λέει τα έθνη που δεν έχουν νόμο κι όμως
ποιούν τα του νόμου και μη έχοντας νόμο
έχουν νόμο τον εαυτό τους μέσα στην
καρδιά τους και στη συνείδησή τους να
μαρτυρεί για όλα αυτά(όλα αυτά
ανακεφαλαιώνονται σε ένα: όλα όσα θέλετε
οι άνθρωποι να κάνουν και σε σας αυτά
να κάνετε κι εσείς σε κείνους)…σοφά και
πάλι ο απόστολος μιλώντας στους Ιουδαίους
λέει τίποτε εναντίον του παλιού νόμου:
φαίνεται εδώ να υψώνει το νόμο και να
τον μεγαλώνει και εφόσον εκείνοι δεν
έχουν νόμο εκτελούν τα έργα του νόμου
φυσικά υπακούγοντας στο φυσικό νόμο
τον έμφυτο λόγο της συνειδήσεώς τους
κι άρα είναι και θαυμαστοί και επαινετοί
αφού δε χρειάστηκαν γραπτό νόμο και
όμως ολοκλήρωσαν τις εντολές του γραπτού
νόμου αποτυπώνοντας μέσα στις καρδιές
τους και στη συνείδησή τους όχι γράμματα
αλλά έργα αγαθά και μεταχειριζόμενοι
αντί για γραπτό νόμο το φυσικό για να
μαρτυρεί και να αποδεικνύει τα έργα τα
καλά και την αρετή.
Τρεις
νόμους έχει εδώ ο απόστολος: γραπτό και
φυσικό και έμπρακτο. Ποιο νόμο δεν έχουν
τα έθνη; Το γραπτό. Κι όμως ποιούν τα του
νόμου. Ποιου νόμου; Εκείνου που
πραγματοποιείται και θεωρείται με τα
έργα. Νόμο αυτοί δεν έχουν. Ποιο νόμο;
Το γραπτό. Νόμο έχουν τον εαυτό τους.
Πώς; Μεταχειρίζονται το φυσικό νόμο της
συνειδήσεώς τους(συνείδηση=ενέργεια
ψυχική με την οποία κρίνει ότι οι πράξεις
της είναι σύμφωνες με το νόμο ή όχι). Και
μάλιστα δείχνουν το έργο του νόμου.
Ποιου νόμου; Εκείνου που φαίνεται με τα
έργα τους. Πόσο σοφά ο απόστολος δεν
επέπληξε τους Ιουδαίους κι ας το απαιτούσε
η ακολουθία του λόγου: κοιτάξτε τα έθνη
καλύτερά σας είναι πολύ ενώ εσείς
διδαχτήκατε από το νόμο.
Όχι
μόνο δεν τους επιπλήττει αλλά ιλαρότερα
στρέφοντας αλλού το λόγο λέει κοιτάξτε
τα έθνη(εννοείται όσα πίστεψαν στο Θεό
επειδή ο νόμος του Χριστού είναι συγγενής
με τη φύση και άρα έθνη εδώ όσοι χωρίς
να γνωρίζουν το Χριστό από τη φύση τους
εκτελούν έργα αγαθά εξαιτίας της
συνειδήσεώς τους που αποτελεί πλάκες
με νόμους που έχουμε όλοι από το Θεό
μέσα στην καρδιά μας Ψαλμ.61,10/Μ.Βασιλ.:
μέσα μας έχουμε από το δημιουργό μας
μια ζυγαριά κρυφή που ζυγίζει τη φύση
των πραγμάτων και μπορεί να ξεχωρίσει
κι επομένως μπορεί κάθε άνθρωπος να
βρει τι τον ωφελεί περισσότερο και να
αποφύγει την αμαρτία που φέρνει αιώνιο
θάνατο και να διαλέξει αντίθετα την
αρετή που αν την ασκήσει με την ελεύθερη
προαίρεσή του και λίγη κακοπάθεια θα
του προξενηθεί αιώνια ζωή κι άρα ψέματα
λένε όσοι έχουν διεφθαρμένα τα κριτήρια
της ψυχής τους και γι’ αυτούς ισχύει
το αλίμονό σας που λέτε το σκότος φως
και το φως σκότος το πικρό γλυκύ και το
γλυκύ πικρό –πβ. σύγχρονη «κατάθλιψη»
που δεν είναι άλλο από δαιμόνιο και
λόγους Αγ.Πορφυρίου επ’ αυτού παρουσιάζει
έτσι ακριβώς διαστρεβλωμένα τα πράγματα
στον άνθρωπο που βασανίζει) πώς έχουν
νόμο τον εαυτό τους αφού και παλιότερα
πριν να δοθεί ο νόμος η φύση των ανθρώπων
λάμβανε από το Θεό κάθε πρόνοια και
επιμέλεια –κι αυτό για να κλείσει τα
στόματα όσων έλεγαν γιατί δεν ήρθε
νωρίτερα ο Χριστός να διδάξει την εργασία
του καλού κι απαντά ο ίδιος εδώ ότι
εξαρχής ενέβαλε τη γνώση του καλού και
του κακού σε όλους τους ανθρώπους κι
αφού είδε ότι δεν κάνει τίποτε ήρθε κι
ο ίδιος στους εσχάτους
χρόνους(Εβρ,9,26&Γαλ.4,4/όταν ήταν όλα
έτοιμα ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα παρά
όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου –και η
αμαρτία επλεόνασε κι άρα έπρεπε κι η
χάρη να υπερπερισσεύσει αλλά κι οι
άνθρωποι έγιναν δεκτικοί της γνώσεως
της Αγίας Τριάδος και δε θα θεωρούσαν
πολυθεϊα και πάντως κατά θ.οικονομία*-
τότε ακριβώς ήρθε ο Χριστός και ως ιατρός
των ψυχών και των σωμάτων μας ιάτρευσε
ολότελα από κάθε ασθένεια αμαρτίας)…
Κι
οι λογισμοί(ουδείς αναμάρτητος κι
επομένως και των δικαίων λογισμοί
κατηγορούν αυτούς για συγγνωστά και
πάλι νικούν οι απολογούμενοι λογισμοί
τους προβάλλοντας και το ασθενές της
φύσεως και τη θ.φιλανθρωπία κι αντίθετα
στους κολασμένους και λόγω των ασυγγνώστων
αμαρτημάτων και της αμετανοησίας τους
ενώ κι όσοι εκτός νόμου αμάρτησαν
απολογείται η συνείδησή τους ότι
αμάρτησαν από άγνοια διαφορετικά δίκαια
κολάζονται κι αυτοί) κατηγορούν ή
απολογούνται και τότε που ο Θεός θα
κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων κατά το
ευαγγέλιο δια Ιησού Χριστού: εδώ διδάσκει
ο απόστολος πώς θα κριθούμε όλοι κοινώς
γιατί τότε οι λογισμοί μας θα σταθούν
άλλοι κατήγοροι κι άλλοι απολογούμενοι
προς βοήθειά μας και δε χρειάζεται άλλον
κανένα κατήγορο ούτε συμβοηθό γιατί
του αρκεί η συνείδηση σ’ εκείνο το
κριτήριο. Θέλοντας να αυξήσει το φόβο
δεν είπε ότι θα κρίνει ο Θεός τα αμαρτήματα
αλλά τα κρυφά επειδή οι άνθρωποι κρίνουν
μόνο τα φανερά ενώ ο Θεός θα κρίνει τα
κρυφά δια Ιησού Χριστού δηλαδή ο Πατέρας
δια του Υιού ο Πατήρ κρίνει ουδένα αλλά
την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω Υιώ και
μάλιστα σύμφωνα με το ευαγγέλιο που
αφιερώθηκε σε μένα δια του Ιησού Χριστού
και επομένως δε διδάσκει τους Ρωμαίους
με το ευαγγελικό του κήρυγμα τίποτε
παράξενο ή καινούργιο αλλά όσα κι η ίδια
η φύση πριν τους δίδαξε δηλαδή και την
κρίση και την τιμωρία όπως ακριβώς
δηλαδή διδάσκει και το ευαγγέλιο!
*Οικονομία
ήταν Θεού γιατί:
- αφού αναλήφθηκε ο Χριστός στους ουρανούς μας άφησε εμάς τους Αποστόλους στη θέση Του να κηρύττουμε το ευαγγέλιό Του για να μην απελπιστείτε εγκαταλελειμμένοι και ορφανοί από το Χριστό
- επίσης οικονόμησε εγώ να διώξω πρώτα την Εκκλησία Του περισσότερο από όλους τους άλλους Ιουδαίους για να είμαι αξιόπιστος και βέβαιος ότι κηρύσσω στην Εκκλησία το ευαγγέλιο του Χριστού
- ο Θεός δε ζήτησε από μένα έργα και αρετή για να με σώσει αλλά μόνο με την πίστη και το βάπτισμα δηλαδή να πιστέψω στο Χριστό που καταδιώκω και στη συνέχεια να βαπτιστώ
- τι οικονομία Θεού γιατί αν ζητούσε έργα κι από τους απίστους ποιος θα σωζότανε και θα πίστευε; Βέβαια κανένας…
- οικονομία Θεού είναι και τούτο που μου δόθηκε σε σας δηλαδή σε σας τους εθνικούς αφού έγινα διάκονος της Εκκλησίας κατά χάρη και την ικανότητα που έδωσε σε μένα ο Θεός για να φωτίσω τα έθνη
- το να πείσω εγώ ο θνητός κι ασθενής απλός άνθρωπος τους σκοτισμένους κι ανόητους κι απειθείς εθνικούς να δεχτούν τέτοια μεγάλα δόγματα της πίστεως του Χριστού αυτό δεν ήταν κατόρθωμα και έργο δικό μου αλλά ούτε κι είχα τέτοια δύναμη παρά η οικονομία του Θεού τα έφερε έτσι
- τα δικά μου παθήματα είναι και παθήματα του Χριστού έτσι κι εδώ έργο και οικονομία Θεού είναι το να πληρώσει αυτός το λόγο στους Κολασσαείς λχ του Θεού και να τους κηρύξει το ευαγγέλιο και αυτό σημαίνει και το ελλιπές των ανθρώπων αυτών εδώ
- ακόμα ακόμα και το να φανερωθεί και να λαληθεί τώρα και όχι άλλη στιγμή το ευαγγέλιο σ’ αυτούς όταν δηλαδή έγιναν επιτήδειοι και σε κατάλληλη στιγμή να το δεχτούν και να το εννοήσουν κι αυτό έργο θ.οικονομίας είναι και προς το συμφέρον τους και τούτο κατοικονομίαν πάλι να φανερωθεί τώρα το μυστήριο αυτό που τώρα περισσότερο θα το δεχτούν και θα το εννοήσουν
- επομένως όταν ακριβώς κι ούτε στιγμή νωρίτερα ή αργότερα ήταν τα πράγματα προσφορότερα να δεχτούν και να καταλάβουν το μυστήριο της προσφοράς αυτής του Υιού ήταν η αιτία να γίνει και η ένσαρκη οικονομία Του που είναι στους ύστερους καιρούς η ένσαρκη προσφορά Του στο Θεό και Πατέρα…
