Τα σημεία των βημάτων του Θεού (μέρος ΙΒ΄ τελευταίο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη

Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως

Πέτρας & Χερρονήσου

            Τα σημεία των βημάτων του Θεού, είναι άπειρα,  όπως άπειρη είναι η πανσοφία Του, η Παντοδυναμία Του και  η αγάπη Του.  Το σύμπαν, με τα φοβερά  μυστικά του, αποκαλύπτει  την παντοδυναμία του Θεού.  Ο έναστρος ουρανός, την   πανσοφία Του. Η φύση με τα θαυμαστά μυστικά της, την  πρόνοια του.  Ο άνθρωπος, την «έκστατική» ενέργεια της αγάπης Του. Ο  «εγγεγραμμένος»  στη συνείδηση τού ανθρώπου, «έμφυτος ηθικός νόμος», την δικαιοσύνη Του.  Η  Εκκλησία, την αγάπη Του και  την ορατή  παρουσία  Του.

            Όλα τα βήματα του Θεού,   προκαλούν  δέος και θαυμασμό, πίστη και ελπίδα, αισιοδοξία και αγάπη. Είναι ωραία τα βήματα Του στο Σινά, στο «θεοβάδιστο» όρος.  Είναι ωραία  στη Βηθλεέμ, γιατί φανερώνουν τη φιλανθρωπία Του. Είναι ωραία στον Ιορδάνη, γιατί αποκαλύπτουν το μυστήριο, της «εν Τριάδι» προσκύνησης Του. Είναι ωραία στο «σαραντάριο» όρος, γιατί οριοθετούν την εξουσία του διαβόλου και δίδουν το νόημα της ανθρώπινης ζωής. 

            Μα εκεί που κορυφώνεται το μυστήριο της Θεανθρώπινης παρουσίας Του,   είναι τα τρία χρόνια της δημόσιας δράσης Του. Οι άγγελοι κοιτάζουν  εκστατικοί τη γη και δεν μπορούν να ερμηνεύσουν το παράδοξο μυστήριο. Ο Ψαλμωδός φωνάζει: «Μεθ’ ημών ο Θεός». «Ο Θεός είναι μαζί μας».  Οι προφήτες επαναλαμβάνουν: «Γνώτε έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ΄ημών ο Θεός»». Μαζί μας είναι ο Θεός. Ο  Ιωάννης  στην Αποκάλυψη βλέπει  την Εκκλησία, να κατεβαίνει από τον ουρανό: ως «η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων». 

            Παντού τα βήματα του Χριστού, προκαλούν ρίγη συγκινήσεων. Σεισμός στις  συνειδήσεις. Επανάσταση στις καρδιές. Πυρκαγιές ενθουσιασμού στη συνείδηση του λαού. Παραλήρημα ευγνωμοσύνης στα θαύματα Του. Τα λόγια του συνταράζουν τις ψυχές. Γκρεμίζουν  τείχη  αμαρτιών. Φωτίζουν τα  σκοτεινά βάθη  του ασυνειδήτου. Ελευθερώνουν πόρνες από τα πάθη τους. Συγκλονίζουν ληστές.  Αναγεννούν σοφούς. Φωτίζουν σκοτεινιασμένες ψυχές.

            Ποτέ δεν ακούσαμε τέτοια λόγια, φωνάζουν οι άνθρωποι. Ποτέ δεν είδαμε τέτοια παράδοξα πράγματα. Ποτέ δεν αισθανθήκαμε τόσο έντονα τη θεϊκή παρουσία. Ευλογημένη η Μάννα που τον γέννησε και τα στήθη που τον θήλασαν. Δοξασμένος να είναι ο Θεός, που επισκέφθηκε το λαό του.  Γυναίκες κλαίνε στην παρουσία Του. Τυφλοί βλέπουν το φως τους. Δαιμονισμένοι ελευθερώνονται. Κωφάλαλοι μιλούν. Παράλυτοι περπατούν. Λεπροί καθαρίζονται. Νεκροί ανασταίνονται.

            Μα τα πιο ωραία βήματα της αγάπης Του, της πανσοφίας  και της παντοδυναμίας Του, φαίνονται τη μοναδική και ανεπανάληπτη Μεγάλη εβδομάδα των Παθών. Κτιστός και άκτιστος κόσμος, άνθρωποι και άγγελοι, όντα λογικά και στοιχεία της φύσεως, ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια, ταράσσονται και συγκλονίζονται, τρέμουν και υποφέρουν, χαίρονται και αγάλλονται. 

Από το Μυστικό Δείπνο, μέχρι την Κυριακή της Αναστάσεως, είναι οι μεγαλύτερες ώρες της ανθρωπότητας. Οι ιερότερες ώρες της ιστορίας. Η πρώτη Θεία Ευχαριστία τη Μεγάλη Πέμπτη. Η μεγαλύτερη ευεργεσία του Θεού στον κόσμο, είναι  το Σώμα Του και το Αίμα Του. Το μεγαλύτερο θεϊκό δώρο στην ιστορία, η θέωση του ανθρώπου.

            Ο Γολγοθάς. Ο αγιότερος τόπος της γης. Ο ιερότερος χρόνος της ιστορίας.  Θεός επί της γης. Θεός επί σταυρού. Η Ζωή εν τάφω. Το φως στον Άδη. Η ανάσταση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος επί της γης, γίνεται  θεός εν ουρανώ. Ο χρόνος χάνεται στην αιωνιότητα. Τα έσχατα εισρέουν στην ιστορία. Μυριάδες μυριάδων οι ψυχές των  Αγίων. «Τετέλεσται»  Χριστέ μου! Η απάντηση στην αγωνία του κόσμου. Νέος κόσμος. Νέα Κτίση. Νέοι άνθρωποι. Νέα  «μετά Χριστόν» ιστορία.

            Οι πέτρες ραγίζουν στο Γολγοθά. Το θεϊκό αίμα φτάνει μέχρι τον  Άδη  και πλύνει το κρανίο του Αδάμ. Σεισμός συνταράσσει τη γη. Σκοτάδι θαμπώνει τον ήλιο. Τα  κτίσματα πάσχουν με το κτίστη τους. Ανοίγει ο παράδεισος. Πρώτος άγιος, ο μετανοημένος ληστής.

            Ποιος τα κατάλαβε όλα αυτά, τη Μεγάλη Παρασκευή;  Πρώτος ο εκατόνταρχος: «Αληθώς Θεού Υιός ήν ούτος». Ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στην Αθήνα: «Ή θεός πάσχει, ή το παν απώλετο». Οι άνθρωποι  τα διαισθάνθηκαν μυστηριωδώς,  σ’ όλα τα μέρη της γης.  Κάποιες γυναίκες δακρυσμένες, γύρισαν ευλαβικά στα σπίτια τους. «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, η ζωή του κόσμου». Η πρώτη εκκλησία.

            Ευλογημένοι οι άνθρωποι που βλέπουν αυτά τα σημεία των βημάτων του Θεού! Ευλογημένοι εκείνοι που με πίστη και αγάπη τα ακολουθούν! Ευλογημένη η εκκλησία που τα δείχνει στον κόσμο, που τρέφει με το Μυστικό  Δείπνο τα παιδιά της και τα φωτίζει με το πνεύμα της διαρκούς Πεντηκοστής. 

Αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, μηδενίζεται η σημασία της Σταυρώσεως και τίθεται υπό αμφισβήτηση το γεγονός της Αναστάσεως. Γι’ αυτό η Εκκλησία κηρύττει το Χριστό, Ενανθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα και Αναστάντα. Η Ενανθρώπηση, η Σταύρωση και η Ανάσταση, είναι τα μεγαλύτερα σημεία των βημάτων της αγάπης του Θεού, στην ανθρώπινη ιστορία.