Προσφέρει υπέρ εαυτού και των του λαού αγνοημάτων
(Εβρ. 9, 1-7)
Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Η ΠΔ είχε δικαιώματα λατρείας όπως άλλωστε και όλα τα τελετουργικά τους θα έχουν τέλος τα έθιμα των Ιουδαίων λχ με τη Σκηνή του μαρτυρίου που είχε 3 μέρη: έξω της Σκηνής και Άγιο και τα Άγια των Αγίων, έξω η αυλή για να στέκονται οι Ιουδαίοι κι οι προσήλυτοι και κατηχούμενοι ειδωλολάτρες και έπειτα καταπέτασμα υφαντό από το οποίο εισέρχονταν οι ιερείς και πήγαιναν στα Άγια στη μέση της Σκηνής και καθημερινά έκαναν τις λατρείες τους και τελετές με θυσίες και προσευχές κι όλα αυτά ήταν σε τύπο της ΠΔ ενώ τα Άγια των Αγίων ήταν ξεχωριστός τόπος και τύπος του μυστηρίου του Χριστού κι είχε επομένως η πρώτη δηλαδή η ΠΔ δικαιώματα και σημεία και όρους και νομοθεσίες λατρείας είχε και δεν έχει πια τώρα γιατί έπαψαν. Το Άγιο κοσμικό γιατί μπορούσαν να εισέλθουν όλοι και επιτρεπόταν.
Πρώτη όμως όπου υπήρχαν και πριν τα Άγια των Αγίων στη μέση ακριβώς το χάλκινο θυσιαστήριο και ήταν ξέσκεπο και το καταπέτασμα που σκέπαζε τη θύρα της Σκηνής και η λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεση των άρτων. Έπειτα το δεύτερο καταπέτασμα και ακολουθούσαν τα Άγια των Αγίων όπου μόνο ο Αρχιερέας εισέρχονταν και μόνο μια φορά το χρόνο όπου δηλαδή κατοικούσε ο Θεός –όπως σε μας ο ι. ναός που αποτελείται από νάρθηκα και κυρίως ναό και ιερό… εκεί λοιπόν βρίσκονταν θυμιατήριο και η κιβωτός της Διαθήκης καλυμμένη χρυσό(ο χρυσός σύμβολο της υπέρλαμπρης θεότητας…) με τις 10 εντολές όλα ενθυμήματα της αχαριστίας των Ιουδαίων –εις σημείον οις υιοίς των ανηκόων!- όπως κι η στάμνα που υπήρχε εκεί και φύλαγε το μάννα για να το θυμούνται που έφαγαν με υπερφυσικό τρόπο και παράδοξο κι όμως γόγγυσαν στο Μωυσή στην έρημο και ταυτόχρονα για να θυμούνται και του Θεού τη χρηστότητα και τη σκληρότητά τους που είχαν διαδώσει και στα παιδιά τους… η ράβδος επίσης ήταν εκεί του Ααρών που του θύμιζε την αντιλογία που οδήγησε κάποιους από αυτούς να τους καταπιεί η γη και οι πλάκες πάλι θύμιζαν ότι από την ειδωλολατρία τους έθραυσε ο Μωυσής τις πρώτες τις αχειροποίητες που είχε κατασκευάσει ο Θεός!
Πάνω της τα ένδοξα Χερουβίμ τα λειτουργικά του Θεού και προς δόξαν Του που πολύ μεγαλύτερά τους είναι το ευαγγέλιο και τα μυστήριά του από εκείνα της ΠΔ και ιλαστήριο και σκέπασμα της κιβωτού που εικόνιζε πάλι τον Χριστό που έγινε δικό μας ιλαστήριο –(Ρωμ,3,25/Ιησούν Χριστόν ον προέθετο ο Θεός ιλαστήριον δια της πίστεως εν τω Αυτού αίματι: τα αίτια της δικαιώσεως 3 ο Θεός και ο Χριστός και το αίμα Του και αίτιο της κοινωνίας η πίστη κι όλα αυτά προξενούν άφεση αμαρτιών μας)- των αμαρτιών μας δηλαδή και επισφράγισε και ασφάλισε όλα της ΠΔ ο Χριστός μας όπως και αυτό της κιβωτού! Με τα σύμβολα αυτά της ΠΔ ορώμενα και αισθητά και αινίγματα και τύπος και εικόνες άλλων πνευματικών και νοητών και πρωτοτύπων που θέλουν πολύ καιρό να εξηγηθούν. Αυτά ήταν κατασκευασμένα στη σκηνή του μαρτυρίου αλλά δεν τα απολάμβαναν οι Ιουδαίοι αφού το πρώτο καταπέτασμα σκέπαζε τα Άγια κι οι ιερείς εισέρχονταν και τελούσαν τις λατρείες τους τις θείες και το δεύτερο πάλι καταπέτασμα σκέπαζε τα Άγια για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν προορισμένο να φυλαχτούν για να φανερωθούν σε μας τους χριστιανούς για τους οποίους άλλωστε και προτυπώνονταν! Κι εννοείται ότι πολλά αναφέρονται στο πρόσωπο της Θεοτόκου!! Άλλα πάλι αναφέρονται στις εποχές του έτους και στους μήνες και στο σύμπαν δηλαδή πάντοτε να ευλογείται από το Θεό και από την Παναγία μας ο ανθρώπινος βίος!!!
Το μυστήριο του Χριστού λοιπόν προτυπώνονταν στην ΠΔ με τη δεύτερη σκηνή και ο Χριστός μια φορά θυσιάστηκε αλλά όλους μας αγίασε και έτσι ήταν εξαρχής άνωθεν ορισμένο αφού κι η θυσία του Αρχιερέα μια φορά το χρόνο γίνονταν και ήταν αγιότερη όλων και φοβερότερη και μάλιστα με αίμα που ο παλιός Αρχιερέας πρόσφερε υπέρ εαυτού για τις αμαρτίες του που διέπραττε καθημερινά μικρά και μεγάλα σφάλματα όπως κι όλοι δηλαδή ενώ ο Χριστός μας για τις δικές μας αμαρτίες μια φορά θυσιάστηκε –πόσο μεγάλη η διαφορά του Χριστού από εκείνο τον Αρχιερέα! Και προσέξτε λέει των αγνοημάτων κι όχι αμαρτημάτων αφού αμαρτάνουμε από άγνοια πολλές φορές και ουδείς καθαρός και ελεύθερος από όλα αυτά κι ο Χριστός έρχεται να μας συγχωρήσει και αυτά και τα άλλα μας αμαρτήματα τα εν γνώσει εφόσον βέβαια μετανοήσουμε και εξομολογηθούμε στον πνευματικό μας Πατέρα.
