Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Για να καταλάβομε, τι σημασία έχει η Εκκλησία στη ζωή των χριστιανών, πρέπει να δώσομε ένα ορισμό της Εκκλησίας. Όχι με τη βαθειά θεολογική έννοια, αλλά με ένα απλό τρόπο, προσιτό στη συνείδηση και στην καρδιά του λαού μας. Να ορίσεις όμως την Εκκλησία, είναι τόσο δύσκολο, όσο δύσκολο είναι, να ορίσεις το Θεό.
Στη συνείδηση των πολλών ανθρώπων, ακόμη και πολλών χριστιανών, η Εκκλησία ταυτίζεται, με τους «Παπάδες» και τους «Δεσποτάδες». Εκκλησία θεωρείται η Ποιμαίνουσα και Διοικούσα Εκκλησία, δηλ. οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί. Κατανοείται δηλ. σαν ένας ανθρώπινος οργανισμός, με μια ίσως ανώτερη διδασκαλία και με προορισμό να βοηθήσει τους ανθρώπους στην κοινωνική και ηθική τους ζωή, να γίνουν καλύτεροι.
Σ’ αυτή την περίπτωση, η Εκκλησία είναι μια ακόμη, από τις πολλές θρησκείες, που ζητούν με τη διδασκαλία τους, να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο Θεό. Αυτός είναι ο σκοπός της θρησκείας. Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, για να πλησιάσει ο άνθρωπος και να γνωρίσει το Θεό. Μια πορεία δηλ. του ανθρώπου προς τον Θεό. Πόσο θα τον πλησιάσει, εξαρτάται από τα στοιχεία θεογνωσίας, που διαθέτει η κάθε θρησκεία.
Αυτή όμως, είναι μια ανθρωποκεντρική ερμηνεία της Εκκλησίας. Η Εκκλησία, δεν είναι θρησκεία. Δεν είναι η πορεία του ανθρώπου προς τον Θεό αλλά αντίθετα, η πορεία του Θεού προς τον άνθρωπο. Στην Εκκλησία δεν ερευνάς και δεν ανακαλύπτεις τον Θεό. Δέχεσαι την αποκάλυψη του Θεού, τη φανέρωση του Θεού, τη συγκατάβαση του Θεού. Στην Εκκλησία σε βρίσκει ο Θεός. Στη θρησκεία αναζητάς το Θεό.
Εκκλησία σημαίνει: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί». Ο Θεός φανερώθηκε ως άνθρωπος, στο Πρόσωπο του Χριστού. «Ο Λόγος σάρξ εγένετο». Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Στην Εκκλησία ο Θεός αναζητά τον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο, η Εκκλησία, δεν είναι ούτε ανθρωποκεντρική, ούτε θεοκεντρική. Είναι Χριστοκεντρική. Αυτό σημαίνει Θεανθρώπινη.
Είναι το μοναδικό στην ιστορία Θεανθρώπινο Μυστήριο. Ενσαρκώνεται ο Χριστός, για να θεωθεί ο άνθρωπος. Γίνεται άνθρωπος ο Χριστός, για να γίνει θεός ο άνθρωπος. Σταυρώνεται ο Χριστός, για να νικηθεί ο θάνατος. Αναστήνεται ο Χριστός, για να γίνει αθάνατος ο άνθρωπος.
Η ουσία της Εκκλησίας εκφράζεται στα λόγια του Χριστού: «Εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς, ότι εγώ εν τω Πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν». Κείνη τη μέρα θα γνωρίσετε, ότι εγώ είμαι με τον Πατέρα μου κι εσείς με μένα κι εγώ με σας.
Σε πολλούς ανθρώπους υπάρχει η αντίληψη, ότι η Εκκλησία δημιουργήθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε δηλ. που κατήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Αποστόλους, «ως βιαία πνοή». Και είναι βέβαια η Πεντηκοστή «Γενέθλιος ημέρα» της Εκκλησίας, υπό την έννοια ότι τότε έγινε «Σώμα Χριστού». Η αρχή όμως και η ύπαρξη της Εκκλησίας, ανάγεται σε χρόνο πριν την Πεντηκοστή.
Όπως «το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου», (ο Χριστός) μπαίνει μέσα στην ιστορία, στα Ιεροσόλυμα και θυσιάζεται«επί Ποντίου Πιλάτου» στο Γολγοθά, έτσι κι η Εκκλησία, «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ», προαρχίζει στον Παράδεισο, προεικονίζεσαι στην Παλαιά Διαθήκη, προαναγγέλλεσαι στο «Ασμα Ασμάτων» και έχει ιστορικά την αρχή της, στο «Μυστικό Δείπνο» του Κυρίου μας, τη Μεγάλη Πέμπτη.
Κατέρχεται με τις πύρινες γλώσσες, την ημέρα της Πεντηκοστής και γίνεται «ενεργή», στην Πρώτη Ευχαριστία των Αποστόλων. Είναι από τότε, η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού στον κόσμο. Η ζωή του Θεού, ανάμεσα στους ανθρώπους.
Είναι «το Σώμα του ζώντος Χριστού» «Η επί της γης συνεχιζόμενη Πεντηκοστή».Το «Διαρκές Μυστικό Δείπνο». Η «μορφή της Αγίας Τριάδος». Ο μυστηριώδης τόπος και τρόπος, όπου πραγματοποιείται, ο αγιασμός και η θέωση του ανθρώπου.
Ο καθηγητής Ιωάννης Καρμίρης, λέγει ότι υπάρχουν τρεις φάσεις εμφανίσεως της Εκκλησίας. Η πρώτη είναι η δημιουργία των αγγέλων και των ανθρώπων. Η δεύτερη είναι η ζωή του πρώτου ανθρώπου στον Παράδεισο και η περίοδος της Παλαιάς Διαθήκης και η Τρίτη είναι η Ενανθρώπηση του Χριστού
