Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονἠσου
Το πρώτο κήρυγμα στη Ναζαρέτ
Ο Ιησούς ήρθε στη Ναζαρέτ, στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το Σάββατο πήγε στη συναγωγή. Σηκώθηκε να διαβάσει. Διάβασε από τον προφήτη Ησαϊα, το σημείο που αναφέρεται στο Μεσσία, στο Χριστό, δηλ. στον εαυτό του: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισε με, ευαγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκε με». «Το πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και με έστειλε να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς, ότι θα δουν το φως τους»
Μετά την ανάγνωση άρχισε να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωση της αυτή η προφητεία, που μόλις ακούσατε». Όλοι συμφωνούσαν μαζί του και θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λόγια του και έλεγαν: «Μα αυτός δεν είναι ο γιος της Μαρίας και του Ιωσήφ; Πώς τα ξέρει όλα αυτά;»
Ο Ιησούς τους απάντησε. «Ασφαλώς θα μου πείτε την παροιμία που λέει: ‘Γιατρέ, γιάτρεψε τον εαυτό σου’. Όσα ακούσαμε ότι έκαμες στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου. Σας βεβαιώνω όμως ότι, ‘ουδείς προφήτης δεκτός εν τη ιδία αυτού πατρίδι’. Κανείς προφήτης δεν γίνεται αποδεκτός στην πατρίδα του. Όταν τα άκουσαν αυτά εξοργίστηκαν και τον έβγαλαν έξω από την συναγωγή. Ύστερα τον έφεραν έξω από την πόλη, στην άκρη του βουνού, για να τον γκρεμίσουν. Εκείνος όμως πέρασε ανάμεσα τους και έφυγε, κατάπληκτος από την απιστία τους.
Μας προξενεί θλιβερή εντύπωση η συμπεριφορά των συμπατριωτών τού Ιησού. Όχι μόνο η άρνηση τους να τον δεχτούν ως προφήτη, αλλά και η φονική τους διάθεση να τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως έφυγε από μπροστά τους, χωρίς να μπορέσουν να τον εμποδίσουν, γιατί δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του μαρτυρίου του.
Τα λόγια του βέβαια, «κανείς προφήτης δεν είναι δεκτός στην ιδιαίτερη πατρίδα του», είναι μεγάλη αλήθεια και ισχύουν σε όλους τους χρόνους και τους καιρούς. Ενώ οι συμπολίτες του έβλεπαν ότι μιλούσε θαυμάσια, δεν μπορούσαν να δεχτούν τα λόγια του, γιατί ήταν ο υιός του Ιωσήφ και της Μαρίας. Είναι ο μεγάλος πειρασμός όλων των ανθρώπων. Δεν τους ενδιαφέρει τι τους λες, αλλά ποιος είσαι, εσύ που το λες.
Αν έχεις μεγάλο αξίωμα στην κοινωνία, γίνεσαι αποδεκτός. Αν έχουν συμφέρον από σένα, γίνεσαι αποδεκτός. Αν η οικογένεια σου είναι πλούσια ή διάσημη, γίνεσαι αποδεκτός. Όταν όμως σε γνωρίζουν από μικρό παιδί και ξέρουν την ταπεινή οικογένεια σου και την καταγωγή σου, δεν μπορούν να σε δεχτούν. Πάντα φέρνεις τη σφραγίδα της ταπεινής σου καταγωγής κι όταν ακόμη αναγνωρίζουν την αξία σου. Θα είσαι δηλ. πάντα εκτεθειμένος στην απόρριψη των γνωστών σου, των φίλων σου, των συγγενών σου, των συμπολιτών σου.
Είναι κρίμα, να βλέπεις παιδιά φτωχών οικογενειών, να σπουδάζουν με τον ιδρώτα τους και την αξία τους και πολλές φορές με το αίμα τους και να γίνονται αξιόλογοι άνθρωποι και να μη μπορούν να τους αποδεχτούν οι γνωστοί τους και οι χωριανοί τους, γιατί απλούστατα κατάγονται, από μια άσημη οικογένεια. Γιατί θυμούνται, ότι ήταν κάποτε, φτωχά και ασήμαντα παιδιά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κρύβεται το υποχθόνιο πάθος της ζήλιας και η καταχθόνια κακία.
Σ’ αυτή την κατάσταση περιλαμβάνονται- πιο πολύ - οι ιερείς, επειδή το έργο τους μοιάζει με του προφήτη. Γιατί το έργο του προφήτη και του ιερέα, είναι να φέρνει το μήνυμα του Θεού στους ανθρώπους κι όταν είναι αντίθετο στις ιδέες τους και στις αντιλήψεις τους κι όταν ακόμη αναστατώνει τη ζωή τους. Δεν αποδέχονται το κήρυγμα των ιερέων οι άνθρωποι, γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν την καταγωγή τους. Σαν ιερείς τους αποδέχονται, με την προϋπόθεση να μη μιλούν. Να «μην καταλαβαίνουν».Να μην ταράσσουν τα ήσυχα νερά της ψυχής, αυτών που τους ακούνε. Να μη λένε ποτέ όχι. Να γελούν πάντοτε. Προπάντων να μην κάνουν κήρυγμα. Κι αν το κάνουν να είναι ήρεμο και γαλήνιο, που να τους φέρνει ύπνο. Να τους «αναπαύει». Για να μπορούν να απολαμβάνουν τη «θρησκευτική» τους μακαριότητα.
Πού να ήξεραν οι καημένοι οι Ναζαρηνοί, ότι ο Χριστός που περπάτησε στα χώματα της πατρίδας τους, δεν ήταν ο φερόμενος υιός του Ιωσήφ, αλλά «ο εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου», ενανθρωπήσας Υιός του Θεού! Να γνώριζαν τι ευλογίες επεφύλασσε για την πόλη τους ο Θεός! Ότι εκεί έγινε ο Ευαγγελισμός της Παναγίας! Στον ωραίο ναό που σήμερα προσκυνούμε και νιώθομε τα βήματα της θεϊκής παρουσίας! 
