Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Σ
ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης Πέτρας καί Χερρονήσου
παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας χάριν, εἰρήνην καί ἔλεος
παρά τοῦ ἐνδόξως Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ
Χριστὸς Ἀνέστη!
Σήμερον ἡμῶν τὰ λαμπρὰ νικητήρια γέγονεν. Ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας, τῇ σαρκὶ σαββατίσας, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, δωρούμενος ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Ἀγαλλιάσθω ἡ κτίσις, εὐφραινέσθωσαν πάντες οἱ γηγενεῖς. Αὐτός, ὁ ζωαρχικώτατος Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν, ὁ συνέχων πάντα γῆς τὰ πέρατα, ἀπὸ τὸν ὄλβιον Τάφον, ρήξας τοῦ Ἅδου τὴν ἄπληστον γαστέρα, ἐξήστραψε ζωὴν καὶ ἐβράβευσε τὴν Ἀνάστασιν, τῷ βροτείῳ φυράματι.
Ὁ Ἅδης στενάζει καὶ θάνατος ὀδύρεται καὶ κόσμος ἀγάλλεται καὶ πάντες συγχαίρουσιν. Ἐξέρχεσθε οἱ πιστοὶ εἰς τὴν Ἀνάστασιν. Προσκυνήσωμεν Ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Ἑορτάσωμεν τὴν Ἑορτὴν ταύτην, τὴν μεγίστην καὶ λαμπράν, θεοσεβῶς καὶ εὐσχημόνως, «μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις», λαμβάνοντες πεῖραν Ἀναστάσεως, γνόντες Αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.
Χριστὸς Ἀνέστη! Τέτρωται Ἅδης. Διὰ θανάτου τὸ θνητὸν καὶ διὰ ταφῆς τὸ φθαρτὸν μετέβαλεν ὁ Θεός, ἀπαθανατίσας τὸ πρόσλημμα τῆς σαρκὸς Αὐτοῦ, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὸ ἐχέγγυον τῆς Ἀναστάσεως ἡμῶν.
Χριστὸς Ἀνέστη, συναναστήσας παγγενῆ τὸν Ἀδάμ, ὡς εἰκονίζεται ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ εἰκόνι τῆς Ἀναστάσεως. Τοὺς ἐχθροὺς πατάξας ἐν Σταυρῷ, ρωμαλεότητι τοῦ κρείττονος. Ὡδοποίησε πάσῃ σαρκὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.
Χριστός Ἀνέστη! Μή κλαίετε. Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, οἱ ἐν τοῖς μνημείοις.
Χριστὸς Ἀνέστη! Τοῦτο εἶναι τὸ ἀρραγές θεμέλιον τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς αἰσιοδοξίας. Μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ὅλα ὅσα συμβαίνουν εἰς τὸν κόσμον ἔχουν λάβει ἄλλην διάστασιν, διά τοῦτο πᾶσα ἡ κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει.
Ναί! Ὑπάρχει ἀνάστασις διὰ τάς θλίψεις καί τάς ἀσθενείας, διὰ τὰ δεινὰ καὶ τάς ἀδικίας, διὰ τάς στερήσεις καὶ τάς κρίσεις, δι’ ὅσους εὑρίσκονται ἐν ποικίλοις μνήμασι, ἀφοῦ πάντες οἱ θανάτου κέντρῳ πληγέντες, ἀναστάσεως ἐλπίσι ζωογονοῦνται.
Ἐξοχώτερον ὅμως δῶρον τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ ἀνατείλασα ἐκ τοῦ Τάφου συγγνώμη, ἡ ὁποία καλεῖ ἡμᾶς νὰ ὑπερβῶμεν τάς μικρότητας, τάς μνησικακίας καὶ τὰ πάθη, νὰ συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, ἀλλήλους περιπτυσσόμενοι.
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, εὐλογημένοι χριστιανοί,
Προερχόμενος ἐκ τοῦ πανσέπτου Συνθρόνου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καὶ Χερρονήσου, Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενος, παρακαλῶ πάντας, Πάσχα κροτοῦντες αἰώνιον, νὰ ἐνδυθῶμεν ἀντὶ σποδοῦ, καταστολὴν δόξης, ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως εὐλογοῦντες τὸ ὑπερύμνητον Ὄνομα τοῦ Κυρίου, τὸ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον εἰς τοὺς αἰώνας.
Μὴ μείνωμεν εἰς τὸν πρὸ τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων καιρόν. Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως! Πύλας χαλκὰς συνέτριψε καὶ πάντας ἐγείρει. Οὐκ ἰσχύει τοῦ θανάτου τὸ κράτος. Εἰς τὸν ἀναστάντα Κύριον ἐδόθη πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Αὐτὸς μεθ’ ἡμῶν ἔσται πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.
Ἀναπέμποντες, ἐπ’ Ἐκκλησίας, διάπυρον προσευχὴν πρὸς Τὸν συντρίψαντα τοῦ θανάτου τὸ κράτος, ἂς εὐχηθῶμεν τοῦτο τὸ Πάσχα νὰ καταστῇ διάβασις ἐκ τοῦ ψεύδους εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἐκ τῆς ἀπογνώσεως εἰς τὴν ἐλπίδα, ἐκ τῶν κρίσεων τῶν στεναγμῶν τοῦ Ἅδου, εἰς τὴν διακαινήσιμον πορείαν τῶν ἐχομένων ἀληθείας, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωμεν πάντες.
Χριστὸς Ἀνέστη!
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ ἡ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.
