Ας νηπιάσουμε στην κακία όλοι μας μικροί μεγάλοι!
Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Προσεγγίζει η ανάμνηση των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας και προοίμιο του μέλλοντος αιώνος. Μας το προκηρύσσει ο Λάζαρος που επανήλθε από τα βάραθρα του Άδη αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς την τέταρτη μέρα μόνο με το λόγο και το πρόσταγμα του Θεού που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, και προανυμνούν παιδιά και πλήθη λαού άκακα με την έμπνευση του θείου Πνεύματος Αυτόν που λυτρώνει τον άνθρωπο από το θάνατο και ανεβάζει τις ψυχές από τον Άδη και που χαρίζει αιώνια ζωή στις ψυχές και τα σώματα. Εάν λοιπόν κανείς θέλει να δει μέρες καλές στη ζωή του και αγαπά τη ζωή ας προσέχει περισσότερο από το κακό, φιλαργυρία, πλεονεξία, αδικία, γαστριμαργία, μέθη, ασωτία, κενοδοξία, θράσος, υπερηφάνεια. Ας αποφύγει όλα αυτά και ας επιδιώξει τα αγαθά, εγκράτεια όλων των ειδών και σε όλα, νηστεία ψυχοσωματική, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, ελεημοσύνη, μακροθυμία, αγάπη, ταπείνωση.
Αυτά είναι προαπαιτούμενα για να μεταλάβουμε αξίως του θυσιασθέντος για χάρη μας αμνού του Θεού κι ας λάβουμε απ’ Αυτόν τον αρραβώνα της αφθαρσίας να τον διαφυλάξουμε ως επιβεβαίωση για την κληρονομιά της αιώνια ζωής. Μήπως άραγε είναι ευκολότερο να κάνει κανείς το κακό από ό, τι το καλό; Αμφιβάλλω. Περισσότερους κόπους υφίσταται όποιος μεθά και ασωτεύει από τον εγκρατή, όπως λχ. Όλοι μας θαυμάζουμε τους αθλητές και όχι το αντίθετο, χειρότερα ζει ο ακόλαστος από τον σώφρονα, όποιος κυνηγά πλούτη και χίμαιρες από τον αγωνιστή της εγκράτειας και αυτάρκειας, και δόξες αντί αφάνεια. Χρειάζεται λίγο να προσπαθήσουμε περισσότερο να γίνουμε όλοι μας καλοί μαθητές του Χριστού. Θα κουραστούμε και λιγάκι βέβαια. Γιατί τα αγαθά κόποις κτώνται και η βασιλεία του Θεού κερδίζεται έτσι ακριβώς. Προσπάθεια και προσοχή απαιτείται λοιπόν για να αφαιρέσουμε ό, τι κακό στη ζωή μας και να φέρουμε το καλό. Όπως λέει κι ο Σεφέρης όταν έλαβε το βραβείο λογοτεχνίας χρειάζεται ανθρωπιά και αγάπη για να διώξουμε το κακό από τη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη επομένως ο ένας τον άλλο.
Περισσότερο όμως χρειάζεται προσοχή και προσπάθεια από όσους έχουν και μεγαλύτερες ευθύνες. Όσοι είδαν το θαύμα στο Λάζαρο καταλαβαίνουν πόση δύναμη θέλουν κάποιοι για να πιστέψουν στα μάτια τους. Και γι’ αυτό βλέπουμε τη μέρα αυτή τη χαρμόσυνη πόσο χάρηκαν οι άνθρωποι όταν είδαν το Χριστό να εισέρχεται ταπεινά στα Ιεροσόλυμα ενώ οι άρχοντες τότε λυπήθηκαν και εξεμάνησαν περισσότερο εναντίον Του
ώστε να θέλουν να Τον θανατώσουν, Αυτόν που τόσο τους ευεργέτησε, Αυτόν Τον νικητή του θανάτου και Κύριο ζωής και θανάτου. Λάζαρε έλα έξω λέει και αμέσως ο τετραήμερος νεκρός παρουσιάστηκε μπροστά Του ζωντανός. Κι όλοι με τη όρασή τους και την όσφρησή τους –γιατί αισθάνθηκαν τη δυσωδία του νεκρού που σάπιζε τόσες μέρες στον τάφο του- και με την αφή και την ακοή κατάλαβαν και πίστεψαν ότι Αυτός είναι που καλεί τα μη όντα σε όντα.
Ο άκακος λαός πίστεψε αμέσως σ’ Αυτόν και δεν κρατήθηκε σιωπηλός αλλά έγινε και κήρυκας της θεότητάς Του με έργα και λόγια. Μετά την τετραήμερη Ανάσταση του Λαζάρου βρήκε ένα γαϊδουράκι που Του προετοίμασαν οι μαθητές Του και κάθισε πάνω του και ως ο προφητευμένος βασιλιάς κι ο μόνος πραγματικά βασιλιάς της Σιών, χωρίς σωματοφύλακες και υπασπιστές πεζούς και ιππείς, πολυτέλειες και φόρους αλλά με ταπείνωση και φτώχια και ευτέλεια χωρίς έπαρση, πράος. Εισερχόμενος λοιπόν τα Ιεροσόλυμα είδε όλο το λαό παιδιά και άντρες και γέρους να Του στρώνουν τα ενδύματά τους και να παίρνουν βάια από φοίνικες, σύμβολα νίκης, για να Τον προϋπαντήσουν ως ζωοποιό και νικητή του θανάτου. Τον προσκυνούν και τον προπέμπουν ψάλλοντάς Του ωσαννά υιέ Δαυίδ, ωσαννά εν τοις υψίστοις. Ωσαννά σημαίνει στα ελληνικά σε ικετεύομε σώσε μας…και αυτός ο ύμνος ισχύει και για τον ουρανό, εν τοις υψίστοις, από ανθρώπους και από αγγέλους! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου στον οποίο θα πιστέψουν όλα τα έθνη ενώ οι άρχοντες φοβισμένοι θέλουν να τον θανατώσουν γιατί θαυματουργεί και όλοι θα Τον πιστέψουν.
Από τη μια μεριά λοιπόν έχουμε του νηπιάσαντες στα μυαλά και από την άλλη τους νηπιάσαντες στην κακία που δεν φοβούνται ούτε Ρωμαίους ούτε τίποτε παρά εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα αναπέμπουν ύμνο στο Θεό μαρτυρώντας ότι ανάστησε το Λάζαρο. Κι οι άρχοντες Του λένε δεν ακούς τι Σου λένε; Αντί Αυτός να τους πει εσείς πάλι δεν καταλαβαίνετε και δεν ακούτε τι λένε; Κι επειδή Του λένε πάλι ότι τον τιμούν ως Θεό κι Αυτός τους λέει ότι ακόμα και να σωπάσουν θα μιλήσουν δυνατά κι οι πέτρες…και πάλι καλά δε διαβάσατε ότι ετοίμασα αίνο και ύμνο από το στόμα των νηπίων και των βρεφών που βλέπετε και ακούτε τώρα; Κι αυτά τα αμαθή παιδιά λοιπόν θεολογούν τη μέρα αυτή όλο χαρά για Αυτόν που ενανθρώπησε για μας υμνώντας όπως κι οι άγγελοι στη γέννησή Του…δόξα εν υψίστοις Θεώ και τώρα δόξα τω σωτήρι, δόξα εν υψίστοις!
Ας νηπιάσουμε στην κακία όλοι μας μικροί μεγάλοι, νέοι και γέροντες, άρχοντες και λαός για να ενδυναμωθούμε από το Θεό να στήσουμε τρόπαιο και να βαστάσουμε τα σύμβολα της νίκης κατά των αοράτων και ορατών εχθρών μας για να βρούμε τη χάρη Του Λόγου να μας βοηθά πλουσιοπάροχα. Τι συμβολίζει η μέρα αυτή με τις πιο μικρές λεπτομέρειες; Υποτάσσονται όλα τα έθνη μέσω των μαθητών Του και των καλών μας ιερέων που ιερουργούν και μεταδίδουν τη θεία χάρη με τα μυστήρια της Εκκλησίας, το Βάπτισμα και το Δεύτερο Βάπτισμα, την ιερή εξομολόγηση, και τη θεία κοινωνία που θα λάβετε σε λίγο, υποτάσσονται στην αγάπη του Θεού όπως κι εμείς μικροί και μεγάλοι γιατί στο Θεό δε υπάρχει ρατσισμός και προσωποληψίες αρσενικό και θηλυκό, άρχοντας και αρχόμενος και ό, τι άλλο διακρίνει τους ανθρώπους σε κατηγορίες και διακρίσεις αλλά δημοκρατικά θα λέγαμε σήμερα όλοι ανήκουν με τη θεία χάρη και φιλανθρωπία στον Κύριο και όλοι πρέπει να είμαστε ένα. Ας αγαπάμε λοιπόν περισσότερο αλλήλους κι ας ανεχόμαστε φροντίζοντας τις ανάγκες ο ένας του άλλου ως μέλη του ίδιου σώματος. Σημάδι του χριστιανικού βίου είναι η αγάπη όπως κι τελευταία Του ευχή αναβαίνοντας στους ουρανούς. Σήμερα τι μπορεί ο άνθρωπος να στρώσει για το Χριστό ώστε να εισέλθει για τα σωτήρια για μας πάθη Του Λυτρωτή του κόσμου; Πολλά μπορούμε και σήμερα να Του στρώσουμε: πρώτα να υποτάξουμε στο θείο Του θέλημα το σώμα μας κι έπειτα και την ψυχή μας για να υποδεχτεί τον Κύριο που έρχεται για όλους μας ώστε με την Ανάστασή Του γίναμε σύμφυτοι του ομοιώματος του θανάτου Του αλλά και σύμφυτοι της Αναστάσεως που πρόκειται να πετύχουμε όλοι. Αμήν.
