Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Ο Ιησούς στο Ναό
Όταν ο Χριστός έγινε οκτώ ημερών του έκαμαν περιτομή και του έδωσαν το όνομα Ιησούς. Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από τη γέννηση του, η Παναγία και ο Ιωσήφ έφεραν σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο το παιδί στα Ιεροσόλυμα, να το αφιερώσουν στο Θεό.
Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας πιστός και ευλαβής άνθρωπος, που τον έλεγαν Συμεών. Του είχε φανερώσει το Άγιο Πνεύμα, πως δεν θα πεθάνει, προτού δει τον Χριστό. Όταν έφεραν τον Ιησού στο ναό, του υπέδειξε πάλι το Άγιο Πνεύμα να πάει στο ναό. Πήγε και είδε το Χριστό, τον πήρε στην αγκαλιά του και είπε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών». «Τώρα Κύριε μπορείς να αφήσεις τον δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν τον σωτήρα μου, που ετοίμασες για όλους τους λαούς».
Αυτή είναι η εορτή της Υπαπαντής και εδώ στηριζόμενη η Εκκλησία, έχει καθιερώσει τον «σαραντισμό» των παιδιών. Όταν το παιδί των χριστιανών γονέων γίνει σαράντα ημερών, η μητέρα κι αν είναι δυνατόν και οι δυο γονείς, το πηγαίνουν στο Ναό, όπου το υποδέχεται στην αγκαλιά του ο Ιερεύς και του διαβάζει τις ευχές του σαραντισμού, που είναι ευχαριστίες στο Θεό και προσευχές, να ευλογεί το παιδί και να το προστατεύει. Το βάζει στο ιερό βήμα, ενώ η μητέρα προσκυνάει τις εικόνες. Μετά τον σαραντισμό, μπορεί η μητέρα να ετοιμαστεί να κοινωνήσει, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Ο Συμεών είπε τότε στην Παναγία, τα παρακάτω προφητικά λόγια: «Αυτό το παιδί, θα γίνει αιτία να σωθούν ή να χαθούν πολλοί άνθρωποι. Θα είναι «σημείον αντιλεγόμενον», για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών ανθρώπων. Όσο για σένα, θα διαπεράσει την καρδιά σου δίκοπο μαχαίρι».
Μεγάλης θεολογικής σημασίας, αυτά τα λόγια του Συμεών. Η ιστορία δύο χιλιάδων χρόνων της Εκκλησίας το επιβεβαιώνει. Ο Χριστός από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα, υπήρξε και είναι για πολλούς ανθρώπους, «σημείον αντιλεγόμενον». Πολλοί τον πίστεψαν και σώθηκαν. Πολλοί τον αρνήθηκαν και χάθηκαν. Πολλοί τον αγάπησαν και τον αγαπούν. Πολλοί τον μίσησαν και τον μισούν. Κι όμως Εκείνος άπλωσε τα χέρια του στο Σταυρό, για να ενώσει όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος πρόσφερε στο Χριστό, μια φάτνη να γεννηθεί και τον αποχαιρέτησε πάνω σ’ ένα σταυρό στο Γολγοθά.
Η έλευση του Χριστού στην ανθρώπινη ιστορία, χαιρετίστηκε με αίμα αθώων παιδιών κι επισφραγίστηκε με το θεϊκό του αίμα, την ώρα της σταυρώσεως. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί με δυο τρόπος: Ανθρωποκεντρικά και Χριστοκεντρικά. Ανθρωποκεντρικά σημαίνει, ότι ήταν τέτοια η ηθική ζωή του κόσμου, που δεν δίστασε να σταυρώσει ακόμη και τον Υιό του Θεού. Χριστοκεντρικά σημαίνει, ότι η Εκκλησία στο Σταυρό του Χριστού, δεν βλέπει μόνο την ανθρώπινη κακία και εγκληματικότητα, αλλά κυρίως την απεραντοσύνη της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού.
Τα λόγια του Συμεών στην Παναγία σημαίνουν, ότι μεγάλος πόνος, σαν μαχαίρι δίκοπο, θα διαπεράσει την καρδιά της, όταν θα τον δει σταυρωμένο στο Γολγοθά. Χωρίς να ερευνούμε το μυστήριο της σταυρώσεως και τον πόνο που υπέστη η Παναγία, υπάρχει για το πρόσωπο της διπλός και απέραντος πόνος. Πονεί σαν μάνα που βλέπει το παιδί της να υποφέρει, αλλά προπάντων πονεί ως «Κεχαριτωμένη», επειδή το παιδί της είναι ο Υιός του Θεού. Δεν ξεχνά ποτέ τα λόγια του Ευαγγελισμού. Δεν ξεχνά ποτέ,, ότι ο Χριστός είναι «ο Υιός και Θεός» της. Τον αγαπά σαν παιδί της, τον λατρεύει ως Θεό της. Αυτό το μυστήριο φανερώνει η εικόνα της «Γλυκοφιλούσας». Η ευλαβική στάση της Παναγίας στον Χριστό, που κρατεί στην αγκαλιά της, φανερώνει την πίστη της στη θεότητα του Χριστού. Η τρυφερότητα που ο Χριστός, ως παιδί δείχνει στη μητέρα του, φανερώνει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, κανείς δεν πόνεσε ποτέ, όπως η Παναγία τη Μεγάλη Παρασκευή, γιατί μόνο εκείνη γνώριζε την ώρα της σταυρώσεως το φοβερό μυστήριο: Ότι ο κόσμος σταύρωνε το Θεό του!! Κι όμως όλα τα αντιμετωπίζει με μια άγια σιωπή, με άγια ελπίδα, με άγια υπομονή, με άγια αγάπη.
Επόμενο θέμα: Ιωάννης ο βαπτιστής. Η βάπτιση του Χριστού. Θεοφάνεια.
