Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.

Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.

Μέσα στὴν φυλακὴ μάλιστα συνέβη τὸ ἑξῆς: ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ ἄγριο δράκοντα, προσπάθησε νὰ κάνει τὴν Ἁγία νὰ φοβηθεῖ. Αὐτὴ ὅμως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ὁ δράκοντας ἄλλαξε μορφὴ καὶ ἔγινε ἕνας μαῦρος σκύλος καὶ τότε ἡ Ἁγία ἅρπαξε ἕνα σφυρὶ καὶ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι καὶ τὴν ράχη τὸν ταπείνωσε. Στὴ συνέχεια ὁ ἡγεμόνας διέταξε καὶ τὴν ἔφεραν πάλι μπροστά του. Παρὰ τὶς πιέσεις του, ἡ ἁγία παρέμεινε ἀκλόνητη.
Ἔτσι ὑποβλήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια μέχρι ποὺ ἀποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Αγία Μαρίνα η θαυματουργή 

        «Το έφεραν από την Αθήνα. Βουβό και «ξύλο» ήτανε. Το λέω και ανατριχιάζω. Έσβηναν τα κεριά που οι πιστοί άναβαν στη Χάρη της, και ξαφνικά το δυο-τριών χρονών παιδί άρχισε να κινείται. Η μάνα λιγώθηκε και ύστερα αρχίσαμε να κλαίμε όλοι μαζί!..»

        Πολλά και ξακουστά είναι τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας της Βόνης, με το παραπάνω να εκδηλώνεται την παραμονή της Χάρης της. Μπροστά στα μάτια της κας Μαρίνας Παπαδάκη, όπως ανέφερε μιλώντας στη "Ν.Κ.", ένα 3χρονο αγόρι, που κειτόταν παράλυτο σε ένα στρωματάκι δίπλα από τα κεριά που άναβαν οι πιστοί, ξαφνικά μίλησε και σηκώθηκε. Κατά την εξιστόρηση της νέας μαρτυρίας, ανήμερα της εορτής της Αγίας, άλλοι πιστοί κάνοντας τον σταυρό τους, ανατριχιάζοντας από τα όσα άκουγαν, μίλησαν για τη δική τους περίπτωση, όπως η κα Γιασεμή Κυριακάκη.  

         Αντιμετώπιζε, όπως είπε, την τελευταία δεκαετία σοβαρό πρόβλημα στα χείλη της και έγινε καλά τα τελευταία δύο χρόνια, με τη βοήθεια της Χάρης της Αγίας, που «εξαφάνισε τις πληγές». Υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες από ανθρώπους και αυτό φανερώνεται από τα αναθήματα που κρεμούν οι πιστοί στις εικόνες. Έχουμε μαρτυρίες πολλών ανθρώπων, τόνισε και ο εφημέριος της Μονής πατήρ Κορνήλιος. «Ήρθε μια κυρία πέρσι, μια καθημερινή, στο μοναστήρι, προκειμένου να προσευχηθεί με βαθειά πίστη στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας. Τη ρώτησα αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, διότι έκλαιγε με λυγμούς, και μου απάντησε ότι έρχεται από μακριά και ότι είχε καρκίνο στο μαστό. «Είδα στο ύπνο μου την Αγία Μαρίνα και μου είπε.. έλα στο σπίτι μου και μη φοβάσαι», μου ανέφερε η κυρία. Μετά από κάποιους μήνες ξανάρθε μαζί με τους συγγενείς της και μου είπε ότι δεν έχει τίποτα. Αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα θαύμα της Αγίας», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος.       

         Ιδιαίτερα συγκινητικά για τον κ. Ψάλια ήταν τα όσα εκτυλίχθηκαν, πάντως, χτες στη μονή, με «πρωταγωνιστές» μια οικογένεια αθίγγανων που ήρθαν ευλαβικά να ευχαριστήσουν τη Χάρη της, για τη σωτηρία, πέρυσι, του παιδιού τους. Το παιδί τους είχε πρόβλημα στην καρδιά και οι γιατροί το είχαν ξεγράψει. «Ήρθαν στη μονή με τα πόδια από το Ηράκλειο. Κατά την είσοδό τους, πάνω από τα ρούχα τους φορούσαν άλλα , μαύρα, τα οποία στη συνέχεια τα έβγαλαν και τα άφησαν δίπλα στην εικόνα, όπως και χρήματα αλά και μια χρυσή λίρα. Η μάνα του κοριτσιού ήταν με τα γόνατα. Η γιαγιά και ο πατέρας του παιδιού κουβαλούσαν μια ντενέκα λάδι και δύο χαλιά.  Κλαίγαμε όλοι όσοι τους ακούγαμε κατά τη διάρκεια της προσευχής τους».

Αναδημοσίευση από την εφημ. «Νέα Κρήτη» 18/07/2009

 

Ένα σύγχρονο θαύμα της Αγίας Μαρίνας 

17 Ιουλίου 2009. Ώρα 05.45 π.μ.

Μια ομάδα προσκυνητών αποτελούμενη από ένα κοριτσάκι 3-4 χρόνων, ντυμένο στα μαύρα, ένα νεαρό με μακριά μαλλιά και μάυρο χιτώνα, γύρω στα 25, μια κοπέλα, γύρω στα 20, επίσης με μαύρα, μια γυναίκα που κρατεί ένα μεγάλο δοχείο λάδι και δυο άνδρες κουβαλώντας χαλιά, ξοπίσω μια ολόκληρη «φαμίλια», φτάνουν στο Μοναστήρι.

Ο νεαρός πατέρας παροτρύνει το κοριτσάκι. «Ναι, Μαρίνα-Μαλεβή, προχώρα», του λέει, κι εκείνο προχωρεί διστακτικά. Η μητέρα φτάνει στην είσοδο του Μοναστηριού. Ξαπλώνει όλο της το σώμα κατάχαμα και κλαίγοντας μπαίνει στο ναό. Εκείνη την ώρα μια ομάδα γυναικών έκανε παράκληση στην Αγία Μαρίνα. Η παράκληση σταμάτησε. Όλη η φαμίλια, φανερά συγκινημένη και κουρασμένη μαζεύεται γύρω από την εικόνα της Αγίας. «Κάτι θα χρειάζονται αυτή τη στιγμή», σκέφτηκα. Γέμισα το κανατάκι αγίασμα, που αστείρευτο ρέει κάτω από την Αγία Τράπεζα, και τους έδωσα να πιoυν.

Μια παράξενη σιωπή ακολούθησε για δυο-τρία λεπτά. Η γυναίκα που μετέφερε το δοχείο με το λάδι προχώρησε μπροστά στην εικόνα της Αγίας. Το τοποθέτησε με ευλάβεια και άρχισε με γοερά κλάματα να ευχαριστεί την Αγία για το θαύμα που έκανε στη Μαρίνα-Μαλεβή. Την ευχαριστούσε στη γλώσσα της. Τα λόγια της έβγαιναν από τα βάθη της ψυχής της και ήταν τόσο δυνατά και συγκινητικά που όλοι οι παρευρισκόμενοι έκλαιγαν. Λίγα λόγια καταλαβαίναμε. Στο τέλος η βασανισμένη αυτή γυναίκα τελείωσε με τα λόγια: «Σε ευχαριστώ Αγία μου Μαρίνα από τα βάθη της ψυχής μου για το θαύμα που έκανες στη Μαρίνα-Μαλεβή. Σε ευχαριστώ και σου υπόσχομαι ότι θα σε υπηρετώ σε όλη μου τη ζωή».

Μετά, στην εικόνα της Αγίας έπεσε γονατιστή η νεαρή κοπέλα. Με κλάματα ευχαριστούσε την Αγία Μαρίνα για το θαύμα που έκαμε στη μικρή Μαρίνα και υποσχέθηκε ότι αφιερώνει τη ζωή σε αυτήν και ότι θα την υπηρετεί σε όλη της τη ζωή. Έβγαλε το μαύρο χιτώνας της και τον τοποθέτησε πάνω στην εικόνα.

Ήρθε η σειρά του πατέρα. Κατασυγκινημένος γονατίζει στην εικόνα της Αγίας και κλαίγοντας ευχαριστούσε την Αγία για το θαύμα που έκαμε στην κορούλα του, τη Μαρίνα- Μαλεβή, όπως έλεγε. Υπόσχεται με τη σειρά του ότι θα την υπηρετεί και θα τη λατρεύει πάντα σαν προστάτιδα της οικογένειάς του. Στη συνέχεια έσκυψε και η σύζυγός του έδεσε στα μακριά μαλλιά του μια κόκκινη κορδέλα. Το κοριτσάκι και η σύζυγος του κόβουν τα μαλλιά. Δένει την κορδέλα με τα μαλλιά στη ράβδο με τα τάματα. Ο πατέρας βγάζει το μαύρο χιτώνα και τον τοποθετεί στην εικόνα. Μαζί με το χιτώνα αφήνει την αγιορείτικη ράβδο του, τα κομποσκοίνια, μια χρυσή λίρα και ένα χρηματικό ποσό. Τη λίρα μπροστά στα μάτια τους την τοποθετήσαμε μέσα στην εικόνα της Αγίας και το χρηματικό ποσό στο παγκάρι του ναού. Όλη η οικογένεια στη συνέχεια κλαίγοντας αγκαλιασμένοι βγήκαν από το ναό και κατευθύνθηκαν στην αυλή του Μοναστηριού. Η ομάδα των γυναικών συνέχισε να ψάλει την Παράκληση της Αγίας.

Άρχισε να φωτίζει. Σε λίγο θα χτυπούσε η καμπάνα. Θεώρησα ότι είχα υποχρέωση να μάθω από τους γονείς τι θαύμα είχε κάμει η Αγία Μαρίνα στο μικρό κοριτσάκι που έφερε και το όνομά της και όταν τους βρήκα μου είπαν. Το λόγο πήρε η γιαγιά η Ελένη 37 χρόνων. Ήταν η γυναίκα που μετέφερε το δοχείο με το λάδι στην Αγία και που με την προσευχή της μας έκαμε όλους να κλάψουμε. Μας είπε ότι το κοριτσάκι ήταν σοβαρά άρρωστο από τότε που γεννήθηκε. Το έταξε στην Αγία Μαρίνα. Τακτικά επισκεπτόταν το Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας στη Βόνη και έπαιρνε κουράγιο. Το βάπτισαν Μαρίνα. Μωρό έκαμε δυο εγχειρίσεις στην καρδιά, αλλά πάντα η κατάστασή του ήταν κρίσιμη. Όλη η οικογένεια για χάρη της μικρής «ετάχτηκε» να υπηρετεί την Αγία Μαρίνα και να την έχει σαν προστάτιδά τους. Ο πατέρας έκαμε τάμα τρία χρόνια να μην κόψει τα μαλλιά του και να τα αφιερώσει στην Αγία Μαρίνα. Πέρσι, προπαραμονή της Αγίας Μαρίνας, η Μαρίνα σήκωσε υψηλό πυρετό. Την πήγαν στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο και από κει την έστειλαν στο ΠΑ.Γ.Ν.Η.  Όλοι οι γιατροί τους φέρθηκαν άψογα και πολύ ανθρώπινα αλλά δεν μπορούσαν να κάμουν παραπάνω από αυτό που η επιστήμη μπορεί. Στο θάλαμο της μικρής έρχεται μια νοσοκόμα που τη λένε και αυτή Μαρίνα. Τους λέει να έχουν πίστη και το παιδί θα γίνει καλά.

Το ίδιο βράδυ στο Νοσοκομείο, ο Λεωνίδας 23 χρόνων, ο πατέρας του παιδιού, βλέπει όνειρο την Αγία Μαρίνα και του λέει να μη χάνει την πίστη του και να κάμει ό,τι ακριβώς του πει. Του είπε το πρωί που θα ξημερώσει να δώσει κάτι στο παιδί να φάει και ότι μετά που θα γίνει το παιδί καλά να βάλει ένα ράσο μαύρο και κρατώντας ένα ραβδί να πάει στο Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας Βόνης. Εκεί να κόψει και τα μαλλιά του και όλα αυτά να τα αφήσει στο Μοναστήρι. Ο πατέρας ξύπνησε ταραγμένος και έφυγε να αγοράσει κάτι στο παιδί να φάει. Το πρωί, μόλις η Μαρίνα ξύπνησε ο Λεωνίδας έκαμε όπως η Αγία τον ονείρεψε. Η μικρή έφαγε λίγο και κοιμήθηκε. Ο πυρετός άρχισε να πέφτει. Σε μερικές μέρες το παιδί ήταν εντελώς καλά. Οι  ίδιοι οι γιατροί επιβεβαιώνουν τους γονείς ότι έγινε θαύμα στη μικρή Μαρίνα. Δεν περίμεναν τέτοια εξέλιξη. Και η Άννα 20 χρόνων, η μητέρα της μικρής, είδε στον ύπνο της ότι βρέθηκε σε ένα εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, κοντά στο χωριό της, παραμονή της Αγίας, αλλά ήταν κλειστό και της έκαμε εντύπωση. Την άλλη μέρα το συζήτησε και ξαναείδε όνειρο την Αγία και της είπε να μη ξεχάσει το τάμα της, όποιο και αν είναι αυτό. Και η γιαγιά είδε όνειρο την Αγία που της επιβεβαιώνει τα λόγια της νοσοκόμας Μαρίνας.

Η μικρή Μαρίνα-Μαλεβή έγινε καλά και οι γονείς της με την οικογένειά τους εκπλήρωσαν το τάμα τους. Ξεκίνησαν από το Ηράκλειο. Περπάτησαν 37 χιλιόμετρα και ήρθαν να ευχαριστήσουν την Αγία και προστάτιδα της οικογένειας τους Μαρίνα. Άφησαν τα τάματα τους, έστρωσαν τα χαλιά στο μικρό ναό, παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία και κοινώνησε όλη η οικογένεια. Μας ευχαρίστησαν για τη φιλοξενία. Τους δώσαμε ευλογία μια εικόνα της Αγίας Μαρίνας και μας υποσχέθηκαν ότι θα επισκέπτονται συχνά την Αγία που έκαμε καλά την κορούλα τους.

Ευχαριστώ την Αγία Μαρίνα που μου επέτρεψε να παραβρεθώ εκείνη τη στιγμή σε όλα αυτά που διαδραματίστηκαν το πρωί ανήμερα της Χάρης της.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριον
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.