5 Αυγ 2011

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος


Του Αγίου Λουκά Επισκόπου Συμφερουπόλεως,
του Ιατρού


Η με­γά­λη γι­ορ­τή της Με­τα­μορ­φώ­σε­ως του Κυ­ρί­ου μας δί­νει την α­φορ­μή να θυ­μη­θού­με τα λό­για του Κυ­ρί­ου μας Ι­η­σού Χρι­στού: «Ου πι­στεύ­εις ό­τι ε­γώ εν τω πα­τρί και ο πα­τήρ εν ε­μοί ε­στι; τα ρή­μα­τα α ε­γώ λα­λώ υ­μίν, α­π' ε­μαυ­τού ου λα­λώ. ο δε πα­τήρ ο εν ε­μοί μέ­νων αυ­τός ποι­εί τα έρ­γα. Πι­στεύ­ε­τέ μοι ό­τι ε­γώ εν τω πα­τρί και ο πα­τήρ εν ε­μοί. ει δε μη, διά τα έρ­γα αυ­τά πι­στεύ­ε­τέ μοι» (Ι­ω­άν. 14, 10-11)­.
 
Με­γά­λα και α­μέ­τρη­τα ή­ταν τα θαύ­μα­τα του Κυ­ρί­ου μας Ι­η­σού Χρι­στού: με έ­να μό­νο λό­γο του α­νέ­στη­σε την κό­ρη του Ι­α­εί­ρου, του αρ­χι­συ­να­γώ­γου, τον γιο της χή­ρας της Να­ΐν, α­κό­μα και τον Λά­ζα­ρο, ο ο­ποί­ος ή­ταν στον τά­φο τέσ­σε­ρεις ο­λό­κλη­ρες η­μέ­ρες. Με έ­να λό­γο του μό­νο ε­πι­τί­μη­σε τους α­νέ­μους και τα κύ­μα­τα της λί­μνης Γεν­νη­σα­ρέτ και έ­γι­νε α­πό­λυ­τη γα­λή­νη. Με πέν­τε ψω­μιά και δύ­ο ψά­ρια χόρ­τα­σε πέν­τε χι­λιά­δες αν­θρώ­πους, χω­ρίς γυ­ναί­κες και παι­διά, και με τέσ­σε­ρα ψω­μιά τέσ­σε­ρεις χι­λιά­δες.
 
Ας θυ­μη­θού­με πως κά­θε μέ­ρα θε­ρά­πευ­ε τους α­σθε­νείς, γι­α­τρεύ­ον­τας κά­θε εί­δους α­σθέ­νεια, έ­δι­ω­χνε τα πο­νη­ρά πνεύ­μα­τα α­πό τους δαι­μο­νι­ζο­μέ­νους. Πως ξα­να­έ­δι­νε την ό­ρα­ση στους τυ­φλούς και την α­κο­ή στους κου­φούς με έ­να μό­νο άγ­γιγ­μά του. Δεν φτά­νουν αυ­τά; 
Ό­λα αυ­τά ό­μως δεν ή­ταν αρ­κε­τά για τους αν­θρώ­πους οι ο­ποί­οι τον ζή­λευ­αν, για τους αν­θρώ­πους για τους ο­ποί­ους ο μέ­γας προ­φή­της Η­σα­ΐ­ας εί­πε:
 
«Α­κο­ή α­κού­σε­τε και ου συ­νή­τε, και βλέ­πον­τες βλέ­ψε­τε και ου μη ί­δη­τε. ε­πα­χύν­θη γαρ η καρ­δί­α του λα­ού τού­του, και τοις ω­σί βα­ρέ­ως ή­κου­σαν, και τους ο­φθαλ­μούς αυ­τών ε­κάμ­μυ­σαν, μή­πο­τε ί­δω­σι τοις ο­φθαλ­μοίς και τοις ω­σίν α­κού­σω­σι και τη καρ­δί­α συ­νώ­σι και ε­πι­στρέ­ψω­σι, και ι­ά­σο­μαι αυ­τούς» (Ματθ. 13, 14-15)­.
 
Σε ό­λα αυ­τά, τα ο­ποί­α ό­μως δεν ή­ταν αρ­κε­τά για τους βα­ρή­κο­ους αν­θρώ­πους και με τα συ­σκο­τι­σμέ­να μά­τια, πρό­σθε­σε ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός το μέ­γα θαύ­μα της Με­τα­μορ­φώ­σε­ώς Του στο ό­ρος Θα­βώρ. Σ' αυ­τόν, που έ­λαμ­ψε με έ­να εκ­θαμ­βω­τι­κό θεί­ο φως, εμ­φα­νί­στη­καν οι προ­φή­τες της Πα­λαι­άς Δι­α­θή­κης, ο Μω­υ­σής και ο Η­λί­ας και προ­σκύ­νη­σαν τον δη­μι­ουρ­γό του νό­μου. Με φό­βο και τρό­μο έ­βλε­παν το θαυ­μα­στό αυ­τό θέ­α­μα οι ε­κλε­κτοί α­πό­στο­λοι Πέ­τρος, Ι­ά­κω­βος και Ι­ω­άν­νης. Και με­τά α­πό τη νε­φέ­λη, που τους σκέ­πα­σε, α­κού­στη­κε η φω­νή του Θε­ού: «Ού­τος ε­στιν ο Υι­ός μου ο α­γα­πη­τός, εν ω ευ­δό­κη­σα. αυ­τού α­κού­ε­τε» (Ματθ. 17, 5)­.
 
Οι ά­γιοι α­πό­στο­λοι κή­ρυ­ξαν σ' ό­λο τον κό­σμο, ό­τι ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός εί­ναι «α­λη­θώς, του Πα­τρός το α­παύ­γα­σμα»­Ο κό­σμος ο­λό­κλη­ρος, ό­ταν το ά­κου­σε, θα έ­πρε­πε να γο­να­τί­σει μπρο­στά στον Κύ­ριο Ι­η­σού Χρι­στό και να προ­σκυ­νή­σει τον Α­λη­θι­νό Υι­ό του Θε­ού.
 
Θα έ­πρε­πε η εμ­φά­νι­ση στο Θα­βώρ των δύ­ο πιο με­γά­λων προ­φη­τών της Πα­λαι­άς Δι­α­θή­κης και η προ­σκύ­νη­ση του Κυ­ρί­ου Ι­η­σού Χρι­στού κα­τά την με­τα­μόρ­φω­σή του, να κλεί­σει για πάν­τα τα βδε­λυ­ρά χεί­λη των γραμ­μα­τέ­ων και των φα­ρι­σαί­ων, οι ο­ποί­οι μι­σού­σαν τον Κύ­ριο Ι­η­σού και τον θε­ω­ρού­σαν πα­ρα­βά­τη του νό­μου του Μω­υ­σή. Αλ­λά και μέ­χρι σή­με­ρα δεν πι­στεύ­ουν οι Ε­βραί­οι ό­τι Αυ­τός εί­ναι ο Μεσ­σί­ας.
 
Ό­χι μό­νο οι Ε­βραί­οι δεν τον πι­στεύ­ουν, αλ­λά και για πολ­λούς χρι­στια­νούς ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο θαμ­πώ­νει το θεί­ο φως του Κυ­ρί­ου μας Ι­η­σού Χρι­στού. Α­κό­μα μι­κρό­τε­ρο γί­νε­ται το μι­κρό ποί­μνιο του Χρι­στού για το ο­ποί­ο το θεί­ο φως του Χρι­στού λάμ­πει με την ί­δια δύ­να­μη με την ο­ποί­αν έ­λαμ­ψε στους α­πο­στό­λους Πέ­τρο, Ι­ά­κω­βο και Ι­ω­άν­νη τό­τε στο ό­ρος Θα­βώρ.
 
Ό­μως να μην α­πελ­πι­ζό­μα­στε, ε­πει­δή ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός εί­πε: «Μη φο­βού το μι­κρόν ποί­μνιον. ό­τι ευ­δό­κη­σεν ο πα­τήρ υ­μών δού­ναι υ­μίν την βα­σι­λεί­αν» (Λουκ. 12, 32)­.
 
Η α­πι­στί­α με­τα­ξύ των λα­ών έ­λα­βε α­νη­συ­χη­τι­κές δι­α­στά­σεις και το φως του Χρι­στού ε­πι­σκι­ά­στη­κε α­πό το σκο­τει­νό νέ­φος της α­θε­ΐ­ας. Σή­με­ρα πιο συ­χνά α­πό πο­τέ εν­θυ­μού­μα­στε το φο­βε­ρό λό­γο του Χρι­στού: «Πλην ο Υι­ός του αν­θρώ­που ελ­θών ά­ρα ευ­ρή­σει την πί­στιν ε­πί της γης;­» (Λουκ. 18, 8)­.
 
Να μην α­πελ­πι­ζό­μα­στε ό­μως, ε­πει­δή Ε­κεί­νος, λέ­γον­τας για τα ση­μεί­α της δευ­τέ­ρας πα­ρου­σί­ας του, εί­πε: «Αρ­χο­μέ­νων δε τού­των γί­νε­σθαι α­να­κύ­ψα­τε και ε­πά­ρα­τε τας κε­φά­λας υ­μών, δι­ό­τι εγ­γί­ζει η α­πο­λύ­τρω­σις υ­μών» (Λουκ. 21, 28)­.

Να εί­ναι, λοι­πόν, η ζω­ή σας τέ­τοι­α ώ­στε την φο­βε­ρή η­μέ­ρα της Κρί­σε­ως να μπο­ρέ­σου­με να σηκώσουμε το κεφάλι μας και όχι να το σκύψουμε βαθειά απελπισμένοι. Αμήν.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα