Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, διαθέτει από τον δημιουργό του, εκτός των άλλων, και ένα καταπληκτικό δώρο. Αν το χρησιμοποιήσει σωστά, φθάνει στην αγιότητα. Αν αντιθέτως κάνει κακή χρήση του δώρου αυτού, καταντά μια τραγική προσωπικότητα στο διηνεκές. Και το ανεκτίμητο αυτό δώρο, είναι η Ελευθερία. Ποια Ελευθερία; Η δυνατότητά του να επιλέξει μεταξύ του Χριστού και του μακράν του Θεού κόσμου που ζει μέσα στα πάθη της ατιμίας, στην αδικία, στην καταστροφή και τέλος στην οριστική απομάκρυνση από τον Θεό.
Αυτή ακριβώς την πραγματικότητα της ελευθερίας και της συνειδητής επιλογής, θα ακούσουμε τον ίδιο τον Κύριο να την εκφράζει στο Ιερό Ευαγγέλιο την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως: « Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. Η΄ 34)... Ερμηνεία: « Εκείνος που θέλει να γίνει οπαδός μου και να με ακολουθεί ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε φιλία και σχέση προς τον διεφθαρμένον από την αμαρτία εαυτόν του και ας λάβει την στερεά απόφαση να υποστεί για εμένα όχι μόνο κάθε θλίψη και δοκιμασία, αλλά και θάνατο σταυρικό ακόμα. Και τότε ας με ακολουθεί μιμούμενος το παράδειγμά μου».
Μέσα σε αυτό το προσκλητήριο που απευθύνει σε κάθε άνθρωπο προσωπικά ο Ιησούς Χριστός, φανερώνεται καθαρά το μεγαλείο της αγάπης του, αλλά και η υπεύθυνη στάση που πρέπει να κρατήσει απέναντι στο κάλεσμα ο κάθε ελεύθερος και νοήμων άνθρωπος.
Και όσον αφορά την ίδια την πρόσκληση, παρατηρούμε ότι ο Θεάνθρωπος είναι η μοναδική προσωπικότητα στην παγκόσμια Ιστορία που δεν καταστρατηγεί την ελευθερία του ανθρώπου. Όχι, ο Χριστός δεν θέλει σκλάβους που ακολουθούν δίχως να θέλουν... Δεν αρέσκεται σε πλήθος που στερείται την ελευθερία του θέλοντας και μη... Ο Χριστός προτάσσει το «όστις θέλει» για να τονίσει ότι αυτός που θα τον ακολουθήσει, θα πρέπει να το θελήσει ελεύθερα ο ίδιος, με όλες τις ευλογημένες φυσικά συνέπειες αυτής της καταπληκτικής επιλογής.
Είναι όντως συγκλονιστικό. Ο Θεός που δημιούργησε τον άνθρωπο χωρίς να τον ρωτήσει, δεν μπορεί να τον σώσει αν δεν τον ρωτήσει, αν δηλαδή δεν επιτρέψει το δημιούργημα στον δημιουργό την σωτηρία του! Και αυτό μεν, από την πλευρά του Κυρίου Ιησού «δι ού τα πάντα εγένετο». Τώρα, να δούμε το θέμα αυτό από την πλευρά του ανθρώπου; Τούτο μόνον τονίζουμε. Ο άνθρωπος «αυτό το άγνωστον» μέσα στο μεγαλείο του που πολλές φορές καταντά τραγικό, αποδεικνύει το τι πραγματικά αξίζει, ακριβώς από αυτή την επιλογή του.
Επιλογή αγώνα και Σταυρού.
Πόσο αλήθεια, ακούγεται ξεκάθαρο το θεϊκό προσκλητήριο! Δεν καλύπτει τις δυσκολίες και δεν καμουφλάρει τον δύσκολο μα ευλογημένο αγώνα. Μιλά για Σταυρό. Και οπωσδήποτε κάθε γνήσιος οπαδός του θα σηκώνει τον -μετρημένο στο βάρος- Σταυρό του, για να αποδείξει ότι συνειδητά και με διάθεση πνευματικής χαράς και βαθιάς ειρήνης, ακολουθεί την ανηφορική οδό της θυσίας και της αγάπης...
Χωρίς προσωπικό Σταυρό ο πιστός είναι αδύνατον να ακολουθήσει τα ίχνη του Ιησού, ο οποίος πρώτος σήκωσε τον Σταυρό του και με την θυσία του πρόσφερε την λύτρωση σε όσους θέλουν να γίνουν τέκνα Θεού και «συγκληρονόμοι Χριστού».
Αδελφοί μου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο μέσον της Μεγάλης Σαρακοστής, η Αγία μας Εκκλησία, προβάλει το σύμβολο της θυσίας αλλά και της Νίκης.
Αναμφίβολα όσοι με κάθε υπευθυνότητα ακολουθούν τον Ιησού, σταυρώνοντας τις αδυναμίες, τα πάθη, τον πόνο, τις πίκρες, τον θάνατο, το πικρό πνεύμα του κόσμου τούτου, έχουν ανάγκη λίγης αναπαύσεως και ανασυντάξεως των δυνάμεών στην ηρωική τους πορεία.
Την Κυριακή, στους Ιερούς μας Ναούς, θα βρεθούμε κάτω από τον ζείδωρο ίσκιο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ας σταθούμε για λίγο να αντλήσουμε δυνάμεις, γεμίζοντας την ύπαρξή μας από την Χάρη του ξύλου της Ζωής.
Ας ανανεώσουμε την απόφασή μας για ασταμάτητη πορεία έως την κορυφή. Και είθε, το τίμιο ξύλο, που σηματοδοτεί τη θύρα της μετανοίας και την οδός της σωτηρίας, να μας χαριτώσει ώστε με επίγνωση να φθάσουμε στα άχραντα πάθη και στην ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
Μέσα σε αυτό το προσκλητήριο που απευθύνει σε κάθε άνθρωπο προσωπικά ο Ιησούς Χριστός, φανερώνεται καθαρά το μεγαλείο της αγάπης του, αλλά και η υπεύθυνη στάση που πρέπει να κρατήσει απέναντι στο κάλεσμα ο κάθε ελεύθερος και νοήμων άνθρωπος.
Και όσον αφορά την ίδια την πρόσκληση, παρατηρούμε ότι ο Θεάνθρωπος είναι η μοναδική προσωπικότητα στην παγκόσμια Ιστορία που δεν καταστρατηγεί την ελευθερία του ανθρώπου. Όχι, ο Χριστός δεν θέλει σκλάβους που ακολουθούν δίχως να θέλουν... Δεν αρέσκεται σε πλήθος που στερείται την ελευθερία του θέλοντας και μη... Ο Χριστός προτάσσει το «όστις θέλει» για να τονίσει ότι αυτός που θα τον ακολουθήσει, θα πρέπει να το θελήσει ελεύθερα ο ίδιος, με όλες τις ευλογημένες φυσικά συνέπειες αυτής της καταπληκτικής επιλογής.
Είναι όντως συγκλονιστικό. Ο Θεός που δημιούργησε τον άνθρωπο χωρίς να τον ρωτήσει, δεν μπορεί να τον σώσει αν δεν τον ρωτήσει, αν δηλαδή δεν επιτρέψει το δημιούργημα στον δημιουργό την σωτηρία του! Και αυτό μεν, από την πλευρά του Κυρίου Ιησού «δι ού τα πάντα εγένετο». Τώρα, να δούμε το θέμα αυτό από την πλευρά του ανθρώπου; Τούτο μόνον τονίζουμε. Ο άνθρωπος «αυτό το άγνωστον» μέσα στο μεγαλείο του που πολλές φορές καταντά τραγικό, αποδεικνύει το τι πραγματικά αξίζει, ακριβώς από αυτή την επιλογή του.
Επιλογή αγώνα και Σταυρού.
Πόσο αλήθεια, ακούγεται ξεκάθαρο το θεϊκό προσκλητήριο! Δεν καλύπτει τις δυσκολίες και δεν καμουφλάρει τον δύσκολο μα ευλογημένο αγώνα. Μιλά για Σταυρό. Και οπωσδήποτε κάθε γνήσιος οπαδός του θα σηκώνει τον -μετρημένο στο βάρος- Σταυρό του, για να αποδείξει ότι συνειδητά και με διάθεση πνευματικής χαράς και βαθιάς ειρήνης, ακολουθεί την ανηφορική οδό της θυσίας και της αγάπης...
Χωρίς προσωπικό Σταυρό ο πιστός είναι αδύνατον να ακολουθήσει τα ίχνη του Ιησού, ο οποίος πρώτος σήκωσε τον Σταυρό του και με την θυσία του πρόσφερε την λύτρωση σε όσους θέλουν να γίνουν τέκνα Θεού και «συγκληρονόμοι Χριστού».
Αδελφοί μου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο μέσον της Μεγάλης Σαρακοστής, η Αγία μας Εκκλησία, προβάλει το σύμβολο της θυσίας αλλά και της Νίκης.
Αναμφίβολα όσοι με κάθε υπευθυνότητα ακολουθούν τον Ιησού, σταυρώνοντας τις αδυναμίες, τα πάθη, τον πόνο, τις πίκρες, τον θάνατο, το πικρό πνεύμα του κόσμου τούτου, έχουν ανάγκη λίγης αναπαύσεως και ανασυντάξεως των δυνάμεών στην ηρωική τους πορεία.
Την Κυριακή, στους Ιερούς μας Ναούς, θα βρεθούμε κάτω από τον ζείδωρο ίσκιο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ας σταθούμε για λίγο να αντλήσουμε δυνάμεις, γεμίζοντας την ύπαρξή μας από την Χάρη του ξύλου της Ζωής.
Ας ανανεώσουμε την απόφασή μας για ασταμάτητη πορεία έως την κορυφή. Και είθε, το τίμιο ξύλο, που σηματοδοτεί τη θύρα της μετανοίας και την οδός της σωτηρίας, να μας χαριτώσει ώστε με επίγνωση να φθάσουμε στα άχραντα πάθη και στην ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
