Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ & ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Πρός

τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου

Ἀγαπητοί μου,

Σήμερα εἶναι ἡ Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, Ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἑορτάζουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὅσοι πιστεύουν «εἰς μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Τήν Ἐκκλησία, πού χάριτι Θεοῦ, διατηρεῖ ἀδιάσπαστη τή συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς παραδόσεως, πού διακρατεῖ τήν ἀμώμητη πίστη, ὅπως τήν ὁριοθέτησαν οἱ Ἅγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι.  

Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους ἦταν πάντοτε ζήτημα κρίσιμης σημασίας ἡ διατήρηση ἀνόθευτου τοῦ θησαυροῦ τῆς Πίστεώς μας. Οἱ Πατέρες παραγγέλλουν νά τηροῦμε ὅρια αἰώνια, μήτε προσθέτοντες μήτε ἀφαιροῦντες. Ὀρθοδοξία σημαίνει ὀρθή πίστη καί λατρεία, πού βιώνονται ὡς ἀδιάσπαστη ζωντανή παράδοση.

Ἀκόμη καί ἡ διοικητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν μιμεῖται τούς κοσμικούς ὀργανισμούς μέ τίς ἐπίγειες δομές τους, ἀλλά εἶναι μία ἀντανάκλαση καί αὐθεντική εἰκόνα τῆς τάξεως καί τῶν ἀξιῶν πού συναντοῦμε στή λειτουργική λατρεία. Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅλα πηγάζουν ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα. Κάθε διακονία, ἀκολουθία, ἀξίωμα, κάθε διοικητική δικαιοδοσία.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βιώνει καί ἐκφράζει τή Θεολογία της μέσα στή Θεία Λατρεία. Ἡ λειτουργική ζωή ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη δύναμη ἔμπνευσης, θάρρους καί ἐλπίδος τοῦ λαοῦ μας. Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Λατρεία βιώνουμε τήν πνευματικότητα τῆς Πίστεώς μας. Ἀναπόσπαστο μέρος τῆς λατρείας μας εἶναι οἱ ἱερές Εἰκόνες, πού ἀντανακλοῦν τήν αἴσθηση τοῦ κάλλους καί τῆς δόξας τοῦ οὐρανοῦ καί παρέχουν τήν πιό οὐσιαστική καί εὐρέως κατανοητή πτυχή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Οἱ ἱερές Εἰκόνες οὐδέποτε εἰδωλοποιοῦνται, οὔτε λατρεύονται, ἀλλά τιμοῦνται καί προσκυνοῦνται. Ἐκφράζουν τήν πίστη, εἶναι ἀνταύγεια τοῦ μεταμορφωμένου κόσμου, ἐπιβεβαιώνουν τή Θεία Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, παιδαγωγοῦν, συμπυκνώνουν τήν πορεία, τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας  καί ἀποκαλύπτουν τήν ἐσχατολογική διάσταση τῆς Πίστεώς μας.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ Ὀρθοδοξία, πού τιμοῦμε σήμερα, εἶναι τό μέτρο τῆς ἀμετρήτου Ἀληθείας καί τῆς ἀπεί­ρου Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό μέτρο τῆς τελειότητος καί τῆς ἐλευθερίας. Στήν Ὀρθό­δοξη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν ψευδοφιλελευθερισμοί καί ψευδοσυντηρητισμοί, οὔτε ἀπο­λυ­ταρχίες καί ἀναρχίες. Ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτές τίς τάσεις εἶναι πλανῶντες καί πλανώ­μενοι. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό Πλήρωμα, «τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι μουσεῖο καί εἰδώλιο τοῦ παρελθόντος, δέν εἶναι γκέτο θρησκευτικοῦ ρατσισμοῦ, κλειστοφοβίας καί ξενοφοβίας. Εἶναι ἄνοιγμα εἰς πάντα τά Ἔθνη. Δέν εἶναι συνήθεια νεκρῶν τύπων, οὔτε ἐθιμικό δίκαιο τυπολατρείας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι ἐπίδειξη κοσμικῆς λαμπρότητος καί λιτάνευση θρησκευτικοῦ ναρκισσισμοῦ. Εἶναι λιτάνευση Σταυροῦ, εἶναι ἐπένδυση βεβαίας ἐλπίδος, εἶναι μετοχή καί κοινωνία στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι ἐξουσία ἡ Ὀρθοδοξία, εἶναι διακονία ταπεινώσεως καί Ἀναστάσεως.

Ἡ Ἐκκλησία δέν διεκδικεῖ ἀσφάλεια. Εἶναι πάντοτε σημεῖον ἀντιλεγόμενον, πε­ρι­φέ­ρουσα τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό τέλος ὅλων τῶν θρησκειῶν. Εἶναι ἡ ζωή τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀγάπης, τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν σώζεται ἀπό κανένα. Δέν ἔχει ἀνάγκη σωτήρων, ἀλλά σώζει τούς ἀνθρώπους, διά τῆς μετανοίας. Σῶος εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γι' αὐτό καί ὀνομάζεται Σωτήρας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ προσώπου, τῆς σχέσεως, τῆς ἀγα­πητι­κῆς κοινωνίας καί ὄχι τῆς ἱερᾶς ἐξετάσεως, τοῦ δικανισμοῦ, τῶν ποινῶν καί τῶν μαζοχι­στικῶν κολάσεων. Ἡ Ἐκκλησία δέν διεκδικεῖ ρόλους κοινωνικοῦ ἑταίρου στήν πολιτική ζωή, οὔτε θέτει  κοσμικούς στόχους. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μέγεθος ποσοτικό, ἀλλά ποιο­τι­κό. Γιά τήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πράξεις ζωῆς κατά τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, πού θυσιάστηκε γιά τούς ἀχαρίστους, τούς ἀγνώμονες καί τούς ἁμαρτωλούς.

Ἡ κένωση τῆς Ἐκκλησίας θαυματουργεῖ καί ὄχι ἡ ἐπίδειξη τῆς δυνάμεώς της. Ὅσοι ἔχουν αὐτό το ἦθος καί τό φρόνημα, ἀποτελοῦν τήν μία ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, τήν μία Ἐκ­κλη­σία, αὐτοί εἶναι ὀρθόδοξοι. Μία Ἐκκλησία πού εἶναι δυνατή μέ τρόπο κοσμικό, πληγώ­νει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ἀκυρώνει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριό μας γιατί γεννηθήκαμε ὀρθόδοξοι, γιατί ζοῦμε, ἀναπνέουμε καί πορευόμαστε μέσα στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Τόν εὐγνωμονοῦμε γιά τίς ἄπειρες εὐερ­γε­σίες Του, ἀκόμη καί γιά τίς δοκιμασίες Του. Γνωρίζουμε ὅτι συντελοῦν στήν ἁγιότητά μας καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δέν θά μᾶς ἀφήσει νά πειρασθοῦμε, σ' αὐτήν τήν κρίση πού βιώνουμε, παραπάνω ἀπό τίς δυνάμεις μας.

Ἡ αὐθεντική πίστη μᾶς βοηθάει νά προσεγγίζουμε τόν Θεό. Αὐτή στηρίζει τόν κόσμο, γιά νά ὑπερβαίνει τίς κρίσεις του.