Tου κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου
Το σπουδαιότερο
στη ζωή μας είναι να εννοήσουμε ότι
πρέπει να εφαρμόσουμε το «μετανοείτε»
γιατί «ήγγικε η βασιλεία των ουρανών»
όπως βλέπουμε και στο σημερινό ευαγγέλιο.
Ναι, ήγγισε αλλά και είναι μέσα μας λέει
ο Κύριος «η βασιλεία των ουρανών εντός
υμών εστι». Ναι, ήγγισε και εντός ημών
εστι αλλά και πρόκειται σύντομα πολύ
νωρίτερα από ό, τι φανταζόμαστε να
ξαναέρθει περιφανέστατα όχι για άλλο
λόγο αλλά για να καταργήσει κάθε αρχή
και εξουσία και δύναμη και να μας
προσφέρει την ακαταμάχητη ισχύ και
αδαπάνητο πλούτο και αναλλοίωτη κι
άφθαρτη και ατελεύτητη τρυφή και δόξα
και εξουσία και δύναμη εφόσον έχουμε
ζήσει εδώ στη γη όπως θέλει και ευαρεστείται
ο Θεός.
Πώς έγινε η θαυμαστή ίαση του
παραλυτικού από τον Κύριό μας όχι στα
Ιεροσόλυμα αλλά στην Καπερναούμ σήμερα
άραγε; Και τι εννοεί ο Κύριος με την
ιστορία αυτή σήμερα; Τι μπορούμε να
ωφεληθούμε απ’ αυτήν; Ακούστε: ο Κύριος
εξερχόταν για προσευχή στις ερήμους
και στις κωμοπόλεις για να κηρύττει και
πάλι επέστρεφε στην Αγία πόλη. Ακούγοντας
λοιπόν ότι ο Κύριος ήρθε στην ιδιαιτέρα
Του πόλη για μέρες και βρίσκεται σ’ ένα
σπίτι αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί
γιατί από τα πολλά θαύματα και τα υπερφυή
Του λόγια έγινε ποθητός από όλους και
τόσοι πολλοί συνωστίστηκαν ώστε να μη
χωράνε έως έξω την θύρα και μάλιστα από
κάθε πόλη και ανάμεσά τους κι Γραμματείς
και Φαρισαίοι και νομοδιδάσκαλοι. Αυτό
ήταν και το κυριότερό Του έργο «εξήλθε
ο σπείρων τον σπόρον Αυτού» δηλαδή να
κηρύττει και να διδάσκει να καλέσει
τους αμαρτωλούς σε μετάνοια με διδακτικό
τρόπο. Η πίστη γεννάται εξ ακοής και η
ακοή δια του λόγου του Θεού.
Προσέξτε εδώ μια σημαντική παρατήρηση
που ισχύει για όλους μας: όλοι έχουμε
αυτιά και καούμε αλλά πόσοι από μας και
υπακούμε στα λόγια του Θεού; Ο έχων ώτα
ακούειν ακουέτω. Γιατί σήμερα το ευαγγέλιο
μας δείχνει όλες τις κατηγορίες και
τάξεις των ανθρώπων ενώπιον Θεού:
φιλήκοοι και φιλοθεάμονες είναι όλοι
οι άνθρωποι αλλά φιλάρετοι είναι όσοι
μόνο προσπαθήσουν να βιώσουν το ευαγγελικό
κήρυγμα, γιατί ο έμφυτος πόθος μας για
σωτηρία και πώς θα σωθούμε επηρεάζεται
από τη σύνεση ή άγνοια που έχουμε γύρω
από αυτά τα θέματα. Πώς θα κάνουμε τα
λόγια έργα; Προσέξτε τη συνέχεια του
λόγου: αν έχουμε ευγνωμοσύνη και καλή
προαίρεση όλα θα γίνουν. Αλλά είναι
εύκολη να βρεθεί τέτοια διάθεση και
μάλιστα ανάμεσα σε όποιους δικαιώνουν
εαυτούς και αλλήλους από μόνοι τους και
αυτοπραγματώνονται όπως νομίζουν χωρίς
Θεό στη ζωή τους κι ας είναι ειδήμονες
επί του θέματος; Ας δούμε τι ακολούθησε
και θα εννοήσουμε τα πάντα.
Οι Γραμματείς και οι όμοιοί τους
έβλεπαν τα θαύματα αλλά αντί να δοξάζουν
το Θεό βλαστημούσαν κι έτσι αντί να
επαινούν τον ευεργέτη τους που με λόγια
και έργα τους ευεργετούσε αυτοί
αντιδρούσαν λόγω της ανθρώπινης δόξας
και απομακρύνονταν από την πίστη και
γι’ αυτό τους έλεγε ο Κύριος: πώς μπορείτε
εσείς να πιστεύετε στο Θεό όταν δέχεστε
δόξες και τιμές αναμεταξύ σας και δεν
ζητάτε να βρείτε τη δόξα από το μόνο
Θεό; Φοβερός ο λόγος...άλλοι πάλι
εμποδίζονται από χωράφια και γάμους
και φροντίδες βιωτικές αλλά βλέπουμε
εδώ και τον παραλυτικό στο σώμα να είναι
ολότελα απαλλαγμένος από αυτά τα εμπόδια
στην πνευματική του ζωή και είναι
παρατηρημένο ότι στους αμαρτωλούς η
αρρώστια καμιά φορά είναι ανώτερη από
την υγεία γιατί ασφαλώς θα τους οδηγήσει
στη σωτηρία τους αμβλύνοντας τις όποιες
κακίες τους και εξοφλώντας τις αμαρτίες
με την κακοπάθεια ώστε να καθίστανται
δεκτικοί θεραπείας πρώτα ψυχικής κι
έπειτα σωματικής και ιδίως όταν ο ίδιος
ο άρρωστος κατανοεί ότι η αρρώστια είναι
θεραπεία της ψυχής και βαστάζοντάς την
γενναία προσπέφτει στο Θεό με πίστη κι
επικαλείται ιλασμό με έργα με όση δύναμη
έχει όπως και ο παραλυτικός σήμερα.
Αυτός ο άνθρωπος αν τον εξετάσουμε θα
πούμε ότι και κύριος του λογικού του
ήταν αν και παράλυτος στο σώμα αι από
την πολλή του ελπίδα και πίστη δέχτηκαν
οι συνοδοί του να τον φέρουν στον Κύριο.
Μάλιστα λόγω της κοσμοσυρροής τον
ανέβασαν πάνω στη στέγη και τον κατέβασαν
από κει μπροστά στον Κύριο. Όλα έγιναν
με τη θέλησή του αυτού του αρρώστου στο
σώμα και υγιούς στην ψυχή γιατί είχε
σώας τας φρένας αλλά και είχε νικήσει
όλα τα εμπόδια και προσκόμματα στην
πίστη.
Τι ευλογημένη στιγμή ήταν αυτή όταν
τον είδε ο Κύριος και τον αποκάλεσε
παιδί Του και του χάρισε την άφεση των
αμαρτιών του. Έτσι συμβαίνει και με
όλους μας. Όταν δηλαδή γινόμαστε τέκνα
Θεού από τον Πατέρα μας τον επουράνιο
και προσκολλώμαστε στον μόνο αναμάρτητο
Θεό γινόμενοι κι εμείς αναμάρτητοι με
τη σωστή εξομολόγηση και την ακόλουθη
άφεση των αμαρτιών μας. Για να έρθει
όμως η ανακαίνιση του σώματος προηγείται
η ψυχική γιατί από αμαρτίες ποικίλες
συνήθως επακολουθούν και νόσοι και
θάνατοι κατά τη δικαία κρίση του Θεού.
Υπάρχει όμως μια κατηγορία ανθρώπων
πωρωμένων και σκληροκάρδιων και
ολιγόπιστων και βλάσφημων όπως των
γραμματέων και των ομοίων τους που
σήμερα ακριβώς διαπράττουν και υποπίπτουν
στο ίδιο λάθος: βλασφημούν απέναντι
στον Κύριο ώστε να τους επαναφέρει κι
Αυτός συνεχίζοντας από την ίαση της
ψυχής σ’ εκείνην του σώματος: γιατί
διαλογίζεστε πονηρά τους λέει και τι
νομίζετε ότι είναι ευκολότερο να πω
στον άρρωστο σου συγχωρούνται οι αμαρτίες
σου ή σήκω πάρε το κρεβάτι σου και
περπάτα
Τι νόμιζαν όπως και πολλοί νομίζουν
σήμερα άλλο από το ότι επειδή δεν μπορεί
ο Κύριος να πραγματοποιήσει την φανερή
ευεργεσία και να θεραπεύσει τη σωματική
αρρώστια προχωρά στην αφανή τη συγχώρεση
αμαρτιών με λόγια που μπορεί να τα πει
οποιοσδήποτε και μάλιστα με τόση δύναμη
και αυθεντία που ακούγεται εύκολο και
στην ευχέρεια καθενός κι ας είναι
βλάσφημο! Είναι έτσι όμως τα πράγματα;
Ασφαλώς όχι αφού η συνέχεια διαψεύδει
τραγικά όλους αυτούς τους δυστυχείς:
για να δείτε και μόνοι σας ότι έχω εξουσία
λέει ο Κύριος και ο λόγος μου δεν είναι
ανίσχυρος αλλά έχω θεϊκή εξουσία πάνω
στη γη ως Υιός ομοούσιος τω Πατρί και
αν και όμοιός σας με τους αχάριστους
κατά σάρκα γενόμενος όμοιος σού λέω:
λέει στον παραλυτικό σήκω πάρε το κρεβάτι
και περπάτα να πας σπίτι σου…όπως κι
έγινε αμέσως.
Ας εξετάσουμε τι έσφαλαν και σε τι
είχαν δίκιο οι γραμματείς κι οι όμοιοί
τους: πράγματι επομένως δε μπορεί κάθε
άνθρωπος να συγχωρέσει αμαρτίες από
μόνος του. Έκαναν οικτρό λάθος όμως όταν
νόμισαν ότι ο Κύριος είναι ένας απλός
άνθρωπος σαν κι εμάς και γι’ αυτό όλοι
θαύμασαν επειδή Αυτός ο Θεός και άνθρωπος
με τη διπλή φύση και ενέργεια μας μιλά
ως άνθρωπος και πραγματοποιεί ως Θεός
ό, τι θέλει μόνο με τα λόγια Του και ην
προσταγή Του ως Θεός γιατί Αυτός είπε
και εγενήθησαν και Αυτός ενετείλατο
και εκτίσθησαν…αμέσως με το λόγο Του
έρχεται και το έργο Του. Ποτέ έως τώρα
δεν είδαμε κάτι τέτοιο…
Σήμερα εν έτει 2013 μ.Χ. που έχουμε δει
κι έχουμε δει μάλιστα μεγαλύτερα από
όλα αυτά θαύματα κι από το Θεό αλλά και
από τους αγίους Του μόνο και μόνο με τη
επίκληση του ονόματός Του τι άλλο
μπορούμε να κάνουμε από το να Τον
δοξάσουμε και με έργα έχοντας το θαύμα
ως υπόδειγμα και κίνητρο αρετής. Γιατί
η σημερινή ευαγγελική περικοπή θέλει
να μας πει ακριβώς αυτό: όλοι μας είμαστε
λιγότερο ή περισσότερο παραλυτικοί και
άρρωστοι στην ψυχή όπως λέει κι η
υμνογραφία μας σήμερα: κι είμαστε
κατάκοιτοι πάνω στην αμαρτία και τη
φιανομενική της άνεση…αλλά μη φοβάστε
έχουμε την εξομολόγηση και μπορούμε να
ιαθούμε: φτάνει να βρούμε 4 να μας φέρουν
κοντά στο Θεό όπως και τον παραλυτικό
4 τον βάστασαν. Ποιοι είναι αυτοί οι 4που
μπορούν να μας φέρουν κοντά στα πόδια
του Θεού να τον προσκυνήσουμε κι εμείς
και να ιαθούμε επιτέλους και να
ειρηνεύσουμε; Αυτοκριτική-εξομολόγηση
–αποχή –δέηση. Όροφος που πρέπει να
χαλάσουμε για να έρθουμε στο Θεό είναι
οι λογισμοί μας οι περήφανοι που πρέπει
να τους χαλάσουμε και να τους γκρεμίσουμε
για να κατεβούμε δηλαδή να ταπεινωθούμε
αληθινά και να προσπέσουμε για να
προσεγγίσουμε τον Κύριο και να ζητήσουμε
να λάβουμε τη θεραπεία μας.
Πώς και πότε έγιναν όλα τα έργα
μετανοίας; Όταν ήρθε ο Ιησούς στην πόλη
του δηλαδή ως θεάνθρωπος επί γης εδώ
που είναι ο κόσμος Του αφού Αυτός είναι
κι ο Δημιουργός του ήρθε στα δικά Του
λοιπόν σήμερα αλλά οι δικοί Του δεν Τον
δέχτηκαν ούτε Τον υποδέχτηκαν αλλά όσοι
κατόρθωσαν να Τον υποδεχτούν παρά τα
εμπόδια που βάζει ο πειρασμός αυτοί
έλαβαν εξουσία να γίνουν παιδιά Του και
όποιοι λοιπόν Τον πίστεψαν σώθηκαν.
Όπως ακριβώς κι ο παραλυτικός που κρεβάτι
ήταν το σώμα που μας δένει στην αμαρτία
και δε μας αφήνει να σωθούμε. Μετά τη
θεραπεία όμως ο νους οδηγεί το σώμα με
άξιους καρπούς μετανοίας ώστε όλοι να
βλέπουν και να δοξάζουν το Θεό πότε;
Όταν βλέπουν λχ τον χτεσινό τελώνη
ευαγγελιστή και τον διώκτη απόστολο
των εθνών μάλιστα και το ληστή θεολόγο
γιο του ουράνιου Πατέρα τον ζώντα με
τους χοίρους μέχρι προχτές κι αν θέλουμε
να πορευόμαστε από δόξα σε δόξα του Θεού
με την καθημερινή προκοπή προς τα
ανώτερα.
Ας λάμψει το φως σας ενώπιον των
ανθρώπων όχι επιδεικτικά αλλά θεοφιλώς
να πολιτευόμαστε ώστε να βλέπουν τα
καλά μας έργα κα να δοξάζουν το Θεό…όπως
το φως μας ελκύει τα μάτια έτσι και η
διαγωγή αυτή τη διάνοια και όπως η
λαμπρότητα του ήλιου της δικαιοσύνης
με έργα αρετής φαίνεται έτσι μας ελκύει
προς τον ουρανό στον Πατέρα του ήλιου
της δικαιοσύνης. Επομένως ας πούμε το
υμνογραφικό εκ βάθους καρδίας: την ψυχήν
μου Κύριε εν αμαρτίαις παντοίαις και
ατόποις πράξεσι δεινώς παραλελυμένην
έγειρον τη θεϊκή Σου επιστασία ώσπερ
και τον παράλυτον ήγειρας πάλαι ίνα
κράζω σεσωσμένος οικτίρμον δόξα Χριστέ
τω κράτει Σου!
