του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Εκπαιδευτικού - Θεολόγου
Ο Σταυρός του Χριστού προτυπώνονταν και
προαναγγέλλονταν από τα πολύ παλιά χρόνια με μυστικό τρόπο: από τότε που έγινε
η παράβαση των προπατόρων μας στον παράδεισο του Θεού με το ξύλο της γνώσεως
και εξής η αμαρτία αναπτύχτηκε και εμείς θανατωθήκαμε αφού ο ψυχικός θάνατος
προηγήθηκε του σωματικού και αυτό ακριβώς συνέβη όταν χωρίστηκε η ψυχή μας από
το Θεό κι όσο πλέον ζούσαμε ζούσαμε στην αμαρτία…ο Σταυρός του Χριστού λοιπόν
αυτό είναι: η κατάργηση της αμαρτίας.γι’ αυτό όταν ένας από τους θεοφόρους
Πατέρες μας όταν ρωτήθηκε από κάποιο άπιστο αν πιστεύει στον Εσταυρωμένο του
απάντησε, ναι, σ΄ Αυτόν που σταύρωσε την αμαρτία. Ας έρθουμε στον Αβραάμ που
έγινε Πατριάρχης και πατέρας πολλών εθνών όπως και ημών κατά την πίστη, ο κατά
πνεύμα Πατέρας μας, και την πρώτη κλήση από το Θεό, που δεν είναι άλλη από την
υπέροχη ρήση: έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και δεύρο εις την
γην ην αν σοι δείξω. Αυτός ο λόγος φέρει μέσα του το μυστήριο του Σταυρού.
Γιατί όπως λέει κι ο απόστολος εμοί ο κόσμος εσταύρωται…γι’αυτόν επομένως που
έφυγε αγύριστα από την πατρίδα ή τον κόσμο η κατά σάρκα πατρίδα κι ο κόσμος
νεκρώθηκε και καταργήθηκε κι αυτό είναι Σταυρός. Θα σου δείξω λοιπόν κι όχι θα
σου δώσω του λέει ο Κύριος και πριν φύγει από τη συμβίωση με του αθέους όπως
και στο Μωυσή είπε λύσε και το υπόδημα εκ των ποδών σου, δηλαδή δεν αρκεί να
έχεις φύγει από την Αίγυπτο και τη υπηρεσία του Φαραώ και τις τιμές που του
απέδιδαν αλλά χρειάζεται να προσθέσει και κάτι ακόμα: να αποθέσει τους
δερμάτινους χιτώνες όπου εκεί μέσα ενεργεί η αμαρτία και σε αποσπά από την αγία
γη. Μη ζεις πια στην αμαρτία αλλά να καταργηθεί και να νεκρωθεί η ζωή που
αντίκειται στο Θεό κι αυτό είναι Σταυρός, όπως φάνηκε ολότελα με την έλευση του
Μεσσία και Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού και τη Σταύρωσή Του και την επιφάνειά Του.
Ο κόσμος εμοί εσταύρωται αλλά κι εγώ τω κόσμω…μη ανεβαίνουμε στο Σταυρό πριν το
Σταυρό γιατί δυο είναι οι λόγοι και τα μυστήρια του Σταυρού.
Πρώτον
η φυγή από τον κόσμο και η διάζευξη από τους συγγενείς να αυτοί μας εμποδίζουν
στην ευσέβεια και τον ευσεβή βίο και η σωματική άσκηση που λίγο ωφελεί.
Δεύτερον αφού σταυρώνεται για μας ο κόσμος κι η αμαρτία όταν φύγουμε εμείς από
τον κόσμο εμείς σταυρωνόμαστε για τον κόσμο και τα πάθη που φεύγουν από μας όχι
ολότελα αν δε φτάσουμε στη θεωρία του Θεού. Όταν με τη πρακτική φτάσουμε στη
θεωρία και καλλιεργούμε και καθαρίζουμε τον έσω άνθρωπο αναζητώντας τον μέσα
μας κρυμμένο θείο θησαυρό κι εξετάζοντας την εντός ημών βασιλεία του Θεού και
τότε κι εμείς σταυρωνόμαστε για τον κόσμο και τα πάθη. Με τη μελέτη αυτή
δημιουργείται μια καρδιακή θέρμη που καταπνίγει τους πονηρούς λογισμούς και
φέρνει ειρήνη πνευματική και παράκληση και αγιασμό στο σώμα γιατί αν
φροντίσουμε να είναι η εσωτερική μας εργασία σύμφωνη με το θέλημα του Θεού τότε
θα νικήσουμε και τα εξωτερικά πάθη.
Όποιος υποτάσσεται στους κατά πνεύμα και
σώμα πατέρες αυτός αγαπάται από το Θεό. Υιός υπάκοος θα ζήσει ενώ ο παρήκοος θα
απωλεσθεί. Πρόσωπο Θεού βλέπουμε όταν ενεργείται η χάρη Του και με το μυστήριο
του Σταυρού έγιναν και γίνονται σημεία και τέρατα. Πώς; Με την πίστη. Η πίστη
είναι δύναμη για σωτηρία. Όλα δυνατά τω πιστεύοντι. Ο Σταυρός είναι για τους
πιστούς αυτό ακριβώς. Ο λόγος του Σταυρού τοις απολλυμένοις μωρία και τοις
σωζομένοις δύναμις Θεού εστι. Έτσι κι ο Κύριος έλεγε πριν το Σταυρό ακόμα ότι
όποιος δεν αίρει τον σταυρό του και Τον ακολουθεί δεν είναι άξιός Του. Και πάλι
όστις θέλει οπίσω Μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και
ακολουθήτω Μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν ος δ’αν
απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου ούτος σώσει αυτήν. Κι
όταν αυτά τα ζητά ο Κύριος από τους όχλους κι όχι μόνο από τους μαθητές Του μας
δείχνει ότι ακριβώς όλοι μπορούν να το πετύχουν οι πιστοί Του. Το να ζούμε κατά
Χριστόν είναι το να ακολουθούμε το Χριστό με κάθε αρετή και ευσέβεια. Απάρνηση
εαυτού είναι όταν δε λυπόμαστε να θυσιαστούμε όταν ο καιρός απαιτήσει για την
αλήθεια των θείων δογμάτων. Κι αν για κάποιο επίγειο άρχοντα προσφέρουμε τον
εαυτό μας τότε τι πρέπει να κάνουμε για το βασιλέα του σύμπαντος που μας ζητά
να αντιμετωπίσουμε μαζί Του τους κοινούς εχθρούς του γένους μας ως πραγματικοί
ακόλουθοί Του; Κι αν οι επίγειοι άρχοντες δεν μπορούν ούτε να μας
αναζωοποιήσουν ούτε να μας τιμήσουν
επαρκώς τι θα κερδίσουμε άραγε κοντά τους; Ενώ ο Κύριος ανταποδίδει ζωή
αιώνια και ο θάνατος είναι ζωή κοντά Του. Οι επίγειοι άρχοντες μας ζητάνε να
θυσιαστούμε γι’αυτούς ενώ ο Κύριος για μας. Κι όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του
να τη χάσει για Μένα και το ευαγγέλιο. Και αυτά συμβαίνουν γιατί ο άνθρωπος
είναι διπλός σώμα-ψυχή, έξω-έσω. Όταν παραδοθούμε εξωτερικά στο θάνατο έτσι θα
σώσει την ψυχή του και θα την κερδίσει προξενώντας ζωή αιώνια και ουράνια και
στο σώμα. Και αντίστροφα. Γιατί τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο να κερδίσει όλο τον
κόσμο και να ζημιωθεί την ψυχή του; Ή τι μπορεί να δώσει κανείς αντάλλαγμα για
την ψυχή του; Σταυρός είναι να σταυρώνουμε μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες το
σώμα. Κι αυτό σημαίνει στα πάντα, σώμα είναι όχι μόνο ό, τι βλέπουμε αλλά και
οι όποιες μορφές κακού γι’αυτό αδρανείς μόνο αν γίνουμε στο κακό και αντίθετο
του Θεού τότε Τον ακολουθεί πραγματικά. Γιατί ο Χριστός έπαθε υπέρ ημών ημίν
υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα εξακολουθήσωμεν τοις ίχνεσι Αυτού…σ’Αυτόν οφείλουμε
τα πάντα, αλλά κι αν δε μπορούμε να Του δώσουμε τα πάντα ας Του δώσουμε όσο
μπορούμε και ταπεινούμενοι ας κερδίσουμε τα πάντα, λχ. Αν απέχουμε από
φιλαργυρίες-φιληδονίες-φιλοδοξίες βιώνουμε το μυστήριο του Σταυρού.
Αλλά
γιατί είναι μυστήριο; Φαινομενικά η Σταύρωση προκαλεί ταπείνωση αλλά εκεί
βρίσκεται ο βασιλεύς της δόξης. Ιουδαίοις σκάνδαλον και στους ειδωλολάτρες
μωρία. Ο Χριστός κι ο χριστιανός νικά με την ασθένεια αποκτώντας δύναμη, με την
ταπείνωση δόξα, με την πτωχεία πλούτο. Σφραγίδα ιερή πράγματι και σημείο
προκαταγγέλλον τη μέλλουσα Παρουσία. Σήμερα λοιπόν κι εμείς ας κλίνουμε γόνυ
καρδίας και κι ας προσκυνήσουμε τον τόπο όπου έστησαν οι πόδες Αυτού, όπου
εξαπλώθηκαν τα χέρια Του που συνέχουν το σύμπαν και όπου εξετάθη για μας το
ζωοαρχικό σώμα και προσκυνώντας ασπαζόμενοι Αυτόν με πίστη ας λάβουμε πλούσιο
τον αγιασμό να τον διαφυλάξουμε έως τη Β΄Παρουσία βλέποντάς Τον να προηγείται
με κάθε λαμπρότητα και να μας γεμίζει με κάθε χαρά και αγαλλίαση γιατί θα
έχουμε πετύχει την εκ δεξιών θέση όπως μας έχει υποσχεθεί ο ίδιος ο Θεός εις
δόξαν του κατά σάρκα δι’ημάς σταυρωθέντος Υιού του Θεού.
