Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Όσο δύσκολο είναι να δώσομε ένα ορισμό στη ζωή, τόσο δύσκολο είναι να δώσομε ορισμό στην αγάπη. Γιατί αυτός που μιλεί για την αγάπη, είναι σαν να μιλεί για το ίδιο το Θεό.
Για την Εκκλησία, ο Θεός από αγάπη δημιουργεί τον κόσμο, από αγάπη πλάσσει κατά την εικόνα Του τον άνθρωπο, από αγάπη γίνεται άνθρωπος, από αγάπη σταυρώνεται, από αγάπη ιδρύει την Εκκλησία Του.
Αυτή η σχέση του Θεού με τον κόσμο είναι ένα Μυστήριο, που αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, ως μυστήριο ζωής και του χαρίζει μαζί με το λογικό και την ελευθερία, την πιο μεγάλη δύναμη, που λέγεται «αγαπητική» δύναμη. Αυτή είναι η φυσική ορμή για ζωή, για πρόοδο και πολιτισμό. Αυτή είναι η θεϊκή δύναμη μέσα στον άνθρωπο, που τον βγάζει από τον ενστικτώδη και βιολογικό κύκλο και τον τοποθετεί στο χώρο των αγίων. Στη διαστροφή της αυτή η δύναμη, γίνεται κακό και αμαρτία.
Μ’ αυτή την έννοια, η αγάπη είναι το μεγαλύτερο - μετά το Θεό και τον άνθρωπο - μυστήριο. Αυτό σημαίνει ότι είναι το Α και το Ω στη ζωή του ανθρώπου, το βαθύτερο περιεχόμενο της εικόνας του Θεού που βρίσκεται στην ψυχή του. Και αν για να υπάρξει και να σωθεί αυτός ο πλανήτης, απαιτείται σεβασμός σε όλες της αξίες της ζωής, ο μεγαλύτερος σεβασμός απαιτείται στην αγάπη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι ο άνθρωπος έχει το μοναδικό προνόμιο μέσα στον κόσμο να αγαπά κι όταν αυτή η αγάπη χαθεί, θα χαθεί ο κόσμος.
Σε κάποια ώρα στη ζωή της Εκκλησίας, χαρακτηρίστηκε ως Μυστήριο αγάπης, ο Γάμος. Και είναι μυστήριο αγάπης. Δεν είναι όμως μόνο ο Γάμος. Μεγαλύτερο μυστήριο αγάπης είναι η Παρθενία, ο Μοναχισμός. Μπορούμε να αγνοήσομε ότι έζησε στον υπέρτατο βαθμό το μυστήριο της αγάπης ο Μέγας Βασίλειος, με φοβερή αγάπη στον άνθρωπο και ιδιαίτερα στα παιδιά; Μπορούμε να μη σταθούμε με δέος, στον ωκεανό της αγάπης, που λέγεται Ιερός Χρυσόστομος, και που η αγάπη πυρπολούσε την καρδιά του από την αρχή μέχρι το τέλος των κηρυγμάτων του;
Μεγάλο μυστήριο αγάπης είναι η ιεροσύνη, όπως μεγάλο μυστήριο αγάπης είναι και η μετάνοια. Συγκλονιστικό μυστήριο αγάπης είναι η μητρότητα. Αν δεν συγκινείσαι στη μορφή μιας μάνας που κρατεί στην αγκαλιά το παιδί της, δεν μπορείς ποτέ να καταλάβεις, τι είναι αυτό το εξαιρετικό χάρισμα που χάρισε στον άνθρωπο ο Θεός.
Μυστήριο αγάπης είναι ένας πονεμένος άνθρωπος, ένας ταπεινωμένος άνθρωπος, ένας απελπισμένος άνθρωπος, ένας αδικημένος άνθρωπος, ένας φτωχός άνθρωπος, ένας βιοπαλαιστής άνθρωπος, ένα ορφανό παιδί, ένα πληγωμένο παιδί, μια μάνα που κλαίει για το παιδί της, ένας πατέρας που αγωνιά για τα παιδιά του. Όταν βλέπω νοσοκομεία, γηροκομεία και άσυλα ανιάτων, λέω στο Θεό, ότι σε τέτοιους χώρους, έπρεπε να διακονούν άγγελοι. Όσοι άνθρωποι υπηρετούν σ’ αυτούς τους χώρους και βιώνουν το μυστήριο της αγάπης, νομίζω ότι κάνουν το έργο των αγγέλων.
Όμως μυστήριο αγάπης δεν είναι μόνο ο πόνος, είναι και η χαρά. Μυστήριο αγάπης είναι ένας γάμος, μια βάπτιση, ένα σχολείο, μια οικογένεια, δυο γέροι γονείς. Μυστήριο αγάπης είναι τα δακρυσμένα μάτια, αλλά και τα γελαστά πρόσωπα. Μεγάλο μυστήριο αγάπης, είναι η χαρά των ανθρώπων.
Μυστήριο αγάπης είναι ένα αστέρι, ένα τριαντάφυλλο, ένας κρίνο του αγρού.
Μυστήριο αγάπης είναι ένα αυτοκίνητο, ένα πλοίο, ένα αεροπλάνο.
Μυστήριο αγάπης είναι η επιστήμη κι ο πολιτισμός.
Καθημερινά μας στέλνει ο Θεός αμέτρητες περιπτώσεις του μυστηρίου της αγάπης, για να αισθανθούμε Άνθρωποι. Για να χαρούμε ή να πονέσομε. Για να καταλάβομε ότι, μόνο αν δούμε τη ζωή, ως μυστήριο αγάπης, μπορούμε να χαρούμε γιατί γεννηθήκαμε άνθρωποι, με καρδιά και συνείδηση και ότι είναι πραγματικά «κόλαση» - κατά τον Ντοστογέφσκυ – «να μην μπορείς να αγαπάς».
