Πρός
Τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἡ Γ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὀνομάζεται Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ βρίσκεται στὸ μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλει σήμερα τὸν Τίμιο Σταυρό, γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ ἐνισχυθοῦμε στὸν πνευματικό μας ἀγώνα.
Ὁ Τίμιος Σταυρὸς δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ ξύλο, ἀλλὰ τὸ Σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅπως ἡ σημαία, ποὺ εἶναι ἕνα ἁπλὸ πανί, μᾶς κάνει στὸ πέρασμά της νὰ ἀναρριγοῦμε, γιατί ἐκφράζει τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια της πατρίδας μας, ἔτσι καὶ μὲ τὸ Σταυρὸ ὁ νοῦς μας ἀνεβαίνει στὸ Γολγοθά, ἀτενίζει τὸν Ἐσταυρωμένο Λυτρωτή, κοινωνεῖ ἀπὸ τὶς θεῖες πληγές Του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐκπορεύτηκε ἡ αἰώνια ζωή, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ὅποιος ἀτενίζει τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ διαβάζει στὸ σχῆμα καὶ στὸ σύμβολό Του ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κόσμο. Ὁ Σταυρός μᾶς ἀποθέτει στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ φυλακτήριο καὶ ἡ Ἁγία Τράπεζα τῆς ἀληθινῆς θεολογίας. Ἔξω ἀπὸ τὸν Σταυρό δὲν ὑπάρχει ζῶσα γνώση Χριστοῦ. Ἡ τελειότητα εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν ἄρση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μονάχα στὴν ἐξωτερική του ὄψη φαίνεται σκληρὸς καὶ δύσκολος. Τό φορτίο τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἐλαφρόν. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ σώζει. Ὁ δικός Του Σταυρὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δίδει νόημα στὴ ζωή μας. Δίχως τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ ὁ χριστιανὸς δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ προχωρήσει στὸν πνευματικό του ἀγώνα, μέσα στοὺς τόσους πειρασμοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζει.
Ὅταν κάνουμε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ λαμβάνουμε τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ νικήσουμε τὴν ἁμαρτία καί τόν διάβολο, ἀλλὰ καί προσφέρουμε ἀληθινὴ λατρεία στὸ Θεό.
Ὁ Σταυρὸς δείχνει πὼς ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ὁριστικὰ ὑποταγμένοι στὴν κυριαρχία τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ σώζονται μὲ τὴν ἀήττητη καὶ ἀκατάλυτη δύναμή Του. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δόξα ὅλων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίων.
Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι σταυρική. Ὁ βίος μας μοιάζει μὲ μία ἀπέραντη θάλασσα, στὰ κύματα τῆς ὁποίας κλυδωνιζόμαστε καθημερινά. Ἔχει ἀπόλυτη ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς, ποὺ χαρακτηρίζει τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἱστίο, μὲ τὸ ὁποῖο διαπλέουμε τὸ πέλαγος τῆς ζωῆς.
Ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰώνων ὅρισε τοὺς ὅρους, μὲ τοὺς ὁποίους ἐντάσσονται στὴν στρατιά Του. Ἡ ἔνταξη αὐτὴ δὲν γίνεται ἀναγκαστικά. Ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, ἀκόμη κι ἂν αὐτὴ γίνεται, πολλὲς φορὲς, αἰτία τῆς ἀπώλειας τῆς ψυχῆς μας.
Γιὰ νὰ εἴμαστε μὲ τὸ Χριστὸ μήτε εὔκολο πράμα εἶναι, μήτε σύντομο. Ὁ Χριστός ζητεῖ τήν ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τήν μακροχρόνια ἀκολουθία μαζί Του. Δὲν μποροῦμε νὰ λέμε πὼς ἀκολουθοῦμε τὸ Χριστὸ καὶ ταυτόχρονα νὰ μὴν ἐγκαταλείπουμε τὸ διάβολο. Σὲ δύο κυρίους, κατὰ τὸν λόγο Του, δὲν μποροῦμε νὰ δουλεύουμε.
Ὅταν ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν μᾶς καλεῖ νὰ τὸν ἀπαξιώσουμε, ἀλλὰ νὰ ξεπεράσουμε τὶς ἀναστολές, τὰ ἐμπόδια πού μᾶς ἐγκλωβίζουν. Καί δὲν φτάνει ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, οὔτε ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ μας, ποὺ μπορεῖ καὶ τὰ δυὸ νὰ γίνονται ἀπὸ ἐγωιστικὲς ψυχικὲς παρορμήσεις, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἡ προσήλωση, ἡ ἀφοσίωση στὸ λόγο Του.
Νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ τὸ σταυρὸ ποὺ ἐπιτρέπει νὰ σηκώνουμε. Σταυρὸς τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι οἱ θλίψεις καὶ ὁ κόπος τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἡ νηστεία, ὁ πνευματικὸς ἀγώνας, ἡ συγχώρηση. Σταυρὸς εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ νὰ ὑπομένουμε καρτερικὰ τὸν σταυρό μας, ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως, ἀποτελεῖ ἀληθινὴ μετάνοια. Ὅσοι δὲν μετανοοῦν καὶ δὲν συγχωροῦν πεθαίνουν πάνω στὸν σταυρό τους, μὲ αἰώνιο θάνατο, ὅπως ὁ βλάσφημος ληστής.
Ἀγαπητοί μου,
Ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ ἂς δοξολογήσουμε τὸν Κύριο μὲ τὴν φωνὴ τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ: «Μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου». Ἂς ἀποβάλουμε κάθε λογισμὸ μεμψιμοιρίας καὶ γογγυσμό ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι γογγύζουν, μέμφονται, βλασφημοῦν τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, παραδίδονται στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν ἀπόγνωση, τοὺς ἐγκαταλείπει ἡ Θεία Πρόνοια.
Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ νὰ ζήσουμε ἐμεῖς. Στὴ σταυρική Του θυσία κάλεσε νὰ ἀποθέσουμε τὴ ζωή, τὰ ἔργα, τὴν ἐλπίδα μας. Στὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ βιώσουμε τὴν προοπτική της ἀναστάσεως μας. «Δεῦτε, λοιπόν, πιστοί τό Ζωοποιόν Ξύλον προσκυνήσωμεν», ἀναφωνοῦντες «τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».
† Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος
