Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Στα δύο βασικά θέματα, που πρέπει οι χριστιανοί μας, να επικεντρώσουν την προσοχή τους, σχετικά με την Εκκλησία, είναι ο Εκκλησιασμός και η Θεία Κοινωνία. Από το βιβλίο του Μεγάλου Δασκάλου του Γένους μας, Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Οδηγός Ορθοδοξίας», θα επιλέξομε ορισμένα κείμενα για το θέμα μας, που είναι διδασκαλίες των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας και κυρίως του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του μεγαλύτερου Λειτουργιολόγου, όλων των εποχών:
«Πρέπει αδελφοί μου χριστιανοί, να πηγαίνετε στην Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι Κιβωτός. Όπως λοιπόν τον καιρό του κατακλυσμού, όσοι άνθρωποι και όσα ζώα μπήκαν μέσα στην Κιβωτό, γλύτωσαν από τον κατακλυσμό, έτσι και τώρα, όσοι χριστιανοί πηγαίνουν στην Εκκλησία, λυτρώνονται από τον κατακλυσμό της αμαρτίας και των παθών».
«Η Εκκλησία είναι μάνδρα πνευματική και οι άνθρωποι πρόβατα λογικά. Όπως όσα πρόβατα βρίσκονται μέσα στη μάνδρα, δεν κινδυνεύουν από τα λύκο και τα άλλα θηρία, έτσι και οι χριστιανοί που πηγαίνουν στην Εκκλησία, δεν κινδυνεύουν από το διάβολο κι από τα θηρία των παθών».
«Η Εκκλησία είναι κοινό ιατρείο, που γιατρεύει όλους τους αμαρτωλούς, που έχουν πληγές από την αμαρτία και τα πάθη. Γιατρεύει όλες τις πληγές που ανοίγει στις ψυχές των ανθρώπων, ο πόνος και η αρρώστια, το κακό και ο θάνατος».
«Η Εκκλησία είναι η μητέρα όλων των ορθοδόξων, που τους αναγέννησε με το άγιο Βάπτισμα και τους τρέφει με τη Θεία Κοινωνία. Όπως τα παιδιά λοιπόν τρέχουν στην αγκαλιά της μητέρας τους, έτσι και οι χριστιανοί, πρέπει να τρέχουν στην πνευματική τους μητέρα, την Εκκλησία, με μεγάλη χαρά και αγάπη, για να απολαύσουν τα ουράνια αγαθά της».
«Η Εκκλησία είναι οίκος Θεού και κοινή οικία, όλων των χριστιανών. Όπως λοιπόν τα μέλη μιας οικογένειας, επιθυμούν να βρεθούν όλα μαζί στο σπίτι τους, για να δουν τους συγγενείς τους, με τέτοια επιθυμία, πρέπει να πηγαίνουν και οι χριστιανοί στην Εκκλησία, την κοινή τους οικία και κατοικία του Θεού, να γνωρίσουν τους Αγίους».
«Η Εκκλησία είναι λιμάνι νοητό, αχείμαστο και γαλήνιο. Όπως οι ναύτες που βρίσκονται στο πέλαγος και κινδυνεύουν από τις φουρτούνες της θάλασσας, επιθυμούν να βρεθούν σε ένα λιμάνι, έτσι κι αυτοί που κινδυνεύουν στο πέλαγος των πόλεων, από τη φουρτούνα της αμαρτίας και τα κύματα των φροντίδων της θάλασσας του κόσμου, καταφεύγουν στην Εκκλησία, για να βρουν σ’ αυτήν γαλήνη και ησυχία».
«Εσείς οι χριστιανοί, πρέπει να πηγαίνετε στην Εκκλησία, με καθαρότητα, δηλ. χωρίς έχθρα και μνησικακία. Γιατί αν έχετε έχθρα και μίσος, δεν είναι δεκτή από το Θεό η προσευχή σας. Όποιος έχει έχθρα εναντίον κάποιου ανθρώπου, όχι μόνο δεν είναι άξιος να πάει στο ναό του Θεού, αλλά ούτε να πει το «Πάτερ ημών». Γιατί πώς μπορεί να πει: «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Πώς ζητά δηλ. να τον συγχωρέσει ο Θεός, ενώ αυτός δεν συγχωρεί τον συνάνθρωπο του;»
«Αγαπητοί μου Αδελφοί. Όταν ακούτε να χτυπά η καμπάνα της Εκκλησίας, να τρέχετε να πηγαίνετε, ως παιδιά προς την κοινή σας Μητέρα. Όταν στην αρχή της ημέρας, πριν από κάθε σας δουλειά, πάτε στην Εκκλησία, να ξέρετε, ότι η προσευχή εκείνη, σας φέρνει μεγάλη ευλογία, σε όλες τις δουλειές που θα κάνετε εκείνη την ημέρα. Οι χριστιανοί, τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πρώτα πρέπει να σηκώνουν τα χέρια τους να προσεύχονται στο Θεό κι ύστερα να αρχίζουν κάθε εργασία τους. Γιατί αυτή η προσευχή, θα τους δώσει δύναμη στη δουλειά τους».
«Όταν πηγαίνετε στην Εκκλησία- παραγγέλλει ο Ιερός Χρυσόστομος- να παίρνετε μαζί και τα μικρά παιδιά και να μην τα λυπάστε, να τα αφήνετε να κοιμούνται και να λέτε: Τον Χειμώνα είναι βροχερός ο καιρός και το καλοκαίρι ό ύπνος γλυκύς. Να τα ξυπνάτε και να τα παίρνετε στην Εκκλησία, για να βλέπουν και αυτά. Να ασπάζονται τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, να ακούνε τα θεία λόγια και να συνηθίζουν από την παιδική τους ηλικία, να πηγαίνουν στην Εκκλησία.
Γιατί σ’ αυτή την ηλικία των παιδιών, που η ψυχή τους είναι εύπλαστη σαν το κερί, τυπώνονται σαν με σφραγίδα στο νου τους, τα λεγόμενα και τα γενόμενα στην Εκκλησία. Η συνήθεια γίνεται έξις, η έξις γίνεται δεύτερη φύση. Κι όταν μεγαλώσουν, η καλή αυτή συνήθεια των παιδικών τους χρόνων, τα ελκύει να συχνάζουν στην Εκκλησία και γίνονται από τους γέροντες φρονιμότερα. Όταν δε πρόκειται να μπείτε στην Εκκλησία, να λέτε τα λόγια του Δαβίδ: «εισελεύσομαι εις τον οίκον σου. Προσκυνήσω προς ναόν, τον άγιον σου».
