Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Εάν
το δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό
και το καλό δέντρο παράγει καλό καρπό
η Μητέρα της αυτοαγαθότητας υπερέχει
ασύγκριτα στην καλοκαγαθία από κάθε
άλλο αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο! Από
ανέκφραστη λοιπόν φιλανθρωπία κι
ευσπλαχνία για μας θέλησε να περιβληθεί
ο προαιώνιος και υπερούσιος και υπεράγαθος
Λόγος τη δική μας εικόνα για να ανακαλέσει
τη φύση μας που είχε συρθεί στον Άδη και
να την ανακαινίσει γιατί είχε παλαιωθεί
και να την ανεβάσει στο υπερουράνιο
ύψος της βασιλείας και της θεότητάς
Του! Χρειαζόταν όμως και νέα σάρκα
συγχρόνως δική μας για να μας ανανεώσει
από μας τους ίδιους κι επιπλέον κυοφορία
και γέννα σα τη δική μας και τροφή μετά
τη γέννα και κατάλληλη αγωγή γινόμενος
για μας καθόλα σαν κι εμάς και γι’ αυτό
βρίσκει για όλα πρέπουσα για να υπηρετήσει
και χορηγό αμόλυντης φύσεως από τον
εαυτό της αυτήν την αειπάρθενη που
υμνείται από μας και της οποίας σήμερα
εορτάζουμε την παράδοξη είσοδο στα άγια
των αγίων! Αυτήν προορίζει από αιώνες
ο Θεός για τη σωτηρία και την αποκατάσταση
του γένους μας και την εκλέγει ανάμεσα
σε όλους όχι πολλούς αλλά από αιώνος
εκλεγμένους και θαυμαστούς και περιβόητους
για την ευσέβεια και τη σύνεση και για
τα κοινωφελή και θεοφιλή ενταυτώ ήθη
και λόγια και έργα.
Στην
αρχή ο όφις μας έριξε στον Άδη και
υποδούλωσε τη φύση μας από φθόνο και
ζηλοτυπία και μίσος και αδικία και δόλο
και σοφιστεία με τη θανατηφόρο δύναμή
του φθόνησε τον Αδάμ που ζούσε στον τόπο
της άφθαρτης τρυφής και να περιλάμπεται
από θεοειδή δόξα και να οδηγείται από
τη γη στον ουρανό κι ήθελε και να τον
θανατώσει ακόμα! Ο φθόνος είναι πατέρας
όχι μόνο του μίσους αλλά και του φόνου
που επέφερε σε μας αναμιγνύοντας με
δόλο ο δολερός κι αληθινά μισάνθρωπος.
Δε τόλμησε βέβαια ν επιτεθεί κατά πρόσωπο
και χρησιμοποίησε δόλο και πονηριά και
πλησίασε ως φίλος και καλός σύμβουλος
τάχα αυτός ο φοβερός και πραγματικά
εχθρός μας κι επίβουλος και κατόρθωσε
αλίμονό μας κρυφά να πετύχει και την
αντίθεη συμβουλή να μας δηλητηριάσει
με τη θανατηφόρο του δύναμη. Εάν ο Αδάμ
κρατούσε δυνατά την θεία εντολή κι
απέρριπτε την εχθρική πονηρή συμβουλή
τότε θα νικούσε φανερά τον αντίπαλό του
και θα αναδεικνυόταν ανώτερος της
θανατηφόρας φθοράς καταντροπιάζοντας
το μανιακό και δόλιο προσβολέα αλλά
επειδή υπέκυψε εκούσια που δεν έπρεπε
ποτέ του να κάνει νικήθηκε και αχρειώθηκε
ως ρίζα του γένους μας ανέδειξε ενσυνεχεία
και βλαστούς θνητούς κατάλληλους! Τότε
λοιπόν χρειαζόταν οπωσδήποτε να νικήσει
ανταποδίδοντας την ήττα απορρίπτοντας
τη θανατηφόρα δηλητηρίαση ώστε να
απολαύσει πάλι τη ζωή και μάλιστα αιώνια
και απαθή! Χρειαζόταν νέα ρίζα νέο Αδάμ
αναμάρτητο και εντελώς ανεξαπάτητο και
αήττητο και να καθιστά αθώους τους
ενόχους ζώντας και ζωοποιώντας για να
μεταδίδει ζωή και άφεση αμαρτιών και
στους προσκολλώμενους σ’ Αυτόν και
συγγενείς κατά το γένος κι αναζωογονώντας
και τους πριν και τους μετά από Αυτόν
αποθανόντες.
Αναμάρτητος
όμως και ικανός να συγχωρεί αμαρτίες
είναι μόνο ο Θεός κι επομένως ο νέος
Αδάμ ήταν ανάγκη να είναι άνθρωπος και
Θεός κυριολεκτικά ζωή και σοφία και
δικαιοσύνη και αγάπη και ευσπλαχνία
και κάθε άλλο αγαθό ώστε να διενεργήσει
και την ανακαίνιση και αναζώωση του
παλαιού Αδάμ με έλεος και σοφία και
δικαιοσύνη ενώ ο όφις με τα αντίθετα
μας είχε παλαιώσει και νεκρώσει από
φθόνο και μίσος ενώ ο αρχηγός της ζωής
κινήθηκε από υπερβολική φιλανθρωπία
και αγαθότητα αγαπώντας δικαίως τη
σωτηρία του πλάσματός του ώστε να το
φέρει πάλι στην εξουσία και να το σώσει
ξανά ως ελευθερωτής με δικαιοσύνη και
σοφία και αλήθεια πραγματοποιώντας την
τελική ήττα του αρχέκακου και την
ανακαίνιση του πλάσματός Του. Γι’ αυτό
ο Θεός ευδόκησε να αναλάβει από μας τη
φύση μας ενούμενος μαζί της παραδόξως
καθυπόσταση. Ένα είναι αδύνατο στο Θεό:
να ενωθεί με το ακάθαρτο πριν καθαριστεί
αυτό…λέει ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
σα σήμερα μιλώντας και αυτή ήταν η
Παρθένος η αμόλυντη για κυοφορία και
γέννηση Εκείνου του δοτήρα της καθαρότητος
που προορίστηκε και φανερώθηκε και
τελέστηκε το σχετικό μυστήριό της με
πολλά παράδοξα και κατά καιρούς γεγονότα
σε ένα: αυτά εορτάζουμε σήμερα από το
αποτέλεσμά τους αντιληφθήκαμε το
μεγαλείο των γεγονότων που οδήγησαν σε
τόσο μεγάλο σκοπό και ολοκληρώθηκαν.
Αυτός που είναι εκ Θεού και προς το Θεό
και Θεός και Λόγος Θεού και Υιός του
υψίστου Πατρός συνάναρχος και συναϊδιος
γίνεται υιός ανθρώπου αυτής της
Αειπάρθενης! Χθες και σήμερα και στους
αιώνες ο ίδιος άτρεπτος στη θεότητα και
άμεμπτος στην ανθρωπότητα μόνος
αναμάρτητος αμαρτίαν ουκ εποίησεν ουδέ
ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού ώστε
να μπορεί και να μας διαβιβάζει την
καθαρότητα δικαίως κα πανσόφως δεχόμενος
πάθος και θάνατο και ανάσταση!
Ο
Θεός ήρθε λοιπόν από παρθένο αγνή και
αγία και πανυπέραγνη και υπεραγία και
τη σύλληψή της επέφερε το Άγιο Πνεύμα
που επεύλευσε σ’ αυτήν και προκάλεσε
ευαγγελισμός και πίστη στην θεία
ενανθρώπηση που νικά κάθε λόγο και
εξαίσια και υπέρ λόγο συλλαμβάνοντας
και γεννώντας με προσευχή και πνευματική
θυμηδία ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι
κατά το ρήμα Σου! Βρέθηκε παρθένος ικανή
γι’ αυτό εφόσον ο Θεός προόρισε από
αιώνες κι εξέλεξε ανάμεσα στους εκλεκτούς
από αιώνες αυτήν την υμνούμενη τώρα από
μας αειπάρθενη κόρη –από κει η εκλογή!
Κι ο Κύριός μας ανέστησε τον Αδάμ ως
αρχή των ανθρώπων ζωή και ανάσταση που
αξιώνονται όλοι οι της θείας υιοθεσίας
κατά την ελπίδα ομοιούμενοι στο Θεό.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου λοιπόν κι ο
καιρός καλούσε κι επελέγησαν οι Ιωακείμ
κι η Άννα από το οίκο και τη γενεά του
Δαυίδ άτεκνοι αλλά και σώφρονες κα
συνετοί κι ανώτεροι στην αρετή από όλους
στην ευγένεια και το ήθος ζητώντας με
άσκηση και προσευχή λήξη ατεκνίας από
το Θεό να λάβουν κι υποσχόμενοι να Του
αναθέσουν από βρέφος το γεννώμενο και
τότε παρέχεται και πραγματοποιείται η
υπόσχεση και δίνεται το παιδί η τωρινή
Θεομήτωρ ώστε η πανάγαθη κόρη να γεννηθεί
από πολυάρετους γονείς κι η πάναγνη από
εξαιρετικά σώφρονες και να λάβει ως
καρπό σωφροσύνη με προσευχή και άσκηση
γινόμενη γεννήτρια παρθενίας και μάλιστα
παρθενίας που προβάλλει αφθόρως κατά
σάρκα τον προαιωία γεννημένο από παρθένο
Πατέρα κατά τη θεότητα.τι φτερά εκείνη
η προσευχή! Τι παρρησία βρήκε ενώπιον
Κυρίου!
Κι
αυτοί σπεύδουν τώρα να εκπληρώσουν την
υπόσχεση στο Θεό φιλαλήθεις και θεοφιλείς
και φιλόθεοι συγχρόνως οδηγώντας ευθύς
μετά τον απογαλακτισμό την αληθινή ιερή
και θεόπαιδα και τώρα θεομήτορα παρθένο
στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που
βρισκόταν εκεί. Αυτή γεμάτη χάρη και
τέλειο νου κι ας ήταν ακόμα σ’ αυτή την
ηλικία αντιλαμβανόταν καλύτερα κι από
τους άλλους τα τελούμενα σ’ αυτήν και
μόνη της προσέρχεται στο Θεό αναγνωρίζοντας
ως άξιά της την είσοδο και κατοικία στα
άγια των αγίων. Όπου δι΄ αγγέλου έστελλε
απόρρητη τροφή στην παρθένο εκεί για
να δυναμωθεί στη φύση καλύτερα και να
συντηρηθεί και να τελειοποιηθεί
καθαρότερη το σώμα κι ανώτερη άνω
δυνάμεων ασωμάτων υπηρετούμενη από
ουράνιους νόες όπως έγινε η είσοδός της
και για χρόνια παραλήφθηκε από το Θεό
εκεί ώστε στον κατάλληλο καιρό να
ανοιχτούν οι ουράνιες μονές και να
δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους
πιστεύουν στην παράδοξη γέννα της.
Σήμερα απετέθη θησαυρός του Κυρίου η
κόρη που από αιώνες επελέγη ανάμεσα
στους εκλεκτούς κι αναδείχθηκε άγια
αγίων με σώμα καθαρότερο και θειότερο
ακόμα και από τα πνεύματα τα καθαρμένα
με αρετή δεκτική του ίδιου του ενυπόστατου
και μονογενούς Λόγου του προανάρχου
Πατρός θησαυρός που θα χρησιμοποιούσε
αργότερα για πλουτισμό και υπερκόσμιο
και παγκόσμιο κόσμημα συγχρόνως. Γι’
αυτό δοξάζεται η Μητέρα Του και πριν
και μετά τη γέννα κι εμείς κατανοώντας
τη σημασία της σωτηρίας μας που μας
ετοιμάστηκε δι’ αυτής αποδίδουμε με
όλη μας τη δύναμη σήμερα τη ευχαριστία
μας και τον ύμνο…μακαρία η κοιλία η
βαστάσασά Σε…ας υμνήσουμε διαρκώς τη
μητέρα του χορηγού της σωτηρίας μας
μακαρίζοντάς την ως μητέρα του δοτήρα
της ζωής μας εορτάζοντας τώρα και τη
σύλληψη και τη γέννηση και τη μετοίκηση
στα άγια των αγίων! Κι εμείς πάλι ας
μετοικήσουμε από τη γη στου ουρανό από
τη σάρκα στο πνεύμα από τα πρόσκαιρα
στα αιώνια επιθυμώντας πνευματικά
χαρίσματα άφθαρτα κι αιώνια υψώνοντας
τη διάνοια στα ουράνια άδυτα τα άγια
των αγίων που τώρα κατοικεί η Θεοτόκος
κι έτσι θα ακουστούμε θεάρεστα και με
παρρησία και τα άσματά μας κι οι δεήσεις
κι οι προσευχές μας κι από τα παρόντα
με τη μεσιτεία της γινόμαστε και
κληρονόμοι μελλόντων αγαθών με τη θεία
χάρη και φιλανθρωπία…Αμήν.
