Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχ. Επιτρόπου Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου
Όταν λέμε πνεύμα, εννοούμε την πνευματική ζωή, με την έννοια της
πατερικής θεολογίας. Η εν Χριστώ πνευματικότητα, έχει εκτός των άλλων, κάλλος
και ωραιότητα. Η φιλοκαλία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ωραίων ψυχών.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, εύκολα
καταλαβαίνει κανείς, ότι η ωραιότητα
αφορά ολόκληρο τον άνθρωπο. Την ψυχή, το σώμα, την καρδιά, το νου, τη συνείδηση,
τις σκέψεις, τις κινήσεις, τις αποφάσεις, τα λόγια, το ήθος κι όλες τις συμπεριφορές του. Μια ωραία ψυχή
ακτινοβολεί στο σώμα και το κάνει φωτεινό και ωραίο, ενώ μια σκοτεινή ψυχή,
ασχημίζει και το ομορφότερο σώμα. Εξάλλου η ομορφιά χωρίς την ωραιότητα, είναι
ωραιοπάθεια και φιλαρέσκεια, ενώ τα πάθη αλλοιώνουν και αλλοτριώνουν τον
άνθρωπο.
Επομένως για να έχει ωραιότητα
ένας άνθρωπος, πρέπει να έχει φόβο Θεού, πίστη, ευλάβεια, ελπίδα, αγάπη,
ανεξικακία, συγχωρητικότητα, συμπόνια, καλοσύνη, ταπείνωση, αλληλεγγύη, όλα δηλ.
τα στοιχεία της «εν δυνάμει»
αγιότητας. Αυτό τον άνθρωπο τον αγαπούμε σαν το Θεό μας, τον θαυμάζομε και
λέμε: «χαρά στη μάνα που τον γέννησε»,
με τη διαφορά, ότι δεν τον γέννησε έτσι η μάνα του, αλλά έγινε με τη χάρη του Θεού, στην αγκαλιά της Εκκλησίας,
που είναι η δεύτερη μάνα τού ανθρώπου. Η πρώτη μάνα μας, είναι φυσική, μάς φέρνει στη ζωή. Η δεύτερη είναι πνευματική, μάς αναγεννά στην εν Χριστώ
ζωή. Είναι ευλογημένη η μάνα που μας
γέννησε, αν οδηγεί τα βήματα μας από
μικρά παιδιά, στην πνευματική μας μάνα, την Εκκλησία.
Όλοι οι άνθρωποι και φυσικά όλοι
οι άγιοι, που γίνονται αιτία να υμνείται και να δοξάζεται ο Θεός, δέχονται
μεγάλες ευλογίες. Αυτή την ωραιότητα του ανθρώπου, που γίνεται αιτία να
δοξάζεται ο Θεός, μπορούμε να τη συναντήσομε
σε ανθρώπους της Εκκλησίας, αφού η Εκκλησία διαπλάσσει με τη δική της ωραιότητα, τις ψυχές των
ανθρώπων δηλ. με τη μυστηριακή της ζωή και τη διδασκαλία της.
Όταν βλέπομε ένα ωραίο «εν Χριστώ» άνθρωπο, πρέπει να λέμε: «Δόξα νάχεις Θεέ μου, που έδωσες τόση ωραιότητα στον άνθρωπο»
και να ευχαριστούμε το Χριστό, που μας
φανέρωσε την ωραιότητα του Θεού και μας δημιούργησε με την ενανθρώπηση
Του, τις προϋποθέσεις να γίνομε δεκτικοί της δικής Του ωραιότητας, με τη
συμμετοχή μας στη ζωή της Εκκλησίας.
Αν βρεθεί έστω και ένας άνθρωπος, που θα διαβάσει αυτά τα άρθρα και θα δοξάσει
το Θεό, για την ωραιότητα που έδωσε στους ανθρώπους και θα αγαπήσει πιο πολύ το Χριστό και την
πνευματική μας Μητέρα την
Εκκλησία, αυτό θα είναι η μοναδική μου χαρά και συγκίνηση, αυτή την ώρα,
που άρχισα να ψέλνω, το «Κύκνειο άσμα»
της ιεροσύνης μου.
Θέλω από τα βάθη της ψυχής μου, να ευχαριστήσω με άπειρη ευγνωμοσύνη το
Θεό, που μου έδωσε τη δύναμη και τη χάρη να τον αγαπώ. Με τη χάρη Του, αγαπώ
την αγία μου Εκκλησία, ως πνευματική μου
Μητέρα. Με τη χάρη Του, αγαπώ τον άνθρωπο, ως εικόνα της Αγίας Τριάδος. Με τη χάρη Του, τον ευχαριστώ για την
υγεία μου, για τη ζωή μου, για την ιεροσύνη μου.
Ευχαριστώ με ευλάβεια και αγάπη,
την αγία μου Εκκλησία, που θέρμανε την καρδιά μου, διαφύλαξε την ιεροσύνη μου και
μου έδειξε την ωραιότητα του Θεού και
την ωραιότητα του ανθρώπου. Μνημονεύω με
ευγνωμοσύνη, τον αοίδιμο Επίσκοπο Πέτρας
Δημήτριο που με χειροτόνησε και εκφράζω την αγάπη και το σεβασμό μου στο
Μητροπολίτη μου, Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριο, για την πατρική αγάπη και τη στοργή του.
Θέλω να ευχηθώ σε όλους
εσάς, να έχετε τη χάρη του Θεού και την
προστασία της Παναγίας μας. Να σας «βλέπει»
ο Θεός σε στιγμές κινδύνου, θλίψεως, ανάγκης και αρρώστιας, να σας διαφυλάσσει από πρόωρους
θανάτους και να σας λυτρώνει τις ώρες του πειρασμού.
Θέλω με δάκρυα στα μάτια και πόνο
στην ψυχή, να ζητήσω -σήμερα, που
συμπληρώνω 46 χρόνια ιεροσύνης- συγγνώμη από τους ανθρώπους που ηθελημένα ή
αθέλητα πίκρανα στη ζωή μου. Ιδιαίτερα από
τους ενορίτες μου, τους συνεργάτες μου, τα πνευματικά μου παιδιά, τους
συνεφημερίους μου και τους αδελφούς μου ιερείς. Δεν έχω τίποτε εναντίον κανενός, όσο κι
αν ο διάβολος πολεμά την ψυχή μου.
Σ’ αυτή την επέτειο της χειροτονίας
μου, διάλεξα ως θέμα, την ωραιότητα του
ανθρώπου, για να το προσφέρω με πολλή αγάπη στους εν Χριστώ
αδελφούς μου, επειδή πιστεύω, ότι ο κόσμος σήμερα, έχει απόλυτη ανάγκη από
ωραίους ανθρώπους και ο Χριστός δίνει την αληθινή ωραιότητα.
Αυτό τον καιρό, συμπληρώνω τα χρόνια της συνταξιοδότησης μου, ως
εφημέριος. Η ιεροσύνη βέβαια δεν συνταξιοδοτείται. Τη χαρίζει ο Θεός, όσο θέλει,
όπου θέλει και όσο πρέπει για την
Εκκλησία. Στα χέρια του Θεού λοιπόν,
εναποθέτω τη ζωή μου και την ιεροσύνη μου.
Στην κρίση του Επισκόπου μου, την εφημεριακή μου διακονία.
9 Νοεμβρίου 2013
Εορτή του Αγίου Νεκταρίου
Ημέρα της χειροτονίας μου
