Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Κυριακή
του Ζακχαίου
Από τους τυφλούς και λεπρούς
μπορούμε να μιλήσουμε στο Ευαγγέλιο
για τη σωτηρία μας από σωματικές νόσους
όπως λχ για την ίαση της λέπρας και την
αποκατάσταση της οράσεως μιλώντας
πάντοτε πνευματικά. Σήμερα όμως το
ευαγγέλιο μας δίνει τη δυνατότητα να
μιλήσουμε για ένα ψυχικά τυφλό το Ζακχαίο
που κάποτε κατοικούσε στην Ιεριχώ και
ανέβλεψε και έγινε και άγιος της Εκκλησίας
–δες Συναξαριστή Απριλίου 20, απόστολος
μάλιστα κατέστη! Μεγάλο κι αυτό το θαύμα
όχι μικρότερο από την ανάβλεψη των
τυφλών του ευαγγελίου γιατί ο Ζακχαίος
είχε σκοτεινούς τους οφθαλμούς του μέσα
στην καρδιά του όπως κι εκείνοι είχαν
σκοτεινούς τους οφθαλμούς της μορφής
τους εξωτερικά δηλαδή. Κι αυτός δεν
μπορούσε να δει κατά τον ευαγγελιστή
τον Ιησού κι απαλλάχτηκε από το σκότος
του νου του μόνο με το λόγο Του κι αυτός
όπως άλλωστε κι όλοι μας δημιουργηθήκαμε
εκ του μηδενός από τον Πλάστη μας όπως
βλέπουμε καθαρά στην ΠΔ και στη
Γένεση…γενηθήτω φως! Και εγένετο φως!
Σκότος πάνω στην άβυσσο τότε όπως και
εδώ στο Ζακχαίο και γι’ αυτό του είπε
σήμερα δει Με μείναι εν τω οίκω σου…αφού
το δεινό σκότος της φιλαργυρίας καθόταν
αναπαυτικά πάνω στην σκοτεινή γι’ αυτό
ψυχή του κι η διάνοιά του ολοσκότεινη
κι αυτή μαζί με το χρυσό εκεί κάτω
κλεισμένη και αμπαρωμένη σε σκοτεινούς
και ανήλιαγους τόπους όπου φυλάσσεται
ο επίγειος χρυσός…
Τω καιρώ εκείνω λέει ο ευαγγελιστής.
Ποιον καιρό; Όταν καθάρισε τους 10 λεπρούς
και φώτισε τους τυφλούς και με τη φήμη
Του προσείλκυσε και το Ζακχαίο στο να
ποθήσει να Τον δει! Όλη τη γη διήλθε ο
Ιησούς και διέρχεται γιατί δεν ήρθε για
να μείνει κάπου εδώ σωματικώς κι ας
έλαβε σώμα σαν και το δικό μας υπέρ ημών
όπως ευδόκησε αλλά για να διέλθει στους
ουρανούς από όπου και κατήλθε ανεβάζοντας
το σώμα μας και τοποθετώντας το πάνω
από κάθε αρχή και εξουσία…όπως κι ο
ήλιος δημιουργήθηκε από το Θεό όχι να
στέκεται αλλά τρόπον τινά να περιπολεί
πάνω στη γη απεργαζόμενος κι Αυτός τη
μόνιμη σωτηρία μας και αδιάκοπη εν μέσω
της γης συνεχώς εργάστηκε και εργάζεται
ορατά και αόρατα επίγεια και επουράνια
για μας…αυτή τη σωτηρία μας επετέλεσε
περιερχόμενος ο Κύριός μας επί της γης
ως ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός και
ιδού σήμερα αρχιτελώνης ο Ζακχαίος
μικρός στο σώμα δεν μπορεί να Τον δει.
Μικρός ήταν αλλά και μακριά Του αλλά η
χρηστότητα του τρόπου και η ψυχή του η
κατάλληλη για αρετή του δημιουργεί και
την επιθυμία να δει τον Ιησού…από
τελώνια και πλούτη όμως αιχμάλωτος
εμποδίζεται από τη θ.δύναμή Του κι
αποκλείεται πιασμένος στα δίχτυα της
κακίας του αρχιτελώνη και πλούσιου κάθε
εποχής…ήταν όμως άνδρας δηλαδή ξεχωριστός
άνθρωπος δηλαδή διακεκριμένος στην
κακία…ο πόθος του όμως τον οδηγεί στο
να προπορευτεί και να ανέβει και πάνω
στο δέντρο από κει που θα πέρναγε σε
λίγο ο Ιησούς!
Σοφές ενέργειες και φιλόθεες
από πόθο φτερωμένος κι ανυψωμένος πια
κι ανεβασμένος πάνω στο δέντρο. Κι ο
Ιησούς η ενυπόστατος σοφία του ανάρχου
Πατρός που αγαπά όσους Τον αγαπούν και
σε όσους αγαπούν το Θεό δίνει και τη
θ.Του χάρη φτάνοντας εκεί πρώτον τον
βλέπει και φιλικότατα τον προσφωνεί
και του υπόσχεται και επίσκεψη και
διαμονή και στον οίκο του αφού είδε
ουράνιο καρπό στο δέντρο το Ζακχαίο από
τον ουράνιο πόθο του κατέβα γρήγορα
γιατί σήμερα σπίτι σου θα μείνω…πώς να
αναγνωρίσει κανείς ένα περαστικό με
λιτή εμφάνιση και χωρίς κάποιο διακριτικό
στοιχείο πάνω Του παρά μόνο από Εκείνον
που γνωρίζει και τα μύχια της καρδιάς
μας αναγνωρίζεται και προσφωνείται
ονομαστικά κι ας Του ήταν άγνωστος όπως
πίστευε αφού κατόψη δεν τον είχε δει
πριν ποτέ του αλλά δείχνοντάς του συνάμα
ότι φιλάνθρωπα κινούμενος και φιλοφρόνως
ποθών τους ποθούντας Τον θεοφιλώς μας
παρέχει όφελος υπερβολικό σε σχέση με
ό, τι Του ζητάμε ή σκεφτόμαστε
θεοφιλώς…ολόχαρος κατέβηκε τώρα ο
Ζακχαίος έχοντας την πηγή της χάριτος
κοντά του σκανδαλίζει τους άλλους αλλά
αυτός αμιλλάται τον Κύριο σταθερά Του
λέει και ταπεινά αποστομώνοντας τους
άλλους που τον ήξεραν για αμαρτωλό ότι
τα μισά δίνει στους φτωχούς κι όποιον
τυχόν αδίκησα τετραπλάσια…τι αποστομωτική
παρρησία για τους κατήγορούς του!
Απομακρύνθηκε από κάθε κακό και
έπραξε και το καλό ο Ζακχαίος σήμερα
έτσι φερόμενος και καθαρμένος ώστε να
ακούσει επάξια: σήμερα σωτηρία έγινε
μέσα σ’ αυτό το σπίτι…τι φιλόξενος και
φιλόπτωχος και δίκαιος άνθρωπος! Αυτό
ήρθε να σώσει ο Χριστός αναζητώντας το
το απολωλός…ναι εισήλθε σπίτι αμαρτωλού
για να τον μετασκευάσει κι από αμαρτωλό
να τον μετατρέψει σε και να τον σώσει
από φιλάργυρο καθιστώντας τον φιλόθεο
και από άδικο δίκαιο από μισόξενο
φιλόξενο και από ασυμπαθή ελεήμονα όπως
και έγινε όντως με τη θ.χάρη…και την
αγαθή του προαίρεση. Όποιος λοιπόν
πάσχει όπως κι ο Ζακχαίος εύκολο είναι
να τον μιμηθεί και σ’ αυτό: ας σωθεί
όπως κι εκείνος εφόσον κακώς έχει
πλουτήσει και συνάξει αδίκως κι ας
μιμηθεί την οδό του στη σωτηρία αποδίδοντας
και σκορπώντας πριν κλείσει τα μάτια
οριστικά ας κοιτάξει να σκορπίσει καλώς
όσα κακώς θησαύρισε. Όποιος πάλι είναι
φτωχός ή θύμα πλούσιου ή από άλλο λόγο
ας ευχαριστεί το Θεό για τη σωτήρια
φτώχια του ή μάλλον με την ευχαριστία
του ας την κάνει σωτήρια όπως έκανε και
σήμερα ο τελώνης που φτώχυνε για να
σωθεί…
Ζακχαίος πάει να πει δικαιούμενος
ενώ οι Φαρισαίοι κατέτρωγαν τα σπίτια
από τις χήρες και απλώς επιδεικτικά
προσευχόντουσαν πολλή ώρα και αυτό δε
σώζει ούτε αλήθεια είναι γιατί δεν είναι
ο τύπος του νόμου και τα ήθη τους που
επιτυγχάνουν και την αλήθεια στην πράξη
και τη γνώση αλλά μόνο ο Θεός μας που
είναι η οδός της αληθείας και μας
αποκαλύπτεται μας καλεί να κατέβουμε
από τον παλιό νόμο που άκαρπος μένει εν
πολλοίς και τίποτε σπουδαίο δε δίνει
αλλά να σπεύσουμε στη θ.Του χάρη και την
ευαγγελική διαγωγή για να έχουμε ένοικό
μας το Θεό και να καρπωθούμε και τη
σωτηρία μας…όποιος λοιπόν ακούσει κι
υπακούσει στο Λόγο του Θεού και Θεό που
μας προσκαλεί και μας διδάσκει γίνεται
όπως κι ο Ζακχαίος ακριβώς στους φτωχούς
στο νου δίνει τα μισά του νόμου και
–ζωοθυσίες και περιτομές κά- και
παραλαμβάνοντας το Λόγο τον μονογενή
Υιό του Θεού αποκαθιστώντας κάθε κακό
προηγούμενο δηλαδή αλληγορικά: ο Ζακχαίος
ήταν φιλάργυρος αναμφίβολα σύναζε άδικα
χρυσό και τον κρατούσε αλλά έπειτα
γίνεται φιλόπτωχος και φτωχός και
ακτήμονας εκούσια οδηγώντας μας να
επαινέσουμε την αρετή του και να
κατηγορήσουμε την προηγούμενη κακία
του.
Εκούσια φτωχοί αν είμαστε δεν
ξέρω αλλά φιλάργυροι βέβαια θα είμαστε
όλοι μας. Αλλά γιατί άραγε είναι κακό
πράγμα η φιλαργυρία; Είναι αιτία όλων
των κακών που λέει κι η ΚΔ αισχροκέρδιας,
τσιγγουνιάς αστοργίας, απιστίας,
μισανθρωπίας, αρπαγής, αδικίας, πλεονεξίας,
τόκου, δόλου, ψεύδους, ιεροσυλίας,
λωποδυσίας, τυμβωρυχίας, φόνων, πολέμων
επιθετικών, ληστειών, άδικων μέτρων και
σταθμών και νόμων ανθρωπίνων, και
παραχαράξεις και άρνηση της πίστεως,
και ανταγωνισμοί και διαζύγια και
προδοσίες πίστεως και πατρίδος και
χρηματισμού δικαστών και επιορκίας,
και κάθε οδύνης από τη ρίζα αυτή του
κακού…αλλά προσέξτε όχι από τον πλούτο
αυτόν καθαυτό αλλά από την επιθυμία του
που μας ρίχνει κατά το ΑΓφικό σε πειρασμούς
και παγίδες πολλές…μπορεί να μην είμαστε
Μίδες και Κροίσοι αλλά την επιθυμία να
προσέξουμε του πλούτου μήπως και μας
αρρωστήσει την ψυχή μας και τότε θα
ακούσουμε και τα φρικτά λόγια του Κυρίου
ότι δύσκολα πλούσιος θα εισέλθει στη
βασιλεία των ουρανών αλλά κι ο Αβραάμ
πλούσιος ήταν και σώθηκε και έγινε και
τόπος σωτηρίας ως φιλόξενος και φιλόπτωχος
κι όχι φιλάργυρος και πάντως και πτωχοί
και πλούσιοι κινδυνεύουν εξίσου από
την επιθυμία του πλούτου που σήμερα μας
θεραπεύει το ευαγγέλιο με το παράδειγμα
του Ζακχαίου αλλά και την Ι.μας Παράδοση
αφού όλοι οι άγιοί μας που ήταν πλούσιοι
όπως λχ ο Άγιος Αντώνιος που είχε 300
τεράστια κτήματα κληρονομήσει τα έδωσε
στους φτωχούς κι έπειτα έγινε και
καθηγητής των μοναχών που ως όντως
μοναχοί οφείλουν να είναι και ακτήμονες.
Αλλά κι ο Μ.Βασίλειος που έθεσε με τη
Βασιλειάδα του και τις βάσεις και ως
ιατρός που ήταν των πιο σύγχρονων
νοσοκομειακών εγκαταστάσεων κλπ κλπ.
Αλλά κι εμείς οι έγγαμοι οφείλουμε
σχετική ακτημοσύνη τουλάχιστον να
έχουμε δηλαδή αφού καλύψουμε και τα
προς το ζην παράλληλα ας καλύψουμε και
τους εμπερίστατους αδελφούς Του τους
ελαχίστους πολλαπλά…τους πτωχούς
πάντοτε έχουμε μεθ’ εαυτών…το ξέρουμε
καλά.
Ιδιαίτερα όμως σήμερα ας προσέξουν
όσοι έχουν πολλά γιατί μαζί με τον πλούτο
έρχεται συχνά κι ο εγωισμός συζυγία
πονηρότερη η υψηλοφροσύνη κι η
αυτοπεποίθηση στον πλούτο και στα υλικά
αλλά μας καλεί η ΑΓ να μην παραθαρρεύομε
στην αδηλότητα και τη σχετικότητα του
πλούτου αυτού αλλά να έχουμε όλο μας το
θάρρος στο Θεό. Η ταπείνωση είναι επίγνωση
αληθείας κι όποιος καυχιέται για πλούτη
είναι ανόητος όπως κι ο ηροδότειος
Κροίσος και οι πλούσιοι της ΚΔ που ό
ένας υψηλόφρονα κοιτούσε τον Λάζαρο
στην αυλή του να υποφέρει και δεν τον
συνέδραμε ολότελα κι ο άλλος πάλι
διαλογιζόταν τι θα πρωτοκάνει με τους
θησαυρούς του ώσπου ξαφνικά πέθανε και
δαίμονες τους άρπαξαν την ψυχή για την
αιώνια κόλαση! Τι οικτρή προσήλωση είναι
αυτή στον πλούτο και την αδηλότητά του!
Αλλά μας λέει η ΑΓ ο πεποιθώς επί πλούτω
πεσείται και όπως ο Άδης κι η απώλεια
δε χορταίνει ποτέ του έτσι κι οι οφθαλμοί
των αφρόνων και αλλίμονό τους τότε στους
πλουτούντες και χορτάτους ολότελα.
Μπορούμε όμως κι αλλιώς να
πλουτήσουμε και να σωθούμε: ας κοιτάξουμε
να πλουτήσουμε σε αγαθά έργα και λόγους
και σκέψεις και έτσι και ουράνια βασιλεία
θα έχουμε κερδίσει ασφαλώς και εύκολα
αφού λίγα θα δώσουμε για λίγο χρόνο και
άπειρα θα λάβουμε αιώνια από τη θ. χάρη
Του και τη φιλανθρωπία ω πρέπει πάσα
δόξα και κράτος και μεγαλοσύνη και
μεγαλοπρέπεια συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί
και τω ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και
ει τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
