ΑΓΙΟΥ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Έχομεν
Αρχιερέα δυνάμενον συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών
(Εβρ.4,14-5,2)
Είναι δυνατόν να έχουμε ξεπέσει από την
κατάπαυση στους ουρανούς και να μην ολιγοψυχήσουμε; Τι μας συμβουλεύεις
απόστολε; Δίδαξέ μας. Αρκετά τα πχ. Των Εβραίων που προηγήθηκαν ώστε να μας
σωφρονίσουν με το αρνητικό τους πρότυπο και από φόβο να μη θέλουμε τα
ίδια...-για προσέξτε τους λέει παραπάνω ο απόστολος στους εξ Ιουδαίων
χριστιανούς που ολιγοπιστούσαν με όσα έβλεπαν για την ανταπόδοση των έργων του
καθενός λόγω των ισχυρών πειρασμών που πέρασαν ναι για προσέξτε και θυμηθείτε
τις τιμωρίες που έλαβαν από το Θεό οι πρόγονοί σας απιστήσαντες και απ’ την
άλλη μεριά στερεωθείτε στην πίστη σας.
Κι αν δε σας φτάνουν αυτά τα πχ. Έχουμε τέτοιο
Αρχιερέα που μπορεί να μας βοηθήσει και να μας σώσει αρκεί να κρατήσουμε την
πίστη μας και την ομολογία αφού ο Αρχιερέας μας δεν είναι τυχών αλλά μέγας και
δυνατός κι όχι σαν το Μωυσή που ούτε εισήλθε στα Ιεροσόλυμα ούτε το λαό του
έφερε έως εκεί…ο Χριστός μας ο δικός μας Αρχιερέας διεπέρασε στους ουρανούς και
τώρα κάθεται με τον Πατέρα και επομένως μπορεί να μας σώσει από τη φθορά και να
μας δώσει και την εις ουρανούς είσοδο ως κληρονόμους της καταπαύσεως που μας
υποσχέθηκε. Αυτά βέβαια από Εκείνον αλλά χρειάζεται και από μας κάτι δικό μας
αφού Εκείνος μπορεί να μας φέρει στον ουρανό αρκεί όμως κι εμείς να φανούμε
άξιοι της καταπαύσεως εκείνης κρατώντας την ομολογία της Αναστάσεως και της
ανταποδόσεως των έργων και πως μύρια αγαθά απόκεινται για μας στον ουρανό
ετοιμασμένα για τους δικαίους κι ότι ο Χριστός είναι Θεός κά. όμοια…αυτά ας
κρατάμε σταθερά στην καρδιά και στο στόμα μας όπως αρχικά όταν βαπτιστήκαμε και
δώσαμε την ομολογία που οφείλουμε να κρατήσουμε έως τέλους και να είμαστε
βέβαιοι ότι όλα τα φοβερά θα εξαφανιστούν από μπροστά μας..
Ο δικός μας Αρχιερέας δεν αγνοεί τις ασθένειές
μας ούτε τα ελαττώματά μας όπως οι άλλοι αρχιερείς που δεν ξέρουν ούτε τι πάει
να πει θλίψη κι ούτε γι’ αυτό προθυμοποιούνται να βοηθήσουν τους τεθλιμμένους.
Ο δικός μας Αρχιερέας δοκίμασε ως άνθρωπος όλες τις ασθένειες και τα παθήματα
της φύσεώς μας και αφού τα δοκίμασε ανέβηκε στους ουρανούς για να μπορεί και
τις δικές μας ασθένειες να συμπαθεί…την υπέρ ημών θυσίαν προσφέροντα και άραντα
την αμαρτίαν του κόσμου…και για τούτο ονομάστηκε και αμνός…και βέβαια όταν λέμε
ότι όλα τα δοκίμασε και υπέμεινε εννοείται ο Ιησούς Χριστός μας και διώχτηκε
και πείνασε και κοπίασε και φτύθηκε και συκοφαντήθηκε και τέλος πάντων
σταυρώθηκε κιόλας σαν κι εμάς παρόμοια όπως κι εμείς τα υπομένουμε όλα αυτά
αλλά με μια βασική διαφορά: έξω από αμαρτίες οποιεσδήποτε κι όχι μόνο δεν
έπραξε αμαρτία αλλά ούτε λόγο ή έργο αμαρτωλό έπραξε πάσχοντας υπέρ ημών. Άρα
κι εσείς χριστιανοί μπορείτε να περάσετε τις θλίψεις σας χωρίς αμαρτίες εάν δε
γογγύζετε αλλά ευχαριστείτε τον Κύριο. Γιατί λοιπόν αποκάνατε και είσαστε
παραλυμένοι σαν νεκροί από ολιγοψυχία; Ούτε είχε άλλωστε αμαρτίες κάνει ο
Κύριος για να υποστεί όλα αυτά…ας παρηγορηθούμε επομένως όλοι μας αφού ο
Χριστός ως Θεός ξέρει την ασθένεια της φύσεώς μας αλλά και επιπλέον ως άνθρωπος
γνώρισε τα παθήματά μας εκτός από την αμαρτία στην οποία δε μυήθηκε.
Έχουμε Αρχιερέα αναμάρτητο που νίκησε τον
κόσμο κι οφείλουμε να Τον πλησιάζουμε με παρρησία χωρίς πονηρή συνείδηση και
δισταγμό κανένα ελπίζοντας στον φιλανθρωπότατο Αρχιερέα μας. Εμείς έχουμε
αμαρτίες ναι αλλά Αυτός είναι αναμάρτητος κι ο θρόνος Του δεν είναι θρόνος κρίσεως
και καταδίκης αλλά θρόνος χάριτος και ελέους κι επομένως θα μας χαρίσει όσα
αιτήματα θα Του ζητήσουμε: δυο οι θρόνοι Του ένας τώρα της χάριτος στον οποίο
πλησιάζουμε και λαμβάνουμε χάρη και απολύτρωση και συγχώρηση αμαρτιών αλλά
υπάρχει κι άλλος θρόνος όπου πρόκειται για τον θρόνο της κρίσεως στη Δευτέρα
Παρουσία μέλλει να φανερωθεί και δεν είναι σαν τον πρώτο αλλά κρίσεως και
επομένως τώρα είναι καιρός κατάλληλος που ο Χριστός μας χαρίζει ενώ τότε θα
κρίνει τη γη…
Τώρα προσερχόμαστε στο Χριστό και Του
προσκομίζουμε μόνο την πίστη μας και όλα μας τα δίνει γιατί τώρα είναι καιρός
δωρεάς και τώρα απόγνωση δε χωρεί…τώρα έλεος και χάρη μας περιμένουν…πόσο
διαφέρει η ιεροσύνη της ΠΔ από αυτή της ΚΔ! Η νομική από του Χριστού την
πνευματική! Ναι ο ιερέας κι αρχιερέας εξ ανθρώπων λαμβάνεται και για ανθρώπους
μεσιτεύει στο Θεό: προσφέρει δηλαδή στο Θεό για τις αμαρτίες των ανθρώπων αλλά
και πάλι με μια βασική διαφορά ότι δηλαδή ο Χριστός ως Αρχιερέας πρόσφερε τον
ίδιο Του τον εαυτό στο Θεό δώρο και θυσία ενώ οι άλλοι άλλα –ζώα και φαγητά…
Κάθε αμαρτία γεννιέται από αγνωσία και πλάνη
του νου γιατί όταν αμαρτάνουμε σκοτίζεται ο νους και παθαίνει αγνωσία και πλάνη
από την αμαρτία όπως μας παρουσιάζεται ενώ είναι κάτι αλόγιστο κι αν κανείς
ζωγράφος την απεικόνιζε μάλλον θα ταίριαζε εικόνα –όπως λέει ο Ι.Χρυσόστομος-
γυναίκας θηριόμορφης και βάρβαρης και πνέουσας φωτιά άσχημης και μαύρης σαν τη
Σκύλλα των ποιητών…γιατί τι άλλο κάνει από το να συλλαμβάνει με πολλά χέρια
τους λογισμούς μας και έπειτα απροσδόκητα εισέρχεται και όλα τα σπαράζει σα το
σκύλο που δαγκώνει κρυφά!
Μπορεί λοιπόν από άνθρωπο λαμβανόμενος
Αρχιερέας να μετριοπαθεί και να συμπαθεί και να συγχωρεί και να συγκαταβαίνει
στους εξ αγνοίας αμαρτάνοντες γιατί κι αυτός υπόκειται στα ίδια και σε
συγγνωστές αμαρτίες κι από τον εαυτό του εξηγεί και των άλλων κι ας έχει κι ο
ίδιος την ίδια ασθένεια. Ο Χριστός μας όμως δεν έχει την ασθένειά μας της
αμαρτίας κι ούτε πρόσφερε τον Εαυτό Του στο Θεό για τον ίδιον αλλά για μας τους
υπόλοιπους ανθρώπους…κι αυτό αφού προσκλήθηκε σ’ αυτό το έργο –θεόκλητοι
επομένως οι ιερείς ή δημόκλητοι κι όχι οπωσδήποτε αυτόκλητοι κι αυτόμολοι…και
πολλά πχ. Είχαν αρχιερέων που εξαγόραζαν την ιεροσύνη παραβαίνοντας το
νόμο…δείτε όμως το ορθό παράδειγμα του Ααρών που ήταν θεοπρόβλητος και
χειροτονημένος από το Θεό –δες και ΠΔ, Αριθμ.16- έτσι και στο Χριστό τι
διαβάζουμε;
Υιός Μου ει Συ Εγώ σήμερον γεγένηκά Σε! Και
αλλού πάλι Συ Ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ…ο Χριστός στάλθηκε
από το Θεό Πατέρα Του που Τον δόξασε κι όπως κι ο Μελχισεδέκ δε χρίστηκε με
έλαιο αισθητό και μύρο ως ιερεύς και άρτο και οίνο προσέφερε όπως κι
εκείνος…και για 12 λόγους παρομοιάζεται: ως βασιλεύς δικαιοσύνης και ειρήνης
απάτωρ και αμήτωρ και αγενεαλόγητος και άχρονος και ιερεύς μη χρισθείς με έλαιο
και αδιάδοχος και μεγαλύτερος προπατόρων και κατά τη θυσία που προείπαμε και
όχι από Λευιτική φυλή και προσενεγκών μια θυσία (τον Εαυτό Του τελειοποιώντας
τους πιστούς) αιώνιος αρχιερεύς των άλλων λαών…μόνο Αυτός μεσιτεύει για μας
αιωνίως αφού άπαξ προσέφερε το σώμα Του για μας και τώρα προβάλλει για τη
σωτηρία μας και ομιλεί στον Πατέρα Του λέγοντάς Του τι έπαθε για μας και
ζητώντας το έλεός Του για μας κι αυτό επαναλαμβάνεται στους αιώνες από τους
ιερείς του Θεού μας μέχρι της συντελείας κι όσες φορές γίνεται ο θάνατός Του
καταγγέλλεται που άπαξ επί Σταυρού έγινε! Κι όμως υπέρ ημών εντυγχάνει(δες και
Ρωμ.8,34)!
Ο Παύλος είχε κι ο ίδιος εμπειρίες σχετικές αλλά
και από άλλους Αποστόλους διδάχτηκε και θέλει να είναι πιο κοντά στους
ταλαίπωρους εξ Ιουδαίων πιστεύσαντες…!
