Όγκον
αποθέμενοι πάντα
(Εβρ.12,1-10)
Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Τι ευλογία είναι αυτή για μας τους
χριστιανούς μέσα στον καύσωνα των θλίψεων να έχουμε ολόγυρά μας ολόδροσο να μας
δροσίζει στον καύσωνα της καρδιάς μας τους άγιους μάρτυρες της ΑΓ, τόσο της ΚΔ
όσο και της ΠΔ κι επομένως οφείλουμε να υπομένουμε τις θλίψεις που μας
επέρχονται…κιας αποτιμάξουμε από την ψυχή μας τον όγκο και το βάρος όλο αυτό
των γήινων πραγμάτων και των φροντίδων τους των μάταιων κι αν συνέβη και σας τα
άρπαξαν κάποιοι να χαίρεστε γιατί έτσι ελευθερωθήκατε από δαύτα! Κι άρα κι από
την αμαρτία που εύκολα μας περικυκλώνει και μας δίνει τη δυνατότητα ή να τη
νικήσουμε ή να νικηθούμε πέφτοντας πάντως οπωσδήποτε σε κίνδυνο αλλά
κινδυνοδέστερο δεν υπάρχει άλλο από την αμαρτία: εύκολα μας δελεάζει και μας
καταθέλγει και μας γαργαλεί και διολισθαίνουμε οξύρροπα με λογισμούς αλλά και
με τις αισθήσεις. Κι όλα αυτά γίνονται από μας με υπομονή και αγώνα κοιτάζοντας
και έχοντας ως παράδειγμα και πρότυπό μας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό την αρχή
και το τέλος της πίστεώς μας τον Διδάσκαλό μας ο οποίος και μας αποκαλύφθηκε
και μας ενέβαλε την πίστη στην καρδιά μας και θα μας σφραγίσει την πίστη μας
ώστε να γίνει τελειότατη και βεβαιότατη.
Μπορούσε λοιπόν ο Χριστός μας να μην πάθει
τίποτε από όσα έπαθε για μας και να μην πεθάνει κιόλας αφού ήταν αναμάρτητος κι
αν ήθελε επομένως δεν σταυρώνονταν αλλά ήθελε και υπέμεινε θάνατο επονείδιστο
καταφρονώντας και τη ντροπή για τον ατιμωτικό αυτό θάνατο ώστε κέρδισε τελικά
με την υπομονή Του να καθίσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού και Πατρός κατά το
ανθρώπινο υπερυψωθείς και για τούτο και μπορεί να μας ανταμείψει για όσες
θλίψεις πάσχουμε εδώ γι’ Αυτόν – κι όπου
δεξιά του Πατρός σημαίνει ισότιμα…αναλογιστείτε λοιπόν τα όσα πάσχουν οι απλοί
άνθρωποι τι είναι μπροστά στα όσα αντιμετώπισε περιγελάσματα και περιπαίγματα
των Ιουδαίων και τους ονειδισμούς και ύβρεις και πληγές και ραπίσματα κατά
πρόσωπο και εναντιολογίες στη θεία Του διδαχή από τους Γραμματείς και
Φαρισαίους και τις μεγάλες φωνές Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν και τέλος τέλος και
το σταυρικό θάνατο –όλα αυτά είναι αντιλογία που Τον έφερε ως το θάνατο και
μάλιστα θάνατο ληστών και τα υπέμεινε από αμαρτωλούς ανθρώπους Ιουδαίους και
Ρωμαίους…για σκεφτείτε τα όλα αυτά και δυναμώστε ψυχικά και μην αποκάνετε στις
θλίψεις.
Δυο οι παρηγοριές εδώ: -άλλο να τους πει ότι
όπως αντέξατε ως τώρα θα αντέξετε και έπειτα κι άλλο αυτό που τους λέει τώρα
δηλαδή- ακόμα δεν είδατε μεγάλο πειρασμό και μην υπερηφανεύεστε συγκριτικά με
όσα έπαθαν ως τώρα ο Κύριός μας αλλά και άλλοι πολεμώντας με το διάβολο και την
αμαρτία και τα πάθη της που μας εναντιώνονται και μας εξολοθρεύουν…κι όμως
ξεχάσατε και αυτό το ΠΔ παιδιά μου μη περιφρονείτε τη θεία παιδεία αφού επιτρέπει
αυτούς τους πειρασμούς ο Θεός για ν σβήνουμε τις αμαρτίες που έχουμε κάνει ή
για να δοξαστούμε περισσότερο με στεφάνια νίκης δοκιμάζοντας την αγαθή μας
προαίρεση. Ασφαλώς όποιον αγαπά ο Θεός τον δοκιμάζει με θλίψεις και δοκιμασίες
ως παιδιά του Θεού κι αν βλέπουμε και κανένα διεφθαρμένο να δοκιμάζεται αυτό
είναι για την κακία του τιμωρία κι αυτό λοιπόν ισχύει για όποιον ειλικρινά ως
τέτοιου είδους θεωρεί ως δικό Του ο Θεός.
Αλλιώτικα νόθοι γιοι θα ήσασταν του Θεού κι
έτσι μόνο φτάνετε να ζείτε συνετά και εύτακτα σαν τους δικαίους εκείνους και
τους αγίους που προαναφέρθηκαν…και όλοι αυτοί έτσι έγιναν γιοι Θεού κατά χάρη
φανερά και αναντίρρητα και κατά τη θεία Του πρόνοια. Κι όπως υπομέναμε και
ντρεπόμαστε τους γονείς μας όταν μας παίδευαν έτσι πολύ περισσότερο τώρα
οφείλουμε να κάνουμε τώρα που είναι ο Θεός ο ίδιος ο κατά πνεύμα Πατέρας
μας! Κι έτσι μόνο θα ζήσουμε αφού ο Θεός
μόνο είναι η αληθινή ζωή. Κι ενώ οι γονείς για λίγο και λίγο μας παιδεύουν ο
Θεός δε σταματά ποτέ τη θ.παιδεία Του ώστε να γίνουμε τέλειοι ενώ μπορεί και
κάτι λάθος να είχαν κάνει οι γονείς μας όπως λχ στην επιλογή επαγγέλματος
ψυχοβλαβούς ή και αισχρού –κατά το δοκούν λοιπόν η ανθρώπινη παιδεία πολλές
φορές κι άρα επικίνδυνη. Η θ.παιδεία όμως πάντα είναι προς όφελός μας και μας μεταδίδει
χωρίς να μας αφαιρεί τίποτε από την αγιότητά Του ώστε να γίνουμε κι εμείς
δεκτικοί των θ.χαρισμάτων Του και αγαθών κι άρα η θ.παιδεία είναι μετάληψη
αγιότητας του Θεού αφού επιστρέφει την ψυχή στον Άγιο Θεό και δεν την αφήνει να
κλίνει ή να πέφτει σε προσπάθεια δεινή ανθρωπίνου πράγματος. Αμήν.
