κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου
Ξέρουμε άραγε ότι το σπουδαιότερο στη ζωή μας είναι να εννοήσουμε πως πρέπει να εφαρμόσουμε το «μετανοείτε» γιατί «ήγγικε η βασιλεία των ουρανών» όπως βλέπουμε και στο σημερινό ευαγγέλιο. Ναι, ήγγισε αλλά και είναι μέσα μας λέει ο Κύριος «η βασιλεία των ουρανών εντός υμών εστι». Ναι, ήγγισε και εντός ημών εστι αλλά και πρόκειται σύντομα πολύ νωρίτερα από ό, τι φανταζόμαστε να ξαναέρθει περιφανέστατα όχι για άλλο λόγο αλλά για να καταργήσει κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και να μας προσφέρει την ακαταμάχητη ισχύ και αδαπάνητο πλούτο και αναλλοίωτη κι άφθαρτη και ατελεύτητη τρυφή και δόξα και εξουσία και δύναμη εφόσον έχουμε ζήσει εδώ στη γη όπως θέλει και ευαρεστείται ο Θεός. Πώς έγινε η θαυμαστή ίαση του παραλυτικού από τον Κύριό μας στα Ιεροσόλυμα;
Οι Ιουδαίοι έβλεπαν τα θαύματα αλλά αντί να δοξάζουν το Θεό βλαστημούσαν κι έτσι αντί να επαινούν τον ευεργέτη τους που με λόγια και έργα τους ευεργετούσε αυτοί αντιδρούσαν λόγω της ανθρώπινης δόξας και απομακρύνονταν από την πίστη και γι’ αυτό τους έλεγε ο Κύριος: πώς μπορείτε εσείς να πιστεύετε στο Θεό όταν δέχεστε δόξες και τιμές αναμεταξύ σας και δεν ζητάτε να βρείτε τη δόξα από το μόνο Θεό; Φοβερός ο λόγος... άλλοι πάλι εμποδίζονται από χωράφια και γάμους και φροντίδες βιωτικές αλλά βλέπουμε εδώ και τον παραλυτικό στο σώμα να είναι ολότελα απαλλαγμένος από αυτά τα εμπόδια στην πνευματική του ζωή και είναι παρατηρημένο ότι στους αμαρτωλούς η αρρώστια καμιά φορά είναι ανώτερη από την υγεία γιατί ασφαλώς θα τους οδηγήσει στη σωτηρία τους αμβλύνοντας τις όποιες κακίες τους και εξοφλώντας τις αμαρτίες με την κακοπάθεια ώστε να καθίστανται δεκτικοί θεραπείας πρώτα ψυχικής κι έπειτα σωματικής και ιδίως όταν ο ίδιος ο άρρωστος κατανοεί ότι η αρρώστια είναι θεραπεία της ψυχής και βαστάζοντάς την γενναία προσπέφτει στο Θεό με πίστη κι επικαλείται ιλασμό με έργα με όση δύναμη έχει όπως και ο παραλυτικός σήμερα εδώ και 38 έτη.
Τι ευλογημένη στιγμή ήταν αυτή όταν τον είδε ο Κύριος και του χάρισε και την άφεση των αμαρτιών του αφού πρώτα τον ρώτησε εάν θέλει να γίνει υγιής. Έτσι συμβαίνει και με όλους μας. Όταν δηλαδή γινόμαστε τέκνα Θεού από τον Πατέρα μας τον επουράνιο προσκολλώμαστε στον μόνο αναμάρτητο Θεό γινόμενοι κι εμείς αναμάρτητοι με τη σωστή εξομολόγηση και την ακόλουθη άφεση των αμαρτιών μας. Για να έρθει όμως η ανακαίνιση του σώματος προηγείται η ψυχική γιατί από αμαρτίες ποικίλες συνήθως επακολουθούν και νόσοι και θάνατοι κατά τη δικαία κρίση του Θεού. Υπάρχει όμως μια κατηγορία ανθρώπων πωρωμένων και σκληροκάρδιων και ολιγόπιστων και βλάσφημων όπως των Ιουδαίων που και σήμερα ακριβώς διαπράττουν και υποπίπτουν στο ίδιο λάθος: βλασφημούν απέναντι στον Κύριο ενώ Αυτός συνεχίζοντας από την ίαση της ψυχής σ’ εκείνην του σώματος δείχνει ότι είναι ευκολότερο να πω στον άρρωστο σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου όπως και σήκω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα. Όπως κι έγινε αμέσως! Αλλά και με μια υπόδειξη υπόμνηση πρόσεξε μην αμαρτάνεις πια!
Τώρα εν έτει 2013 μ.Χ. που έχουμε δει κι έχουμε δει μάλιστα μεγαλύτερα από όλα αυτά θαύματα κι από το Θεό αλλά και από τους αγίους Του μόνο και μόνο με τη επίκληση του ονόματός Του τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να Τον δοξάσουμε και με έργα έχοντας το θαύμα ως υπόδειγμα και κίνητρο αρετής. Γιατί η σημερινή ευαγγελική περικοπή θέλει να μας πει ακριβώς αυτό: όλοι μας είμαστε λιγότερο ή περισσότερο παραλυτικοί και άρρωστοι στην ψυχή όπως λέει κι η υμνογραφία μας σήμερα: κι είμαστε κατάκοιτοι πάνω στην αμαρτία και τη φιανομενική της άνεση… αλλά μη φοβάστε έχουμε την εξομολόγηση και μπορούμε να ιαθούμε αφού προσπέσουμε για να προσεγγίσουμε τον Κύριο και να ζητήσουμε να λάβουμε τη θεραπεία μας.
Όπως ακριβώς κι ο παραλυτικός που κρεβάτι ήταν το σώμα που μας δένει στην αμαρτία και δε μας αφήνει να σωθούμε. Μετά τη θεραπεία όμως ο νους οδηγεί το σώμα με άξιους καρπούς μετανοίας ώστε όλοι να βλέπουν και να δοξάζουν το Θεό πότε; Όταν βλέπουν λχ τον χτεσινό τελώνη ευαγγελιστή και τον διώκτη απόστολο των εθνών μάλιστα και το ληστή θεολόγο γιο του ουράνιου Πατέρα τον ζώντα με τους χοίρους μέχρι προχτές κι αν θέλουμε να πορευόμαστε από δόξα σε δόξα του Θεού με την καθημερινή προκοπή προς τα ανώτερα.
Ας λάμψει το φως σας ενώπιον των ανθρώπων όχι επιδεικτικά αλλά θεοφιλώς να πολιτευόμαστε ώστε να βλέπουν τα καλά μας έργα κα να δοξάζουν το Θεό…όπως το φως μας ελκύει τα μάτια έτσι και η διαγωγή αυτή τη διάνοια και όπως η λαμπρότητα του ήλιου της δικαιοσύνης με έργα αρετής φαίνεται έτσι μας ελκύει προς τον ουρανό στον Πατέρα του ήλιου της δικαιοσύνης. Επομένως ας πούμε το υμνογραφικό εκ βάθους καρδίας: την ψυχήν μου Κύριε εν αμαρτίαις παντοίαις και ατόποις πράξεσι δεινώς παραλελυμένην έγειρον τη θεϊκή Σου επιστασία ώσπερ και τον παράλυτον ήγειρας πάλαι ίνα κράζω σεσωσμένος οικτίρμον δόξα Χριστέ τω κράτει Σου!
