κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου
Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων εάν λοιπόν ο Θεός δεν έκανε το θάνατο και επομένως ούτε και στα άλλα δεινά που μας ακολουθούν στη ζωή αυτή είναι αίτιος. Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα από πού προέρχονται οι αρρώστιες και όλες οι δυσχέρειες από τότε που εμφανίστηκε ο θάνατος; Αλλά και ο ίδιος ο θάνατος από πού προέρχεται και ποιος ο υπαίτιος; Βεβαιότατα από την αρχική μας παρακοή στο Θεό!
Από παράβαση της εντολής που μας δόθηκε από το Θεό. Από προγονική άρα αμαρτία στον παράδεισο. Κι οι αρρώστιες κι οι πειρασμοί από αμαρτία. Γι’ αυτήν ενδυθήκαμε δερμάτινους χιτώνες το νοσηρό δηλαδή και πονεμένο σώμα και μετοικιστήκαμε στον πρόσκαιρο και φθαρτό τούτο κόσμο καταδικασμένοι να ζούμε πολύπαθο και γεμάτο συμφορές βίο. Σα δρόμος η νόσος τραχεία κι απότομη που η αμαρτία μας εισήγαγε στο γένος των ανθρώπων και τελευταίος σταθμός της και έσχατο καταγώγιο ο θάνατος!
Όχι δεν έκανε το θάνατο ο Θεός και δεν τον επέτρεψε αλλά και τον εμπόδισε μολονότι αφού μας έπλασε αυτεξούσιους δεν έπρεπε και να τον εμποδίζει για να μην αφανίσει το έργο του αφαιρώντας την αυτεξουσιότητά μας. Αλλά με τη σοφία Του και την αγαθότητά Του βρήκε και το θάνατο να εμποδίσει και το αυτεξούσιο να συντηρήσει. Πώς; Ακούστε: ευθύς μόλις μας έπλασε και μας ζωοποίησε μας έδωσε αποθανατίζουσα συμβουλή κι εντολή διακηρύσσοντας φανερά ότι η αθέτησή της θάνατος και μάλιστα όχι σωματικός! Θάνατος ψυχικός όπως είπε στους προπάτορες: τη στιγμή που θα φάτε τον απαγορευμένο καρπό θα πεθάνετε και δεν είπε να πεθάνετε αλλά θα πεθάνετε… δεν παρήγγειλε θάνατο αλλά δημιουργία και χαρά και γένεση των όντων αλλά προειδοποίησε κιόλας τι θα μας συμβεί εάν παραβούμε… κι εμείς απλώς δεχόμενοι συμβουλή και αποφεύγοντας παράβαση δε θα περιπέσουμε σε θάνατο και βέβαια όχι σωματικό αφού κι οι προπάτορες δε πέθαναν με την παράβαση αλλά πολύ πολύ αργότερα…
Επόμενη ερώτηση που μας έρχεται τώρα είναι ποιος είναι αυτός ο θάνατος ο ψυχικός; Η εγκατάλειψη Θεού. Ο Θεός είναι αυτοζωή και ζωή όλων των ζώντων και μάλιστα των θείως ζώντων και παρών στην ψυχή μας κι αδύνατο να είναι εκεί παρών κι ο θάνατος αλλά μόλις εγκαταλείψει ο Θεός τότε επέρχεται αυτός ο θάνατος από μόνη αιτία την αμαρτία. Κι έπειτα πάλι γεννιέται το ερώτημα και πώς εγκαταλείπει την ψυχή Αυτός που είναι πανταχού παρών και επομένως πουθενά απών; Αφού εμείς πρώτα Τον εγκαταλείπουμε εκούσια τότε κι Αυτός σέβεται το αυτεξούσιό μας! Ώστε και της εγκαταλείψεώς μας από το Θεό είμαστε εμείς αίτιοι στον εαυτό μας κι όχι ο Δημιουργός μας. Εμείς οι γεννήτορες του θανάτου μας αφού εγκαταλείψαμε το Δεσπότη μας Χριστό σα να ναι μεσημέρι και μεις να κλείνουμε τα μάτια και να μη βλέπουμε το φως του ήλιου εκουσίως μολονότι παρών και λάμπει. Εμείς εγκαταλείπουμε το Θεό και αποστατούμε εκουσίως από τη ζωή και δεχόμαστε τις σατανική συμβουλή και από αυτό το νεκρό πνεύμα το σατανά που έγινε και πρόξενος νεκρώσεως αφού κι αυτό πρώτα εγκατέλειψε το Θεό –νέκρωση ψυχική εννοούμε πάλι εδώ- ψυχή χωρισμένη από το Θεό είναι νεκρή ζωντανή ή μάλλον για να μιλήσουμε ορθότερα χειρότερα από θάνατο: αργή στο καλό κι ενεργή σε κάθε πονηρό επιβουλεύεται τον ίδιο της τον εαυτό μια τέτοια ψυχή με αυτοφθονερή κακία σπρώχνοντας στα χειρότερα τον εαυτό της!
Πολλοί κατηγορούν τον Αδάμ γι’ αυτό αλλά αν σκεφτείτε τη συνέχεια τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: δεν είναι το ίδιο να θελήσει να γευτεί θανατηφόρο βότανο πριν λάβει πείρα και να ποθεί να το φάει αφού από πείρα μάθει ότι είναι θανατηφόρο. Αυτό που θέλουμε να πούμε εδώ είναι ότι εμείς οι απόγονοι του Αδάμ έχουμε το προνόμιο να ξέρουμε τι μας περιμένει και δεν είμαστε άπειροι και άρα άμοιροι ευθυνών. Ο Αδάμ πείστηκε στον πονηρό και παρέβη πριν την πείρα εμείς όμως το πράττουμε φευ! Μετά την πείρα και την εκπλήρωση των απειλών. Και γι’ αυτό καθένας μας είναι αξιόμεμπτος κι αξιοκατάκριτος περισσότερο από τον Αδάμ. Κι ας πει κανείς ότι τώρα δεν έχουμε ούτε ξύλο ούτε εντολή θεϊκή που να μας απαγορεύει τη βρώση… ποιος σας το είπε ότι εντολή δεν υπάρχει για την αμαρτία; Και ποιος από μας μπορεί να πει ότι δεν έχει συνείδηση και τύψεις όποτε αμαρτάνει; Κι επομένως ιδού κι η κόλαση που μόνοι μας προτιμάμε.
Αλλά ποια είναι η εντολή; Η μετάνοια της οποίας πεμπτουσία όχι το τι κάνουμε αλλά το τι δεν κάνουμε στη ζωή μας. Απαγορευμένα υπάρχουν πάντα και μεις αποκλεισμένοι εδώ κι απομακρυσμένοι από κει καταπέσαμε στον Άδη ανέλπιδες σα τα ζώα έως ότου ήρθε κα έσωσε ημάς! Γενόμενος Αυτός άνθρωπος εισέφερε και την εντολή: μετάνοια γιατί πλησίασε η βασιλεία των ουρανών που πριν ήταν τόσο μακριά όσο η ανατολή από τη δύση. Μετανοούμε λοιπόν και επιδεικνύουμε καρπούς άξιους μετανοίας και κερδίζουμε τη βασιλεία των ουρανών. Λάμψη αγαθών έργων χρειάζεται και αρετές πρόθυμα και φρόνημα ταπεινό και κατάνυξη και χαρμολύπη και πραότητα και ευσπλαχνία και δικαιοσύνη και καθαρότητα και ειρήνη και ανοχή και διωγμούς και ύβρεις και συκοφαντίες και πάθη και μακαριότητα: μακάριοι οι πτωχοί… οι πενθούντες… οι πραείς… οι διψώντες και πεινώντες… κοκ τω πνεύματι… και… δικαιοσύνη γιατί όλοι αυτοί θα κερδίσουν τι; Βασιλεία ουρανών και παρηγοριά κοκ.
Τρεις κατηγορίες φτωχών: υπάρχει άθλια και μακάρια φτώχια; Μια σχετική με τα υπάρχοντα και μια σχετική με το σώμα και μια σχετική με το φρόνημα της ψυχής και αντίθετά τους πλούτο και σωματική πολυφαγία και υπερηφάνεια. Οι δυο πρώτες μορφές φτώχιας αν συνάπτονται με την τρίτη μακάριες! Αλλιώς: αθλιότητα. Φτωχός υλικά και σωματικά εκούσια ή ακούσια. Φτωχός ακούσια αμετανόητος και περήφανος και γογγυστής εναντίον του Θεού και της θείας πρόνοιας και όποιος έτσι κατατρέχει άλλους πολυτρόπως και δε ζητά ταπεινά ή δεν περιορίζεται υλικά αλλά γίνεται και κλέφτης και φονιάς και λωποδύτης και τυμβωρύχος κι άρπαγας και παράσιτος και συκοφάντης και ψεύτης και υποκριτής κοκ ενώ στους πλούσιους αγενής και δουλοπρεπής για να επωφεληθεί δεν είναι αθλιότερος; Κι εάν πάλι κάποιος βρεθεί φτωχός από υπεροψία αυτός μοιάζει στους δαίμονες! Από υπερηφάνεια ατροφία και ακτημοσύνη! Ενώ οι τρίτοι οι φτωχοί στο πνεύμα δηλαδή και ταπεινοί σο ψυχικό φρόνημα δέχονται και εγκράτεια σώματος και πενία και από πλούτο ποθεινότερα και κάτι να συμβεί ακούσια το δέχονται με υπομονή κι ευχαριστία το μετατρέπουν σε καλό εκούσια για τον εαυτό τους κι αυτό ακριβώς είναι η βασιλεία τω ουρανών.
Κι αν δε μπορούμε τέτοιοι φτωχοί να γίνουμε ας βοηθήσουμε όσους είναι έτσι τουλάχιστον με ελεημοσύνη και μετάδοση από τα δικά μας και έτσι να γίνουμε κοινωνοί των φτωχών αυτών. Από τα αγαθά που μας περισσεύουν φίλους αποκτάμε από το μαμμωνά! Κι όταν μεταστούμε τότε θα δούμε τι κερδίσαμε: στις αιώνιες μονές αιώνια κατοικία! Κι ο σωματικός άρα θάνατος από πού; Ο σατανάς στερείται αληθινής ζωής και νεκρώνεται πνευματικά αποβάλλοντας ζωή αληθινή και μη χορταίνοντας ορμητική κακία γίνεται νεκροποιό πνεύμα έλκοντας τον άνθρωπο στη νέκρωσή του κι αφού οι προπάτορες συμφώνησαν παρά τη γνώμη του Κτίστη κι εγυμνώθηκαν της αίγλης των φωτεινών και ζωτικών ενδυμάτων νεκρώθηκαν σα το σατανά και στο πνεύμα. Νεκρός και νεκροποιός σε όσους τον προσεγγίζουν εκείνος και ζωή και ζωοποιός ο Χριστός πάλι σε όσους Τον προσεγγίζουν. Και τα νεκρά πνεύματα μεταδίδουν τη νέκρωση και στα σώματα και όλα θα διαλύονταν άμεσα αν ο Κύριος από θεία πρόνοια και δύναμη δεν ανέμενε την απόφαση που ανέβαλε και μετέθεσε κάπως το σωματικό θάνατο και με βάθος σοφίας και υπερβολή αγαθότητας και φιλανθρωπίας Του την αποταμίευσε για το μέλλον και μάλιστα με δίκαιη δίκη.
Σωματικός θάνατος και αμαρτία πάνε μαζί και αμαρτωλή ψυχή και σατανάς κι επομένως και σωματικά νοσήματα και αμαρτία. Για δείτε τον πρώτο που νόσησε σωματικά: τον Κάιν που έτρεμε για το φόνο…από αγάπη μίσος και φθόνο και φόνο και μαρασμό και πάθος και αθεράπευτη νόσο και πληγή νευρική και έτσι και στα άλλα ανθρώπινα. Στον παραλυτικό λέει: παιδί Μου σου συγχωρώ τις αμαρτίες πρώτα κι έπειτα ακολουθεί η σωματική ανάσταση… αίτιο νόσου και έπειτα ιατρεία! Στην προβατική πάλι: ιδού έγινες καλά κοίτα μην ξανααμαρτήσεις και πάθεις χειρότερα. Κι η θεία κοινωνία: οι αναξίως προσερχόμενοι προσέξτε γιατί κρίμα εαυτώ εσθίεις και πίνεις και δια τούτο πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και πεθαίνουν από αυτό από το αναξίως προσέρχεσθαι στη θεία μετάληψη! Κάθε ατέλεια φύσεως που φέρνει νόσημα από αμαρτία και λίγες οι περιπτώσεις –σαν τον Ιώβ- που πάσχουμε για να δοξαστεί ο Θεός και σαν τον εκ γενετής τυφλό που θεράπευσε ο Κύριος υπερφυσικά με σημεία και τέρατα πραγματικά!
Τώρα επειδή πολλές αρρώστιες έρχονται η φιλανθρωπία των Πατέρων της Εκκλησίας όρισε να εορτάζεται η πρόοδος του Τιμίου Σταυρού, η λιτανεία και η προσκύνησή Του κι ο αγιασμός Του για να προλαβαίνουμε τις πολλές αρρώστιες της εποχής κι όχι να καταφεύγουμε σε μάγους αλλά στο Θεό και τους αγίους Του. Αλλιώς και αρρώστιες κι άλλες θα τους βρουν όσοι πάνε σε μάγια και την ψυχή τους θα χάσουν και το σώμα από την άρνηση του Θεού που κάνουν έτσι. Ο Θεός μας όμως και τις αρρώστιες απομακρύνει και ψυχική υγεία προσφέρει δωρεάν όπως λέει: ασθενεί κανείς; Ας προσκαλέσει τον ιερέα για ευχέλαιο και εν τω ονόματι Κυρίου η ευχή της πίστεως θα τον σώσει από την ασθένειά του και ο Κύριος θα τον ανορθώσει κι ας έχει και αμαρτίες θα γίνει καλά και θα συγχωρεθεί φτάνει να μετανοήσει έμπρακτα κι ειλικρινά με μετάνοια και εξομολόγηση και ελεημοσύνες κι άλλα έργα μετανοίας γιατί πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη!
Κι εμείς λοιπόν απαλλαγμένοι από δεινά ψυχοσωματικά και με μέτρια ζωή άνετα διαβιούντες εδώ πετυχαίνουμε και το ποθούμενο: αιώνια και μακάρια και άφθαρτη ζωή τελείως απαθή και αβλαβή μέσα στο Χριστό τον ιατρό ψυχών και σωμάτων μας ώ πρέπει πάσα δόξα συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και ζωοποιώ Πνεύματι εις τους αιώνας Αμήν.
