Διαβάζουμε αποσπάσματα από το "Γεροντικόν"
Επιμέλεια: Πρεσβ. Βασίλειος Περουλάκης
 |
| Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό. |
Ένας από τους Πατέρες της Ερήμου έκανε αυτήν την παραστατική διδασκαλία στους νεότερους μοναχούς:
- Υπόθεσε, αδελφέ μου, ότι αυτήν την στιγμή παίρνω το πρόσωπο του δικαίου Κριτή και ανεβαίνω στο δικαστικό βήμα. Σε ρωτώ λοιπόν· "τι θέλεις να σου κάνω;". Αν μου πεις "ελέησέ με", θα σου απαντήσω "ελέησε και συ τον αδελφό σου". Αν πάλι μου πεις· "συγχώρησε με" θα σου απαντήσω· "συγχώρησε και συ τα σφάλματα του πλησίον σου".
- Μήπως είναι άδικος ο Κριτής; Μη γένοιτο!
- Αδελφέ, στο χέρι σου είναι να κερδίσεις τη συμπάθεια του Κριτού, αρκεί να έχεις μάθει να συγχωρείς.
Μερικοί ευλαβείς νέοι ανέβηκαν στη σκήτη να επισκεφθούν ένα πνευματικό Γέροντα. Έξω από την καλύβα του βρήκαν κάτι τσομπανόπουλα, που έβοσκαν τα κοπάδια τους. Έκαναν όμως τόση φασαρία με τα παιχνίδια και τις φωνές τους, που απόρησαν οι επισκέπτες.
- Πως ανέχεσαι αυτά τα παλιόπαιδα, Πάτερ, και δεν τα διώχνεις; ρώτησαν τον Γέροντα.
- Είναι καιρός τώρα, τέκνα μου, αποκρίθηκε ο αγαθός Γέροντας, που έχω αποφασίσει να τα μαλώσω και να τα διώξω. Κάθε φορά όμως αναβάλλω, λέγοντας στον εαυτό μου· αν τόσο μικρή ενόχληση δεν ανέχεσαι, πως θα σηκώσεις ένα πιο μεγάλο πειρασμό; Έτσι συνηθίζω να δέχομαι ευχαρίστως τις μικρο δοκιμασίες, που μου στέλνει ο Κύριός μου.
Είπε μια φορά ένας αρχάριος Μοναχός σ' ένα έμπειρο Γέροντα:
- Φλέγομαι από τον πόθο να μαρτυρήσω για την αγάπη του Χριστού.
Του αποκρίθηκε ο Γέροντας:
- Αν την ώρα του πειρασμού σηκώσεις ευχαρίστως το βάρος του αδελφού σου, είναι σαν να ρίχτηκες στην κάμινο των Τριών Παίδων.
Ένας από τους Γέροντες δίνει την ακόλουθη αξιοπρόσεκτη συμβουλή:
- Αν μεταξύ εσένα και κάποιου άλλου ειπωθούν λόγια δυσάρεστα κι εκείνος, ύστερα από λίγο, αρνηθεί ότι σου τα είπε, εσύ μην επιμένεις να του λές ότι τα είπε, γιατί σίγουρα θα παρεκτραπεί πάλι και θα σου απαντήσει. Κι έτσι θα μεγαλώσει η φιλονικία. Λησμόνησε λοιπόν τα πικρά λόγια για να έλθει μεταξύ σας ομόνοια και ειρήνη.
Μας λέγει η παράδοση, ότι ο Απόστολος Ιάκωβος, ο αδελφός του Ευαγγελιστή Ιωάννη, την ώρα που οδηγούνταν στο μαρτύριο, συνάντησε στον δρόμο εκείνον που τον είχε καταδώσει. Σταμάτησε, λοιπόν, ο Ιάκωβος και τον φίλησε λέγοντάς του:
-"Ειρήνευε, αδελφέ".
Βλέποντας εκείνος τόση ανεξικακία, θαύμασε και φώναξε με ενθουσιασμό:
- "Χριστιανός είμαι από σήμερα κι εγώ".
Ύστερα απ' αυτή την ομολογία αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Απόστολο.
Κάποιος σοφός Πατήρ λέγει:
- "Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, μοιάζει με τον Ιησού. Εκείνος που δεν αδικεί μεν, αλλά ούτε του αρέσει να αδικείται, είναι στην θέση του Αδάμ. Ο άδικος όμως, ο κακεντρεχής κι ο συκοφάντης δεν διαφέρει από τον διάβολο".
Με την κακία δεν μπορείς να διώξεις την κακία, λέγει ο Όσιος Ποιμήν. Αν λοιπόν σου κάνει κανένα κακό ο αδελφός σου, προσπάθησε εσύ να του το ανταποδώσεις με καλό. Μόνο η καλοσύνη μπορεί να νικήσει την κακία.
Λέγει ο Όσιος Μακάριος:
- Όσο φέρνουμε διαρκώς στο νου μας τα κακά που τυχόν μας προξένησαν οι αδελφοί μας, τόσο απομακρύνουμε το Θεό από αυτόν. Όταν τα λησμονούμε παρευθύς, δεν τολμούν οι δαίμονες να μας πειράξουν.
Αν κάποιος συ βρίσει, λέγει κάποιος πατήρ, εσύ ευλόγησέ τον. Αν δεχθεί την ευλογία, είναι καλό και για τους δύο. Αν όμως δεν την δεχθεί, εσύ παίρνεις την ευλογία από το Θεό και μένει σ' αυτόν ή ύβρις.
