Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Εμοί λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου ο Θεός
λίαν εκραταιώθησαν αι αρχαί αυτών…αρχαί χορού Αποστόλων οι κορυφαίοι καταλόγου
προφητών οι της θεοπτίας επώνυμοι και διδασκάλων ιερών και της των οσίων
ομηγύρεως πάσης οι κληθέντες κατά την επαγγελίαν του κοινού μας Σωτήρος όπως
ακριβώς και των μαρτύρων του Χριστού εξαιρέτως οι μεγαλομάρτυρες όπου ανάμεσά
τους ξεχωρίζει εξαιρετικά ο άγιος που τιμάται και υμνείται από μας ξεχωριστά το
μέγα θαύμα της Εκκλησίας και μέγα ωράισμα της οικουμένης σε όλα σπουδαίος και
θαυματουργός και μυροβλήτης μάλιστα Δημήτριος. Μήπως όμως ο άγιος Δημήτριος
είναι μόνο ανάμεσα στους μάρτυρες μεγάλος φωστήρας σαν ανάμεσα σε αστέρια ή
μήπως δεν είχε και προφητική δύναμη και αποστολική διακονία και διδασκαλική και
προεδρία και άσκηση οσιακή; Βεβαιότατα άλλους ακολούθησε και με άλλους
εξισώθηκε και άλλους ξεπέρασε και άλλους υπερέβαλε κατά πολύ και παραμένει
μοναδικός ή με λίγους μόνο και μόνος του κρατεί τα χαρίσματα συγκεντρωμένα όλων
και γι’ αυτό δικαιούται να καρπώνεται
όλες μαζί τις εύφημες μνείες που σε όλους οφείλονται.
Από την παιδική του ηλικία ήταν στήλη στερεή και ακαθαίρετη κάθε καλού
άγαλμα ζωντανό και αυτοπροαίρετο κάθε αρετής εστία και συστοιχία θείων και
ανθρωπίνων χαρίτων βίβλος ζωής και διδασκαλία ανώτερου χαρούμενο μίγμα αρετών
και αγαθών και κοινή κοινωφελέστατη φιλοτιμία κάθε αγαθού φοίνιξ που ανθεί ως
δίκαιος και ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού δέντρο φυτεμένο στα ρεύματα
των υδάτων του Πνεύματος που δίνει και τον καρπό του στον καιρό του αν και ο
άγιος Δημήτριος είχε πάντα ανθοφορία και καρποφορία μαζί και ούτε τα φύλλα του
έπεσαν ποτέ αλλά και το άνθος και ο καρπός μεταδίδονται σε όλους όσοι
προσέρχονται πιστά και δεν εκλείπουν ποτέ. Εν ολίγω επλήρωσε έτη πολλά ο
βλαστός ο θαλερός της ευσεβείας και πολυέραστο άνθος και καρπός θαυμάσιος και
θεοειδής ράβδος και σκήπτρο θείο του αιωνίου αρχιερέως Χριστού γενναίος και
μεγαλοπρεπής στα ήθη και τα έργα και τα θαυμάσια που επιτελεί της χάρης του και
παρέχει αμείωτα και ατελεύτητα το πλήθος ασταμάτητα τα κάλλιστα εκείνα και
θειότατα ο ίδιος παραμένοντας πάντα γεμάτος αγαθά αστείρευτη πηγή χαρίτων και
πέλαγος θαυμάτων ανεξάντλητο και άβυσσος ανεκδιήγητων ορατών και αοράτων
αγαθών.
Περιττό να πούμε εγκώμια για τα εξωτερικά του προσόντα και τη λαμπρότητα
των προγόνων και τη δόξα των γονέων κι ας φανερώνεται από αυτά αξιοθαύμαστος αν
και ο ίδιος είναι γι’ αυτούς μάλλον
μεγάλο καύχημα κι όχι το αντίθετο κόσμος του η αναφαίρετη πίστη και απειρόδωρη
χάρη ο θείος και αναφαίρετος πλούτος των θεοειδών αρετών τώρα θησαυρισμένος
στους ουρανούς ταμείο προσθήκης καλλίστων αγαθών. Φτάνει από τη γη στον ουρανό
και κι ας βρίσκεται καόμα στη ζωή κι ας γεννήθηκε από γονείς θνητούς μεγάλη
προσθήκη στα αιώνια αγαθά και παγκόσμιο κάλλος και υπερκόσμιο μαζί. Μακάριος
ανήρ που δεν επορεύθη εν βουλή ασεβώνκαι εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη φυλάξας
αμόλυντη χάρη του βαπτίσματός του κατά Χριστόν πριν ή γνώναι το κακόν εξελέξατο
το αγαθόν και στο άνθος της νιότης του αποδέχτηκε το άνθος και την ωραιότητα
της παρθενίας ψυχή τε και σώματι σοφός όντως και καθαρός όλος πολιά σύνεσις
ανθρώποις...
Απλός νέος πολύ όμορφος εξωτερικά αλλά πολύ περισσότερο εσωτερικά θείος
κατεστάθη από το Θεό που εκτίμησε το νοερό και αθέατο κάλλος του και καθρέφτης
ακηλίδωτος σκεύος εκλογής πράγματι και διδάσκαλος και απόστολος και σοφός και
παρθένος όμοιος εν ανθρώποις ουκ ην. Χτυπήθηκε στο σώμα παλαίοντας μέχρι
τελευταίας ρανίδος αγωνιζόμενος με την κακία. Μυροβλήτης αναδείχτηκε και με το
λείψανό του το ιερό ευωδία Χριστού και οσμή ζωής. Καλλιέργησε τις ψυχές με το
λόγο όργανο σωτηρίας αλλά και στον πόλεμο ικανότατος…σαν τα ποικίλα αξιώματα
του επίγειου βασιλιά που είχε είχε και από τον επουράνιο βασιλέα μας αντίστοιχα
αξιώματα διδασκαλικά και καθοδηγητικά και γι’
αυτό θαυματούργησε αφθόνως η θεία χάρη ύστερα κι αφού πρόωρα απατηθέντος
του όφεως θανατώθηκε ο μάρτυρας φέρνοντας πολύ καρπό εξαιτίας της άκαιρης
πτώσης του σε λογισμούς και λόγους και πράξεις αφού έφτασε ο άγιος αγαπημένος
μαθητής Του και υιός και φίλος Του ανώτατος και οικειότατός Του.
Στην Καταφυγή υπόγεια στον Ι.Ν. της Αειπαρθένου και Θεομήτορος τότε που
επικρατούσε η ασέβεια κι η ευσέβεια λατρεύονταν κρυφά διείσδυε ο μάρτυρας εκεί
υπογείως μεταδίδοντας στους φοιτητές και μαθητές του Χριστού την ουράνια
διδασκαλία της χριστιανοσύνης γαλήνιο λιμένα ευσεβείας καταφυγή όλων των
ευσεβώς επιθυμούντων να βιώσουν…καταφυγή όντως! Όρμησαν εκεί οι διώκτες του
Χριστού και τον συνέλαβαν εκεί και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα που τον έκλεισε
φυλακή μένοντας να διασκεδάζει με το Λυαίο και τις ανθρωποκτονίες του τις
αιμοβόρες. Κι ήθελε το ταχύτερο ο όφις να τον εξοντώσει γιατί δεν άντεχε τη
διδασκαλία του αλλά το προφητικό χάρισμα του αγίου με το Νέστορα νίκησε και το
Λυαίο και ο όφις εξεμάνη με την αναβολή και τη νίκη την απρόσμενη κι
εμφανιζόμενος ως σκορπιός προσβάλλει το μάρτυρα για να τον θανατώσει επιτόπου.
Και ο όφις νικήθηκε και πάλι αλλά και τα βασανιστήρια των κακούργων αρχίζουν!
Κι όταν έρχονται τελικά οι λογχοφόροι αιμοχαρείς στρατιώτες ο άγιος ανοίγει τις
αγκάλες σα το Χριστό και γυρίζει την πλευράν αυτού για να χτυπηθεί εκεί ο
μιμητής του παθόντος υπέρ ημών.
Αντιδόξασε το Θεό και δοξάστηκε από το Θεό ο άγιος Δημήτριος με το
φρικτό του θάνατο ετυχαίνοντας τη λύτρωση της πόλεως από τότε μέχρι σήμερα και
υπερασπιζόμενος την πόλη από τότε μέχρι σήμερα πολλαπλά. Κοντά μας ο μάρτυρας
διαρκώς παραστέκει ο άγιος Δημήτριος ο μεγάλος μάρτυρας αφού τελείωσε το δρόμο
του και τήρησε την πίστη του κι αντιστάθηκε μέχρι αίματος για να φυλάξει την
ευσέβεια σταματώντας την κακία των διωκτών του και συντηρώντας την πόλη του και
κηδεμονεύοντάς την με πολυειδείς προστασίες κι αδιάκοπες πρεσβείες στο Θεό που
ευχόμαστε να αγκαλιάσουν κι όλους εμάς.
