Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου
Πιστεύω ότι
σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέραμε, μπορεί κανείς να διακρίνει τα σημεία των
βημάτων του Θεού, αφού από το Θεό πηγάζουν, όλα τα «καλά και ωραία», στη ζωή του ανθρώπου. Βέβαια απαραίτητη προϋπόθεση να δει
κανείς τα βήματα του Θεού, είναι να πιστεύει στο Θεό και να τον αγαπά. Τότε έχει
μια σωστή ιδέα για τον κόσμο, για τη κτίση και τον άνθρωπο. Αν ή κοσμολογία του είναι
υλιστική, θα είναι υλιστική και η ανθρωπολογία του και η θεολογία του. Όλα θα τα ερμηνεύει υπό το
πρίσμα της ύλης, της φθοράς και του θανάτου και είναι φυσικό να μη βλέπει
πουθενά, σημεία των βημάτων του Θεού.
Είναι η
περίπτωση του πρώτου ανθρώπου που πέταξε στο διάστημα, του Ρώσου αστροναύτη
Γκαγκάριν, που όταν επέστρεψε στη γη, πιστός στην αθεϊστική ιδεολογία της
πατρίδας του, είπε ότι, «δεν
συνάντησε πουθενά το Θεό». Κι ο πατριάρχης Μόσχας απάντησε με ηρεμία: «Μα δεν μπορούσες παιδί μου να τον
συναντήσεις, γιατί δεν τον είχες γνωρίσει ποτέ!» Θα μπορούσε βέβαια
να είχε ακούσει μεγάλους φυσικούς επιστήμονες να μιλούν για το Θεό, όπως το Γάλλο Μαθηματικό Πασκάλ, τον Κοπέρνικο, τον
Νεύτωνα και τόσους άλλους.
Ένας απλός
άνθρωπος, μεταφέρει με την καμήλα του, ένα πλούσιο άρχοντα στην έρημο του Σινά.
Βλέποντας ο άνθρωπος ένα εκκλησάκι, έκαμε ευλαβικά το σταυρό του. Ο πλούσιος τον
ειρωνεύτηκε και του λέει: «Μα δεν ξέρεις
πως δεν υπάρχει Θεός;» Κι ο
απλός άνθρωπος απάντησε: «Εγώ δεν ξέρω πολλά πράγματα για να σου μιλήσω για το
Θεό, αλλά θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Τα σημάδια που υπάρχουν στην άμμο,
φανερώνουν ότι πέρασε πριν από μας μια καμήλα. Αλλιώς δεν μπορούσαν να σχηματιστούν.
Έτσι κι αυτή η έρημος και τα βουνά, είναι σημάδια της πανσοφίας του Θεού. Εξάλλου στην κορυφή του Σινά,
φαίνονται τα βήματα που «περπάτησε»
ο Θεός, μέσα σε φλόγες και βροντές, για να δώσει στο Μωυσή τις Δέκα εντολές».
Μ’ ένα
παρόμοιο τρόπο αντιμετωπίζει ένας μορφωμένος, ένα αγράμματο άνθρωπο, που τον
μεταφέρει με τη βάρκα του σ’ ένα νησάκι, για αναψυχή. Ρωτά ο «σοφός»
τον «αγράμματο»: «Γνωρίζεις τον νόμο της βαρύτητας;» «Όχι»,
του απαντά ο απλός άνθρωπος. «Έχασες»,
του λέει ο σοφός, «τη μισή ζωή σου».
Σε λίγο τον ξαναρωτά: «Γνωρίζεις το
Κοπερνίκειο σύστημα;» «Όχι», του λέει ο άνθρωπος. «Έχασες και την υπόλοιπη ζωή σου».
Μετά από
λίγη ώρα, έπιασε στη θάλασσα που
ταξίδευαν μια δυνατή τρικυμία. Λέει ο απλός άνθρωπος στο σοφό: «Ξέρεις
κολύμπι;» «Όχι», του απαντά ο σοφός. «Έχασες τη ζωή σου», του λέει. Όσο
δυνάμωνε η τρικυμία τον ξαναρωτά: «Ξέρεις
να προσεύχεσαι;» « Όχι», του απαντά ο σοφός. «Έχασες και την ψυχή σου», του λέει ο
αγράμματος άνθρωπος.
Αυτό σημαίνει, ότι ο άνθρωπος σε
πολλές περιπτώσεις, αγνοεί τα
σπουδαία και προτάσσει τα δευτερεύοντα ή τα ασήμαντα. Επαναπαύεται σε
ένα απλό ευδαιμονισμό, μια καλοπέραση ή μια επίπλαστη μόρφωση και παραθεωρεί το
νόημα της ζωής, το βαθύτερο προορισμό του, τους «λόγους των όντων», όπως
λέει ή φιλοσοφία, τους «λόγους της υπάρξεως», όπως λέει η θεολογία.
Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις,
είναι φυσικό, ο άνθρωπος να μη βλέπει πουθενά σημεία των βημάτων του Θεού.
Είναι αυτό που λέει ο προφήτης Ησαϊας: «Υπάρχουν
άνθρωποι, που έχουν μυαλό, αλλά δεν σκέπτονται, μάτια αλλά δεν βλέπουν, αυτιά
αλλά δεν ακούνε». Θα επαναλάβω ένα
αληθινό περιστατικό, που έχω πει κι άλλες φορές, γιατί πιστεύω ότι σ’ αυτές τις
ερμηνείες της ζωής, επαναπαύονται πολλοί άνθρωποι και δεν θέλουν να ταράξει κανείς, τα
λιμνασμένα νερά της ψυχής τους.
Μια ομάδα επιστημόνων,
επισκέπτεται μια φυλή της ζούγκλας, με πρωτόγονο πολιτισμό και «κλειστό
κύκλωμα» ζωής. Τους δίνουν ένα ραδιόφωνο. Τους δείχνουν πώς να το χρησιμοποιούν. Οι άνθρωποι τρελαίνονται από
τη χαρά τους, όταν ακούνε μέσα στο ραδιόφωνο ανθρώπους να μιλούν ή να
τραγουδούν. Μετά από λίγο καιρό, επιστρέφουν οι επιστήμονες και ρωτούν τους
ανθρώπους της ζούγκλας να τους πουν, τι πιστεύουν ότι είναι το ραδιόφωνο. Οι
άνθρωποι απαντούν, ότι είναι ένα μαγικό κουτί, μέσα στο οποίο υπάρχουν άνθρωποι
που μιλούν και τραγουδούν.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να τους
εξηγήσουν, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, αλλά κάπου μακριά υπάρχει ένας
σταθμός, που μιλούν και τραγουδούν οι άνθρωποι. Το ραδιόφωνο είναι το εργαλείο,
το μηχάνημα, που φέρνει τη φωνή από
μακριά. Οι άνθρωποι δεν πείθονται με τίποτε. Στο τέλος λένε στους επιστήμονες: «Εμάς δεν μας ενδιαφέρει από πού έρχεται η
φωνή του ραδιόφωνου. Μας αρκεί, ότι
πατούμε ένα κουμπί κι ακούμε ανθρώπους να μιλούν. Αν είναι μακριά ή μέσα στο
ραδιόφωνο, για μας δεν έχει σημασία».
Συνεχίζεται...
