Επιμέλεια: Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Μεμέρισται ο Χριστός;
(Κορ.1,1,10-17)
Σας παρακαλώ λέει εδώ ο απόστολος –γιατί επιπληκτικότερα θα μιλήσει-
επειδή δεν μπορώ εγώ μόνος μου να σας παρακαλέσω βάζω μεσίτη το όνομα του
Χριστού από τον Οποίο ονομάζεστε χριστιανοί αλλά προτιμήσατε να βρίσετε και το
όνομα αυτό και να ονομάζεστε από τα ονόματα των ανθρώπων…πόσο διδακτικό και
σήμερα και πάντα που οι χριστιανοί εξαπατώνται οργανωνόμενοι σε κλίκες ή κλαμπ
κλειστού αυστηρά τύπου –με βάση κριτήρια ων αισχρόν εστι και λέγειν- και
θεωρούν μάλιστα εξαπατώμενοι εαυτούς σεσωσμένος και τους άλλους απολλυμένους
εφόσον δεν ανήκουν στη μικρή τους κοινότητα των ευνοημένων λόγω κάποιου
«γέροντα» ή και «γερόντισσας» κοκ και πάντως οπωσδήποτε απατώντας και
απατώμενοι αντί να εφαρμόζουν το υπεραρκετό:
εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα!
Αυτό το όνομα λοιπόν ας αρκέσει να σας πείσει του Χριστού ώστε και να πιστέψτε
και να ενδυναμωθείτε στα λόγια μου…
Σας παρακαλώ να συμφωνείτε όλοι μαζί και να μην έχετε μεταξύ σας σχίσματα
και διχόνοιες γιατί έτσι και η ενότητα χάνεται και ουδέν ωφελείστε με τα ατελή
και κολοβά που φτιάχνετε τα σχίσματα που δείχνουν και την αθλία σας κατάσταση ή
μάλλον ακαταστασία…κι όχι μόνο με λόγια αλλά και με το νου πρέπει να ομονοείτε
και να ομοφρονείτε ώστε να είστε καταρτισμένοι δηλαδή τέλειοι και ενωμένοι σε
όλα αυτά τα αγαθά γιατί μπορεί κάποιοι να συμφωνούν στα νοήματα αλλά να
χωρίζονται στις γνώμες όπως λχ όταν οι
χριστιανοί να έχουν την ίδια πίστη αλλά όχι και την ίδια αγάπη μεταξύ τους ο
απόστολος εδώ δεν αφήνει ίχνος παρεξήγησης ώστε να μη χωρίζονται για κανένα
λόγο ούτε πίστεως ούτε γνώμης. Μάρτυράς μου ο οίκος στην Κόρινθο από όπου
συγκεκριμένα τα πληροφορήθηκα αδελφοί μου και στη συνέχεια για να μη φέρει
έχθρες μεταξύ τους δε αναφέρει και τα ονόματα των Κορινθίων…έμαθα λοιπόν ότι
υπάρχουν έριδες αναμεταξύ σας και φιλονεικίες –ΤΙ ΤΟ ΚΑ΄ΛΛΙΣΤΟΝ Η ΕΙΡΉΝΗ! ΚΑΙ
ΤΟ ΛΥΣΙΤΕΛΕΣΤΑΤΟΝ! ΤΙ ΤΟ ΑΙΣΧΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΟΤΕΡΟΝ; Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ- όπως λένε
εκείνοι αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι τα πράγματα πολύ σοβαρότερα γιατί πρόκειται
για σχίσματα.
Κι αυτά δεν τα λένε λίγοι αλλά όλοι σας ότι λχ εγώ είμαι του τάδε ή του
δείνα και αν είναι κακό να λένε ότι ανήκουν ακόμα και στον απόστολο που τα
γράφει όλα αυτά ή και σε άλλο γνωστό του πόσο μάλλον κακό είναι να λένε ότι
ανήκουν σε κάποιον ψευτοδιδάσκαλο και υποκριτή και δε λένε αυτό που πρέπει να
λένε όλοι: εγώ είμαι του Χριστού κι αυτό πρέπει να το λένε όλοι συμφώνως. Άρα
τι γίνεται εδώ; Από θυμοειδή ζήλο ρωτά ο απόστολος τα ακόλουθα: καλά κατακόψατε
το Χριστό και διαμερίσατε το σώμα Του δηλαδή την Εκκλησία; Εγώ σταυρώθηκα για
σας ή Εκείνος; Εγώ σας προνόησα και σας έπλασα ή Εκείνος; Πόση θ.φιλανθρωπία!
πόση η δύναμη του Σταυρού και των παθών Του! Ή ακόμα ακόμα στο όνομά μου
βαπτιστήκατε ή στο όνομα Εκείνου; Μη κοιτάτε ποιος βαπτίζει αλλά στο όνομα
τίνος βαπτίζει γιατί Εκείνος είναι που συγχωρεί τις αμαρτίες μας κατά το
βάπτισμα και καθιστά Υιό Του κατά Πνεύμα κι όχι όποιος βαπτίζει ιερέας ή και
επίσκοπος…ευχαριστώ το Θεό που βάπτισα μόνο δυο από σας και όντως μέγα το μυστήριο
του βαπτίσματος κι όχι το να βαπτίζει κανείς…κι άρα να μη λέτε ότι σας βάπτισα
στο όνομά μου! Κι εκείνου του ονομαστού σας Στεφανά όλους τους ανθρώπους του
οίκου του βάπτισα…δεν είναι επιθυμητό να βαπτίζω εσείς πως πορείτε να καυχιέστε
πως βαπτίζετε;
Με έστειλε ο Κύριος να βαπτίζω ή να κηρύττω το ευαγγέλιό Του; Ο Χριστός
και τα δυο πρόσταξε ασφαλώς πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη
βαπτίζοντες αυτούς αλλά εδώ το έργο τιμιότερο και κοπιαστικότερο κι απαιτεί
σιδερένια ψυχή να καταπείθει κάθε λογής άνθρωπο κι από παντού και μάλιστα
αναθρεμμένο με πλάνες και να μετακινείται ο καθένας τους από τα δόγματά του και
την πατρική του θρησκεία στη χριστιανική πίστη και μάλιστα με κίνδυνο τη ζωή
του που απαιτεί μεγάλη και ανδρειωμένη ψυχή. Έπειτα μπορεί κάποιος ιερέας τον
προκατηχηθέντα να παραλάβει για βάπτιση…μην υπερηφανεύεστε λοιπόν για αυτά αλλά
ούτε και για την έξω σοφία αφού κι εμένα με απέστειλε ο Θεός να κηρύττω το
ευαγγέλιο όχι με σοφία λόγου αλλά χωρίς ευγλωττία και ρητορική τέχνη ολότελα ώστε
να μη λάβει ο Σταυρός του Χριστού και το κήρυγμα περί Σταυρού και η διδασκαλία
βλάβη και ελάττωση και μείνει κήρυγμα άδειο και άχρηστο περί Σταυρού με λόγια
ψιλά και ρητορικά και όχι με έργα και τη δύναμη του κηρυττομένου Χριστού! Και άλλωστε τι μπορώ να πω με την ανθρώπινη
σοφία για όλα αυτά τα μεγαλεία του Σταυρού; Αδυνατώ εγώ κι όχι ο Σταυρός ή η
πίστη μου γιατί το ξέρουμε καλά ότι του Σταυρού ο λόγος είναι μωρία για όλους
τους απολλυμένους…όσοι στην Κόρινθο περιγελούσαν το Σταυρό κι έλεγαν κι από πάνω
ότι είναι μωρία να κηρύττεται Θεός Σταυρωμένος αφού δεν μπορούσε να εκδικηθεί
για το θάνατό Του τάχατες όταν Τον σταύρωναν…κι αφού δεν μπόρεσε να γλιτώσει το
θάνατο παρά πέθανε πώς μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς; Οι άπιστοι
βλασφημούν το Σταυρό ναι γιατί ό, τι μας
σώζει τους πιστούς χριστιανούς στους άπιστους φαίνεται μωρία! Και στους
απολλύμενους…λόγος Σταυρού είναι αυτός δηλαδή λόγος και κήρυγμα για τον
Εσταυρωμένο Χριστό…κι αυτό πάλι είναι για μας θ.δύναμη που μας σώζει και μας
καθιστά σοφούς…με το θάνατό Του νίκησε το θάνατο τι θ.δύναμη! Αλλά και τι σοφία
γιατί με αυτόν τον πάνσοφο τρόπο με το Σταυρό δηλαδή έσωσε τους απολεσμένους…κι
είναι γραμμένο οι απολεσμένοι της έξω σοφίας και οι ρήτορες μας λέει ο προφήτης
Ησαϊας είναι δεδομένο ότι ανώφελος και μάταιος ο λόγος τους άρα άσοφος και
ασύνετος.
