Αγαπώ άρα υπάρχω (Μέρος Β΄)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη

Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου

            Ο «Ύμνος της αγάπης» του αποστόλου Παύλου. (Α Κορινθίους κεφ. 13)

            Αν υποθέσομε ότι μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και γνωρίζω τον τρόπο που συνεννοούνται οι άγγελοι, δεν έχω όμως αγάπη, έγινα όμοιος με τον άψυχο χαλκό που βουϊζει  όταν τον χτυπούνε ή με κύμβαλο που κάνει θόρυβο και βγάζει ήχο, χωρίς σημασία.

            Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω κι αν γνωρίζω τα μυστικά σχέδια των βουλών του Θεού και έχω  όλη τη γνώση που μπορεί να αποχτήσει ο άνθρωπος κι αν έχω τόση δυνατή πίστη που να μπορώ να μετακινώ και βουνά ακόμη, δεν έχω όμως αγάπη δεν είμαι τίποτε.

            Κι αν διαθέσω όλα τα υπάρχοντα μου, όλη μου την περιουσία, για να θρέψω με ψωμιά τους φτωχούς κι αν παραδώσω το σώμα μου για την πίστη μου στη φωτιά να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι σε τίποτε, από τις θυσίες αυτές. Εκείνος που έχει την αγάπη είναι μεγαλόψυχος, ανεκτικός και με πλατιά καρδιά. Γίνεται ευεργετικός και ωφέλιμος.

            Όποιος έχει την αγάπη, δεν φθονεί τους άλλους ανθρώπους. Δεν ξιπάζεται και δεν φέρεται με αλαζονεία και προπέτεια. Δεν φουσκώνει από οίηση και υπερηφάνεια. Δεν πράττει τίποτε το άσχημο. Δεν ζητά μόνο τα δικά του συμφέροντα. Δεν ερεθίζεται από θυμό και οργή. Δεν σκέφτεται ποτέ κακό εναντίον του ανθρώπου που βρίσκεται δίπλα του, ούτε λογαριάζει, ούτε θυμάται το κακό που έπαθε από αυτόν.

            Δεν χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται κάτι άδικο, αλλά χαίρεται όταν βλέπει να επικρατεί η αλήθεια. Σκεπάζει όλες τις ελλείψεις και τα σφάλματα του πλησίον του και δεν τον εκθέτει, ούτε τον διαπομπεύει γι’ αυτά. Σχηματίζει  καλή γνώμη για τον άνθρωπο που αγαπά και όταν βρίσκεται μπροστά σε παρεκτροπές του, ελπίζει ότι μπορεί να διορθωθεί. Σε όλα τα θέματα δείχνει υπομονή για τον συνάνθρωπο του.

            Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ αλλά μένει πάντοτε βέβαιη και ισχυρή, ακόμη και μετά το θάνατο μας δηλ. στη μέλλουσα ζωή. Γιατί οι προφητείες που υπάρχουν σήμερα, ως χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τότε θα καταργηθούν. Τα χαρίσματα των γλωσσών που έχουν μερικοί χριστιανοί κι αυτά θα πάψουν. Η γνώση που υπάρχει σήμερα θα καταργηθεί κι αυτή. Όλα θα καταργηθούν στη μέλλουσα ζωή. Θα μείνει μόνο η αγάπη.

            Τώρα στην παρούσα ζωή, τα μεγαλύτερα χαρίσματα είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Μεγαλύτερη  από όλα αυτά, είναι η αγάπη».

            Για την αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο μίλησαν όλοι οι Απόστολοι. Όλοι οι Όσιοι και οι Ιεράρχες της Εκκλησίας. Όλοι οι Νηπτικοί Πατέρες, δηλ. όσοι ασχοληθήκαν περισσότερο με τη «νήψη», τη «νοερά προσευχή» και την άσκηση. Όλοι είδαν στην αγάπη την αγιότητα και την τελειότερη έκφραση της χριστιανικής ζωής.

            Αυτό το νέο είδος της αγάπης που εγκαινίασε ο Χριστός στον κόσμο, με τη σταυρική του Θυσία, ακολούθησαν εκατομμύρια μάρτυρες, που θυσίασαν τη ζωή τους για να μην αρνηθούν το Θεό τους, από «υπερβολή αγάπης» και «ανεξικακίας», απέναντι στους δημίους τους. Δεν μισούσαν εκείνους που τους οδηγούσαν στα μαρτύρια. Τους συγχωρούσαν κι αυτή ήταν η «ειδοποιός διαφορά» που έκανε μοναδικό το μαρτύριο τους.

            Ενδεικτικά θα αναφέρομε  γνώμες για την αγάπη ορισμένων Αγίων της Εκκλησίας μας. Πρώτα από τον Άγιο Ιωάννη τον  Χρυσόστομο: «Ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέει ότι «τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έστειλε τον Υιό του τον μονογενή να γεννηθεί από την Παρθένο για να σωθεί ο κόσμος». «Ω Πανάγιε Ιωάννη!» αναφωνεί ο Χρυσόστομος.  «Πες μας τι σημαίνει αυτό το «τόσο». Πες μας το μέτρο, το μέγεθος. Δίδαξε μας την υπερβολή της αγάπης του Θεού!» Σε άλλο σημείο σημειώνει: «Τίποτε δεν κάνει το Θεό τόσο ευσπλαχνικό απέναντι στους αμαρτωλούς, όσο όταν τους βλέπει να αγαπούνε τους εχθρούς τους».  «Αν όλοι έδιναν αγάπη και εισέπρατταν αγάπη, κανένας δεν θα αδικούσε κανέναν σε τίποτε. Οι φόνοι, οι φιλονικίες, οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, οι κλοπές, οι πλεονεξίες και όλα τα κακά θα εξαφανίζονταν». «Τίποτε άλλο δεν φανερώνει ότι είμαστε χριστιανοί, όσο το να αγαπιόμαστε μεταξύ μας».

            «Όποιος αγαπά δεν μπορεί να μισήσει, ό,τι κι αν γίνει. Η αγάπη μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Μπορεί να μαλακώσει τις πέτρες και να τις κάμει ανθρώπους». «Η πνευματική αγάπη, είναι ανώτερη από όλες τις αγάπες. Κατεβάζει  το Θεό στη γη». «Οι πρώτοι χριστιανοί αγαπούσαν πολύ τον απόστολο Παύλο σαν πνευματικό τους πατέρα και τον φοβόνταν σαν πνευματικό ηγέτη. Ούτε όμως ο φόβος επισκίαζε την αγάπη, ούτε η αγάπη εξαφάνιζε το φόβο».

    Συνεχίζεται...