Της σκηνής της αληθινής ην έπηξεν ο Κύριος, και ουκ άνθρωπος.
Εβρ.7,26-8,2
Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Για την ανθρωπότητα του Χριστού προηγήθηκαν λόγια του αποστόλου αλλά εδώ ομιλεί περί του Χριστού λέει όσιος άκακος Αρχιερεύς όποιος δηλαδή δεν αφήνει ατέλειωτο κανένα έργο από όσα χρωστούνται σ’ Αυτόν άκακος και άδολος και απονήρευτος δηλαδή ο ίδιος ο Χριστός όπως ήταν όπως και αμίαντος απείρως ανώτερος ως φυσικό ιδίωμα έχοντας για την ανθρωπότητά Του και ολότελα χωρισμένος από αμαρτίες και αμαρτωλούς και υψηλότερος ουρανών έγινε ως Αρχιερέας που κανείς άλλος δεν ανέβηκε εκεί πάνω κι αυτό γιατί ήταν μόνον Αυτός πλήρης και υπερπλήρης κάθε αρετής και αγιότητος και χωρισμένος από αμαρτωλούς –Πέτρ.1,2,22/μαρτίαν ουκ εποίησεν ουδέευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού κι αυτό για να μας δείξει και πώς να ζούμε κι εμείς όσο μπορούμε περισσότερο τη μακροθυμία και αναξικακία Του μιμούμενοι ελεύθεροι πια από προπατορική αμαρτία μηδένα σαίνεσθαι εν ταις θλίψεσι γιατί οίδατε ότι εις τούτο κείμεθα/Θεσσαλ.1,3,3- και έγινε και υψληότερος ουρανών καθίζοντας στον πατρικό θρόνο πάντα κατά την ανθρωπότητα.
Δεν έχει Αυτός ανάγκη καθημερινή όπως οι λοιποί αρχιερείς να κάνουν την αναφορά για τις αμαρτίες τους και έπειτα του λαού τους επειδή είναι χωρισμένος από αμαρτία και αμαρτωλούς και ελεύθερος τόσο πολύ ώστε και το σώμα Του πρόσφερε στο Θεό και Πατέρα όχι για τον εαυτό Του βέβαια ως αναμάρτητος αλλά για μας και τις αμαρτίες μας και καθημερινά εκείνοι ας προόσφεραν ό, τι μπορούσαν κι όμως δεν αρκούσε κι έπρεπε να το επαναλαμβάνουν ενώ ο Κύριος τέτοια θυσία πρόσφερε στο Θεό ώστε και λόγω της μεγάλης της δυνάμεως και μόλο που μια μόνο φορά καθάρισε διαμέσου αυτής όλον τον κόσμο και κατά τούτο υπερέχει ο δικός μας Αρχιερέας Χριστός από της ΠΔ!
Τούτο έκανε μια φορά μόνο και πρόσφερε για τις αμαρτίες μας ενήργησε τα της ιεροσύνης προσφέροντας τον εαυτό Του και μετά ταύτα κάθισε στο θρόνο του Πατρός και κατοικονομίαν μια φορά έγινε ιερέας και αφού τελείωσε η οικονομία πάλι ανέλαβε το δικό Του ύψος και αξίωμα γιατί του λειτουργού και ιερέα είναι ίδιο να στέκεται και να λειτουργεί ενώ ο Χριστός κάθεται στον πατρικό Του θρόνο και λειτουργείται υπό των αγγέλων των ασωμάτων δυνάμεων! Ο παλαιός νόμος καθιστούσε απλούς ανθρώπους αρχιερείς ασθενείς –όπου ασθένεια η αμαρτία και ο θάνατος- που δε μπορούν δηλαδή να αντισταθούν στην αμαρτία και να τη νικήσουν αλλά κι αυτοί ως ασθενείς πέφτουν σε αμαρτήματα και άρα έχουν ανάγκη να προσφέρουν θυσίες και για τις δικές τους αμαρτίες κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει για το Χριστό μας που είναι δυνατός ως Υιός Θεού αναμάρτητος άρα και για άλλους πρόσφερε θυσία με το να είναι δυνατός τελειώνοντας το παν και ενταυτώ καθαρίζοντας όλους τους ανθρώπους –μπορεί Αυτός να συμπαθεί και να συγχωρεί στους εξαγνοίας αμαρτάνοντας μετανοούντας αφού δεν έχουμε Αρχιερέα μη δυνάμενο συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών- ενώ οι άλλοι ούτε αναμάρτητοι ούτε ισχυροί ούτε καθαροί σε πλήρη αντίθεση με το Χριστό που και αθάνατος είναι και αναμάρτητος και δυνατός άρα με μια μόνο προσφορά να καθαρίσει όλους κι όπου εκεί νόμος εδώ λόγος ορκωμοσίας βεβαιότατος και αληθέστατος εκεί άνθρωποι και κτίσματα εδώ ο Υιός Θεός δηλαδή και Δεσπότης και όπου εκεί ασθενείς δηλαδή σφάλλοντες και αμαρτία έχοντας και σε θάνατο υποκείμενοιεδώ όμως ο Χριστός στον αιώνα τετελειωμένος αιώνιος και δυνατός και πάντα αναμάρτητος εις αιώνα αιώνος μία μόνη θυσία πρόσφερε και μια φορά έχοντας τελειότητα τέλειος γεγεννηκώς κατά το ανθρώπινο νοητέον γιατί τέλειο τον αθάνατο λέει και εννοεί εδώ…
Και πάνω από όλα το μεγαλύτερο όλων και μέγιστο και περιεκτικότερο όλων εμείς οι εν χάριτι χριστιανοί έχουμε Θεό Αρχιερέα καθήμενο σταδιακά ανεβαίνοντας κι εμείς με το νου σε όλα αυτά που ακούμε και διαβάζουμε για το Θεό και τον Πατέρα και τη μεγαλοσύνη Του δηλαδή το Χριστό και το θρόνο μεγαλοσύνης δηλαδή τον πατρικό θρόνο και μεγαλοσύνη του Υιού ο Πατήρ ο μέγιστος θρόνος! λειτουργός των Αγίων και της σκηνής της αληθινής ης έπηξεν ο Κύριος και ουκ άνθρωπος που σημαίνει ότι όπως εκείνοι έμπαιναν στα άγια και λειτουργούσαν κι ο Χριστός εισήλθε στα αληθινά άγια και άδυτα δηλαδή στα επουράνια καθήμενος ως Θεός στον πατρικό θρόνο και λειτουργούμενος υπό κτισμάτων όπου ως λειτουργός δείχνει και την πρόνοιά Του για μας και την ανθρωπότητα και λειτουργός άρα των υπ’ Αυτού αγιασμένων πιστών Του ο Αρχιερεύς Χριστός! Και ας ξεκαθαρίσουμε και το ότι εκείνη η σκηνή ήταν προτύπωση κι αυτή της άλλης του ουρανού μεγαλύτερης εκείνης και αληθινής με κατασκευαστή όχι άνθρωπο λχ το Μωυσή ή κάποιον άλλο παρά τον ίδιο τον Κύριο δημιουργό και του ουρανού και με λειτουργία τη σωτηρία μας που δεσποτικώς πραγματεύεται!
