Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας…
(Εβρ.13,7-16)
Δε θέλει ρώτημα σας ερωτώμεν λέει προς Θεσσαλονικείς ο απόστολος να τιμούν τους κοπιώντες και τους διδάσκοντές τους και προϊσταμένους σας εν Κυρίω και νουθετούντες σας και να τους θεωρείτε όπως πρέπει υπερεκπερισσού εν αγάπη για το έργο τους –Θεσσαλ.1,5,12/κι αυτό χρέος είναι για κάθε ιερέα που μας βοηθά στα πνευματικά και στον οποίο γι’ αυτό χρωστάμε αφού εύχονται για μας και γιατί μας αναγέννησαν με το βάπτισμα και μας επισκέπτονται και μας διδάσκουν και νουθετούν κι έιναι ιατροί των ψυχών μας και κάθε ώρα έτοιοι να σας βοηθήσουν στα πνευματικά και άρα τιμή και περιποίηση τους χρωστάμε κι ιδίως στους διδασκάλους εξ αυτών και κήρυκες του θ.λόγου λέει εδώ ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ενθυμείσθε τους ηγουμένους διδασκάλους σας που σας ελάλησαν το θ.λόγο; και όπως σας Τον μετέδωσαν έτσι κι εσείς βρείτε τρόπο να τους βοηθάτε στις σωμ.ανάγκες τους και οπωσδήποτε να τους μιμείσθε σε έργα και τη θεάρεστη πολιτεία ακριβέστερα θεωρώντας και εξετάζοντας γιατί όπως οι μαθητές των ζωγράφων βλέποντας με προσοχή στην αρχέτυπη εικόνα τη μιμούνται έτσι κι εσείς χριστιανοί βλέποντας στο θεάρεστο τέλος της αναστροφής και πολιτείας των δασκάλων κι προεστώτων σας κοιτάξτε να μιμείστε κι εσείς την πίστη τους γιατί από την πίστη γεννάται κι η καθαρή ζωή αφού εκείνοι αν απιστούσαν και δεν πίστευαν στη μέλλουσα ζωή και αγαθά της παρά δίσταζοαν δε θα έδειχναν και ζωή ακατηγόρητη και ενάρετη ώστε σεις λέει μιμούμενοι την πίστη τους μιμείστε και την ενάρετη ζωή των διδασκάλων σας αυτών κι έτσι θεραπεύει ο απόστολος εδώ τηνν μικροψυχία και ολιγοπιστία τους αλλά και τα δόγματα για τα οποία λέει ακολούθως: Ιησούς Χριστός και χθες και σήμερον και εις τους αιώνας ο Αυτός –έχει κατά τη θεότητα τηντριμέρεια του χρόνου- και άρα δεν άφησε αβοήθητους τους ηγουμένους και διδασκάλους σας παλαιότερα όπως δε θα αφήσει και σας τώρα και γι’ αυτό μην ολιγοπιστείτε ο ίδιος είναι ο Χριστός!
Και κάτι άλλο ποικίλαις και ξέναις διδαχαίς μη περιφέρεσθε...άλλ’ αντ’ άλλων που διδάσκουν κατά καιρούς και ξένες προς την ορθοδοξία μας και την αλήθεια της πίστεως να φυλάγεστε από όλα αυτά αφού η αλήθεια είναι απλή και αποβλέπει σε ένα σκοπό ενώ το ψεύδος πολυσχιδές και πολυποίκιλο και μοιράζει το νου σε πολλά όπως δηλώνει και το ρ.περιφέρεσθαι που χρησιμοποιεί εδώ ο απόστολος και που σημαίνει απλώς άνθρωπο κούφο και ελαφρό που πηγαινοέρχεται όπως τα φρύγανα στον άνεμο και τα ελαφρά χόρτα ενώ κι αλλού μας συμβουλεύει να μη γίνουμε έτσι νήπιοι κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω της διδασκαλίας –Εφ.4,14...όπου φουρτούνες πολλές φέρνουν οι ψευτοδιδασκαλίες και πλάνες σαν τους ανέμους που καθιστούν την ορθοδοξη πίστη σε κίνδυνο και ταραχή εφόσον απαγή και αστήρικτη η κατάσταση της ψυχής και σε όσες βρίσκονται έτσι διακείμενες!
Καλό χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν όχι βέβαια βρώμασι στα οποία οι περιπατήσαντες δεν ωφελήθηκαν που σημαίνει ότι νομοθεσίες για παρατηρήσεις φαγητών δεν ωφελούν ενώ οι χριστιανικές διδασκαλίες βεβαιώνονται με τη θ.χάρη και με την πίστη του Ευαγγελίου και πληροφορούμαστε πως δεν υπάρχει φαγητό ακάθαρτο αφού όλ είναι καθαρά σε κείνον που πιστεύει στο Χριστό και πίστη μας χρειάζεται κι όχι παρατηρήσεις φαγητών γιατί όποιοι περπάτησαν στα φαγητά και καολούθησαν τέτοιες παρατηρήσεις ψυχική ωφέλεια δεν αποκόμισαν κι έμειναν έξω από τη χρ.πίστη υπόδουλοι στον αφελή τους νόμο και μάλιστα όταν έχετε και σχετικο πχ που πρόσεχαν όλοι αυτοί στην ΠΔ τα φαγητά μην είναι ακάθαρτα και ακάθαρτοι ήταν τελικά οι ίδιοι και γι’ αυτό δε μπορούσαν να μετέχουν των θυσιών που πρόσφεραν οι ιερείς τους για αμαρτίες και πλημμελήματα ου διέπραξαν.
Έχουμε λοιπόν εμείς θυσιαστήριο να φάμε στην ΚΔ και όχι στα φαγητά προσέχοντας αλλά στο θυσιαστήριο και στην ανίμακτη θυσία του ζωοποιού Σώματος του Κυρίου μας κι από αυτήν δεν επιτρέπεται να μεταλάβουν ούτε οι παλαιοί κείνοι ιερείς που λάτρευαν τους τύπους του νόμου τους περαστικούς στη σκηνή εκείνη και μάλιστα τύπους που καταλύονται και δεν αποτελούν την αλήθεια όπως άλλωστε άλλο πράγμα ο κόσμος τούτος που μπορεί κάποιοι κάποιοι να λατρεύουν και ναπροσκυνούν για θεό τους με τα πάθη τους αλλά οι ίδιοι δε μπορου΄ν και μεταλάβουν την αναίμακτη Θυσία του Σώματος του Κυρίου μας ως ανάξιοι...εκεί λοιπόν σεμνά και τίμια ήταν όλα τύποι της καινής χάριτος της ΚΔ ήδη από εκείνη την ΠΔ και δε μπορούσαν οι λαϊκοί να μετέχουν εδώ όμως ανάλογα ο Χριστός παθών για τις αμαρτίες μας όλου του κόσμου το αίμα Του πρόσφερε ως Αρχιερέα μέσα στα Άγια των Αγίων στον ουρανό προς τον Πατέρα και το σώμα Του σταυρώθηκε έξω από την πόλη...και οι αρχιερείς κάονοντας ανάμνηση αυτών σε κάθε λειτουργία βάζουν το Αίμα Του μέσα στα δικά μας Άγια μέσα στο Άγιο Βήμα λαμβάνοντας αντίτυπο του αίματος οίνο από την Πρόθεση και εισοδεύοντες φέρουν στο θυσιαστήριο και πάνω δηλαδή στην Αγία Τράπεζα σαν μέσα στον ουρανό και τι διαφορά ενώ εκείνοι οι παλαιοί αρχιερείς δεν μπορούν να φάνε από αυτό το θυσιαστήριο ως κοσμόφρονες εμείς μπορούμε οι χριστιανοί.
Κι έπειτα εξερχόμαστε προς αυτόν έξω της παρεμβολής πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν...φέροντες τον ονειδισμό του που σημαίνει επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε έξω από την αγία πόλη κι εμείς οι χριστιανοί μαθητές και ακόλουθοι του Χριστού ας Τον ακολουθούμε και ας βγαίνουμε κι εμείς έξω από την πύλη της πόλεως δηλαδή από τον κόσμο τούτο κι από σχετικές επιθυμίες και πάθη κοσμικά για να φέρουμε τον ονειδισμό κι τηνατιμία του Διδασκάλου και Δεσπότη μας και έτσι συμπάσχοντας και συνατιμαζόμενοι μαζί Του από ανθρώπους κοσμικούς και γήιφρονες ως εναντιούμενους στα έργα και τα φρονήματά τους κι ο Κύριος σταυρώθηκε ως κατάδικος και ληστής στο σταυρό έξω της πόλεως κι εμείς ας μη ντρεπόμαστε να βγαίνουμε έξω του κόσμου και των λαμπρών του και πλούτου δόξης και τιμής και άλλων ηδονών κι ας πρόκειται να μας ακολουθήσουν ατιμίες από όσους φρονούν τα κοσμικά κι άρα σας παρακινώ να υποφέρετε τις συμφορές των απίστων εβραίων είτε ύβρεις είτε αρπαγές υπαρχόντων είναι...
Κι ακολουθεί το περίφημο χωρίο: δεν έχουμεω εδώ άλλωστε μένουσα πόλη αλλά την μέλλουσα επιζητούμε! Δε χρειάζεται σχόλιο το παρόν! πώς πρέπει λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης να βγαίνουμε οι χριστιανοί έξω από τηνπ ύλη και έξω από τον κόσμο τούτο και τα πάθη του και τα φρονήματά του γιατί εμείς οι μαθητές του Χριστού δεν έχουμε καμιά μετοχή με τούτο τον κόσμο αφού και φθαρτός είναι και μάταιος και προσωρινός και μεις αθάνατοι και ατελεύτητοι και γι’ αυτό χρωστάμε να φεύγουμε από τούτον τον κόσμο τον προσωρινό και μάταιο και μεις ως αθάνατοι ατελεύτητοι τρέχουμε στη μέλλουσα πόλη και την άφθαρτη πατρίδα μας δηλαδή τον ουρανό και γι’ αυτό κι αλλού μας λέει ο απόστολος ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει...Φιλιπ.3,20/και για τούτο σωτήρα απεκδεχόμεθα τον Κύριο Ιησού Χριστό που είναι ο βασιλιάς μας και μεις πλαστήκαμε να ζήσουμε μαζί Του εκεί ψηλά στους ουρανούς και από κει Τον προσμένουμε και πάλι να έρθει με δόξα τη δόξα του Πατρός δηλαδή θεϊκή με τους αγγέλους και τους αγίους Του και άρα ας ντρεπόμαστε οι χριστιανοί για τον τόπο και τον ουρανό που έιναι πατρίδα μας και για το βασιλιά μας που προσμένουμε να έρθει από τους ουρανούς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός...περιπατούντες επί της γης ως εν ουρανώ ποιώμεθα το πολίτευμα διαζήν σπουδάζοντες σαρκικώς ουκέτι αγιοπρεπώς μάλλον και πνευματικώς...
Διαμέσου Του του Χριστού όπως μέσω Αρχιερέως κατά το ανθρώπινο αναφέρουμε στον Πατέρα εμείς οι χριστιανοί θυσία αινέσεως δηλαδή δοξολογία και ευχαριστία γιατί εμείς ευχαριστούμε στον Πατέρα γιατί έδωσε τον Υιό Του να μας αγιάσει και τούτο πάλι για την ασθένεια του νοός τους είπε...ήταν χάρη και του Υιού που μας αγίασε και τούτο είναι φανερό από την ίση τιμή που έχει ο Υιός με τον Πατέρα όπως έλεγε ο Υιός ίνα πάντες τιμώσι τον Υιόν καθώς τιμώσι τον Πατέρα και ο μη τιμών τον Υιόν ου τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα Αυτόν και αυτή η ευχαριστία και δοξολογία στον Πατέρα και Θεό είναι καρπός ομολογούντων και εξομολογουμένων –εξομολόγηση η ΑΓ πολλές φορές λέει τη δοξολογία και την αίνεση και εξομολογούμαι αντί δοξολογώ όπως λχ εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω όπως εξομολόγησιν εννοεί αίνεση και δόξα όπως και εξπμολογείσθε τω Κυρίω δηλαδή δοξολογείτε ότι αγαθός κλπ- και δοξολογούντων και σ’ αυτήν τη δοξολογία και ευχαριστία και αίνεση μπορούν να μετέχουν οι παλαιοί αρχιερείς κι όχι για το αίμα του Υιού Του αφού δεν αγιάστηκαν μ’ αυτό κι έμειναν στην απίστία και γι’ αυτό παρακινούνται τώρα να ευχαριστούν το Θεό και να μη γογγύζουν για τις θλίψεις τους όσες πάσχουν κι ούτε να λένε κανένα λόγο θρασύ και σκληρό από ολιγοπιστία και μικροψυχία.
Κι ας μην προφασίζονται ότι δεν έχουν να ελεούν –το υμών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα ίνα γένηται και το εκέινων περίσσευμα εις το υμών υστέρημα όπως γένηται ισότης/Κορ.2,8,14περίσσευμα των φτωχών η παρρησία στο Θεό που στερούνται οι πλούσιοι όπου ισότης όχι βέβαια υλικοπνευματική ασύγκριτα είναι τα μεγέθη όπως καταλαβαίνουμε αλλά η εναλλαγή παρόντων και μελλόντων ανάμεσά τους και κοινωνια αγιων ονομάζεται η μετάδοση! Αλλά και στη μοναστική ζωή ισχύει το ανάλογο ανάμεσα σε ησυχάζοντες και διακονούντες- αφού κι αυτοί που έχουν ήδη στερηθεί τα υπάρχοντά τους παροτρύνονται από τον απόστολο κι ας είναι πτωχότατοι και έχουν δει τα υπάρχοντά τους διαρπαγμάνα να μη λησμονούν την ελεημοσύνη παρά να την θυμούνται πάντα να την ενεργούν –Φιλιπ.1,5/...κι αφού με τέτοιου είδους θυσίες τόσο δοξολογίας στο Θεό και ευχαριστία όσο και ελεημοσύνη στους φτωχούς έτσι ευαρεστείται και χαίρει και αναπαύεται ο Θεός γιατί όποιος είναι στο Θεό ευάρεστος και ευχάριστος είναι φανερό ότι και ελεήμων είναι γιατί γνωρίζει ποιες ευεργεσίες και ποιο έλεος έλαβε από τον Κύριο!
