Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Έργον ποίησον Ευαγγελιστού,Τιμ.2,4,5-8
Όσα προηγήθηκαν στο λόγο του αποστόλου αναφέρονται στα εξής στην αιτία για την οποία τα προείπε που δεν είναι άλλη από το να νήφει και να είναι προσεκτικός –μην ακούει τις ομηρικές «Σειρήνες» που λέει εδώ κι ο Μ.Βασίλ. όπως παθαίνουν κι όσοι ασχολούνται με κοσμικά κι επικίνδυνα ακροάματα και θεάματα και αναγνώσματα παραμύθια και μυθολογίες και «ιστορίες» κλπ κλπ- και έξυπνος ο Τιμόθεος και είναι σα να του λέει ότι πριν έρθει η ώρα και οι ψυχοφθόροι λύκοι εσύ κακοπάθησε παιδί μου και εκουσίως για να φυλάξεις ασφαλή τα πρόβατά σου κάνε έργο ευαγγελιστού δηλαδή εκείνου που κηρύττει το ευαγγέλιο και αυτό είναι το να κακοπαθεί από μέρους του να πάσχει κοπιάζοντας με εκούσιους κόπους από τους απίστους διωκόμενος και θλιβόμενος και πειραζόμενος και μαστιγούμενος και δεχόμενος αν συμβεί και θάνατο –το έργο των ευαγγελιστών περιγράφεται και αλλού/Εφ.4,11-όσοι συνέγραψαν ευαγγέλιο ή δεν περιήχοντο ανά τον κόσμο και πανταχού αλλά τους έβλεπες να κηρύττουν ευαγγελιζόμενοι τους λαούς με αυτό το κήρυγμα όπως ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα αλλά και κάθε περιερχόμενος και κηρύττων το ευαγγέλιο όλοι τους οπωσδήποτε θεοπρεπείς και θεμέλια εποικοδομούντες εκκλησιών αύξοντες εις πλέον το κήρυγμα και τον σωτήριο της ουράνιας βασιλείας σπόρο ανά πάσαν την οικουμένην επισπείροντες!- όπως Αυτός έδωκε και διαμοιρασε τα χαρίσματα...
Το διακόνημα και αρχιερατικό σου επάγγελμα πλήρωσον και δείξε τέλειο κατά πάντα και αυτό γίνεται μόνο όταν ο αρχιερεύς κακοπαθεί για να σώσει τις ψυχές του λογικού του ποιμνίου...εγώ σπένδομαι κι όχι απλώς θυσιάζομαι για το Θεό που είναι πολύ μεγαλύτερο πράγμα αφού και στην ΠΔ έτσι ήταν η θυσία μερικώς προσεφέρετο ενώ η σπονδή ακέραιη στο Θεό και επιπλέον με τη σπονδή φίλιωνε κανείς με εχθρό και με τη σπονδή απεδείκνυαν βεβαιωτικά τη φιλία τους...ήρθε ο καιρός να αναλυθώ δηλαδή να πεθάνω εις γην εξ ης ελήφθην και να επιστρέψει η ψυχή μου στο δημιουργό της Χριστό όπως ισχύει και για την ψυχή όλων των εναρέτων και δικαίων επιστρέψει ο χους επί την γην και το πνεύμα επιστρέψει προς τον Θεόν ος έδωκεν αυτό...
Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι...άραγε γιατί καυχιέται και λέει τέτοια μεγάλα λόγια για τον εαυτό του και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι δεν καυχιέται αλλά παρηγορεί το μαθητή του με αυτά για να μη λυπάται που θα στερηθεί το δάσκαλό του κι επιπλέον αφού θα έχει τέτοιο μακαριστό θάνατο και πάει στο Θεό να πάρει στεφάνους για τον αγώνα του όπως πχ ένας πατέρας όταν πεθαίνει για να παρηγορήσει το παιδί του που κάθεται δίπλα του και κλαίει και οδύρεται για το χωρισμό του του λέει τέτοια: παιδί μου μη κλαίς εγώ έζησα καλά έκανα νίκες και τρόπαια και πολλές χάριτες ομολογεί σε μένα κι ο βασιλιάς και συ θα θαυμάζεσαι και θα επαινείσαι για τις ιδκές μου ανδραγαθίες.
Αυτά τα λέει ένας πατέρας όχι για να καυχηθεί αλλά για να παρηγορήσει το παιδί του που είναι λυπημένο και δε μπορεί αλλιώς να υποφέρει εύκολα το χωρισμό και τη στέρηση του πατέρα κι έτσι ανάλογα κι ο μακάριος απόστολος εδώ για να παρηγορήσει το παιδί του το αγαπημένο του αφήνει σα διαθήκη τελευταία αυτήν την επιστολή: αγωνίστηκα λοιπόν τον αγώνα τον καλό έτσι να κάνεις κι εσύ παιδί μου να αγωνίζεσαι πώς όμως; αλυσίδες και δεσμά και φυλακές και δαρμοί είναι καλός αγώνας; Απαντάμε: ναι αυτά γιατί αυτά έγιναν για την αγάπη του Χριστού κι ενώ στους άλλους αγώνες κοπιάζουν μια ώρα μόνο οι αθλητές αγωνιζόμενοι και στεφανώνονται εδώ όμως στον αγώνα και τον πόλεμο υπέρ Χριστού αγωνίζεται κανείς και κοπιάζει και λαμβάνει στέφανο και ατελεύτητη μακαριότητα και χαίρεται εις αιώνα αιώνος και για όλα αυτά ο αγώνας είναι καλός και ωραίος και ευτρεπέστατος και ας είναι για λίγες μέρες...
Το δρόμο τετέλεκα και την πίστη τετήρηκα και απόκειται ο στέφανος της δικαιοσύνης που θα μου αποδώσει ο Κύριος κείνη την ημέρα ο δίκαιος Κριτής! Το δρόμο του Ευαγγελίου μου τέλειωσα επειδή άρχισε ο δρόμος από την Ιερουσαλήμ τριγύρω Β.&Ν. κοκ –δες και Ρωμ.15,19/ εντός και εκτός των ορίων του ρωμ.κράτους σε όλα τα σημεία του ορίζοντα ο απόστολος όντως των εθνών- και ολοκληρώνεται τώρα στη Ρώμη! Κι όλα αυτά τρέχοντας γύρω κόβοντας όλα τα εμπόδια που παρουσιάζονταν και θάνατοι και επιβουλές και συμφορές και λιθοβολισμοί και έδινε την εντύπωση πως είχε φτερά όχι γήινα και υλικά αλλά πύρινα και αγγελικά –Φιλιπ.3,14/ όχι άσκοπα και δε σταματούσε έως ότου φτάσει στο τέλος του δρόμου του του αγώνα ο απόστολος από τότε που τον άρχισε επιδιώκοντας το βραβείο της άνω κλήσεως και πάντως μήνυμα γι όλους μας να έχουμε πάντα υπόψη τι απομένει κι όχι το τι έγινε ως τώρα ό, τι κι αν είναι αυτό και όσο μεγάλο και σημαντικό κι αν έχει επιτελεστεί που ασφαλώς είναι υποδεέστερο από αυτό του αποστόλου- και την πίστη φύλαξα του Ιησού Χριστού με όλες μου τις δυνάμεις επειδή πολλά εκείνα που επιχειρούν να μου κλέψουν από την καρδιά μου την πίστη μου αυτή όπως φοβερισμοί και δαρμοί και φυλακές και δεσμά και λιθοβολισμοί και θάνατοι και υποσχέσεις καλοπέρασης και άνεσης υλικής και πλούτου και δόξας και πολλοί άνθρωποι και ειδωλολάτρες και Ιουδαίοι και φίλοι και εχθροί αλλά εγώ αντιστάθηκα σε όλα και σε όλους γενναιόκαρδα και προσέχοντας πάντα και ξύπνιος μην έρθει ο κλέφτης ο διάβολος και παρατηρούσα και έτσι φύλαξα ακέραιη και ολόκληρη την πίστη μου στο Χριστό και την εμπιστοσύνη μου και την ευσέβεια!
Επομένως και συνωδά τούτοις κι ας ήταν αρκετά όσα έως εδώ γράφηκαν αλλά τώρα επιπροσθέτως μάλιστα παρηγορούν υπερβολικά επειδή γράφει για έπαθλα και αμάραντα στεφάνια που θα λάβουν στον ουρανό και γι’ αυτό δεν πρέπει να αδημονείς και να λυπάσαι παιδί μου για το χωρισμό μου γιατί εγώ πηγαίνω στον αγαπημένο μου Χριστό να μου δώσει το στεφάνι της δικαιοσύνης και της όλης αρετής επομένως που θα μου αποδώσει κι όχι δώσει δηλαδή σα χρέος και τιμή και οφειλή –από μέρους της φιλοτιμίας και αγαθότητος του Κυρίου που συγκαταβίνοντας λέει μισθό του κόπου μας τη Βασιλεία του για να νομίζουμε έτσι τα πράγματα και παρακινούμενοι περισσότερο και να εργαζόμαστε τις εντολές Του και να νομίζουμε ως απόκτημα κόπων ας τη Βασιλεία Του ενώ απόμέρους μας πρέπει να νομίζεται μεαγαλόδωρη θ.χάρη και δωρεά γιατί σε δούλους μισθό ο Κύριος δε χρωστά! Κι άλλωστε γνωστό το τι ανταποδώσομεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέν ημίν;/ Ρωμ.6,23 κι ας μη ξεχνάμε ότι τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος που μας άξιζε για όσα κάναμε ενώ χάρισμα Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών κι αφού δεν πρόκειται για πληρωμή αλλά χάρισμα που σας δίνει ο Θεός για τη δούλεψή σας κι αυτό το χρωστάτε στο Χριστό κι όχι στους κόπους σας αλλά κατά χάρη και θ.δωρεά & Εβρ.11,39 μην είστε μικρόψυχοι χριστιανοί αγωνιζόμενοι εδώ και επειδή τάχα δεν απολαμβάνετε τις αμοιβές του αγώνα σας ενώ οι άγιοι και οι δίκαιοι παρόλο που ευαρέστησαν Θεό και μαρτυρήθηκαν δια της πίστεως κι όμως δεν απόλαυσαν ούτε κι εκείνοι τα ουράνια επηγγελμένα αγαθά μόνο μερικοί κάποια αγαθά απόλαυσαν επίγεια αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο αλλά τα ουράνια αγαθά είναι η όντως επαγγελία του Θεού λέει εδώ ο άγ.Νικόδημος ο Αγιορείτης & Κορ.1,15,19 κι άμα πάλι μόνο εδώ είναι η ελπίδα μας στο Χριστό τότε ενώ εδώ μαρτυρούμε ζωή μαρτυρική και εκεί τίποτε άλλο δεν υπάρχει τότε αλλίμονό μας...αλλά βέβαια δεν είναι έτσι τα πράγματα Χριστός εγήγερται εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων- αφού ήταν δίκαιος και τον αναμένει ο μισθός ανάλογος με τον κόπο του καθενός βέβαια και άρα στεφάνι μακαριότητας σα χρέος είναι για τη θ.δικαιοσύνη του Κριτή μας. Και όλα αυτά ισχύουν όχι μόνο για μένα αλλά και για καθένα που αγαπά τη θ.επιφάνεια: τι χαρά που νιώθει ο απόστολος όταν νιώσει όπως και ο καθένας μας για την πίστη και τις θ.εντολές του Χριστού μας όταν κακοπαθούμε! Κι αυτό γιατί αν όπως μας λέει ο Χριστός θα δώσει το στεφάνι της δικαιοσύνης σε όσους αγαπούν τη θ.επιφάνεια και την ένδοξή του παρουσία πόσο μάλλον θα το δώσει και στον Τιμόθεο που Τον αγαπά περισσότερο από τους άλλους;
Αλλά ποιος είναι αυτός που αγαπά την επιφάνεια του Χριστού; ποιος άλλος από το χριστιανό που κακοαθεί για την πίστη και τις θ.εντολές του Χριστού κι εκείνος που κάνει έργα άξια της θ.επιφάνειας του Χριστού κι εκείνος που αγαπά τον πλησίον και ελεεί και σωφρονεί και ταπεινώνεται και υπομένει κι εργάζεται όλες τις αρετές...όποιος όμως δεν εργάζεται έτσι ευλόγως ούτε αγαπά το Χριστό και τη θ.Του επιφάνεια και παρουσία αλλά και εύχεται κιόλας να μη γίνει η παρουσία Του για να μη απολάβει τις τιμωρίες άξιες των πονηρών του έργων όπου επιφάνεια η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού όπως φαίνεται από πάνω και θα έρθι από πάνω από τους ουρανούς...δυο οι επιφάνειες του Κυρίου η μια καθολική και αισθητή στη συντέλεια του κόσμου για την οποία ομιλεί εδώ ο απόστολος αλλά υπάρχει κι η άλλη η μερική και νοητή που λέγετι εμφάνεια κυρίως γιατί φαίνεται μέσα στην καρδιά μας όπου μυστικά εμφανίζεται ο Κύριος στους καθαρούς και άξιους της εμφανείας Του και ενοικήσεως για την οποία είπε ο Κύριος ο αγαπών Με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός Μου καγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ Εμαυτόν! Και επομένως εάν τις αγαπά Με τον λόγον Μου τηρήσει και ο Πατήρ Μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παραυτώ ποιήσομεν –δες και Ιω.14,22 τι γέγονεν ότι ημίν μέλλεις εμφανίζειν Σεαυτόν και ουχί τω κόσμω;
