Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
πολυμερώς & πολυτρόπως λαλήσας, πάλαι ο Θεός,
(Εβρ. 1,1-12)
Για τις ταλαιπωρίες των πιστών στα Ιεροσόλυμα από κακά και θλίψεις που δοκ΄μαζαν από τους άπιστους και νόμιζαν εαυτούς εγκαταλελειμμένους από το Θεό αφού άνεση δεν έβλεπαν από όλα αυτά ούτε αξιώνονταν καν την επιμέλεια που είχαν οι προπάτορές τους από το Θεό ο απόστολος εδώ τουναντίον τα παρουσιάζει τα πράγματα και τους λέει ότι εσείς αδελφοί απολαύσατε μεγαλύτερη χάρη και περισσότερη θ.επιμέλεια από εκείνους γιατί σε κείνους έπεμψε δούλους Του ενώ σε σας τον ίδιο τον Υιο Του! πολυμερώς και πολυτρόπως σημαίνει με διαφορετικούς τρόπους και είδη –εν πυρί και εκ βάτου και εν νεφέλη και γνόφω και επί θρόνου υψηλού και ράβδου και άλλων σχημάτων άρματος Χερουβίμ...ως παλαιός των ημερών ανδρός εστηκοτος επί τείχους αδαμαντίνου εν είδει αύρας λεπτήςκπλ κλπ και πάντως με θ.εμφάνειαν και δόξα συνοδευόμενη από νεφέλη που σημαίνει και τη θαυμαστή Του παρουσία- ώστε γιατί αδελφοί μου αφού αξιωθήκατε να λάβετε τέτοια χάρη κυπάστε και μικροψυχείτε; Κι η συντέλεια είναι κοντά και σεις θα ελευθερωθείτε από κακοπάθειες και θλίψεις αφού φυσικώ τρόπω όποιος αγωνίζεται αποκάμει κι όταν ακούσει πως τέλειωσε ο αγώνας αναπνέει λίγο και αμέσως παρηγοριέται αλλά κι άλλο αινιγματικά εννοεί εδώ ο απόστολος: επεσχάτων των ημερών ελάλησεν ημίν εν Υιώ αφού όταν όλα τέλειωσαν εμείς αξιωθήκαμε παραδόξως σωτηρίας και λήψεως περισσοτέρων χαρισμάτων από πριν όχι δια των προφητών που είπε πιο πάνω αλλά εν Υιώ δια του Υιού και αυτά για την ατέλεια στην πίστη και ασθένεια αφού δεν μπορούσαν να ακούσουν ακόμα τη Θεότητα του Χριστού αλλά και η ΑΓ είναι ενιαία του ενός Θεού ολόκληρη και δι’ αυτών ομιλεί...τι θ.παρηγοριά!
Αυτόν τον Υιό έθεσε κληρονόμο αισθητού και νοητού κόσμου κι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου μερίδα και κληρονομία Κυρίου και γνήσιο Υιότητας και αναπόσπαστο κυριότητας Θεού κσι εξουσίας καθό άνθρωπο εδόθη Μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης η προαιρετική και θεληματική των εκουσίως υποτασσομένων τω Υιώ ανθρώπων και κυριευομένων από Αυτόν αφού όλοι Τον γνώρισαν Σωτήρα και υπετάγησαν σ’ Αυτόν θεληματικώς ενώ τη φυσική υποταγή είχε πάντα καθό Θεός με την οποία και χωρίς να το θέλουμε και να Τον γνωρίζουμε και υποτάσσει και κυριεύει όλους ως κτίσματά Του τα σύμπαντα δούλα Σα...κι αναβαίνουμε στα ύψη στη συνέχεια της προαιώνιας Θεότητας όταν μας λέει ότι ο Θεός και Πατήρ δια του Υιού εποίησε και τους αιώνες αφού ο Πατήρ αίτιος του Υιού φυσικώς και των υπό του Υιού γινομένων ποιητικώς Ος Ων απαύγασμα της δόξης & χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού κλπ γιατί ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα απαθώς χωρίς να λογοστέψει ή ελαττωθεί και οι δυο όντες της ίδιας ουσίας και φύσεως ο Υιός γεννάται εκ Πατρός όπως το φως από το φως γιατί μας φώτισε τις ψυχές μας και τις ελευθέρωσε από το σκότος της αγνωσίας αφού φανέρωσε στους ανθρώπους τον Πατέρα αλλά και γιατί συνεμφαίνεται ανάρχως και αϊδίως μαζί με τον Πατέρα όπως και το απαύγασμα του ήλιου μαζί με τον απαυγάζοντα ήλιο φαίνεται και από αυτόν αχώριστα ούτε ήλιος φάνηκε ποτέ χωρίς απαύγασμα ούτε ο Πατήρ χωρίς τον Υιό.
Ομοούσιος και αχώριστος και συναϊδιος του Υιού ο Πατήρ και χαρακτήρ της υποστάσεως ως Πατήρ ενυπόστατος έχων υπόσταση δική Του και αυτοτελή χωρίς να χρειαστεί άλλου για να τελειωθεί έτσι κι ο Υιός ενυπόστατος και ιδία υπόσταση έχει αυτοτελή απαράλλακτα με τον Πατέρα ίδιο και ξεχωριστό χαρακτήρα από το πρωτότυπο τον Πατέρα γιατί χαρακτήρας άλλος από το πρωτότυπο υφίσταται αυτός καθαυτόν όμοιος και απαράλλακτος με το πρωτότυπο δείχνοντας το ισοστάσιο εννοώντας το μέγεθος της υποστάσεως αφού ούτε ο χαρακτήρας υπερέχει της υποστάσεως ούτε η υπόσταση είναι περισσότερη του χαρακτήρα μορφή η υπόσταση του Πατρός και χαρακτήρας ο Υιός ο Κύριος εν τη υποστάσει του Πατρός θεωρούμενος δείχνοντας το ισόμετρο Υιού-Πατρός επειδή στη μορφή στον Υιό θεωρείται η μεγαλειότητα του Πατρός χωρίς να την υπερβαίνει κι ο χαρακτήρ πάλι ισόμετρος με τη μορφή έχει τόση μεγαλειότητα όση ενθεωρείται και στη μορφή του Θεού.
Και στη συνέχεια ο απόστολος δίνει στον Υιό την αυθεντία και κυριότητα απαράλλακτη με του Πατρός φέρων τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως κι ο Υιός Εκείνος που φέρει και κυβερνά τα πάντα με το λόγο Του γεμάτο δύναμη και αποδεικνύοντα ότι είναι δυνατός Αυτός που λαλεί κυβερνά και συγκρατεί τα πάντα που βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο να αφανιστούν αφού ο Υιός του Θεού όλο αυτόν τον όγκο όλης της αισθητής κτίσεως βαστάζει πάντα και κινεί μόνο με τον παντοδύναμο λόγο Του δραστικό και παντοδύναμο –λέει εδω ο άγ.Νικόδημος κι ο όχι όπως ο περιβοητος εκείνος και μαθηματικός και μηχανικός Αρχιμήδης το ανυπόστατο και φανταστικό και μάταιο δος πα στω και ταν γαν κινήσω όπερ αδύνατον εδώ όμως ο Κύριος με μόνη τη θέλησή Του κινεί και φέρει το σύμπαν...κι από το μεγαλείο Τού τώρα κατεβαίνει στην ανθρωπότητά Του και την κηδεμονία στους ανθρώπους και πρόνοια που είναι και πολύ μεγαλύτερο από το να φέρει και κυβερνά τα πάντα αφού το ένα είναι να καθαρίσει εμάς από τις αμαρτίες μας και αυτό δια όχι άλλου τινος αλλά δια του Εαυτου Του! Δια του Σταυρού και του θανάτου που υπέμεινε και μας καθάρισε πεθαίνοντας για τη δική μας αμαρτία ο αναμάρτητος καταδικασθείς χωρίς να χρεωστεί τίποτε απολύτως για την αμαρτία του Αδάμ και γιατί μας έδωσε το βάπτισμα εικόνα του θανάτου Του διαμέου του οποίου εμείς λαμβάνουμε εμείς οι βαπτιζόμενοι τη συγχώρεση των προγεγονότων αμαρτημάτων μας και δύναμη να μη γινόμαστε εφεξής ευκολόπιαστοι από την αμαρτία.
Κι εκάθισε στα δεξιά της μεγαλοσύνης εν υψηλοίς...από το Σταυρό στην Ανάσταση και την Ανάληψη του Κυρίου μας ακολουθεί ο απόστολος όπου αξιοπρόσεκτο το κάθισε και μάλιστα εν δεξιά και εν υψηλοίς ως ομότιμος Υιός του Πατρός με αρχή και αιτία φυσική τον Πατέρα αλλά και τοσούτω κρείττων γενόμενος των Αγγέλων όσω διαφορώτερον παρ’ αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα αφού ασύγκριτος με τους προφήτες ο Κύριος όπως φαίνεται στην αρχή της επιστολής για την ασθένεια και ατέλεια των πιστών που άκουγαν εδώ πηγαίνοντας πιο μπροστά δείχνει το Χριστό ανώτερο από τους Αγγέλους φέρνοντας τον ακροατή κοντύτερα στην αλήθεια της Θεότητας του Υιού αποδειχθείς έτσι –γενόμενος=αποδειχθείς εδώ λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης- και κληρονόμος κατά το ανθρώπινο βεβαίως του Χριστού επειδή ο Χριστός καθό Θεός Λόγος είχε πάντα και αϊδίως το όνομα αυτό Υιός του Θεού...έτσι φαίνεται η ανωτερότητά Του από αγγέλους από το όνομά Του Υιός δηλώνει φυσική γνησιότητα με τον Πατέρα και εξ Αυτού γέννηση Εγώ σήμερον γεγέννηκά Σε προαιωνίως και αχρόνως αλλά και για τη χρονική και κατά σάρκα γέννησή Του άνωθεν εκ Πνεύματος Αγίου και με ευδοκία του Πατρός...
Αλλά και για την ανθρωπότητά Του το επόμενο λέχθηκε από τον απόστολο: τα οικεία της ανθρωπότητός Του αφού η φύση της ανρθωπότητος που προσελήφθη παρά του Θεού Λόγου κληρονόμησε το γνήσιο όνομα του προσλαβόντος Υιός που είχε ο προσλαβών και ενωθείς με Αυτόν Λόγος και το κληρονόμησε γιατί υπέστηη εν τη υποστάσει Εκείνου όπως είπε ο Γαβριήλ στην Παρθένο ευαγγελιζόμενος το γεννώμενον Άγιον κληθήσεται Υιός Θεού και αν κάποιοι το έλαβαν το έλαβαν κατά χάρη κι όχι ο Χριστός αλλά η Υιότητα δόθηκε στο πρόσλημμα της ανθρωπότητας κατά ταυτότητα υποστατική η ίδια υπόσταση του Υιού έγινε υπόσταση και της ανθρωπότητας. Εξήλθεν ο σπείρων...κι όταν πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην λέγει...έξοδος η ένσασρκη Παρουσία Του αφού εμείς είμαστε έξω του Θεού όχι τοπικά αλλά προαιρετικά κι ο Χριστός ηρθε σε μας πρέσβυς συνομιλήσας και συναναστραφείς με μας και καθαρίσας και μας φιλίωσε με τον Πατέρα και Θεό...
Τότε ας προσκυνήουν όλοι οι άγγελοι του Θεού αφού τόσο είναι ανώτερος ο δεσπότης από τους δούλους Του Αυτός όσο και ο Υιός από τους αγγέλους κατά ανθρώπινη παρομοίωση ως Κύριος και Δεσπότης της οικουμένης άκτιστος ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα και όλες τις ουράνιες δυνάμεις ποιών ενεστωτικώς συντηρών επομένως για το λόγο που κτίστηκαν συνέχων και συντηρών με τη θ.πρόνοιά Του και τη συνεκτική Του δύναμη τα κτίσματα που έγιναν και ήδη επεξεργάστηκαν και τα φυλάει καθώς επεξεργάστηκαν. Ο Υιός Βασιλεύς και Δεσπότης και Θεός με θρόνο που μαρτυρείται αιώνιο ως σημείο Βασιλείας Δεσποτείας και Θεότητος και Βασιλικό σκήπτρο ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας Σου ηγάπησας κατά την ανθρωπότητα δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν δια τούτο έχρισέ Σε ο Θεός ο Θεός Σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους Σου...ο Θεός Θεέ μου Σε έχρισε ο Θεός Σου ο Πατήρ Σου κατά τη Θεότητα κι ο Θεός Σου κατά την ανθρωπότητα όπου έλαιον αγαλλιάσεως το Άγιο Πνεύμα με την παρουσία όλου του χρίσματος δηλαδή του Πνεύματος και όλου του χρίοντος δηλαδή του Πατρός και μέτοχοι Χριστού όλοι οι πν.άνθρωποι που αγιάστηκαν με τη μέθεξη του Αγ.Πνεύματος με το έλαιο αγαλλιάσεως στο βάπτισμά μας γιατί μας ελευθερώνει από αμαρτίες και τις λύπες και σκυθρωπότητές της και μας κάνει να χαιρόμαστε για την ελπίδα των μελλόντων αγαθών και Συ καταρχάς Κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών Σου εισίν οι ουρανοί...
Ο Υιός λοιπόν εδώ βλέπουμε ότι είναι δημιουργός της κτίσεως άνωθεν και εξαρχής προ Παρθένου Μαρίας κατά την Θεότητα δημιουργός της κτίσεως κι αυοτί απολούνται Εσύ δε διαμένεις...κι εδώ ακολουθεί αινιγματωδώς πράγμα μεγαλύτερο της δημιουργίας του κόσμου που είναι η του Κόσμου μεταλλαγή και μετασχημάτιση αφού όλα τα κτιστά αισθητά θα αλλαγούν από τον Υιό από φθορά σε αφθαρσία και τόσο εύκολα όπως τυλίγουμε ένα ένδυμα κι έτσι έχουμε πολύ μεγάλη παρηγοριά οι χριστιανοί να γνωρίζουμε δηλαδή ότι δε μένονυν έτσι τα πράγματα αλλά θα μεταβληθούν και ο Χριστός που προσκυνάμε μένει πάντα ζων εις τους αιώνας!
