Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
(Εβρ. 11,9-10,32-40)
Τη γη που ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ να κατοικεί από το Θεό κι αυτός κι οι απόγονοί του την κατοικούσε ο Αβραάμ σα ξένη. Πώς; Ακούστε: ακόμα και αυτόν τον τάφο της γυναίκας του αγόρασε από τον ξένο εκείνο τον Χετταίο που ήταν κάτοικος εκείνης της γης 400 δίδραχμα αργυρίου δοκίμου...αλλά ούτε κι έτσι καν διανοήθηκε ο Αβραάμ ότι ο Θεός τον διέψευσε ή πως ψέματα του υποσχέθηκε αλλά αναμφίβολα πίστεψε ότι ό, τι του έταξε ο Θεός να του δώσει δηλαδή αυτή τη γη θα του την έδινε. Και μάλιστα τόσο πολύ σα ξένη κατοικούσε στη γη αυτή ώστε και ο ίδιος κατοικούσε μέσα σε σκηνή κι ούτε κατοικία μόνιμη δεν είχε εκεί κτισμένη όπως δηλαδή είναι ιδίωμα σε ξένους που μεταβαίνουν από δω και κει αφού δεν έχουν δικό τους τόπο να κατοικήσουν. Αλλά και οι απόγονοί του έτσι κατοικησαν κι ο Ισαάκ ο γιος του κι ο Ιακώβ ο εγγονός του και γιος του προηγούμενου κατοίκησαν τη γη της επαγγελίας σαν ξένη. Ο ένας φθονείτο από τους Φιλισταίους που κατοικούσαν εκεί και υστερείτο κιόλας αφού και τα πηγάδια και τη γυναίκα του...ενώ ο Ιακώβ έφευγε από τον οίκο του πατρός του από το φόβο του αδελφού του αλλά και όταν γύρισε από τη Μεσοποταμία αγόρασε τον τόπο όπου έστησε τις σκηνές του 100...κι άλλοτε δω και άλλοτε κει ως πάροικος και ξένος δεν είχε κάτι σε ένα μέρος κι ας ήταν όλοι τους αυτοί συγκληρονόμοι της ίδιας επαγγελίας με τον πατέρα τους αλλά κι αυτοί δεν απίστησαν με τον λογισμό τους παρά πίστευαν ότι θα τους δώσει τη γη αυτή ο θεός σ’ αυτούς και για τούτο κι ο Αβραάμ κι οι απόγονοί του κατοίκησαν εκεί ως ξένοι και πάροικοι με σκηνές χωρίς στάση και θεμέλιο γιατί πρόσμεναν να λάβουν ουράνια Πόλη με θεμέλια αληθινά και πάντα στέρεα και δε σαρώνονται και ο Θεός βλέποντας όλους αυτούς τους Πατριάρχες να καταφρονούν τα γήινα επαγγελίες και υποσχέσεις αγαθών που τους έδωσε τις ανέβαλε και ετοίμασε να τους δώσει μεγαλύτερες και ουράνιες επαγγελίες που ήταν άξιοι να λάβουν κι όχι τις γήινες και χαμερπείς και επομένως εμείς οι Χριστιανοί που πιστεύουμε τι θα πούμε αν εκείνοι οι Πατριάρχες λαμβάνοντας επαγγελία γης κι όμως την καταφρονούσαν και επιθυμούσαν τον ουρανό κι ύστερα αφού λάβαμε και αυτήν την επαγγελία την ουράνια καταδεχόμαστε να επιθυμούμε τη γη; Ή πώς δεν ντρέπεστε να επιθυμείτε τα γήινα κι όχι τα ουράνια; Τι θαύμα είναι αυτό! Τι εγκώμιο της ουράνιας εκείνης Πόλεως να έχει αρχιετέκτονα και δημιουργό της αυτόν τον ίδιο τον απειρόσοφο σοφό!
Συμβουλεύοντας ο απόστολος τους εξ Εβραίων Χριστιανούς να μην ολιγοψυχούν και μικροψυχούν και ολιγοπιστούν και για να μην φαίνεται περήφανος και φιλότιμος αναφέροντας όλους τους δικαίους εν τω νόμω αλλά και για να μην αποσιωπά τελείως στην αναφορά του σ’ αυτούς παρά με ένα ωραίο σχήμα λόγου ρητορικής παραλείψεως φαινόμενος ότι τους αφήνει όμως δεν τους αφήνει κι έτσι με τον τρόπο αυτό ούτε λυπεί τον ακροατή λέγοντάς του ότι αφήνει τα πολλά αλλά ούτε αφήνει από το να κατασκευάζει ό, τι θέλει να πεί με περισσότερα λόγια...κι ακολουθεί η γνωστή φράση επιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος...ποιος χρόνος και καιρός; Ή όλος ο χρόνος αορίστως όπως λέμε με το σχήμ λόγου της υπερβολής ή εξαιτίας της πλατύτητας του πράγματος που έχουμε να κάνουμε κι ο καιρός δε με φτάνει να το διηγηθώ ή λέει όντως σε μια επιστολή όπως αυτή εδώ δεν μπορεί να πει και πολλά...
κι ακολουθούν ονόματα Εβραίων κριτών και βασιλέων και προφητών ως προς την πίστη τους που είναι αποδεδειγμένη κι όλοι τους κατηγωνίσαντο πολύ υπέρτερες υλικά δυνάμεις βασιλείας αλλά και δικαιοσύνη έκαναν και εργάστηκαν όσο απειλητικοί σε κείνους που έπρεπε άλλο τόσο ευεργετικοί και φιλάνθρωποι πάλι όπου έπρεπε ως ίδιο δικαιοσύνης να αποδίδει στον καθένα καταξίαν και κείνο που του πρέπει αλλά και απόλαυσαν τις υποσχέσεις και επαγγελίες που τους έδωσε ο Θεός αισθητώς και νοητώς και με τον Σολομώντα λχ το γιο του αλλά και με τον απόγονό του τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό τον αληθινό Σολομώντα δηλαδή ειρηνικό και αυτόχρημα ειρήνη όντα όπως θέλει να πει και το όνομά του κι αφού κατά το ανθρώπινο ο Ιησούς ήταν εκ της ρίζης Ιεσσαί και δώσει ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού...και στόματα λεόντων έφραξαν αοράτως και ορατώς όπως με τους Δανιήλ και Σαμψών και δύναμη πυρός έσβησαν όπως οι τρεις παίδες κι ας μην πάθαιναν αυτοί τίποτε μέσα στη φωτιά και ξέφυγαν κι από θάνατο με μάχαιρα με την πίστη τους στο Θεό πολλές φορές πολλοί και δυναμώθηκαν πό ασθένειες αιχμαλωσίας αλλά και σωματικής αρρώστιας...
και έγιναν ισχυροί στον πόλεμο όπως και γυναίκες έλαβαν αναστημένους ξανά τους νεκρούς τους υιούς κι άλλοι αποκεφαλίστηκαν κι άλλοι χτυπήθηκαν με ρόπαλα και ραβδιά και όμως συνέχισαν να ελέγχουν τους ασεβείς κι ενώ κινδύνευαν θανάσιμα όπως είδαμε προεκειμένου να λάβουν στη συντέλεια του κόσμου καλύτερη ανάσταση κι όχι όπως οι παραπάνω αναστημένοι γιοί αλλά και από τους άλλους ανθρώπους καλύτερη γιατί όλοι αυτοί οι άγιοι που θαναατώθηκαν για την πίτη τους στο Θεό έλαβαν θάνατο και πληγές και βασανιστήρια ώστε όταν θα αναστηθούν όλοι αυτοί θα αναστηθούν λαμπρώς και ενδόξως και με νεφέλες θα αρπαγούν για να πάνε σε προϋπάντηση του ερχομένου στη γη Βασιλέως Χριστού κι αυτήν την ανάσταση είναι που ονόμασε εξανάσταση ο απόστολος κι αλλού και για τη λαμπρότητα για όσα υπέμειναν τιμωρητικά αλλά και εις ζωήν αιώνιον ενώ οι άλλοι αναστηθέντες προσμένουν εκείνη την ώρα τον Κριτή μέονοντας κάτω με φόβο και τρόμο προσμένοντάς Τον...
Άλλοι πάλι ενεπαίχθησαν αλλά και μαστιγώθηκαν και σε δεσμά και φυλακές βρέθηκαν και λιθοβολήθηκαν και πριονίστηκαν και πειράστηκαν και πέθαναν από μαχαίρι κι εμείς οι χριστιανοί τι κάνουμε; Αδημονούμε και μικροψυχούμε κι ας μην έχουμε πάθει κάτι τέτοιο; Και με δέρματα από πρόβατα σκεπάζοντας τα σώματά τους ως ακτήμονες διωκόμενοι αλλά και υστερούμενοι και του επιουσίου άρτου και άλλοι τους έτρεφαν και θλιβόμενοι και κακουχούμενοι και για όλους τους βέβαια ο κόσμος όλος δεν άξιζε αφού ήταν τιμιότεροί του θαυμαστοί και ενάρετοι και επομένως εμείς τώρα τι ζητάμε; Δε ντρεπόμαστε; Που γύριζαν στην έρημο και στις σπηλιές κρυβόμενοι και με φόβο ζώντας για τους διώκτες τους και περιπλανόμενοι από δω κι από κει κι όλα αυτά γιατί; Γιατί πίστευαν πως θα λάβουν από το Θεό στον ουρανό αιώνια παρηγοριά. Κι εμείς ακόμα αγωνιζόμενοι στην παρούσα ζωή μικροψυχούμε; Όλοι τους αυτοί μαρτύρησαν για την πίστη και την πίστη τους στο Θεό άγιοι και δίκαιοι ευαρεστήσαντες το Θεό αλλά ακόμα δεν απόλαυσαν τα ουράνια υποσχημένα αγαθά παρά κι αυτοί θα περιμένουν στη συντέλεια κι αυτοί κι εμείς οι νεότεροι χριστιανοί για να στεφανωθούμε μαζί με κείνους που θα φανούν τέλειοι αφού και τώρα σε όσους τους επικαλούνται βοηθούν καο πρεσβέυουν και παρακαλούν για μας απολαμβάνοντας μερική δόξα κι αφού όλοι είμαστε ένα σώμα και η χαρά κοινή και μας προσμένουν για να συνευφρανθούμε όλοι κοινώς και να απολαύσουμε την τέλεια τράπεζα της μακαριότητας...
