Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Ευαγγελίζομαι Αυτόν,
(Γαλ. 1, 11-19)
Θέλει εδώ ο απόστολος να δείξει ότι εγκατέλειψε και το νόμο και τα του νόμου και γι’ αυτό όπως θα φανεί επομένως γύρισε ολότελα στο Χριστό και για τούτο αναφέρει εδώ την πρότερή του ζωή και τη γρήγορη μεταστροφή του στο Χριστό και για να φανερώσει ότι δε θα μεταβαλλότανε τόσο γρήγορα αν δεν λάμβανε κάποια ουράνια θ.πληροφορία στην καρδιά του για τούτο λέει εδώ ότι δεν είναι το ευαγγέλιό του κατά άνθρωπο αφού δεν έλαβα δάσκαλο άνθρωπο αλλά μαθητής έγινα του ίδιου του Χριστού. Τον κατηγορούσαν τον απόστολο αυτό ότι δεν ήταν ούτε αυτόπτης ούτε αυτήκοος μαθητής του Χριστού όπως οι άλλοι απόστολοι κλπ κλπ γι΄αυτό λέει εδώ ότι αντιθέτως από ό, τι λένε συνέβησαν τα πράγματα...ήταν ο ίδιος ο Χριστός που μαθήτεψε και δίδαξε τον απόστολο κατά θ.αποκάλυψη ό, τι κηρύττει.
Από πού φαίνεται αυτό; Από την πρότερή μου ζωή και αναστροφή διατί εγώ ο μέγας διώκτης των χριστιανών πώς τόσο γρήγορα μεταβλήθηκα στη χρ.πίστη αν δεν με είλκυε σ’ αυτόν θ.υπερφυσική αποκάλυψη; Έφτασε στα αυτιά σας το γεγονός κι ας ήσασταν τόσο μακριά τοπικά...σκοπό είχα να ανασπάσω εκ βάθρων τα θεμέλια της πίστεώς σας και τώρα πίστεώς μας κι όχι απλώς εδίωκα αλλά με κάθε υπερβολή κατεδίωκα την Εκκλησία του Θεού και δεν αρκέστηκα μόνο σ’ αυτό αλλά την πορθούσα προσπαθώντας να την κατασκάψω και να την αφανίσω ολότελα σα να ήταν πόλη εκπορθημένη και αλωμένη...τι προκοπή είχα στον ιουδαϊσμό και ανάμεσα στους ζηλωτές του νόμου και συνομίληκούς μου δε χριεάζεται να τονίσω αυξάνοντας στον πόλεμο κατά των χριστιανών έντιμος κοντά τους ως νομομαθής και διδάσκαλός του νόμου και υπερασπιστής του κι όχι από κενοδοξία ή θυμό αλλ΄ως αποτέλεσμα θ.ζήλου κι όχι ανθρωπαρέσκειας ή ιδιοτέλειας έστω και πλανημένα κι άρα τώρα τι νομίζετε ότι άλλα κηρύττω για ανθρωπαρέσκεια ή και έστω για ανθρ.δόξα ή άλλα διδάσκοντας από όσα μου δίδαξε Εκείνος και επομένως την αλήθεια Του; Κάτι τέτοιο και ανακόλουθο και απίθανο θα ήταν.
Τέτοια ήταν η οικονομία του Θεού ώστε αν διορίστηκε ο απόστολος στο ευαγγέλιο του Χριστού και διαλέχθηκε από το Θεό –εκ κοιλίας μητρός του όχι βέβαια αγιασμένος και ως προς το προπατορικό αμάρτημα από το οποίο ανώτερος μόνονο ο Κύριος αλλά για τον θ.προορισμό(όπως κι άλλοι γνωστοί άγιοι)- και βέβαια για άλλη οικονομία έμεινε στον ιουδαϊσμό εντωμεταξύ...και ποια άλλη οικονομία ήταν αυτή από την αιφνίδια και παράδοξη μεταστροφή του στο Χριστό ώστε και πολλούς Ιουδαίους να πληροφορήσει και τραβήξει στην πίστη του Χριστού. Και διόρισε ο Θεός στο ευαγγέλιο του Χριστού όχι κατά τύχη και αποκλήρωση αλλά διατί προεγνώρισε ότι ήταν άξιος...και καλέσας στο ευαγγελικό κήρυγμα για την αρετή και την αξιότητά του σκεύος εκλογής ήταν ούτος: αλλά ταπεινοφρονών ο απόστολος είπε ότι δια μέσου της θ.χάριτος κλήθηκε και όχι για την αναξιότητά του και όλα αυτά από το θ.έλεος. και δε λέει ευθύς στη συνέχεια ότι ο Πατέρας μου αποκάλυψε αλλά εν εμοί δηλαδή μέσα μου για να δείξει ότι δεν έμαθε μόνο από θ.λόγο αλλά και γέμισε η καρδιά του από πολλή χάρη και δύναμη Αγίου Πνεύματος και η γνώση του Χριστού μέσα στον έσω άνθρωπο και ο Χριστός λαλούσε μέσα του...
Ώστε στα έθνη ευαγγελίζομαι τον Υιό αφού αποκάλυψε και φανέρωσε ο Πατήρ στον απόστολο με υπερφυσικό τρόπο και έλλαμψη τον Υιό Του -Εγώ ειμι Ιησούς ον συ διώκεις με την υπέρ ήλιο λαμπούσης οπτασίας- όχι για να δει μόνον αυτός και κρύψει στην καρδιά του αλλά για να φανερωθεί και σε άλλους διαμέσου του ευαγγελικού κηρύγματος γιατί με την θ.οπτασία και αποκάλυψη που αξιώθηκε ο απόστολος όχι μόνο να πιστέψει στο Χριστό αλλά και χειροτονήθηκε από το Θεό στο να κηρύττει στα έθνη –σκεύος εκλογής μοι εστιν ούτος του βαστάσαι το όνομά Μου ενώπιον εθνών και βασιλέων...πορεύου ότι Εγω εις έθνη μακράν εξαποστελώ σε. Αν λοιπόν εγώ διδάχτηκα από το Θεό πώς εσείς Γαλάτες λέτε ότι από ανθρώπους διδάχτηκα; Κι αν εγώ εξελέγην από το Θεό να κηρύττω όχι απλώς αλλά στα έθνη πώς πια μπορώ να κηρύττω περιτομή στους απερίτμητους; Κι αφού αποκάλυψε με υπερφυά έλλαμψη μέσα την καρδιά του τον Υιό Του αλλά δεν ήρθε αμέσως σε επικοινωνία με τους αποστόλους του Κυρίου που εδώ ονομάζει σάρκα και αίμα λόγω της φυσικής συγγένειας μαζί τους ως εβραίοι ή και καθολικά όλοι οι άνθρωποι και άρα από κανένα άνθρωπο δεν έμαθα κάτι για τη χρ.πίστη αλλά αρκέστηκα μόνο στη θ.αποκάλυψη.
Ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα στους προ εμού αποστόλους να μιλήσω όχι από υπερηφάνεια και αυτάρκεια και άρα πως τάχα δεν χρειάζονταν σύμβουλο άλλο αλλά επειδή όσοι τον κατηγορούσαν έλεγαν ότι πρώτα πρέπει να ακολουθούμε τους άλλους αποστόλους και όχι στον ύστερο γι’ αυτό αναγκάστηκε να τα πει αυτά ο απόστολος εδώ δηλαδή αφού έμαθε από το Θεό είναι ανοίκειο και άλογο ολότελα να ακούει άνθρωπο και τη διδασκαλία του δείχνοντας έτσι το αξίωμα του κηρύγματός του και όπου πήγε πήγε όχι για να πληροφορηθεί αλλά για να πληροφορήσει άλλους ότι όσα κηρύττει είναι δεκτά και ευάρεστα και στους ευρισκόμενους στα Ιεροσόλυμα κι έπειτα δεν πήγε αμέσως τρέχοντας ως δρομέας και χωρίς ολιγωρία ούτε για να δει συγγενείς ή να αναπαυθεί ολότελα με το που πίστεψε αλλά μετά ταύτα και τότε για να πληροφορήσει και όχι για να μάθει από άλλους κάτι.
Αφού εξάλλου ευθύς που πίστεψε περπατούσε σε έρημους τόπους και αγεώργητους και χέρσους από το ευαγγελικό κήρυγμα που δε θα συνέβαινε αν έμενε με τους άλλους αποστόλους και έτσι θα έμεναν οι άγριοι τόποι και μακρινοί ακήρυκτοι και ούτε γρήγορα θα εξαπλώνονταν τότε επειδή ο απόστολος αυτός ήταν μόνος του και έτρεχε στα βαρβαρότερα έθνη στους Άραβες. Τι ταπείνωση του αποστόλου που κι αν αναφέρει πού κήρυξε δεν ανφέρει και πόσοι πίστεψαν! Κι αυτό γιατί μόνο και μόνο στη Δαμασκό πίστεψαν τόσοι που ταράχτηκαν οι εβραίοι και προσπάθησαν να τον εμποδίσουν και με την κοσμική εξουσία στο μέρος τους κι άρα όχι από φιλοτιμία και δόξα ομιλεί αλλά για να μη βλαφθεί το κήρυγμα ως μαθητής των μαθητών και ευτελέστερος των ευτελων αποστόλων του Χριστού.
Κι έπειτα από τρία ολόκληρα χρόνια πήγε να βρει τον κορυφαίο για να τον τιμήσει ως μεγαλύτερό του ιστορήσαι...για τιμή κι όχι ωφέλειά του. Αλλά και το να μείνει τόσες μέρες πλάι του 15 μέρες δείγμα όχι μόνο τιμής αλλά και φιλίας και αγάπης πολλής δε διδάχτηκε αλλά έμεινε μαζί του...τόσο τον τιμούσε και ποθούσε ώστε άλλον κανένα δεν είδε παρά τον αδελφό του Κυρίου που τον θυμάται με τιμή και τον αναφέρει μακριά από φθόνο και βασκανία για τον Ιακωβο τον αδελφόθεο πρώτο Πατριάρχη Ιεροσολύμων με το γνωστό μαρτυρικό τέλος...
