Επιμέλεια:Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Εν
πολλή υπομονή…
(Κορ.2,6,1-10)
Εργαζόμαστε
και συνεργαζόμαστε εμείς οι απόστολοι
και με το Θεό και μαζί σας γιατί πρώτα
συνεργαζόμαστε με σας για να σωθείτε
αλλά και με το Θεό συνεργαζόμαστε για
να τελειώσει ο Θεός το άγιο θέλημά Του
και το οποίο είναι να σώσει εσάς –θέλημα
εστι τη πάντων επέκεινα θεαρχικωτάτη
μακαριότητι η σωτηρία των ανθρώπων…κι
όχι μόνο συνεργαζόμαστε αλλά και σας
παρακαλούμε εξ ονόματός Του του Ιησού
Χριστού έως τη Β΄ Παρουσία και όσο
βρισκόμαστε στην παρούσα ζωή. Γιατί σας
παρακαλούμε άλλο από το να μη δεχτείτε
μάταια τη θ.χάρη Του αφού τι ωφελεί να
ελευθερωθούμε από τις αμαρτίες με τη
θ.χάρη και έπειτα πάλι από αμέλειά μας
να ξαναγεμίσουμε από τις ίδιες αμαρτίες;
Μόνο εχθροί Του καταφέρνουμε να γίνουμε
αλλά και εχθροί ανάμεσά μας κι επομένως
μάταιη και ανωφελής η θ.χάρη που λάβαμε
κι όχι φιλία. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό
μη νομίζετε ότι το να πιστέψετε στο Θεό
αυτό μόνο είναι αρκετό να γίνετε φίλοι
Του όχι βέβαια αλλά χρειάζεται να έχετε
και ενάρετη πολιτεία και τότε βέβαια
αύτη η κλήσις η λεγομένη αγία.
Είναι
καιρός ευπρόσδεκτος και ημέρα σωτηρίας
όταν ο Θεός μας ακούει και μάλιστα τώρα
είναι…ευπρόσδεκτος καιρός είναι ο
καιρός κι η ευκαιρία της χάριτος του
ευαγγελίου που έγινε και η συγχώρηση
των αμαρτημάτων και η δόση της δικαίωσης
των αμαρτωλών και αυτός είναι ο καιρός
που ο Θεός και μας δέχεται και μας
εισακούει και μας σώζει αλλά έρχεται
και καιρός τότε που θα γίνει η κρίση και
τότε δε θα μας εισακούσει πια ο Θεός
ούτε και θα μας βοηθήσει ούτε θα μας
σώσει. Άρα τώρα στον καιρό της θ.χάριτος
χρωστάμε να αγωνιζόμαστε κι εμείς να
εισακουστούμε από το Θεό και να πετύχουμε
εύκολα βραβεία και στεφάνους άνω κλήσεως.
Τώρα αιώνας μετανοίας και εκείνος
ανταποδόσεως αυτός εργασίας και εκείνος
μισθαποδοσίας αυτός υπομονής εκείνος
παρακλήσεως τώρα βοηθός όσων επιστρέφουν
από κακή οδό ο Θεός αλλά τότε φοβερός
και απαραλόγιστος των ανθρωπίνων
πραγμάτων και ενθυμημάτων εξεταστής.
Τώρα απολαμβάνουμε μακροθυμία τότε θα
γνωρίσουμε δικαιοκρισία όταν αναστηθούμε
άλλοι για αιώνια κόλαση και άλλοι για
αιώνια ζωή και ο καθένας θα απολαύσει
όπως ήταν τα έργα του…
Πώς
συνεργαζόμαστε και παρακαλούμε;
Πολιτευόμενοι και ζώντας εμείς οι
απόστολοι χωρίς να δίνουμε καμιά αιτία
σκανδάλου –ίνα μη μωμηθή η διακονία
ημών- και διηγούμενος τη ζωή του ο
απόστολος συμβουλεύει και τους άλλους
χριστιανούς να αποβλέπουν στο δικό του
π.χ. και να μιμούνται τη ζωή του αφού
ούτε για μικρό ούτε για μεγάλο παράπτωμα
όχι να μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει
αλλά το έργο και η διακονία του αποστολικού
κηρύγματος να μη λάβει το παραμικρό
ψέξιμο –όχι επομένως μόνο ανέγκλητος
αλλά ούτε άμεμπτος δηλαδή ούτε σε μεγάλα
ούτε σε πολύ μικρά πταίσματα κατηγορημένος
να είναι ο απόστολος και άμωμος ο μηδενός
των αγαθών ελλιπής και πάσης κακίας
απταίστως τον βίον του διεξάγων. Αλλιώτικα
αλίμονο αν κατηγορηθεί ο βίος μου και
το κήρυγμά μου θα καταφρονηθεί ως κακό
κι είναι σα να τους λέει: Κορίνθιοι
χριστιανοί εσείς ζείτε ζωή κακή και
κατηγορημένη και ξέρετε ότι η βλασφημία
και η κατηγορία για αυτή σας τη ζωή πού
αναφέρεται; Στο Χριστό…σε μας όμως τους
αποστόλους αυτό είναι και το μεγαλύτερο
κατόρθωμά μας ότι όχι μόνο φυλάμε καθαρό
τον εαυτό μας από κάθε κατηγορία και
μέμψη και δείχνουμε επιπλέον ζωή άμεμπτη
και ακατηγόρητη και μέσα από αυτή μας
τη ζωή φανερωνόμαστε ότι είμαστε διάκονοι
κι υπηρέτες του Θεού. Αλλά και πάλι
προσέξτε ο απόστολος εδώ πόσο προσεκτικός
είναι στο λόγο του αφού αντί φανερωνόμαστε
λέει συνιστούμε δηλαδή αποδεικνύουμε
τον εαυτό μας με έργα και πράξεις ότι
είμαστε τέτοιοι διάκονοι του Θεού.
Ακολουθεί
ο τρόπος: διάκονοι Θεού είμαστε λοιπόν
και δεν προξενούμε σκάνδαλα δια της
υπομονής κι όχι απλώς υπομονής αλλά
πολλής υπομονής αφού είναι αρκετό να
υπομείνει κανείς μια δυο φορές; Όχι
βέβαια αλλά ούτε μόνο σε ένα κι όχι σε
όλα ή για λίγο κι όχι μέχρι τέλους και
σε όλα τα δεινά που μας ακολουθούν στη
ζωή μας. Σε θλίψεις κι ανάγκες: αυτός ο
συνδυασμός είναι αληθινά υπερβολή
θλίψεως και στέρηση και ανάγκη και να
ζητάμε και να θέλουμε αλλά να μη μπορούμε
να γλιτώσουμε από περιστάσεις και
συμφορές που έρχονται και ανάγκες που
έχουν οι συμφορές και από παντού ολόγυρα
στεναχώρια και πνίξιμο –πβ. άγχος…αλλά
και σε στεναχώριες: πείνα και έλλειψη
αναγκαίων και με στεναχώριες από τους
πειρασμούς. Πληγές και φυλακές…κι αυτά
πάλι μαζί συνδυασμένα ώστε να γίνονται
ανυπόφορο κακό κι όλα αυτά τα δοκίμαζε
η αποστολική του μακάριου όντως Παύλου
ψυχή. Και σε ακαταστασίες αφού ο απόστολος
πήγαινε από δω κι από κει από τόπο σε
τόπο ή ακόμα ακόμα να μην έχει κανείς
τόπο πού να σταθεί παρά να τον κυνηγάνε
κιόλας από κάθε πόλη και χώρα και να μη
μπορεί να αναπαυθεί πουθενά
Σε
κόπους κι αγρύπνιες και νηστείες…όλα
τα έπασχε από τους άλλους αλλά κι ο ίδιος
προξενούσε θλιβερά σκληραγωγώντας τον
εαυτό του και κακουχώντας το σώμα του
εκούσια και θεληματικά δουλεύοντας με
κόπο πολύ και εργασία χειρωνακτική και
με τον τρόπο αυτό και τον εαυτό του
έτρεφε αλλά και άλλους που ήταν μαζί
του φρόντιζε και πάνω σε όλα αυτά πρόσθετε
και αγρύπνιες και νηστείες καταξηραίνοτας
το σώμα του. Όλα αυτά εν αγνότητι αφού
ήταν και σώφρων και σε όλα του καθαρός
τα έργα και δε δεχόταν δώρα αλλά και
κήρυττε χωρίς πληρωμή και μισθός ολότελα
–όπου εδώ αγνότητα σημειώνει ο σοφός
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι η
καταφρόνηση των χρημάτων και ότι δεν
ελάμβανε για τις αναγκαίες του χρείες
τίποτε από τους Κορινθίους. Και πάντως
εν γνώσει αφού με θ.σοφία που είναι κι
η αληθινή γνώση κι όχι με την έξωθεν
σοφία που είναι ψευδής κι είχαν
μεταχειριστεί οι ψευδαπόστολοι αλλά η
δική του μέθοδος ήταν και κοπιαστική
και επίπονη. Με μακροθυμία και χρηστότητα
–όπου χρηστότητα εδώ αναφέρεται στους
οικείους του ενώ η μακροθυμία στους
άλλους- αφού αδαμάντινη ψυχή πρέπει να
έχει όταν κανείς παρακινείται να οργιστεί
εναντίον του καθενός κι αυτός αντίθετα
ούτε θυμώνει κι ας τον κεντούν αλλά και
καλά κάνει κι ευεργετεί τον αντίδικό
του…
Καλά
θα αναρωτηθεί κανείς γίνονται τέτοια
πράγματα; Ασφαλώς και γίνονται αλλά ο
απόστολος σπεύδει εδώ να μας δείξει και
τον τρόπο ακριβώς: με ποια άλλη βοήθεια
τα κατόρθωσε όλα αυτά παρά με τη βοήθεια
του Αγίου Πνεύματος…έβαλε όλα του τα
δυνατά βέβαια με την προαίρεσή του και
έλαβε τότε και τη βοήθεια του Αγίου
Πνεύματος δηλαδή με τα πνευματικά
χαρίσματα αφού και με αυτά δείχνουμε
ότι είμαστε διάκονοί Του και κάνουμε
θαύματα με αυτά και ούτε σκάνδαλο
προκαλούμε με αυτά ενώ πολλοί
υπερηφανευόμενοι γι’ αυτά τα χαρίσματα
π.χ. με τη γλωσσολαλιά και μιλώντας
διάφορες γλώσσες δε μεταχειρίζονται
καθώς πρέπει τα χαρίσματα κάτι που
απέφυγε ο Παύλος…και με αγάπη ανυπόκριτη:
γνήσια κι ανυπόκριτη αγάπη στους αδελφούς
μας είναι το μόνο αίτιο όλων αυτών των
αγαθών και έκανε να μένει πάντα στον
Παύλο το Άγιο Πνεύμα. Και πάλι με λόγο
αληθείας αφού δε δολώνουμε οι απόστολοι
το λόγο του Θεού με ψέμα αλλά κηρύττουμε
αληθινό και άδολο…
Τίποτε
δικό μου αλλά όλα έγιναν με τη βοήθεια
του Θεού και τη θ.Του δύναμη κι όλα σημεία
και τέρατα και θαύματα υπερφυσικά και
με τη βοήθεια του Θεού που ευεργετεί
τους ευπειθείς
στο
ευαγγέλιο και παιδεύει όσους είναι
απειθείς! Όπλα της έχει τη δικαιοσύνη
δεξιά κι αριστερά: όπλα αριστερά
δικαιοσύνης ό, τι αντίθετο στη ζωή μας
και λυπηρό και όπλο είναι γιατί μας
προφυλάσσει από αμαρτίες αν το έχουμε
και μας καθιστά ασφαλείς και λέγονται
αριστερά γιατί έτσι τα νομίζουν οι
άνθρωποι οι περισσότεροι τουλάχιστον
και γι’ αυτό πρόσταξε ο Κύριος να
παρακαλάμε να μη μπούμε σε πειρασμό
αλλά υπάρχουν και τα δεξιά όπλα ευτυχή
και χαροποιά και αξιοπρόσεκτο είναι
ότι και στα δυο ο απόστολος έμενε
ακατηγόρητος απολαμβάνοντάς τα και τα
δυο και δοκιμάζοντάς τα ταυτόχρονα αφού
ούτε τα λυπηρά και οι πειρασμοί τον
ταπείνωναν ούτε τον έριχναν κάτω ολότελα
αλλά και τα χαροποιά και αυτά πάλι δεν
του έφερναν υπερηφάνεια παρά μεταχειρίζονταν
και τα δυο όπλα της δικαιοσύνης και
αρετής.
Με
δόξα και ατιμία κι εδώ εξηγεί ποια είναι
τα αριστερά και ποια τα δεξιά όπλα δόξα
και τιμή τα δεξιά και τα αντίθετα…πολλούς
παρακινεί η δόξα κι η τιμή να δοξάζονται
οι δάσκαλοι της ευσεβείας και της πίστεως
και αυτό ήταν κατόρθωμα και αρετή του
αποστόλου γιατί κι ας τον τιμούσαν δεν
χαυνώνονταν ούτε νικιόταν από τη δόξα
όπως πάλι και με την αδοξία και ατιμία
έφερνε στον απόστολο υπομονή και τον
καθιστούσε ευδόκιμο αυξάνοντας και
πλαταίνοτας το κήρυγμα του ευαγγελίου
και με τα δυο αυτά τα αντίθετα…και με
δυσφημία και ευφημία…κι ας πληγώνουν
χτυπώντας την ανθρώπινη ψυχή κάποια
λόγια δύσφημα και ονόματα υπερβολικά
κι είναι γραμμένο με τα λόγια του Κυρίου
μακάριοι εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι
άνθρωποι και όταν αφορίσωσιν υμάς και
ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών
ως πονηρόν αφού τις σωματικές βασάνους
και τιμωρίες μοιράζεται το σώμα με την
ψυχή αλλά τις δυσφημίες μόνο η ψυχή
υποφέρει και πονά και βαραίνει…
Έτσι
βλέπουμε και στο π.χ. του Ιώβ με τόση
υπομονή κάποτε ξεχείλισε για το λόγο
αυτό ακριβώς…τα άσχημα λόγια των φίλων
του χειρότερα από τις άλλες πληγές και
συμφορές που προηγήθηκαν και μάλιστα
έρχεται ο Ιώβ να ξεσπάσει λέγοντας για
τους «φίλους» του ανελεήμονες και
παρακλήτορες κακών κι αυτό γιατί κατά
τον άγ.Νικόδημο Αγιορείτη έσχατος πάντων
χιτών που βγαίνει ύστερα ύστερα η
φιλοδοξία αφού πολλοί τον δερμάτινο
χιτώνα εξεδύσαντο αλλά τον έσχατο αυτόν
τον χιτώνα της κενοδοξίας μόνο οι την
μητέρα της την αυταρέσκεια βδελυξάμενοι.
Άρα κι ο Ιώβ ευχαριστούσε το Θεό στους
πειρασμούς αλλά με λύπη και πόνο δεινό
της καρδιάς του και έφτασε να πει το ο
Κύριος έδωσε κι ο Κύριος αφαίρεσε…αναίσθητος
δεν ήταν ο Ιώβ αλλά μαζί με τον πόνο του
ευχαριστούσε το Θεό και αυτό είναι ο
μεγάλος του έπαινος και εγκώμιο γιατί
παρόλα αυτά δεν πληγώνονταν και ούτε
αχάριστος στο Θεό ήταν ή ανυπόμονος
–εξού και η φοβερή κατάρα του Ιώβ…
Πλάνοι
και αληθείς; Δυσφημία και ευφημία…αγνοούμενοι
και επιγιγνωσκόμενοι αφού σε άλλους
ήταν ποθητοί και σε άλλους μισητοί σε
άλλους γνώριμοι και σε άλλους ούτε να
τους ξέρουν δεν ήθελαν δια δόξης και
ατιμίας. Αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν!
Είμαστε σαν τους καταδικασμένους σε
θάνατο κι όμως κι ας μας θεωρούν κι ας
μας έχουν όσοι μας επιβουλεύονται για
νεκρούς και πεθαμένους με τη βοήθεια
του Θεού και τη θ.Του δύναμη και ζούμε
και δεν πεθαίνουμε…παιδευόμενοι και
μη θανατούμενοι: μας παιδεύει και μας
διδάσκει ο Θεός στο δρόμο της σωτηρίας
ώστε και προτού να λάβουμε ακόμα τους
μισθούς μας εκεί στον μέλλοντα αιώνα
δεν είναι λίγο το κέρδος –σχήμα λόγου:
λιτότητας που σημαίνει το αντίθετο σε
πολύ μεγάλο βαθμό / σα να μας λέει τόσο
μεγάλο όφελος και συμφέρον μας είναι-
λαμβάνοντας στην παρούσα ζωή αυτήν την
παιδεία και διδασκαλία που μαθαίνουμε
–παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος…και
τω θανάτω ου παρέδωκέ με!
Λυπούμενοι
αλλά και αεί χαίροντες: κι άλλο αντιθετικό
ζεύγος εννοιών και συναισθημάτων αφού
στους έξω ανθρώπους φαινόμαστε ότι
λυπούμαστε ενώ εμείς έχουμε χαρά ακμαία
και στην καρδιά μας αγαλλίαση γιατί δε
χαίρουμε μερικές φορές αλλά ούτε σε
κάποια στιγμή και σε κάποια άλλα όχι
παρά πάντα και σε κάθε ευκαιρία! Πτωχοί
και πολλούς πλουτίζοντες: πλούσιος ήταν
ο απόστολος όχι μόνο στα πνευματικά και
πλούτιζε και τους άλλους αλλά και στον
αισθητό πλούτο έχοντας για τον εαυτό
του όλα τα πλουσιόσπιτα ανοιχτά ήταν
πλουσιότατος και μπορούσε και άλλους
να τρέφει όπως λχ με τους εν Ιερουσαλήμ
φτωχούς αγίου χριστιανούς με τις
ελεημοσύνες των χριστιανών όπως φαίνεται
και από τα τελευταία λόγια του σήμερα:
ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες!
Τίποτε δεν είχε ο απόστολος κι όμως όλα
τα είχε γιατί όποιος δεν είναι προσηλωμένος
και υπόδουλος σε κάτι κοσμικό αυτός γι’
αυτή του την απροσπάθεια τα έχει όλα
τα κτήματα του κόσμου…μάτια μου!
(Γαλ.4,15/ του έλεγαν οι Γαλάτες από
υπερβολική ευεργεσία που τους κήρυξε
το ευαγγέλιο του Χριστού και ήταν όντως
φιλοδιδάσκαλοι) κι αυτά τα λέει στους
Κορίνθιους για να μη ταράσσονται για
όποιο κακό έρχεται.
