Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου
Ημέρα Δευτέρα, κάλεσε ο Θεός για πάντα κοντά του, τον
Αρχιμανδρίτη Ευθύμιο Κλώντζα, ιερομόναχο της ιεράς Μονής Παναγίας Κουφής
Πέτρας.
Με
τον π. Ευθύμιο, γνωρίστηκα το έτος 1975,
όταν διορίστηκα εφημέριος στον Άγιο
Γεώργιο, της πόλεως του Αγίου. Νικολάου κι εκείνος ήταν ηγούμενος της ιεράς Μονής
Αγίου Γεωργίου Σελληνάρι. Αργότερα ήρθε
εφημέριος στον Άγιο Γεώργιο, ενώ είχε διατελέσει παλιότερα εφημέριος στην Αγία
Τριάδα και ιεροκήρυκας στον Μητροπολιτικό Ναό της Μεγάλης Παναγίας, όπου διακόνησε ως νεωκόρος, ο απλός
και ανεξίκακος πατέρας του Αντώνιος. Συνεργαστήκαμε άριστα, τα
χρόνια που ήταν Πρωτοσύγκελλος στην ιερά Μητρόπολη.
Το κύριο έργο του π. Ευθυμίου, το οποίο αγάπησε με όλη του
την ψυχή, ήταν Ιεροκήρυκας και
Πνευματικός. Και πρώτα απ’ όλα βέβαια, η Θεία Λειτουργία. Η χαρά του, ο ιερός
του πόθος, ήταν να τελεί τη θεία
λειτουργία και να κηρύττει. Σε μια εποχή, που ήταν λίγοι οι ιεροκήρυκες στην
Μητρόπολη Πέτρας, επί του αοιδίμου Μητροπολίτη Δημητρίου, ο π. Ευθύμιος,
κήρυττε ανελλιπώς στη Μεγάλη Παναγία και ακολουθούσε τον Επίσκοπο σε πολλές
εορτές και πανηγύρια, για να κηρύττει το
θείο λόγο.
Το κήρυγμα του ήταν απλό. Χριστοκεντρικό, εκκλησιολογικό και πατερικό.
Ήταν σύντομο, χωρίς εξεζητημένες ρητορείες και φιλοσοφικά σχήματα, γεγονός που
το καθιστούσε, άμεσο και ευπρόσληπτο, στις καρδιές των ανθρώπων. Κοντά του
γνώρισα τα πατερικά κείμενα- που πολλά τα ήξερε απέξω, - τους Νηπτικούς Πατέρες
και τον Μοναχισμό. Έλεγε πολλές φορές, ο μακαριστός Δημήτριος: «Ο Ευθύμιος είναι ο «καλόγερος» της Κρήτης».
Πιστεύω όμως, ότι ο π. Ευθύμιος, υπήρξε, ο κατεξοχήν
πνευματικός γέροντας. Εξομολόγησε πολλούς ανθρώπους. Είχε πολλά πνευματικά παιδιά.
Δεν κουραζόταν να εξομολογεί, να ακούει τους λογισμούς και τα προβλήματα των
ανθρώπων, να καθοδηγεί και να συμπαραστέκεται, σε όσους είχαν ανάγκη. Λίγοι
είναι οι άνθρωποι στον τόπο μας, που δεν ωφελήθηκαν, από τον π. Ευθύμιο. Πολλοί
τον ξεχάσανε κι άλλοι τον πικράνανε
πολύ. Εκείνος όμως, εξακολουθούσε να προσεύχεται γι’ αυτούς. Τώρα που κοιμήθηκε,
επιτρέπεται να πούμε, ότι βοήθησε οικονομικά πολλούς ανθρώπους, πολλές
οικογένειες, πολλά φτωχά παιδιά να σπουδάσουν.
Τα τελευταία 30 χρόνια, ασκήτεψε στην Ι. Μονή της Κουφής Πέτρας,
μαζί με την αδελφή του Παρασκευή Μοναχή, με την οποία ανακαίνισαν εκ θεμελίων το
Μοναστήρι, ώστε να παρουσιάζει σήμερα,
μια όαση πνευματική, ένα αληθινό θαύμα της Παναγίας και του Μοναχισμού. Οι
μοναχές που υπηρετούν το μοναστήρι, με Ηγουμένη
την αδελφή Θεαγγέλη, είναι μια ζωντανή μαρτυρία, στο σύγχρονο κόσμο: Να βλέπουν οι άνθρωποι, τι μπορείς να κάνεις και τι
μπορείς να γίνεις, όταν αγαπάς τον Χριστό.
Αυτές οι Μοναχές, στάθηκαν οι καλοί άγγελοι στο πλευρό του π. Ευθυμίου και σήκωσαν μέχρι το τέλος, με πολλή αγάπη
και υπομονή το σταυρό των ασθενειών και των δοκιμασιών του, που υπήρξαν πολλές στη ζωή του.
Θέλω να πω σήμερα ένα
απέραντο ευχαριστώ στον π. Ευθύμιο, για όσα έκανε για μένα. Για την ανυπόκριτη αγάπη
του, για τις θυσίες του, για τις προσευχές του, για τη συμπαράσταση του. Πολλά
δάκρυα ανθρώπων, θα τον συνοδεύουν στη βασιλεία του Θεού. Πολλοί αναστεναγμοί ευγνωμοσύνης.
Πολλές προσευχές. Θα τον θυμούμαστε πάντα με συγκίνηση. Θα τον μνημονεύομε στη
θεία λειτουργία. Θα τον έχομε στη
συνείδηση μας, πρότυπο Μοναχού.
