Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκης
Θεολόγος - Εκπαιδευτικός
Το αίμα του Χριστού καθαριεί την συνείδησιν ημών από
νεκρών έργων
(Εβρ.9,11-14)
Η ΠΔ κι η ιεροσύνη κι η λατρεία δεν έφερνε
ανθρώπους στον ουρανό αλλά ο Χριστός μια φορά εισήλθε στα Άγια και για τούτο
ήρθε στον κόσμο να γίνει Αρχιερέας να θυσιάσει το σώμα Του στο Σταυρό για τις
αμαρτίες μας και μάλιστα όχι ζώων θυσιαζομένων αλλά μελλόντων αγαθών! Όλων των
χαρισμάτων Του! Του νόμου παρόντα και του Χριστού μέλλοντα! Κι αυτό γιατί
φυσικά όλα αυτά τα θαυμαστά και υπέροχα πρόκειται να μας φανερωθούν στο
μέλλοντα αιώνα κι αγαθά και χαρίσματα. Το σώμα Του τελειότερο και υψηλότερο από
τη σκηνή εκείνη και για τούτο είναι τελειοτέρα σκηνή και μείζων για όσα
κατόρθωσε. Κι αν την παλιά σκηνή την έφτιαξε ο αρχιτέκτονας το σώμα Του Θεού
και Λόγου συνέστησε το Άγιο Πνεύμα θείο και πνευματικό αφού κανένα κτίσμα δεν
έχει ένοικο το Θεό Λόγο καθυπόσταση μέσα του. Κατά την ύλη λοιπόν καθημάς
ομοούσιο της φύσεώς μας από τα άχραντα αίματα της Παναγίας μας Παρθένου αλλά
κατά τον τρόπο της συστάσεως υπέρ ημάς ενωμένο με το Θεό Λόγο καθυπόσταση κι
επειδή πάλι η ύλη της παλιάς σκηνής ήταν ύλη απλή ενώ το σώμα Του καθυπεροχήν
εκείνης όπου εσκήνωσε ο Μονογενής Υιός του Θεού και καταπέτασμα όπου έκρυβε τη
Θεότητά Του όπως κι ο ουρανός όπου εκεί κατοικεί ο αληθινός Αρχιερέας Χριστός
και αποκλείονται τα Άγια στον ουρανό και δε φαίνονται σε μας εδώ στη γη.
Πόση διαφορά η ΠΔ από την ΚΔ: και το αίμα
δεν είναι ζώων* αλλά η ιεροσύνη του Χριστού υπερέχει όσο και το αίμα Του από
εκείνων των θυσιών της ΠΔ και μάλιστα όπως προείπαμε εισήλθε άπαξ στα Άγια
δηλαδή στον ουρανό και κέρδισε για μας όχι προσωρινό καθαρισμό σωμάτων αλλά
αιώνια ελευθερία ψυχικών αμαρτιών και με τη μοναδική Του είσοδο αυτή προξένησε
σε μας ευεργεσία παντοτινή. Ευρόμενος όλα αυτά γιατί ήταν αδύνατο σε μας να το
πετύχουμε αλλά Αυτός το κατόρθωσε! Για σκεφτείτε αφού στην ΠΔ καθαρίζονταν έτσι πόσο μάλλον στην ΚΔ που
έχουμε το Αίμα Του που όχι καθαρίζει αλλά αγιάζει από το μολυσμό των αμαρτιών
μας! Άγιο το αίμα εκείνο γιατί καθάριζε όχι ψυχές αλλά σώματα. Τώρα όμως για
σκεφτείτε που έχουμε το άμωμο κι αναμάρτητο αίμα Του που προσέφερε στο Θεό όχι
με ολοκαύτωμα αλλά με αιώνιο Πνεύμα ώστε κι η απολύτρωση να είναι αιώνια για
μας. Έτσι κι η συνείδησή μας θα καθαριστεί κι ο εσωτερικός μας άνθρωπος από
νεκρά κι αμαρτωλά έργα και επομένως λατρεύουμε πια Θεό ζώντα κι όχι τα νεκρά
και πλανεμένα έργα και ολότελα ψευδή που είναι φαινομενικά γλυκά αλλά
ουσιαστικά και πραγματικά πολύ πικρά…
Κι αν ο θάνατός Του πολλούς τάραζε ασθενείς
στην πίστη και το λογισμό ιατρεύοντας αυτά ο απόστολος λέει εδώ: για τούτο
είναι βέβαιη η ΚΔ γιατί πέθανε Αυτός αφού σε ζωντανούς διαθήκη δε γίνεται ούτε
ονομάζεται και για να μας καθαρίσει από νεκρά έργα πέθανε και στη διαθήκη Του
μας άφησε συγχώρηση αμαρτιών και κληρονομιά αγαθών του Πατρός μεσίτης ανάμεσα
στον Πατέρα και σε μας και μας φίλιωσε με τον Πατέρα αφού εκείνο που έπρεπε να πάθουμε
εμείς –το θάνατο- αυτό που έπρεπε και μας άξιζε για τις αμαρτίες μας το
υπέμεινε Αυτός για μας και με το θάνατό Του μας έκανε άξιους της διαθήκης Του
εφόσον τ’ αξίζουμε ειδεμή μας καθιστά
απόκληρους κι όχι κληρονόμους Του: μακάριοι εστε εάν ποιήτε αυτά…ου περί πάντων
υμών λέγω. Εγώ οίδα ούς εξελεξάμην…
*εννοείται ότι και στην ΠΔ δεν ήταν το αίμα
των ζώων που έδινε κάθαρση αλλά επειδή ήταν προτύπωση και τύπος και εικόνες της
θυσίας του Χριστού της αισθητής και με το αίμα Του πάνω στο Σταυρό άπαξ και του
μυστηρίου και πνευματικού και αναιμάκτου της θείας ευχαριστίας του άρτου και
οίνου –αίματα και σπονδές και άρτοι προτύπωναν το Αίμα και το Σώμα Του όλα
εικόνες του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού του προξενούντος και
παρέχοντος την κάθαρση ο προσφέρων και προσφερόμενος…
